Dood en opstanding van Jezus Christus
Henk Schouten • 82 - 2006/07 • Uitgave: 16
We hebben met meer te maken dan met wat historische gegevens over Jezus. Die historische gegevens worden tegenwoordig veel aangevochten. Hoe belangrijk is de dood en de opstanding van Jezus Christus? Wie daarover begint na te denken en daarop begint te studeren, ontdekt dat heel de Bijbel de dood en opstanding van onze Heer als de centrale boodschap predikt. Petrus schrijft: Naar deze zaligheid hebben gezocht en gevorst de profeten, die van de voor u bestemde genade hebben geprofeteerd, terwijl zij naspeurden, op welke tijd en wijze de Geest van Christus in hen doelde, toen Hij vooraf getuigenis gaf van al het lijden, dat over de Christus zou komen en van alle heerlijkheid daarna (1Petr. 1:10-11). Het is het allerbelangrijkste en allesbeslissende in de Bijbel. Alle dingen vloeien samen in dit éne; we zien verleden, heden en toekomst samengebonden in dit allergrootste.
We moeten goed begrijpen hoe moeilijk het was voor de mensen van het Oude Testament om dit te zien en te begrijpen. Maar zo moeilijk is het voor veel mensen altijd nog. Er zijn veel mensen die niet kunnen bevatten dat één voor allen leed en stierf. Kunnen zeggen: ook voor mij is de Heiland gestorven. Maar hoe moeilijk is het te geloven dat deze Éne ook het graf overwon en leeft.
We komen profetieën met betrekking tot de dood en opstanding van de Heer tegen in Genesis. We denken aan de dierenhuiden die Adam en Eva van God ontvingen. Een dier moest sterven om hun zonde te bedekken. Abel voelde dat goed aan, hij offerde een lam. Dat was het begin van duizenden offers die gebracht zouden worden. Dieren die gedood zouden worden vanwege de zonde van de mens. Dit is ook een aanwijzing naar dat éne volmaakte Lam dat geofferd zou worden. Steeds wanneer het bloed van het offerdier vloeide was dat een verwijzing naar Christus. Petrus schrijft ons: Gij zijt vrijgekocht met het kostbare bloed van Christus, als van een onberispelijk en vlekkeloos lam. Hij was van tevoren gekend, vóór de grondlegging der wereld (1Petr. 1:19-20).
In de Psalmen lezen we profetieën die verwijzen naar onze Heer. Psalm 22 is daar een voorbeeld van: Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten lezen we in het tweede vers. Woorden die letterlijk door de Here Jezus werden uitgesproken toen Hij aan het kruis hing, waar Hij ook gestorven is. Maar we horen ook: Als water ben ik uitgestort en al mijn beenderen zijn ontwricht; zij verdelen mijn klederen onder elkander en werpen het lot over mijn gewaad.
In andere Psalmen zien we hetzelfde. Hij werd verraden door een vriend (Judas), (Psalm 41:10). De beenderen werden niet verbroken, (Psalm 34:21). Letterlijk werd dat vervuld!
We lezen verder in Jesaja 53 over de dood van de Heer. Hij was veracht en van mensen verlaten, een man van smarten en vertrouwd met ziekte, om onze overtredingen werd Hij doorboord als een lam werd Hij ter slachting geleid.
Het gaat echter niet alleen om de dood van de Heer. Zijn opstanding en Zijn glorie zijn onderwerp van menige belofte. De al eerder genoemde Psalm 22 is daar een voorbeeld van: Alle einden der aarde zullen het gedenken en zich tot de Here bekeren; Want het koninkrijk is des Heren, Hij is heerser over de volken (vers 28,29).
De Here Jezus wijst op de gebeurtenissen in Jona en geeft daarmee het teken voor wat betreft Zijn sterven en opstaan. Zelfs de Farizeeën wisten dat Jezus over Zijn opstanding had gesproken. Daarom vragen ze om een wacht bij het graf en laten het verzegelen. In het proces van de Heer horen we het woord dat Hijzelf gesproken had: Breekt deze tempel af en Ik zal een andere, niet met handen gemaakt, bouwen (Marcus 14:58).
Dood en opstanding van onze Heer is heel prominent aanwezig in het christelijk geloof en het speelt een alles beslissende rol in de Bijbel. Het is onbegrijpelijk dat velen dit zo makkelijk afwijzen en dood en opstanding ontkennen of het belang daarvan kleineren. Zonder opstanding is de prediking zonder inhoud en het geloof zonder vrucht (1 Korintïers 15:14, 17).
In de brieven gaat het om dezelfde boodschap. In Romeinen 1:4 wordt het al direct neergezet: door Zijn opstanding uit de doden verklaard Gods Zoon te zijn in kracht, In de woorden over onze rechtvaardiging in Romeinen 4:24,25 horen we diezelfde boodschap: maar ook om onzentwil, wie het zal worden toegerekend, ons, die ons geloof vestigen op Hem, die Jezus, onze Here, uit de doden opgewekt heeft, die is overgeleverd om onze overtredingen en opgewekt om onze rechtvaardiging.
Dat de dood van de Here Jezus aan de Here God de basis gaf om ons rechtvaardig te verklaren is ongedacht. Toch zou de dood zinloos geweest zijn als Jezus niet ook was opgestaan. Hij is de opgestane Heer, Hij leeft. Om deze heel belangrijke dingen zien we steeds in de brieven de verwijzingen naar dood en opstanding van de Here Jezus.
Paulus werkt de betekenis van de opstanding nog verder uit. Wanneer er geen opstanding van Christus zou zijn, dan zou er ook geen opstanding van christenen kunnen komen (1 Korintïers 15:29-32).
Stelt u zich die situatie eens voor. Telkens wanneer we bij het graf van een dierbare staan, zou dat het laatste zijn. Een donker graf, voor altijd daarin gevangen. Zo is het niet, door de opstanding van Christus is er hoop. De opstanding van de Heer betekent dat ieder die in Hem gelooft en Hem als Heiland heeft aangenomen, eenmaal zal mogen opstaan. Hebt u deel aan die toekomst, deelt u in dat geloof?
Paulus schrijft ons over die geweldige hoop: wij levenden, die achterbleven zullen samen met hen (die in Christus ontslapen zijn) op de wolken in een oogwenk worden weggevoerd, de Here tegemoet in de lucht en zo zullen we voor altijd met de Here wezen (1 Tessalonicenzen 4:17). Geweldig.
Maranatha, blijve ons wachtwoord. Kom Here Jezus, Kom!
Ds. Henk Schouten
We moeten goed begrijpen hoe moeilijk het was voor de mensen van het Oude Testament om dit te zien en te begrijpen. Maar zo moeilijk is het voor veel mensen altijd nog. Er zijn veel mensen die niet kunnen bevatten dat één voor allen leed en stierf. Kunnen zeggen: ook voor mij is de Heiland gestorven. Maar hoe moeilijk is het te geloven dat deze Éne ook het graf overwon en leeft.
We komen profetieën met betrekking tot de dood en opstanding van de Heer tegen in Genesis. We denken aan de dierenhuiden die Adam en Eva van God ontvingen. Een dier moest sterven om hun zonde te bedekken. Abel voelde dat goed aan, hij offerde een lam. Dat was het begin van duizenden offers die gebracht zouden worden. Dieren die gedood zouden worden vanwege de zonde van de mens. Dit is ook een aanwijzing naar dat éne volmaakte Lam dat geofferd zou worden. Steeds wanneer het bloed van het offerdier vloeide was dat een verwijzing naar Christus. Petrus schrijft ons: Gij zijt vrijgekocht met het kostbare bloed van Christus, als van een onberispelijk en vlekkeloos lam. Hij was van tevoren gekend, vóór de grondlegging der wereld (1Petr. 1:19-20).
In de Psalmen lezen we profetieën die verwijzen naar onze Heer. Psalm 22 is daar een voorbeeld van: Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten lezen we in het tweede vers. Woorden die letterlijk door de Here Jezus werden uitgesproken toen Hij aan het kruis hing, waar Hij ook gestorven is. Maar we horen ook: Als water ben ik uitgestort en al mijn beenderen zijn ontwricht; zij verdelen mijn klederen onder elkander en werpen het lot over mijn gewaad.
In andere Psalmen zien we hetzelfde. Hij werd verraden door een vriend (Judas), (Psalm 41:10). De beenderen werden niet verbroken, (Psalm 34:21). Letterlijk werd dat vervuld!
We lezen verder in Jesaja 53 over de dood van de Heer. Hij was veracht en van mensen verlaten, een man van smarten en vertrouwd met ziekte, om onze overtredingen werd Hij doorboord als een lam werd Hij ter slachting geleid.
Het gaat echter niet alleen om de dood van de Heer. Zijn opstanding en Zijn glorie zijn onderwerp van menige belofte. De al eerder genoemde Psalm 22 is daar een voorbeeld van: Alle einden der aarde zullen het gedenken en zich tot de Here bekeren; Want het koninkrijk is des Heren, Hij is heerser over de volken (vers 28,29).
De Here Jezus wijst op de gebeurtenissen in Jona en geeft daarmee het teken voor wat betreft Zijn sterven en opstaan. Zelfs de Farizeeën wisten dat Jezus over Zijn opstanding had gesproken. Daarom vragen ze om een wacht bij het graf en laten het verzegelen. In het proces van de Heer horen we het woord dat Hijzelf gesproken had: Breekt deze tempel af en Ik zal een andere, niet met handen gemaakt, bouwen (Marcus 14:58).
Dood en opstanding van onze Heer is heel prominent aanwezig in het christelijk geloof en het speelt een alles beslissende rol in de Bijbel. Het is onbegrijpelijk dat velen dit zo makkelijk afwijzen en dood en opstanding ontkennen of het belang daarvan kleineren. Zonder opstanding is de prediking zonder inhoud en het geloof zonder vrucht (1 Korintïers 15:14, 17).
In de brieven gaat het om dezelfde boodschap. In Romeinen 1:4 wordt het al direct neergezet: door Zijn opstanding uit de doden verklaard Gods Zoon te zijn in kracht, In de woorden over onze rechtvaardiging in Romeinen 4:24,25 horen we diezelfde boodschap: maar ook om onzentwil, wie het zal worden toegerekend, ons, die ons geloof vestigen op Hem, die Jezus, onze Here, uit de doden opgewekt heeft, die is overgeleverd om onze overtredingen en opgewekt om onze rechtvaardiging.
Dat de dood van de Here Jezus aan de Here God de basis gaf om ons rechtvaardig te verklaren is ongedacht. Toch zou de dood zinloos geweest zijn als Jezus niet ook was opgestaan. Hij is de opgestane Heer, Hij leeft. Om deze heel belangrijke dingen zien we steeds in de brieven de verwijzingen naar dood en opstanding van de Here Jezus.
Paulus werkt de betekenis van de opstanding nog verder uit. Wanneer er geen opstanding van Christus zou zijn, dan zou er ook geen opstanding van christenen kunnen komen (1 Korintïers 15:29-32).
Stelt u zich die situatie eens voor. Telkens wanneer we bij het graf van een dierbare staan, zou dat het laatste zijn. Een donker graf, voor altijd daarin gevangen. Zo is het niet, door de opstanding van Christus is er hoop. De opstanding van de Heer betekent dat ieder die in Hem gelooft en Hem als Heiland heeft aangenomen, eenmaal zal mogen opstaan. Hebt u deel aan die toekomst, deelt u in dat geloof?
Paulus schrijft ons over die geweldige hoop: wij levenden, die achterbleven zullen samen met hen (die in Christus ontslapen zijn) op de wolken in een oogwenk worden weggevoerd, de Here tegemoet in de lucht en zo zullen we voor altijd met de Here wezen (1 Tessalonicenzen 4:17). Geweldig.
Maranatha, blijve ons wachtwoord. Kom Here Jezus, Kom!
Ds. Henk Schouten
