Het Zoeklicht van deze maand:

Hoeveel tekenen willen we eigenlijk nog hebben?

Het Coronavirus treft de hele mensheid. Naast enorme gevolgen voor de volksgezondheid en de economieën zien we ook iets moois ontstaan van saamhorigheid en naar elkaar omzien.

Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat de gedachte leeft dat we het met elkaar eigenlijk wel goed doen en dat een van buiten komend kwaad ons, in potentie goede mensen, nu opeens treft. Hoe kijkt God naar de mensheid? Daar moeten we erg voorzichtig mee zijn, maar de Bijbel zegt ons hierover het volgende: We lezen in Mattheüs 24 dat de periode voor de komst van de Heere Jezus lijkt op de periode van vóór de zondvloed. In Genesis 6 lezen we over die tijd. ‘Toen de Here zag, dat de boosheid van de mensen groot was op de aarde en al wat de overleggingen van zijn hart voortbrachten te allen tijde slechts boos was, berouwde het de Here, dat Hij de mens op de aarde gemaakt had, en het smartte Hem in zijn hart.’

‘Houd elkaar maar vast’
God zag de mensheid op aarde en was er niet blij mee, vooral wat er in de harten van mensen leefde. Jezus zegt dat de mensen voor de zondvloed bezig waren met eten, drinken en trouwen, maar van de komende zondvloed niets merkten. Voor de tekenen van de tijd hadden ze geen aandacht. Ze leefden hun leven. Hoe God over hun levensstijl en hun hartsgesteldheid dacht was geen punt van overweging. In eigen ogen waren ze goed bezig. Wij leven in de dagen voor de komst van Jezus en het is nu precies zo als in de dagen voor de zondvloed. De mens doet wat goed is in eigen ogen en wij vinden dat we wel deugen. Ik vraag mij af wat Noach tegen zijn omgeving gezegd zou hebben een paar dagen voordat de deur van de ark door God werd gesloten. “Houdt elkaar maar vast” of “Hier heb je een paraplu voor de regen”. Nee, vast niet. Hij zal hebben geroepen: “Kom toch in de ark, want dit is de enige plek van redding”. Een dwaze oproep in de ogen van de mensen.

Geen boodschap aan God
We kunnen rustig stellen dat de wereld van vandaag bijna alles wat God van ons vraagt terzijde heeft geschoven. En net als in de tijd voor de zondvloed let de wereld van vandaag ook niet op de tekenen van de tijd. We leven in een wereld vol seksclubs, coffeeshops, drugshandel, vrouwenhandel. Er zijn talloze gebroken gezinnen en relaties. Miljoenen baby’s in de moederschoot worden gedood en het moment van het levenseinde bepalen we graag zelf. God erkennen en eren als Schepper, zoals de Bijbel van ons vraagt, daar heeft het grootste gedeelte van de mensheid geen boodschap aan. Sowieso heeft de mensheid geen boodschap aan God. Dat is de reden dat de Bijbel stelt dat er niemand is die rechtvaardig is, ook niet één. Er is niemand verstandig, niemand die God ernstig zoekt, allen zijn afgeweken (Romeinen 3: 10,11). Daarom dat de mens door God ook niet hersteld wordt, maar opnieuw geboren moet worden. Met de oude mens kan God niet beginnen, want de oude mens deugt niet.

Wijzen op de eindtijd
Het Coronavirus is geen kwaad dat goede mensen treft maar een waarschuwing van God voor een mensheid verloren in zonde, voor mensen die niet deugen. Het is voor ons een signaal. Een oproep om zich tot God te wenden en zich te bekeren. Voor christenen geldt: ‘Wie rechtvaardig is, hij bewijze nog meer rechtvaardigheid; wie heilig is, hij worde nog meer geheiligd’ (Openbaring 22:11). Wij mogen getuigen en de mensen vertellen dat zelfs de dood niet het laatste woord heeft. Christus heeft de dood overwonnen. Wij mogen ook vertellen dat de Bijbel over deze zaken spreekt en ons ook vertelt waar dit allemaal op uitdraait: een nieuwe hemel en een nieuwe aarde waar rechtvaardigheid woont. Helaas delen zij die op de tekenen van de eindtijd wijzen vaak dezelfde hoon en spot als Noach.

Het meest unieke
Natuurlijk zijn bepaalde tekenen niet uniek voor deze tijd. Vroeger waren er bijvoorbeeld ook al epidemieën en aardbevingen, was er sprake van geloofsvervolging en kwam normvervaging voor. Maar nog nooit is de optelsom van de tekenen van de eindtijd, de frequentie, de intensiteit, het allesomvattende, het wereldomvattende van de tekenen zo uniek. Het meest unieke hierin is het herstel van de staat Israël in 1948. Verder het herstel van het Romeinse Rijk, de initiatieven van de Paus om te komen tot een wereldreligie, de tsunami’s, de sprinkhanenplagen met als gevolg stagnerende voedselproductie en dus hongersnoden, de lauwe kerken, dwaalleraren, de bosbranden in Australië die maanden duurden. Hoeveel tekenen willen we eigenlijk hebben? Het Coronavirus is slechts één van de tekenen.

Frits Boekhoff