Het probleem is: de Islam

Feike ter Velde • 79 - 2003/04 • Uitgave: 23
Onlangs verscheen het rapport van de kamercommissie Blok, over de integratie van allochtonen in onze samenleving. We hebben tientallen nationaliteiten in ons land. Vroeger was dat minder maar ze zijn er altijd geweest: mensen uit Indonesië, de Zuid-Molukkers, de Hongaren en noem maar op. Integratie is nooit een probleem geweest. Nu hebben we tientallen nationaliteiten en met veruit de meeste is er geen enkel probleem als het gaat om integratie. Het probleem is: de Islam. Het is in wezen een botsing van culturen. Als het zo snel blijft doorgaan in Europa zal dit continent spoedig geheel Islamitisch zijn. In een Canadese provincie wordt de sjaria – Islamitische rechtspraak – binnenkort ingevoerd. De overheden in Europa misleiden ons, als men weigert de dingen bij name te noemen. 

De groei van de Islam in Europa gaat schrikbarend snel. "Het is niet vijf voor twaalf, maar het is al over twaalven. Er is geen weg meer terug", aldus drs. R.H. Matzken van het Platform voor Islamvragen". Spoedig zal Rotterdam – het economisch hart van ons land – een islamitische burgemeester hebben. Ons parlement zal een groeiend aantal islamieten tellen en op een dag zal het roer om gaan: Nederland is een islamitische staat. Wie dit een doemdenken vindt moet maar naar de ontwikkelingen van de bevolkingsgroei kijken. Demografische cijfers liegen niet. De Europese bevolking krimpt snel door de voortdurende daling van het geboortecijfer (1,3 kinderen per twee personen – dus dat betekent daling) terwijl de grote gezinnen van islamieten – 8 kinderen is zo’n beetje normaal – boekdelen spreken.

Het linkse ideaal van de multiculturele samenleving heeft ons jarenlang een rad voor de ogen gedraaid. Dat gaat namelijk niet op voor de islam. Daarbij komt mogelijk nog een grotere drogreden, namelijk dat men de islam steeds weer vergelijkt met het christendom en de kerk. Men redeneert dan als volgt: de kerk in Europa is door de Verlichting gegaan en heeft haar ‘totalitaire’ status verloren. Vroeger heerste de kerk van de wieg tot het graf en na de scheiding van kerk en staat is dat niet meer het geval. Die gang moet de islam nog maken en dat zal zeker komen. Gevreesd moet echter worden dat dit zelfmisleiding is. De islamieten worden gestuurd vanuit islamitische centra in moslimlanden in de Europese moskeeën. Als het rapport Blok meldt dat de meeste allochtonen met succes zijn geïntegreerd in ons land geldt dat inderdaad voor de meeste nationaliteiten, maar niet voor de islamieten. Ook in het buitenland is de integratiepolitiek volledig mislukt. Turken en Marokkanen verkiezen steeds meer het isolement, met name ook, in de grote Duitse en Franse steden. De linkse dromerijen in een stad als Berlijn met heel veel Turken, zijn ten einde. Moslims daar, evenals elders, willen geen integratie en dat wordt ze in de moskee geleerd. Immers, integratie betekent een rechtstreekse aanval op hun geloof. Er komen steeds meer mensen als Abu Jajah van de Europese Arabische Liga om islamieten te leren, weerstand te bieden aan elke vorm van integratie en te strijden voor het eigen geloof en de eigen cultuur binnen de Europese grenzen. Daarbij wordt vooral de nadruk gelegd op de slachtofferrol, waarin islamieten al van nature kruipen. Ze worden hier in Europa, zo zegt men, gediscrimineerd. Jonge moslims worden opgeroepen zich tegen de overheersing te verzetten en zo ontstaat er een groeiend vijandsdenken onder moslims in Europa. Dat zijn donkere wolken aan de horizon van de toekomst van Europa en van Nederland.

De Islam wordt ook door de christelijke kerk vaak gezien als een of andere variant van het christelijk geloof. Men heeft geen helder beeld van de god van de islam, die geen enkele gemeenschappelijke grond heeft met de God van de Bijbel. Allah is de naam – een eigennaam, zoals Jan, Klaas of Piet – van een islamitische god. Oorspronkelijk was hij één van de 365 goden op het Arabisch schiereiland. Mohammed heeft voor die Arabische god gekozen omdat hij de belangrijkste was van al die goden. Onder die ene god bracht hij Arabieren tezamen. Eeuwen van strijd in Europa tegen de oprukkende Islam lijken nu te zijn verloren.

Iemand noemde "de Islam in Europa een heimelijke veenbrand, die plotseling kan uitslaan als zij voldoende macht in handen heeft gekregen. De Islam heeft niets gemeenschappelijks met het Europese gedachtegoed. Het wordt gekenmerkt door stringente sociale gedragsregels en religieuze voorschriften zonder enige zelfreflectie, het staat geen kritiek toe, het importeert een theocratische vermenging met politiek en onderwijs, en staat afwijzend tegenover vrije kunstexpressie en wetenschapsbeoefening".
Een politiek commentator van Turkiyet Gazetes in Bosnië schreef op 15 augustus 1990: "Binnen tien jaar zal door de hoge islamitische en lage
Europese vruchtbaarheid, door immigratie en door gedwongen bekeringen één op de twee Europeanen moslim zijn".
De Algerijnse president Boumédienne zei het al: "Nous prendrons la France par le ventre de nos femmes", (We nemen Frankrijk in door de buik van onze vrouwen).

De West-Europese grote steden kennen al hele wijken waar alleen of merendeels moslims wonen. Soms wordt het centrum gevrijwaard ten nadele van de voorsteden zoals Parijs; soms worden de binnensteden aan de Islam afgestaan zoals in Brussel. Overal gedragen de islamitische immigranten zich als bezetters, als opeisers van werk. Woningen en vrijheidsrechten die zij in de landen van oorsprong niet aan niet-moslims toekennen. Hun vrijwillig isolement in eigen wijken verraadt een veroveringsstrategie volgens de beproefde methode van celvorming". – (website: www.answering-islam.uk.org).

Straks beginnen er besprekingen over het EU-lidmaatschap van Turkije. Men doet er goed aan de woorden te lezen van een gedicht van de Turkse politieke leider Erdokan: "Moskeeën zijn onze barakken, de koepels ervan onze helmen, haar minaretten onze bajonetten en de gelovigen onze soldaten". Er zijn zo’n tweehonderd miljoen Turks sprekenden in Turkije en daarbuiten, die door zulke teksten zijn geïnspireerd tot moslimfundamentalisme, dat bezig is de wereld te veroveren, zonder dat het wordt gezien. Daarom is de roep om integratie vanuit de politiek zeer misleidend en gevaarlijk.

Feike ter Velde