Dàt leven wilde hij ook!
Henk Schouten • 79 - 2003/04 • Uitgave: 14
Dàt leven wilde hij ook!
Zijn schoolopleiding had hij al op 14-jarige leeftijd afgebroken, omdat hij aan de drugs was begonnen. Na de scheiding van zijn ouders was het steeds moeilijker gegaan. Vader was weggegaan en Bart was diep van binnen steeds bozer geworden. De eerste ervaring met drugs, gekregen van een oudere man in Amsterdam, was niet geweldig. Toch was hij ermee doorgegaan en al gauw moest hij aan zichzelf toegeven dat hij verslaafd was. Achttien jaar stond hij te liften langs de snelweg. Een blauwe Mercedes stopte op de vluchtstrook, vlakbij de afrit en hij holde erheen, struikelde bijkans. De vrouw naast de chauffeur vroeg hem door het opengedraaide portierraam waar hij heen wilde en Bart stapte achterin. "Wat doe je in het leven?", vroeg de man achter het stuur vriendelijk. Bart schaamde zich als sloeber met zijn vieze kloffie in zon mooie auto en antwoordde met een leugen: "Ik ben student. Ik studeer geschiedenis". Hij was moe, had de afgelopen nacht niet geslapen en al drie of vier dagen geen warme maaltijd meer gehad. Het was alsof de twee mensen, een echtpaar, hem dik door hadden. Ze nodigden hem uit mee te gaan naar hun huis. Twee uur later zat hij aan een fraai gedekte tafel in een mooi huis aan een uitgebreide maaltijd. De vriendelijkheid van de twee oudere mensen was hem soms te veel. Hij wist niet waar hij kijken moest. Die mijnheer had gebeden vóór de maaltijd en noemde in zijn gebed Barts naam. Toen ze hem uitnodigden die nacht te blijven logeren, durfde hij geen nee te zeggen. Een grote logeerkamer, een luxe bed, een tafeltje ernaast met een glas water erop en een Bijbeltje, waaruit na het eten wat was voorgelezen. Bart had het niet gesnapt, maar alles klonk zo mooi, zo zuiver en zo goed. Hij voelde zich zo aanvaard, geliefd zelfs. Aan de andere kant zo beschaamd, zo vies, ook van binnen. Maar die dag werd het begin van een grote verandering, die begon heel diep van binnen.
De volgende morgen vertrok hij. Ze hadden hem een rugzak gegeven met wat nieuwe kleren erin en dat Bijbeltje. Toen hij twee dagen later weer terugkeerde, omdat ze gezegd hadden dat hij dat zeker moest doen als hij dat nodig vond, leek het erop alsof ze hem al verwachtten. Nooit eerder had Bart zó ervaren dat mensen hem, een dakloze zwerver, verslaafd aan drugs, liefde konden tonen. Na korte tijd was het besluit genomen: Bart kwam tot overgave aan de Here Jezus, uit wiens kracht en genade deze twee mensen leefden. Dàt leven wilde hij ook leren kennen. Deze twee mensen hebben er de tijd voor genomen om aan Bart het Evangelie uit te leggen, te vertellen hoe God, de Schepper, in Zijn Zoon, Jezus, ook onze Verlosser is geworden. Ze hebben hem geleerd zijn eigenwaarde terug te vinden, omdat in de eerste plaats God ieder mens van grote waarde acht. Ze hebben liefdevol alle zonden en falen in Barts leven aangetoond en hem ertoe geleid en hem erbij geholpen de hele puinhoop van zijn leven in de handen van de grote hemelse Heelmeester te leggen. Bart werd verlost van de drugs, van zijn innerlijke bitterheid en woede. Hij heeft zijn schoolopleiding later af mogen maken en voltooide een HBO-opleiding. Zijn moeder kwam tot levend geloof en ook andere familieleden en Bart werd een evenwichtig en blijmoedig mens. Geheel anders dan vroeger, want nu had hij de Here Jezus Christus leren kennen en Bart weet: Jezus Christus is de Redder der wereld, mijn Heiland en mijn Heer!
ds. Henk Schouten
Zijn schoolopleiding had hij al op 14-jarige leeftijd afgebroken, omdat hij aan de drugs was begonnen. Na de scheiding van zijn ouders was het steeds moeilijker gegaan. Vader was weggegaan en Bart was diep van binnen steeds bozer geworden. De eerste ervaring met drugs, gekregen van een oudere man in Amsterdam, was niet geweldig. Toch was hij ermee doorgegaan en al gauw moest hij aan zichzelf toegeven dat hij verslaafd was. Achttien jaar stond hij te liften langs de snelweg. Een blauwe Mercedes stopte op de vluchtstrook, vlakbij de afrit en hij holde erheen, struikelde bijkans. De vrouw naast de chauffeur vroeg hem door het opengedraaide portierraam waar hij heen wilde en Bart stapte achterin. "Wat doe je in het leven?", vroeg de man achter het stuur vriendelijk. Bart schaamde zich als sloeber met zijn vieze kloffie in zon mooie auto en antwoordde met een leugen: "Ik ben student. Ik studeer geschiedenis". Hij was moe, had de afgelopen nacht niet geslapen en al drie of vier dagen geen warme maaltijd meer gehad. Het was alsof de twee mensen, een echtpaar, hem dik door hadden. Ze nodigden hem uit mee te gaan naar hun huis. Twee uur later zat hij aan een fraai gedekte tafel in een mooi huis aan een uitgebreide maaltijd. De vriendelijkheid van de twee oudere mensen was hem soms te veel. Hij wist niet waar hij kijken moest. Die mijnheer had gebeden vóór de maaltijd en noemde in zijn gebed Barts naam. Toen ze hem uitnodigden die nacht te blijven logeren, durfde hij geen nee te zeggen. Een grote logeerkamer, een luxe bed, een tafeltje ernaast met een glas water erop en een Bijbeltje, waaruit na het eten wat was voorgelezen. Bart had het niet gesnapt, maar alles klonk zo mooi, zo zuiver en zo goed. Hij voelde zich zo aanvaard, geliefd zelfs. Aan de andere kant zo beschaamd, zo vies, ook van binnen. Maar die dag werd het begin van een grote verandering, die begon heel diep van binnen.
De volgende morgen vertrok hij. Ze hadden hem een rugzak gegeven met wat nieuwe kleren erin en dat Bijbeltje. Toen hij twee dagen later weer terugkeerde, omdat ze gezegd hadden dat hij dat zeker moest doen als hij dat nodig vond, leek het erop alsof ze hem al verwachtten. Nooit eerder had Bart zó ervaren dat mensen hem, een dakloze zwerver, verslaafd aan drugs, liefde konden tonen. Na korte tijd was het besluit genomen: Bart kwam tot overgave aan de Here Jezus, uit wiens kracht en genade deze twee mensen leefden. Dàt leven wilde hij ook leren kennen. Deze twee mensen hebben er de tijd voor genomen om aan Bart het Evangelie uit te leggen, te vertellen hoe God, de Schepper, in Zijn Zoon, Jezus, ook onze Verlosser is geworden. Ze hebben hem geleerd zijn eigenwaarde terug te vinden, omdat in de eerste plaats God ieder mens van grote waarde acht. Ze hebben liefdevol alle zonden en falen in Barts leven aangetoond en hem ertoe geleid en hem erbij geholpen de hele puinhoop van zijn leven in de handen van de grote hemelse Heelmeester te leggen. Bart werd verlost van de drugs, van zijn innerlijke bitterheid en woede. Hij heeft zijn schoolopleiding later af mogen maken en voltooide een HBO-opleiding. Zijn moeder kwam tot levend geloof en ook andere familieleden en Bart werd een evenwichtig en blijmoedig mens. Geheel anders dan vroeger, want nu had hij de Here Jezus Christus leren kennen en Bart weet: Jezus Christus is de Redder der wereld, mijn Heiland en mijn Heer!
ds. Henk Schouten
