Hoop voor Syrië, Egypte en Israël
Henk Schouten • 89 - 2013 • Uitgave: 18
Er zijn drie landen voortduren in het nieuws. Syrië, Egypte en Israël. We zien vreselijke dingen en wanneer u dit leest zal er sinds dit schrijven vast weer veel gebeurd zijn.
Syrië
De Eufraat snijdt het land in tweeën. Maar ook de bevolking is middendoor gesneden. In tegenstelling tot de meeste andere Arabische landen is de islam geen staatsgodsdienst. Het grootste deel van de moslims hoort tot de Soennieten, 16 % van de bevolking behoort diverse islamitische minderheden. Zo hoort president Assad tot de Alevieten, die verbonden zijn met de Sjiieten. In 2011 braken protesten uit die zich tot een complete burgeroorlog ontwikkelden. Dagelijks horen we van aanslagen en zagen dat zelfs één van de opstandelingen het hart van een vijand op at. Hoe gruwelijk. Begrijpelijk is dan de vlucht van velen, meer dan een miljoen op een bevolkingsaantal ongeveer gelijk aan het onze en al meer dan 100.000 doden. Is er hoop?
Egypte
Egypte grenst aan de Middellandse Zee, de Gazastrook en Israël, de Rode Zee, Soedan en Libië. Bijna heel de bevolking, 83 miljoen burgers, woont in de vruchtbare Nijlvallei. De Nijlvallei is één van de dichtstbevolkte gebieden op aarde. De islam is de staatsgodsdienst en wordt door 90% van de bevolking beleden, verreweg het grootste deel is Soenniet. Ongeveer 9% van de bevolking is christelijk en maakt deel uit van de Koptische kerk. We zien hoe zij slachtoffer worden van het geweld. Na het vertrek van Mubarak op 11 mei 2011 waren er op 17 juni 2012 presidentsverkiezingen. Morsi werd gekozen. Hij is inmiddels aan de kant gezet en nu hebben de strijdkrachten de macht naar zich toegetrokken. Het land verkeert in erbarmelijke omstandigheden en dreigt op een totale burgeroorlog af te stevenen. Is er hoop?
Israël
Evenals Syrië en Egypte heeft ook Israël heel oude bestaanspapieren. Dit volk onderscheidt zich echter doordat het ongeveer 2000 jaar niet in haar eigen land heeft kunnen wonen. Het land wordt omringt door vijanden. Daarnaast kent Israël binnen haar grenzen zogenaamde betwiste gebieden, in ons land steevast ‘bezette’ gebieden genoemd. In tegenstelling tot de haar omringende landen heeft Israël een echte democratie. Onrustbarend is dat er steeds meer stemmen in Egypte van complottheorieën spreken en Israël (en de VS) de schuld geven van de chaos in hun land.
De Tamarod-beweging, die een leidende rol had bij de afzetting van Morsi, stelt nu dat Morsi en de Joden samenwerkten. De broederschap van Morsi reageert met een tegenovergesteld verhaal: Generaal Abdel Fattah al-Sisi zou juist met Israël heulen. Beide kampen geven Israël de schuld van de chaos en willen dat de Camp David akkoorden worden opgezegd. Ook de Turkse premier Erdogan roept dat Israël de schuld is van de staatgreep in Egypte. De onzekerheid in het Midden-Oosten krijgt apocalyptische vormen. Is er hoop?
Ja, er is hoop?
Onze gedachten gaan naar al die mensen die gemanipuleerd worden en enorm moeten lijden. De problemen groeien de wereldleiders boven het hoofd. Wellicht komt er nog een schijnvrede, de Bijbel geeft aanleiding dat te veronderstellen. De Bijbel is helder met betrekking toekomst van deze drie landen. Naast oordeel en strijd, tot ondenkbare proporties, spreekt de Bijbel van hoop juist voor deze volken. We lezen daarvan in Jesaja 19:23-25 ‘Te dien dage zal er een heerbaan wezen van Egypte naar Assur, en Assur zal in Egypte komen en Egypte in Assur, en Egypte zal met Assur (de HERE) dienen. Te dien dage zal Israël de derde zijn naast Egypte en Assur, een zegen in het midden der aarde, omdat de HERE der heerscharen het gezegend heeft met de woorden: Gezegend zij mijn volk Egypte en het werk mijner handen, Assur, en mijn erfdeel Israël.’
Ik zie uit naar de dag dat de nieuwslezer dit bekend zal maken.
Ds. Henk Schouten
Syrië
De Eufraat snijdt het land in tweeën. Maar ook de bevolking is middendoor gesneden. In tegenstelling tot de meeste andere Arabische landen is de islam geen staatsgodsdienst. Het grootste deel van de moslims hoort tot de Soennieten, 16 % van de bevolking behoort diverse islamitische minderheden. Zo hoort president Assad tot de Alevieten, die verbonden zijn met de Sjiieten. In 2011 braken protesten uit die zich tot een complete burgeroorlog ontwikkelden. Dagelijks horen we van aanslagen en zagen dat zelfs één van de opstandelingen het hart van een vijand op at. Hoe gruwelijk. Begrijpelijk is dan de vlucht van velen, meer dan een miljoen op een bevolkingsaantal ongeveer gelijk aan het onze en al meer dan 100.000 doden. Is er hoop?
Egypte
Egypte grenst aan de Middellandse Zee, de Gazastrook en Israël, de Rode Zee, Soedan en Libië. Bijna heel de bevolking, 83 miljoen burgers, woont in de vruchtbare Nijlvallei. De Nijlvallei is één van de dichtstbevolkte gebieden op aarde. De islam is de staatsgodsdienst en wordt door 90% van de bevolking beleden, verreweg het grootste deel is Soenniet. Ongeveer 9% van de bevolking is christelijk en maakt deel uit van de Koptische kerk. We zien hoe zij slachtoffer worden van het geweld. Na het vertrek van Mubarak op 11 mei 2011 waren er op 17 juni 2012 presidentsverkiezingen. Morsi werd gekozen. Hij is inmiddels aan de kant gezet en nu hebben de strijdkrachten de macht naar zich toegetrokken. Het land verkeert in erbarmelijke omstandigheden en dreigt op een totale burgeroorlog af te stevenen. Is er hoop?
Israël
Evenals Syrië en Egypte heeft ook Israël heel oude bestaanspapieren. Dit volk onderscheidt zich echter doordat het ongeveer 2000 jaar niet in haar eigen land heeft kunnen wonen. Het land wordt omringt door vijanden. Daarnaast kent Israël binnen haar grenzen zogenaamde betwiste gebieden, in ons land steevast ‘bezette’ gebieden genoemd. In tegenstelling tot de haar omringende landen heeft Israël een echte democratie. Onrustbarend is dat er steeds meer stemmen in Egypte van complottheorieën spreken en Israël (en de VS) de schuld geven van de chaos in hun land.
De Tamarod-beweging, die een leidende rol had bij de afzetting van Morsi, stelt nu dat Morsi en de Joden samenwerkten. De broederschap van Morsi reageert met een tegenovergesteld verhaal: Generaal Abdel Fattah al-Sisi zou juist met Israël heulen. Beide kampen geven Israël de schuld van de chaos en willen dat de Camp David akkoorden worden opgezegd. Ook de Turkse premier Erdogan roept dat Israël de schuld is van de staatgreep in Egypte. De onzekerheid in het Midden-Oosten krijgt apocalyptische vormen. Is er hoop?
Ja, er is hoop?
Onze gedachten gaan naar al die mensen die gemanipuleerd worden en enorm moeten lijden. De problemen groeien de wereldleiders boven het hoofd. Wellicht komt er nog een schijnvrede, de Bijbel geeft aanleiding dat te veronderstellen. De Bijbel is helder met betrekking toekomst van deze drie landen. Naast oordeel en strijd, tot ondenkbare proporties, spreekt de Bijbel van hoop juist voor deze volken. We lezen daarvan in Jesaja 19:23-25 ‘Te dien dage zal er een heerbaan wezen van Egypte naar Assur, en Assur zal in Egypte komen en Egypte in Assur, en Egypte zal met Assur (de HERE) dienen. Te dien dage zal Israël de derde zijn naast Egypte en Assur, een zegen in het midden der aarde, omdat de HERE der heerscharen het gezegend heeft met de woorden: Gezegend zij mijn volk Egypte en het werk mijner handen, Assur, en mijn erfdeel Israël.’
Ik zie uit naar de dag dat de nieuwslezer dit bekend zal maken.
Ds. Henk Schouten
