Image

Waarom bezig zijn met de eindtijd belangrijk is voor elke christen

Roelof Ham

Laatst werd mij gevraagd: ‘Zeg, jij werkt nu voor Het Zoeklicht hè, maar denk je nu echt dat Jezus zo weerkomt? Dat blad bestaat toch al meer dan 100 jaar en ze blijven daar maar verwachten. Waarom wil jij je daar zo mee bezighouden? Weet je niks belangrijkers?’ 
Deze kritiek vindt zijn wortels in gedachte dat het einde niet van belang is. Dat bezig zijn met de dingen van de toekomst en de voltrekking van Gods plan daarin, niet echt een zinvolle bezigheid is voor een serieuze christen.
Dat is echter een grote fout in het denken.

Het belang van een verwachtingsvol christenleven
De belangrijkste reden om verwachtingsvol uit te zien naar Christus, is dat de Bijbel het ons leert. Het Nieuwe Testament laat ons steeds weer zien hoe onze voorgangers in de eerste gemeenten, juist leefden met de blik omhoog. Ze verwachten de spoedige komst van Jezus. Dat was geen loos gebaar of lege gedachte. Ook was het geen vergissing waar ze achteraf op terugkwamen. Men leefde zo, omdat men er hoop in vond. Het leven van christenen was in deze tijd vaak zwaar. Het leven op zich was al niet makkelijk voor de meeste mensen, maar als christen had je daarbij ook nog te maken met vervolging en verdrukking die zomaar ineens de kop konden opsteken. Jezus volgen kostte je veel naar aardse maatstaven.

En juist ook vandaag is die hoop weer essentieel. We leven immers in een tijd die maar weinig hoop kent. We hebben de hopeloosheid van de coronacrisis (voorlopig) achter ons gelaten, maar daarmee is de hoop niet teruggekeerd. Goed gaat het bij lange na niet, zo vinden de meesten. De verschillen tussen arm en rijk worden groter,  het klimaat is op hol geslagen, het westen raakt haar welvarende positie kwijt en de dreiging van een Derde Wereldoorlog ligt constant op de loer. Daarbij lijken onze politici onmachtig om de problemen van mensen op te lossen. Je zou er moedeloos en hopeloos van worden. En toch… toch hoeven wij niet te zijn als zij die geen hoop hebben (1 Tess. 4: 13)! Onze hoop ligt in Christus en wordt bewaard bij God. Vandaar mogen we haar verwachten, als Jezus komt om ons thuis te halen. Dit is ook onze enige hoop, want alle andere hoop zal uiteindelijk niet redden en vergaan. Alle andere hoop is een lege afgod die nooit kan geven wat de verlossing en de genade van de enige ware God kan bieden. 
Die hoop is daarmee ook een licht voor de wereld die verzinkt in toenemende wanhoop. Het is een kracht en troost in de duisternis. Want er is hoop voor allen die Christus geloven en Hem als Messias en Heiland aannemen. En dat brengt ons bij de tweede reden van het belang van een verwachtingsvol leven.

Want de gedachte van Christus terugkomst en de eindtijd motiveert kinderen van God tot heiliging van ons leven en dringt ons tot evangelisatie en getuigen. Dat is een evenzo belangrijke reden om juist wel met de wederkomst van Jezus bezig te zijn. Het thema waakzaamheid komt steeds weer terug in het Nieuwe Testament. Dit gaat terug op de Heer zelf, die het ons in eigen persoon al voorhoudt. Waakzaam zijn, betekent leven als de knecht die trouw zijn dienst vervult (Mt. 24: 45-47). Het betekent woekeren met het deel van het Koninkrijk dat wij in bezit hebben gekregen om te beheren (Mt. 25 14-30). Waakzaam zijn betekent niet verslappen, niet vervallen in dronkenschap en bras- en slemppartijen (Mt. 24: 48-51). Het betekent kortom heiliging van ons christenleven, zodat we werkend en dienend gevonden worden als Jezus ons als zijn bruid komt halen. De bruid die schoon en rein voor Hem mag en wil zijn. Daar werken we aan.
Het doet ons voorts beseffen: de tijd is kort. Wanneer het moment daar is dat Jezus komt zullen zij die Hem niet kennen en niet wedergeboren zijn, achterblijven en gaan ze - als ze hun hart bijven verharden - verloren voor de eeuwigheid. O, hoe moeilijk zal het wezen om de boot te missen en dan nog geloof te vinden en het te behouden! Hoe moeilijk en zwaar zal het zijn om door oordelen heen, terwijl de Antichrist regeert, te leven naar Gods wil!
2 Tess. 2: 11 & 12 leren ons dat God de harten van de goddelozen middels een krachtige dwaling in deze tijd zal verharden, zodat ze niet meer kunnen geloven in het goede, maar vallen voor de verleiding van de duivel. Verreweg het beste is om nu, in deze tijd van genade en van de Gemeente, mensen van Christus te vertellen en hen bij Jezus te brengen. Het verwachtingsvolle leven mag ons aansporen om anderen te bereiken met de goede boodschap. Zoals Petrus het zegt in zijn tweede brief: 'De Heer vertraagt de belofte niet, maar Hij heeft geduld met ons en wil niet dat enigen verloren gaan, maar dat allen tot bekering komen (2 Petrus 3: 9).’ Laten we daar ons voor inzetten!

Al duurt het nog 100 jaar, wij blijven Hem vandaag verwachten 
En dat geeft aan hoe belangrijk het is om Jezus te verwachten elke dag. Het is niet een ‘hobby’ van sommige christenen. Het is niet iets waar je tijd mee kan 'verdoen', terwijl er belangrijkere dingen zijn. Nee, Jezus verwachten behoort tot de kern van ons geloof. Ja, al zou het nog een keer 100 jaar duren voordat Hij komt (waar ik niet vanuit ga), dan nog zou ik Hem elke dag blijven verwachten. Ik zou mij inzetten met alles wat in mij is, zodat de hoop, het geloof en de liefde in ons en door ons in de wereld gestalte zal krijgen. Daarom blijf verwachten en hopen, kinderen van God. Maranatha!

Roelof Ham