Contact met de lezer

Joop Schotanus • 80 - 2004/05 • Uitgave: 15
Nog niet zolang geleden schreef ik over ongewilde en onbedoelde misverstanden. Dat je daar met een opinie-artikel ook niet aan ontkomt, is gewoon begrijpelijk. Maar van onze kant kunnen er ook dingen ongewild en onbedoeld misgaan. Waarschijnlijk door een taakwisseling op kantoor bleven brieven aan mij gericht, meer dan een half jaar liggen, zodat ze mij pas de afgelopen week bereikt hebben. Dat verklaart, dat enkele van mijn reacties, te maken hebben met artikelen van reeds lang geleden.

Verlangen naar meer
In het artikel over "Verlangen naar meer’ schreef ik dat de Here God in eerste instantie niet geïnteresseerd is hoe wij er in de toekomst uit zullen zien, maar dat Hij belang stelt in het alledaagse verloop van ons doen en laten. Maar dan ook nog niet zozeer wat we doen, maar wat we zijn. Onze levenshouding en onze drijfveren zijn doorslaggevend bij wat we doen. Hierbij uitgaande van onze éénwording met Christus. In dit verband werd er gerefereerd aan de Noorse Broeders. Uit die hoek kwamen er twee brieven. De ene was van een schrijfster die met teleurstelling, hen de rug heeft toegekeerd en de ander vond dat we in Het Zoeklicht een bepaald punt van hen maar eens aan de orde moesten stellen. Ik raad haar aan om dat te doen via de vragen rubriek van Ds. Niemeijer.

De Mariadevotie
In dit artikel heb ik de nadruk gelegd op het feit dat onze relatie met de Heer zeer direct is. Er is maar één Middelaar tussen God en mensen en we hebben verder geen andere bemiddelaars nodig om bij die ene Middelaar terecht te komen. Onze drijfveer bij het schrijven is er volkomen op gericht om de Waarheid aan het licht te brengen. We hebben daar in eerste instantie geen mensen op het oog, maar het gaat ons om ideeën die correctie vanuit de Bijbel behoeven. Mochten we daarbij zelf op het verkeerde spoor zitten, dan willen we graag op onze ideeën gecorrigeerd worden. De Bijbel is voor ons de enige maatstaf. Een schrijver die op dit artikel reageert is waarschijnlijk niet zoals wij, doordrongen van het feit dat je beslist geen andere meetlat mag hanteren dan de Bijbel, want hij verwijt Het Zoeklicht een ongenuanceerde en soms zelfs een fanatieke Farizeeërachtige houding. Het is jammer dat hij op het onderwerp zelf niet ingaat. Laten we voorop stellen dat het ons niet om de personen gaat, maar om eventuele verkeerde uitgangspunten en ideeën. Daarop willen we mensen aanspreken en graag zelf aangesproken worden. We doen dat vanuit de totaliteit van de Bijbel. We doen dat niet om vijandschap tussen christenen te kweken, maar met de gedachte, dat het een vriend wil zijn die mij mijn feilen toont. Verder zou ik misschien, als het gaat om waardering, vanuit menselijk standpunt voor medemensen (ook rooms-katholieken), velen tot heiligen willen verklaren, maar ik weet dat de Here God, ook in dat opzicht, er een andere maatstaf op na houdt. Wij gewone gelovigen worden meer dan zestig keer heiligen genoemd in het Nieuwe Testament, daar heb je gelukkig geen pauselijke verklaring voor nodig.

Zestig jaar vrijmaking
Van een lezer uit Amsterdam kreeg ik een meer recent schrijven als reactie op het artikel over de Vrijmaking. De schrijver refereert naar mijn schrijven, maar gaat voorbij aan mijn voorgestelde oplossing om de pijn weg te nemen, die gepaard gaat met de discussie. Je mag best een bepaalde visie hebben op je manier van kerk-zijn, maar daardoor niet doof en blind worden voor de genade van God buiten je eigen kerk. Als je ogen gesloten zijn voor de genade van de Here God over dat hele grote percentage, dat buiten je eigen kerkmuren valt, dan doe je de Here tekort. Als je er een Verbondsbeschouwing op na houdt, die dat bewerkstelligt, dan kan ik daar niet achter staan, omdat ik de Here niet tekort wil doen. Vanwege dat tekort doen van de Here kan ik ook niet meedoen aan de Maria-verering, omdat alle eer mijn dierbare Heiland en Verlosser toekomt. Ik gun ieder christen zijn eigen theorie (ook over het Verbond). Wel krijg ik daar moeite mee als deze Verbondsbeschouwing, het Evangelie van de genade Gods in de weg gaat staan. Als dat het geval is, dan wil ik mijn mede-christen daar wel op corrigeren. Als ik zou moeten geloven dat God minder geïnteresseerd is in mijn ongelovige buurman dan in de kinderen van de lijn van de geslachten, dan weet ik dat ik niet meer op Bijbelse grond sta, want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon daarvoor gegeven heeft. Dat is de reden dat Het Zoeklicht niet zomaar de Kerk de plaats van Israël wil laten innemen.

Doelgericht leven
Een zeer uitvoerige reactie kreeg in op mijn schrijven over het boek van Rick Warren cs.
De schrijver zegt dat hij het boek Doelgericht Leven heeft geanalyseerd en getoetst en dat neergelegd in een brochure. Die brochure heb ik ontvangen. Hieruit blijkt dat de schrijver zwaar tilt aan het commerciële aspect. Bij het Zoeklicht en bij welke onderneming dan ook moet rekening gehouden worden met het commerciële aspect. De mate waarin dat een rol speelt heeft te maken met de omvang van je publiek dat je wil bereiken. Als Rick Warren dus een groot aantal mensen wil bereiken in Amerikaanse proporties, moet de zaak zo aangepakt worden dat het niet uitloopt op een faillissement. Dat zou ook niet tot eer van God zijn. Als de schrijver Bob Schuller en Rick Warren (inclusief Hybels) inhoudelijk op één lijn stelt, dan getuigt dat van weinig onderscheidingsvermogen. Mijn artikel in Het Zoeklicht was bedoeld om de brede benadering van Rick Warren wat te versmallen. Daarbij maakte ik als kapstok gebruik van de heldere thema’s uit het boek Doelgericht Leven, met een min of meer eigen invulling. Ondertussen heb ik uit dankbare reacties gemerkt, ook naar aanleiding van een eerder artikel in HZ over "het rijk gemotiveerde leven", dat men er mee geholpen is. Ik kan mij niet voorstellen dat als men mijn artikelen op haar eigen waarde zou analyseren en toetsen, dat men daarin dan onbijbelse noties zou tegenkomen. Mocht dat wel zo zijn dan zou ik dat graag van u horen. We kunnen door onze negatieve kritiek ook de zegen wegnemen, die welmenende en welbedoelende christenen hebben ontvangen. Als mensen op de juiste manier veertig dagen intensief bezig zijn met de thema’s van het boek "Doelgericht leven" zal dat zeker een positief effect hebben op hun geloofsleven. Inhoudelijk kan men hier en daar enige bedenkingen hebben, maar men hoeft niet het kind met het badwater weg te gooien. Overigens kan ik me bij de algehele opzet van de benadering van Warren niet voorstellen, dat iemand die de geestelijke groei van Gods kinderen op het oog heeft, hier niet blij mee kan zijn. Mocht dat wel zo zijn dan verwacht ik wel dat er iets naast gesteld wordt wat het net zo goed of beter doet (en misschien met minder kosten of profijt).We mogen altijd opnieuw versteld staan dat de Here God mensen gebruikt, die in onze ogen niet voldoen aan de maatstaven, die wij op goede gronden vanuit de Bijbel menen te kunnen aanleggen. Er zijn zoveel dingen die wij niet begrijpen, dat wij ons telkens moeten verbazen over de zo verschillende manieren, die de Here God gebruikt om de wereld voor Zichzelf te bereiken en Zijn kinderen aan Zich weet te binden. Zoveel verschillende wegen om bij die ene Weg terecht te komen. We mogen te midden van zoveel negatiefs in de wereld heel veel positiefs ontdekken. Als we het positieve eruit halen bij puriteinen, bij reformatorischen en bij evangelischen, waarom zouden we dat dan niet kunnen doen bij de Gemeentegroeibeweging. We eten de vis en laten de graatjes liggen. Er valt vaak nog heel wat af te kluiven!

Joop Schotanus