Echte vriendschap
Feike ter Velde • 76 - 2000/01 • Uitgave: 8
Woorden kunnen werken als dolksteken. Er worden zo vaak scherpe
woorden gebruikt in allerlei kleine en grote conflictsituaties, ook in gezinnen. Ouders tegen kinderen en kinderen tegen ouders. Iedere 'dolksteek' laat wonden na die tot littekens worden. Het is belangrijk dit te leren zien en ook aan onze kinderen te onderwijzen. De Bijbel zegt: “Here, stel een wacht voor mijn mond, waak over de deuren van mijn lippen" (Ps. 141:3).
Een tienjarige jongen had nogal eens een slecht humeur en zij dan lelijke dingen tegen vader of moeder. Zijn vader praatte daarover met hem. Hij zei, dat hij er niets aan kon doen. "Weet je wat", zei vader, "we gaan er samen aan werken".
Hij gaf hem een zak met spijkers en een hamer. Hij zei hem dat hij, iedere keer, als hij weer eens lelijke dingen zou zeggen in een boos moment, een spijker moest slaan in de oude schuur achter op het erf. “De Here wil erbij helpen en ik zal voor je bidden, elke dag" zei vader. Op de eerstvolgende dag had de jongen zevenendertig spijkers in het hout van de schuur geslagen. De weken daarna leerde hij zichzelf te bedwingen en zijn boosheid te beheersen. Zo daalde het aantal spijkers dagelijks. Hij had voor zichzelf uitgevonden dat het eenvoudiger was zijn boosheid te bedwingen dan naar achteren op het erf te lopen om weer een spijker in het hout te slaan. Op een dag had hij niet één spijker meer hoeven te slaan. Hij had geleerd zich de hele dag te beheersen en rustig na te denken voordat hij wat zei. Hij rapporteerde zijn overwinning aan z'n vader. Vader was heel blij. 'Dat moet je zo houden mijn zoon. Weet je wat we nu zullen doen? Voor elke dag dat je weer zon overwinning hebt en het de hele dag goed is gegaan, trek je er één spijker uit". Weken later vertelde de jongen zijn vader dat àlle spijkers eruit waren. "Ik ben trots op je m'n jongen" zei de vader tegen z'n stralende zoon.
“Laten we nog eens gaan kijken naar de plek waar al die spijkers hebben gezeten", suggereerde vader. Samen wandelden ze naar het einde van het erf. Vader pakte de zoon bij de hand en zei: "Je hebt het geweldig gedaan". Even was het stil en samen keken ze naar al die spijkergaten in het hout. "Dit hout zal nooit meer hetzelfde zijn, m’n jongen, met àl die gaten erin. Weet je, als je in boosheid lelijke dingen tegen mensen zegt" vervolgde vader. "dan laat dat ook allemaal littekens na, net als die spijker in dit hout hebben gedaan. Boze woorden zijn soms net als dolksteken. Je kunt achteraf wel 'sorry!' zeggen. maar de wond is er. Zo'n wond zit van binnen bij die ander en is net zo erg als een echte, bloedende, wond van een echte dolk aan de buitenkant".
De jongen keek zijn vader met grote ogen aan die zich langzaam met tranen vulden. "Daarom, m'n jongen, moeten we proberen een èchte vriend voor die ander te zijn. Een echte vriend is er altijd voor de ander. Hij helpt je om dingen goed te doen en moedigt je altijd aan.
Hij luistert altijd en hij bemoedigt je altijd. Kritiek spreekt hij niet uit, maar hij opent zijn hart voor je. Hij is een echte vriend. Zullen wij dat voortaan ook zijn?" De jongen vloog zijn vader in z'n armen en omhelsde hem bij die oude schuur. Vader en zoon sloten een verbond van vriendschap.
Feike ter Velde
woorden gebruikt in allerlei kleine en grote conflictsituaties, ook in gezinnen. Ouders tegen kinderen en kinderen tegen ouders. Iedere 'dolksteek' laat wonden na die tot littekens worden. Het is belangrijk dit te leren zien en ook aan onze kinderen te onderwijzen. De Bijbel zegt: “Here, stel een wacht voor mijn mond, waak over de deuren van mijn lippen" (Ps. 141:3).
Een tienjarige jongen had nogal eens een slecht humeur en zij dan lelijke dingen tegen vader of moeder. Zijn vader praatte daarover met hem. Hij zei, dat hij er niets aan kon doen. "Weet je wat", zei vader, "we gaan er samen aan werken".
Hij gaf hem een zak met spijkers en een hamer. Hij zei hem dat hij, iedere keer, als hij weer eens lelijke dingen zou zeggen in een boos moment, een spijker moest slaan in de oude schuur achter op het erf. “De Here wil erbij helpen en ik zal voor je bidden, elke dag" zei vader. Op de eerstvolgende dag had de jongen zevenendertig spijkers in het hout van de schuur geslagen. De weken daarna leerde hij zichzelf te bedwingen en zijn boosheid te beheersen. Zo daalde het aantal spijkers dagelijks. Hij had voor zichzelf uitgevonden dat het eenvoudiger was zijn boosheid te bedwingen dan naar achteren op het erf te lopen om weer een spijker in het hout te slaan. Op een dag had hij niet één spijker meer hoeven te slaan. Hij had geleerd zich de hele dag te beheersen en rustig na te denken voordat hij wat zei. Hij rapporteerde zijn overwinning aan z'n vader. Vader was heel blij. 'Dat moet je zo houden mijn zoon. Weet je wat we nu zullen doen? Voor elke dag dat je weer zon overwinning hebt en het de hele dag goed is gegaan, trek je er één spijker uit". Weken later vertelde de jongen zijn vader dat àlle spijkers eruit waren. "Ik ben trots op je m'n jongen" zei de vader tegen z'n stralende zoon.
“Laten we nog eens gaan kijken naar de plek waar al die spijkers hebben gezeten", suggereerde vader. Samen wandelden ze naar het einde van het erf. Vader pakte de zoon bij de hand en zei: "Je hebt het geweldig gedaan". Even was het stil en samen keken ze naar al die spijkergaten in het hout. "Dit hout zal nooit meer hetzelfde zijn, m’n jongen, met àl die gaten erin. Weet je, als je in boosheid lelijke dingen tegen mensen zegt" vervolgde vader. "dan laat dat ook allemaal littekens na, net als die spijker in dit hout hebben gedaan. Boze woorden zijn soms net als dolksteken. Je kunt achteraf wel 'sorry!' zeggen. maar de wond is er. Zo'n wond zit van binnen bij die ander en is net zo erg als een echte, bloedende, wond van een echte dolk aan de buitenkant".
De jongen keek zijn vader met grote ogen aan die zich langzaam met tranen vulden. "Daarom, m'n jongen, moeten we proberen een èchte vriend voor die ander te zijn. Een echte vriend is er altijd voor de ander. Hij helpt je om dingen goed te doen en moedigt je altijd aan.
Hij luistert altijd en hij bemoedigt je altijd. Kritiek spreekt hij niet uit, maar hij opent zijn hart voor je. Hij is een echte vriend. Zullen wij dat voortaan ook zijn?" De jongen vloog zijn vader in z'n armen en omhelsde hem bij die oude schuur. Vader en zoon sloten een verbond van vriendschap.
Feike ter Velde
