Ik ben mijn pijplijn kwijt!
drs. Theo Visser • 78 - 2002/03 • Uitgave: 15
Met grote verschrikte ogen keek hij me aan. Het was onze wekelijkse evangelisatieavond, en we zouden weer iemand gaan bezoeken die onlangs voor het eerst in de gemeente gekomen was. Prachtig om zo'n jong gelovige te zien groeien in zijn bereidheid om uit te gaan, en door te geven.
"Ik ben mijn pijplijn kwijt!" Wat bedoelt `ie daar toch mee? "Ja, weet je wel, die verbinding met God, die je steeds in je hart voelt, waardoor je weet dat alles goed is tussen Hem en jou". Prachtig als dat geheim ontdekt wordt. Met enige zorg in mijn stem: "Hoelang is dat dan al?" "Sinds vanavond al, van voor het eten!"
Als ik naar mijn jonge vriend kijk, heb ik er geen enkele twijfel over: hij heeft de Heilige Geest ontvangen toen hij tot geloof kwam. Dat zie je terug in een leven, waarin je geen rust vindt, als de levende verbinding met de hemel afwezig is, als je het niet stellen kunt zonder de omgang met je Vader in de hemel.
Ik ben er zelf ook weer meer alert op geworden: hoeveel zaken zijn er niet die tussen mij en God in kunnen gaan_ staan. Sluipend. Langzamerhand. De vrede van God, die alle verstand te boven gaat wijkt van je. Je wordt opgeslokt door allerlei dingen die je bezig houden. Er sluipen `kleine zonden' je leven binnen. Je weet dat je niet goed de tijd neemt om door Jezus gemeenschap met God te oefenen. En je staat droog.
Christen zijn is eigenlijk niet anders dan om te leren te groeien in het wandelen met God, waarin je Hem radicaal zijn mes laat zetten in alles wat Hem verdriet doet. Volledig onder de leiding van de Geest leven. Met vallen en opstaan leren, en niet ontmoedigd worden.
Wie durft?!
drs. Theo Visser
"Ik ben mijn pijplijn kwijt!" Wat bedoelt `ie daar toch mee? "Ja, weet je wel, die verbinding met God, die je steeds in je hart voelt, waardoor je weet dat alles goed is tussen Hem en jou". Prachtig als dat geheim ontdekt wordt. Met enige zorg in mijn stem: "Hoelang is dat dan al?" "Sinds vanavond al, van voor het eten!"
Als ik naar mijn jonge vriend kijk, heb ik er geen enkele twijfel over: hij heeft de Heilige Geest ontvangen toen hij tot geloof kwam. Dat zie je terug in een leven, waarin je geen rust vindt, als de levende verbinding met de hemel afwezig is, als je het niet stellen kunt zonder de omgang met je Vader in de hemel.
Ik ben er zelf ook weer meer alert op geworden: hoeveel zaken zijn er niet die tussen mij en God in kunnen gaan_ staan. Sluipend. Langzamerhand. De vrede van God, die alle verstand te boven gaat wijkt van je. Je wordt opgeslokt door allerlei dingen die je bezig houden. Er sluipen `kleine zonden' je leven binnen. Je weet dat je niet goed de tijd neemt om door Jezus gemeenschap met God te oefenen. En je staat droog.
Christen zijn is eigenlijk niet anders dan om te leren te groeien in het wandelen met God, waarin je Hem radicaal zijn mes laat zetten in alles wat Hem verdriet doet. Volledig onder de leiding van de Geest leven. Met vallen en opstaan leren, en niet ontmoedigd worden.
Wie durft?!
drs. Theo Visser
