Arie-Jan Mulder: ‘Hij heeft mij van mijn verslaving bevrijd’
Feike ter Velde • 87 - 2011 • Uitgave: 7
Hij werd geboren in een gelovig gereformeerd gezin in Leiden, waar hij opgroeide - zoals hijzelf omschrijft - als een braaf maar wat angstig jongetje. Bij zijn studie in Amsterdam ging het al vroeg mis. Het werd steeds meer de kroeg en drugs. Via de hasj over op cocaïne en opium. Hij werd een echte drugsverslaafde en zwierf rond in de Amsterdamse binnenstad.
Arie-Jan Mulder (nu 58) zonder vaste woon- of verblijfplaats, had een biddende en uiteindelijk ook actief zoekende moeder. Ze vond hem, ze wist dat hij verslaafd was aan de harddrugs, maar hij ontkende.
Vandaag kijkt hij terug en vertelt.
De laatste tijd ben ik vooral in het nieuws gekomen door het boekje dat ik heb geschreven met de titel De ontdekking van het Avondmaal. Dat heb ik geschreven omdat het Avondmaal letterlijk een feest is dat je mag vieren met de Heiland. Ik ontdekte namelijk dat er zo verschillend wordt gedacht over het Avondmaal. Toen ik op zoek ging in de Bijbel, werd het voor mezelf een enorme ontdekkingsreis, vol verrassingen: ik ontdekte het Avondmaal, de maaltijd van de Heer! Het boek is vorig jaar op de markt gekomen en ligt in de boekhandel. Ik ben buitengewoon dankbaar dat mijn leven, na een beroerde tijd door mijn eigen zonde en oppervlakkigheid, zo is verlopen. Nu preek ik regelmatig, geef Bijbelstudie aan allerlei groepen en mag zo mijn leven in dienst stellen van mijn hemelse Vader. Maar laten we eerst nog even teruggaan naar die beroerde tijd in Amsterdam.
Mijn moeder woonde in Leiden en had natuurlijk veel zorgen om mij. Ik had in die tijd geen vaste woon- of verblijfplaats. Op een dag besloot zij naar Amsterdam te gaan om mij op te zoeken. Dat was een onzinnig plan natuurlijk, want overdag lopen er een miljoen mensen rond in die stad. Vind dan je zoon maar eens! Maar zij liep daar niet zomaar, nee, zij liep daar biddend door Amsterdam. En ik liep daar ook door Amsterdam, onder de verdovende middelen, stoned dus, samen met vrienden. En ineens zag ik in de Jordaan mijn moeder op een bankje zitten! Ik dacht even dat ik nu wel heel erg stoned was! Maar zij was het echt. We hebben even gepraat en ik liep toen weer door. Mijn moeder was enerzijds verdrietig om hoe het met mij ging, maar anderzijds ook heel dankbaar dat God haar mij had laten vinden. Nu wist ze: de Heer is bij mij en ze kreeg moed om door te bidden, voor mijn redding en verlossing uit de wereld van de drugs.
Vele jaren later ben ik tijdens een reis in Engeland bijna overleden. Ik had tripmiddelen gebruikt en onder invloed daarvan hadden mijn vrienden en ik de meest dodelijke plant van Engeland gegeten. We aten namelijk wilde groente, zo uit de natuur. Want we deden erg gezond… ja, ja, maar intussen drugs gebruiken. We kwamen bij in een ziekenhuis. Mijn ene vriend wist niet eens meer hoe hij heette, de ander was gestopt met ademen, maar werd weer met machines op gang gebracht. Volgens kranten, die het verhaal smeuïg brachten, hadden wij dood moeten zijn. Mensen gaan soms al dood van de eenvoudige aanraking met delen van die plant en wij hadden er een pan vol van gegeten! Toen ik na een paar dagen voor het eerst weer buiten kwam, in de tuin van dat Engelse ziekenhuis, hoorde ik de wind ruisen in de bomen boven mij en op datzelfde moment wist ik heel zeker dat God bestaat. Dat was een heel bijzonder moment. Sindsdien is het ruisen van bomen voor mij altijd een heerlijk geluid geweest.
Maar toen ik terugkwam in Nederland viel ik meteen ook weer terug in al mijn slechte gewoonten en ik heb nog twee jaar gerommeld met drugs, angsten en een steeds verder afnemende gezondheid. Twee jaar na die vergiftiging kwam ik eindelijk tot mezelf. Ik belde mijn moeder op en zij kwam mij uit Amsterdam ophalen. Ik heb haar alles verteld en zij bad een eenvoudig gebed met mij om mijn leven aan de Heer te geven en dat heb ik toen gedaan. Na dat eenvoudige gebed van mijn moeder was ik in één klap bevrijd van alle verslaving. Een enorm wonder en een gigantisch cadeau van God aan mij. Ik heb daarna met mijn domme kop nog een keer hasj gerookt, maar het werkte niet eens meer! Ik was écht verlost!
Ik heb een jaar als vrijwilliger op de wallen van Amsterdam gewerkt onder daklozen en verslaafden en wie daar maar rondliepen. Daar zag ik ook nog dieper in welk een wonder God aan mij had verricht. Veel mensen hadden nog grote moeite om na hun bekering los te komen van hun verslaving. En ik werd terstond verlost - volkomen verlost! - toen ik mijn leven overgaf aan de Here Jezus tijdens het gebed van mijn moeder.
Wel merkte ik na een paar maanden dat ik intussen nog steeds mijzelf was. Daarmee bedoel ik: die emotioneel instabiele persoon die ik was en die zo vatbaar was geweest voor verslaving, die was er in aanleg nog steeds. Maar nu moest ik met die persoonlijkheid leven met de Heer. Dat was - en is - mijn persoonlijke weg met God. Hij heeft mij van mijn verslaving bevrijd, maar voor mijn persoonlijkheid leert Hij mij leven in afhankelijkheid van Hem.
Sinds 25 jaar preek ik en geef ik Bijbelstudies. Dat doe ik op allerlei plaatsen en met veel plezier. Sinds een paar jaar gaan we ook twee keer per jaar met een groep mensen naar een klooster voor stilte en Bijbelstudie (www.kloosterdagen.nl).
Na mijn bekering ben ik in de sociale zekerheid gaan werken (destijds het GAK). Daar heb ik een mooie loopbaan gehad, waardoor ik uiteindelijk manager werd van diverse beleidsafdelingen. Echt heel leuk werk. Vanaf ongeveer 1990 kreeg ik last van mijn rug. In 1995 werd ik geopereerd aan een hernia, helaas met slechte afloop, zodat ik nog maar net kon lopen. Daarna heb ik nog acht jaar met een bed op kantoor gewerkt (goede werkgever!). Tussen de middag, als de anderen gingen lunchen, ging ik een poosje liggen, zodat ik ’s middags ook verder kon. Eén dag per week werkte ik thuis, vanaf de bank, met papieren en telefoon bij de hand. Ik kreeg echter nog meer hernia’s, ook in mijn nek. Uiteindelijk kon ik in 2003 niet meer werken, omdat mijn armen, benen en rug te slecht waren geworden. Ik moet nu geregeld rusten, maar tussendoor kan ik gelukkig nog steeds veel doen: preken, Bijbelstudies, enz.
Sinds ik niet meer kan werken, ben ik ook meer gaan schrijven. Ik schrijf tweemaandelijks een stukje in Opwekking Magazine (Valreep) en af een toe een artikel. En verder heb ik het boek Voorgangers geschreven. Dat zijn portretjes van mensen uit de kerkgeschiedenis, met daarbij wat dingen die ze zelf hebben gezegd of geschreven, zodat je ze een beetje beter leert kennen. Een leuk en leerzaam boek.
Vorig jaar heb ik dus het boek over het Avondmaal geschreven. Dat boek ligt mij na aan het hart. Heel veel mensen worstelen immers met het Avondmaal en lijden er zelfs onder. Dat is toch wel heel verdrietig. Ik heb zelf ook geworsteld met aspecten van het Avondmaal en ik besloot dat nu eens goed uit te zoeken. Dat werd een uitgebreide studie van alle Bijbelse bronnen. Die studie heb ik intussen op heel veel plaatsen gegeven. Het is werkelijk geweldig om te zien dat mensen daar letterlijk enthousiast van worden. Als je zo dat hele Avondmaal nog eens bekijkt vanuit de Bijbelse bronnen en even afstand durft te nemen van wat je zelf aan traditie in je hoofd hebt, dan blijkt dat heel bevrijdend te werken. Het Avondmaal is een feest, in alle opzichten.
Dit boek gaat niet over de juiste manier om het Avondmaal te vieren. Ook is het niet gericht tegen manieren van vieren of bestaande overtuigingen. Het is gewoon close reading, nauwkeurig lezen, Bijbels onderwijs. Ik heb zelf in die studie dingen ontdekt die ik al die jaren, met mijn gedegen gereformeerde/evangelische achtergrond, verkeerd heb verstaan en zelfs ook verkeerd heb onderwezen. Het voert wat ver om al die aspecten hier te benoemen. Daarvoor zou men even het boek moeten lezen. Dat is goed te doen, want het is heel toegankelijk geschreven, met korte hoofdstukken en een bijlage met veelgestelde vragen. Maar het trefwoord is: bevrijdend! Dat is wat ik hoor in alle reacties die ik krijg. Mensen die soms jarenlang niet of nauwelijks durfden deelnemen gaan nu met vreugde aan de maaltijd van de Heer. Dat is geweldig om te mogen meemaken!
Het is, kortom, een prachtig en bevrijdend boekje. Het kost maar € 9,- en is verkrijgbaar in de boekwinkel en op www.delepelaar.org. Op die site is ook een gratis e-boek versie te downloaden.
Feike ter Velde
Arie-Jan Mulder (nu 58) zonder vaste woon- of verblijfplaats, had een biddende en uiteindelijk ook actief zoekende moeder. Ze vond hem, ze wist dat hij verslaafd was aan de harddrugs, maar hij ontkende.
Vandaag kijkt hij terug en vertelt.
De laatste tijd ben ik vooral in het nieuws gekomen door het boekje dat ik heb geschreven met de titel De ontdekking van het Avondmaal. Dat heb ik geschreven omdat het Avondmaal letterlijk een feest is dat je mag vieren met de Heiland. Ik ontdekte namelijk dat er zo verschillend wordt gedacht over het Avondmaal. Toen ik op zoek ging in de Bijbel, werd het voor mezelf een enorme ontdekkingsreis, vol verrassingen: ik ontdekte het Avondmaal, de maaltijd van de Heer! Het boek is vorig jaar op de markt gekomen en ligt in de boekhandel. Ik ben buitengewoon dankbaar dat mijn leven, na een beroerde tijd door mijn eigen zonde en oppervlakkigheid, zo is verlopen. Nu preek ik regelmatig, geef Bijbelstudie aan allerlei groepen en mag zo mijn leven in dienst stellen van mijn hemelse Vader. Maar laten we eerst nog even teruggaan naar die beroerde tijd in Amsterdam.
Mijn moeder woonde in Leiden en had natuurlijk veel zorgen om mij. Ik had in die tijd geen vaste woon- of verblijfplaats. Op een dag besloot zij naar Amsterdam te gaan om mij op te zoeken. Dat was een onzinnig plan natuurlijk, want overdag lopen er een miljoen mensen rond in die stad. Vind dan je zoon maar eens! Maar zij liep daar niet zomaar, nee, zij liep daar biddend door Amsterdam. En ik liep daar ook door Amsterdam, onder de verdovende middelen, stoned dus, samen met vrienden. En ineens zag ik in de Jordaan mijn moeder op een bankje zitten! Ik dacht even dat ik nu wel heel erg stoned was! Maar zij was het echt. We hebben even gepraat en ik liep toen weer door. Mijn moeder was enerzijds verdrietig om hoe het met mij ging, maar anderzijds ook heel dankbaar dat God haar mij had laten vinden. Nu wist ze: de Heer is bij mij en ze kreeg moed om door te bidden, voor mijn redding en verlossing uit de wereld van de drugs.
Vele jaren later ben ik tijdens een reis in Engeland bijna overleden. Ik had tripmiddelen gebruikt en onder invloed daarvan hadden mijn vrienden en ik de meest dodelijke plant van Engeland gegeten. We aten namelijk wilde groente, zo uit de natuur. Want we deden erg gezond… ja, ja, maar intussen drugs gebruiken. We kwamen bij in een ziekenhuis. Mijn ene vriend wist niet eens meer hoe hij heette, de ander was gestopt met ademen, maar werd weer met machines op gang gebracht. Volgens kranten, die het verhaal smeuïg brachten, hadden wij dood moeten zijn. Mensen gaan soms al dood van de eenvoudige aanraking met delen van die plant en wij hadden er een pan vol van gegeten! Toen ik na een paar dagen voor het eerst weer buiten kwam, in de tuin van dat Engelse ziekenhuis, hoorde ik de wind ruisen in de bomen boven mij en op datzelfde moment wist ik heel zeker dat God bestaat. Dat was een heel bijzonder moment. Sindsdien is het ruisen van bomen voor mij altijd een heerlijk geluid geweest.
Maar toen ik terugkwam in Nederland viel ik meteen ook weer terug in al mijn slechte gewoonten en ik heb nog twee jaar gerommeld met drugs, angsten en een steeds verder afnemende gezondheid. Twee jaar na die vergiftiging kwam ik eindelijk tot mezelf. Ik belde mijn moeder op en zij kwam mij uit Amsterdam ophalen. Ik heb haar alles verteld en zij bad een eenvoudig gebed met mij om mijn leven aan de Heer te geven en dat heb ik toen gedaan. Na dat eenvoudige gebed van mijn moeder was ik in één klap bevrijd van alle verslaving. Een enorm wonder en een gigantisch cadeau van God aan mij. Ik heb daarna met mijn domme kop nog een keer hasj gerookt, maar het werkte niet eens meer! Ik was écht verlost!
Ik heb een jaar als vrijwilliger op de wallen van Amsterdam gewerkt onder daklozen en verslaafden en wie daar maar rondliepen. Daar zag ik ook nog dieper in welk een wonder God aan mij had verricht. Veel mensen hadden nog grote moeite om na hun bekering los te komen van hun verslaving. En ik werd terstond verlost - volkomen verlost! - toen ik mijn leven overgaf aan de Here Jezus tijdens het gebed van mijn moeder.
Wel merkte ik na een paar maanden dat ik intussen nog steeds mijzelf was. Daarmee bedoel ik: die emotioneel instabiele persoon die ik was en die zo vatbaar was geweest voor verslaving, die was er in aanleg nog steeds. Maar nu moest ik met die persoonlijkheid leven met de Heer. Dat was - en is - mijn persoonlijke weg met God. Hij heeft mij van mijn verslaving bevrijd, maar voor mijn persoonlijkheid leert Hij mij leven in afhankelijkheid van Hem.
Sinds 25 jaar preek ik en geef ik Bijbelstudies. Dat doe ik op allerlei plaatsen en met veel plezier. Sinds een paar jaar gaan we ook twee keer per jaar met een groep mensen naar een klooster voor stilte en Bijbelstudie (www.kloosterdagen.nl).
Na mijn bekering ben ik in de sociale zekerheid gaan werken (destijds het GAK). Daar heb ik een mooie loopbaan gehad, waardoor ik uiteindelijk manager werd van diverse beleidsafdelingen. Echt heel leuk werk. Vanaf ongeveer 1990 kreeg ik last van mijn rug. In 1995 werd ik geopereerd aan een hernia, helaas met slechte afloop, zodat ik nog maar net kon lopen. Daarna heb ik nog acht jaar met een bed op kantoor gewerkt (goede werkgever!). Tussen de middag, als de anderen gingen lunchen, ging ik een poosje liggen, zodat ik ’s middags ook verder kon. Eén dag per week werkte ik thuis, vanaf de bank, met papieren en telefoon bij de hand. Ik kreeg echter nog meer hernia’s, ook in mijn nek. Uiteindelijk kon ik in 2003 niet meer werken, omdat mijn armen, benen en rug te slecht waren geworden. Ik moet nu geregeld rusten, maar tussendoor kan ik gelukkig nog steeds veel doen: preken, Bijbelstudies, enz.
Sinds ik niet meer kan werken, ben ik ook meer gaan schrijven. Ik schrijf tweemaandelijks een stukje in Opwekking Magazine (Valreep) en af een toe een artikel. En verder heb ik het boek Voorgangers geschreven. Dat zijn portretjes van mensen uit de kerkgeschiedenis, met daarbij wat dingen die ze zelf hebben gezegd of geschreven, zodat je ze een beetje beter leert kennen. Een leuk en leerzaam boek.
Vorig jaar heb ik dus het boek over het Avondmaal geschreven. Dat boek ligt mij na aan het hart. Heel veel mensen worstelen immers met het Avondmaal en lijden er zelfs onder. Dat is toch wel heel verdrietig. Ik heb zelf ook geworsteld met aspecten van het Avondmaal en ik besloot dat nu eens goed uit te zoeken. Dat werd een uitgebreide studie van alle Bijbelse bronnen. Die studie heb ik intussen op heel veel plaatsen gegeven. Het is werkelijk geweldig om te zien dat mensen daar letterlijk enthousiast van worden. Als je zo dat hele Avondmaal nog eens bekijkt vanuit de Bijbelse bronnen en even afstand durft te nemen van wat je zelf aan traditie in je hoofd hebt, dan blijkt dat heel bevrijdend te werken. Het Avondmaal is een feest, in alle opzichten.
Dit boek gaat niet over de juiste manier om het Avondmaal te vieren. Ook is het niet gericht tegen manieren van vieren of bestaande overtuigingen. Het is gewoon close reading, nauwkeurig lezen, Bijbels onderwijs. Ik heb zelf in die studie dingen ontdekt die ik al die jaren, met mijn gedegen gereformeerde/evangelische achtergrond, verkeerd heb verstaan en zelfs ook verkeerd heb onderwezen. Het voert wat ver om al die aspecten hier te benoemen. Daarvoor zou men even het boek moeten lezen. Dat is goed te doen, want het is heel toegankelijk geschreven, met korte hoofdstukken en een bijlage met veelgestelde vragen. Maar het trefwoord is: bevrijdend! Dat is wat ik hoor in alle reacties die ik krijg. Mensen die soms jarenlang niet of nauwelijks durfden deelnemen gaan nu met vreugde aan de maaltijd van de Heer. Dat is geweldig om te mogen meemaken!
Het is, kortom, een prachtig en bevrijdend boekje. Het kost maar € 9,- en is verkrijgbaar in de boekwinkel en op www.delepelaar.org. Op die site is ook een gratis e-boek versie te downloaden.
Feike ter Velde
