Een Palestijnse staat?
Dirk van Genderen • 84 - 2008 • Uitgave: 3
Een Palestijnse staat?
President Bush verwacht dat er binnen een jaar een onafhankelijke Palestijnse staat zal zijn. Dat zei hij tijdens zijn recente bezoek aan het Midden-Oosten, enkele weken geleden. Hij riep Israël op afstand te doen van de bezette gebieden, zoals hij Judea en Samaria voor het eerst typeerde.
De huidige Israëlische leiders lijken in grote lijnen te willen doen wat Amerika wil, wat overigens in grote lijnen overeen komt met wat ook de EU, de VN en Rusland willen. En het is maar de vraag of iemand als Likud-leider Netanyahu een andere lijn zou volgen wanneer hij nu aan de macht zou zijn geweest. Hij uit op dit moment wel ferme taal, maar erg veel vrijheid van handelen hebben de Israëlische leiders niet. Laten we ons daar maar geen illusies over maken.
Wat wel opvalt, is dat een aanzienlijk deel van het Israëlische volk niet echt staat te juichen bij de plannen tot ontruiming van bijna heel Judea en Samaria en wellicht ook (een deel van) de oude stad van Jeruzalem. Wanneer de huidige ontruimingsplannen worden doorgezet en een zelfstandig Palestina zal ontstaan, zal dat zeker geen vrede betekenen.
Ook de recente ontruiming van Gaza heeft werkelijk niets goeds gebracht. Het gebied wordt volgepompt met wapens. Voortdurend worden er vanuit het gebied raketten afgeschoten op Israël. Van de beloofde vrede komt niets terecht. En de huidige regering geeft het leger slechts een beperkt mandaat om terug te slaan.
Wat kunnen we op grond van de Bijbel verwachten? Zal er een Palestijnse staat ontstaan? Sommigen zijn heel stellig in hun overtuiging dat God zoiets nooit zal toestaan. Maar de ontruiming van Gaza werd ook een feit, ondanks de stellige woorden van sommigen dat God dat nooit zou laten gebeuren. Zowel Amos als Sefanja spreken het oordeel over Gaza uit, beide keren in verband met de dag des Heren, wat dus nog staat te gebeuren. Lees Amos 1:6-8 maar en Sefanja 2:4-7.
We weten ons zeer verbonden met het Joodse volk. Het volk dat in benauwdheid verkeert. Van alle kanten wordt het bedreigd. Tienduizenden raketten staan schietklaar op Israël gericht. Palestijnse kinderen krijgen op school ingeprent hoe slecht de Joden zijn en op hun landkaarten is Israël niet eens te vinden.
We mogen Gods hand zien in de vestiging van de Joodse staat in 1948 en ook in de terugkeer van talloze Joodse mensen naar het land Israël. Toch is het opmerkelijk dat tienduizenden van hen het afgelopen jaar het land weer hebben verlaten en vrijwillig zijn teruggetrokken naar hun oorspronkelijke woongebieden. Dat past eigenlijk niet in de profetische teksten over de terugkeer, die we altijd citeren. En het zou mij niet verbazen als daar nogal wat mensen bij zijn die met veel geld van christenen de afgelopen jaren naar Israël zijn gebracht. Laten we maar voorzichtig zijn in het al te stellig neerzetten van gebeurtenissen als vervulling van bepaalde profetieën, alsof wij kunnen bepalen hoe laat het is op Gods tijdklok. Alle profetieën zullen tot in detail uitkomen, maar laten we niet vergeten dat God ze vervult en niet wij met onze inspanningen. Misschien lopen wij God wel eens voor de voeten door zelf aan de slag te gaan en niet te wachten op Gods tijdstip van vervulling, waarbij Hij ons wellicht alsnog in wil schakelen.
Wanneer ik onder meer het Bijbelboek Zacharia lees, kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat Israël nog zware tijden te wachten staan voordat de definitieve bevrijding door de Messias, de Here Jezus Christus, plaatsheeft, waarover we onder meer lezen in Zacharia 14. Het is met pijn in mijn hart dat ik dit schrijf, omdat ik het liefst zou willen dat het Joodse volk zo snel mogelijk zal delen in de heerlijkheid van het komende Vrederijk.
We zouden wel eens aan de vooravond van deze gebeurtenissen kunnen staan. Terwijl Israël onder grote internationale druk staat, gaan de natiën niet vrijuit. Denk maar niet dat Gods zegen zal rusten op die landen die Israël dwingen om nu Judea, Samaria en een deel van Jeruzalem af te staan. Joël 3:2 spreekt over Gods oordeel over die volken die het land hebben verdeeld. Soms vraag ik mij af of daar al iets van te zien is in de huidige zwakte van de Amerikaanse economie en het buitengewoon slechte weer in grote delen van Amerika, de afgelopen periode.
Laten wij ondertussen voortdurend voorbede doen voor het land en volk van Israël. Daar wil de Here Zijn zegen op geven.
Dirk van Genderen
President Bush verwacht dat er binnen een jaar een onafhankelijke Palestijnse staat zal zijn. Dat zei hij tijdens zijn recente bezoek aan het Midden-Oosten, enkele weken geleden. Hij riep Israël op afstand te doen van de bezette gebieden, zoals hij Judea en Samaria voor het eerst typeerde.
De huidige Israëlische leiders lijken in grote lijnen te willen doen wat Amerika wil, wat overigens in grote lijnen overeen komt met wat ook de EU, de VN en Rusland willen. En het is maar de vraag of iemand als Likud-leider Netanyahu een andere lijn zou volgen wanneer hij nu aan de macht zou zijn geweest. Hij uit op dit moment wel ferme taal, maar erg veel vrijheid van handelen hebben de Israëlische leiders niet. Laten we ons daar maar geen illusies over maken.
Wat wel opvalt, is dat een aanzienlijk deel van het Israëlische volk niet echt staat te juichen bij de plannen tot ontruiming van bijna heel Judea en Samaria en wellicht ook (een deel van) de oude stad van Jeruzalem. Wanneer de huidige ontruimingsplannen worden doorgezet en een zelfstandig Palestina zal ontstaan, zal dat zeker geen vrede betekenen.
Ook de recente ontruiming van Gaza heeft werkelijk niets goeds gebracht. Het gebied wordt volgepompt met wapens. Voortdurend worden er vanuit het gebied raketten afgeschoten op Israël. Van de beloofde vrede komt niets terecht. En de huidige regering geeft het leger slechts een beperkt mandaat om terug te slaan.
Wat kunnen we op grond van de Bijbel verwachten? Zal er een Palestijnse staat ontstaan? Sommigen zijn heel stellig in hun overtuiging dat God zoiets nooit zal toestaan. Maar de ontruiming van Gaza werd ook een feit, ondanks de stellige woorden van sommigen dat God dat nooit zou laten gebeuren. Zowel Amos als Sefanja spreken het oordeel over Gaza uit, beide keren in verband met de dag des Heren, wat dus nog staat te gebeuren. Lees Amos 1:6-8 maar en Sefanja 2:4-7.
We weten ons zeer verbonden met het Joodse volk. Het volk dat in benauwdheid verkeert. Van alle kanten wordt het bedreigd. Tienduizenden raketten staan schietklaar op Israël gericht. Palestijnse kinderen krijgen op school ingeprent hoe slecht de Joden zijn en op hun landkaarten is Israël niet eens te vinden.
We mogen Gods hand zien in de vestiging van de Joodse staat in 1948 en ook in de terugkeer van talloze Joodse mensen naar het land Israël. Toch is het opmerkelijk dat tienduizenden van hen het afgelopen jaar het land weer hebben verlaten en vrijwillig zijn teruggetrokken naar hun oorspronkelijke woongebieden. Dat past eigenlijk niet in de profetische teksten over de terugkeer, die we altijd citeren. En het zou mij niet verbazen als daar nogal wat mensen bij zijn die met veel geld van christenen de afgelopen jaren naar Israël zijn gebracht. Laten we maar voorzichtig zijn in het al te stellig neerzetten van gebeurtenissen als vervulling van bepaalde profetieën, alsof wij kunnen bepalen hoe laat het is op Gods tijdklok. Alle profetieën zullen tot in detail uitkomen, maar laten we niet vergeten dat God ze vervult en niet wij met onze inspanningen. Misschien lopen wij God wel eens voor de voeten door zelf aan de slag te gaan en niet te wachten op Gods tijdstip van vervulling, waarbij Hij ons wellicht alsnog in wil schakelen.
Wanneer ik onder meer het Bijbelboek Zacharia lees, kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat Israël nog zware tijden te wachten staan voordat de definitieve bevrijding door de Messias, de Here Jezus Christus, plaatsheeft, waarover we onder meer lezen in Zacharia 14. Het is met pijn in mijn hart dat ik dit schrijf, omdat ik het liefst zou willen dat het Joodse volk zo snel mogelijk zal delen in de heerlijkheid van het komende Vrederijk.
We zouden wel eens aan de vooravond van deze gebeurtenissen kunnen staan. Terwijl Israël onder grote internationale druk staat, gaan de natiën niet vrijuit. Denk maar niet dat Gods zegen zal rusten op die landen die Israël dwingen om nu Judea, Samaria en een deel van Jeruzalem af te staan. Joël 3:2 spreekt over Gods oordeel over die volken die het land hebben verdeeld. Soms vraag ik mij af of daar al iets van te zien is in de huidige zwakte van de Amerikaanse economie en het buitengewoon slechte weer in grote delen van Amerika, de afgelopen periode.
Laten wij ondertussen voortdurend voorbede doen voor het land en volk van Israël. Daar wil de Here Zijn zegen op geven.
Dirk van Genderen
