Een bijzondere bediening

Joop Schotanus • 81 - 2005/06 • Uitgave: 12
Een bijzondere bediening

Graag wil ik bij het overlijden van onze geliefde broeder Nol Esmeijer hier ook aandacht aan schenken. Mieke en ik zijn op dit moment van schrijven net teruggekomen van een indrukwekkende begrafenisdienst in de Oude Kerk aan de Loolaan in Apeldoorn. Indrukwekkend ook vanwege het zeer grote aantal aanwezigen, waarvan velen hun vakantie onderbroken of afgebroken hebben om bij dit afscheid te kunnen zijn. Dat gold ook de voorganger van de dienst, ds Robbert Jan Perk, die vanuit een zeer persoonlijke betrokkenheid de bijzondere bediening van Nol en Helene ons voor ogen heeft geschilderd.

De koninklijke zitplaatsen in de kerk deden ons even denken aan het plechtige gebeuren van enige jaren geleden toen Nol een koninklijke onderscheiding mocht ontvangen, vooral vanwege zijn Open Huis samenkomsten, waardoor duizenden jongeren in de loop van meer dan 30 jaar hun leven op de rails hebben gekregen. Deze onderscheiding deed me denken aan de Here Jezus die ons bij aankomst in de Hemel een bijzondere onderscheiding geeft in de vorm van een nieuwe naam, als uitdrukking van de meest intieme relatie die wij met Hem mogen hebben.

Wat ook heel bijzonder was in zijn bediening en in de afscheidsdienst ook duidelijk door Helene naar voren werd gebracht, was de hechte samenwerking van hen als echtpaar. Op elkaar afgestemd zijn om een gezamenlijke taak te volbrengen. Met open ogen voor de nood van jongeren en een doeltreffende aanpak voor deze leeftijd en met als vervolg ook aandacht voor de ouders van deze jonge mensen. Hun blijdschap over hen die trouw bleven aan de Heer en de zorg over hen die dreigden af te dwalen. Ook de zorg over huwelijken die dreigden te stranden. Wel heel bijzonder om te vernemen hoe hun eigen kinderen Peter en Corine en later ook hun levenspartners deel gingen uitmaken van het hele gebeuren en de zegen tot grote blijdschap van Nol en Helene ook merkbaar is in de kleinkinderen.

Zoals Nol zelf op het Brandpunt in Doorn als jongeman van 18 jaar tot een heel persoonlijk geloof in Christus kwam, zo heeft hij nooit nagelaten jong en oud te confronteren met de noodzaak van een heel persoonlijke keuze voor de Here Jezus. Samen met Helene werd geprobeerd het contact met de zeer velen bij voortduring te onderhouden. Hoe indrukwekkend was hun trouwe bediening in het schrijven van een kaartje bij bijzondere gebeurtenissen in het leven van de vele vrienden en vriendinnen.

Voor Nol en Helene bestonden er geen kerkmuren. Nol wilde overal preken, zolang hem geen beperkingen werden opgelegd. Zijn korte theologiestudie aan de VU had hem genoeg invoelingsvermogen bijgebracht om zijn hoorders mee te nemen naar de kern van het Evangelie. Verder had hij, soms samen met Helene, in ons Zoeklicht vele jaren een platform om gedegen artikelen te schrijven voor het jongere lezerspubliek van ons blad. Het nadeel van artikelen is natuurlijk het gemis van de gezichtsuitdrukking en de gebaren, die in zijn spreken zo overvloedig aanwezig waren. Zijn liefde en zijn blijdschap, zijn zorg en zijn verontwaardiging hadden een duidelijke eigen mimiek. Die mimiek gaf aan zijn spreken een extra dimensie.

In de tijd van Evangelisch Ontwaken en onze tijd op het Brandpunt kregen de Schotanussen weer wat nauwer contact met de Esmeijers. We deelden onze zorg over de kerk in Nederland en ook ons sterk verlangen naar een opwekking. In de periode van mijn leraarschap in Rhenen hebben onze kinderen de weg gevonden naar het Open Huis samenkomen in Hoenderloo. Dit heeft veel voor hen betekend. Onze dochter Jeannette en haar man Armand Gimbrère zetten het gebeuren van ‘open huis’nu in Ochten voort. Daarnaast is het idee van “open huis” ook al meegenomen naar Australië en Nieuw-Zeeland.

Nol die zo van spreken hield kon in de laatste tijd alleen met veel inspanning iets duidelijk maken. Het was een kwelling voor hem om niet meer uit z’n woorden te kunnen komen. Het spontane, voor Helene en Nol beide zo kenmerkend, kon er niet meer zijn. Het overlijden van Nol was het einde van hun gezamenlijke bediening, maar omringd door onze voorbede, mag Helene haar deel, ook al ziet dat er nu anders uit, verder blijven voortzetten in de kracht van de Heer.

Joop Schotanus