Ervaringen van een prediker (9)
ds. Gerrit Leuvenink • 87 - 2011 • Uitgave: 20
Het is mijn gewoonte om bij het uitgaan van een kerkdienst zoveel mogelijk iedere bezoeker een hand te geven. Daarbij kijk ik de mensen aan met een open blik en wens hen een fijne, gezegende week toe. Het gebeurde toen ik na afloop de kerk weer in liep dat ik iemand hoorde huilen. Na enig zoeken zag ik een jonge vrouw in een hoekje zitten. Ze was innerlijk kapot van verdriet en durfde pas na veel omwegen over haar probleem te praten. Ze was met het geloof opgevoed en ethische vraagstukken werden kort en bondig neergezet. Daardoor was er een grote kloof gekomen tussen haar en haar ouders.
Het eerste wat ze zei was dat ze thuis nooit, maar dan ook nooit over haar probleem zou praten. Ze wist het zeker dat ze niet moest rekenen op enig begrip. Het was toch immers haar eigen schuld en tegen beter weten in. Ze was met haar vriend naar bed geweest en daar was een zwangerschap van gekomen. Grote paniek was het gevolg bij haar en haar vriend. Vanaf dat moment dreunde door haar hoofd wat haar vader en moeder zo dikwijls zeiden: “Vrouwen die abortus plegen zijn moordenaars.” Dus zij was nu ook een moordenaar geworden. Hoe nu verder!
Nooit zou er vergeving voor haar zijn, want God zal later een ieder straffen die zoiets doet. Ze begon te praten over haar angst voor God en de harde opstelling van haar ouders. Het is natuurlijk niet bij één gesprek gebleven en gaandeweg mocht ze door de Heilige Geest zicht krijgen op de God van de Bijbel. God die streng en rechtvaardig is, maar ook vergeving en genade geeft aan berouwvolle mensen. Dat we dat kunnen zien in het offer van de Here Jezus dringt langzaam tot haar door. Ze kwam tot de ontdekking dat God heel anders is dan haar was geleerd.
Pas toen de vergeving door Jezus Christus haar eigendom werd, kwam het moment om haar strijd en angst aan haar ouders te vertellen. In een vrij lange periode van afwijzing door haar ouders hebben we voortdurend gesprekken gehad. Ook met enkele van haar broers en zussen zijn gesprekken gevoerd, die om de houding van de ouders het ouderlijk huis verlieten.
Toen de ouders alleen kwamen te staan, brak het verzet en konden ze over hun falende opvoeding praten. Wat was het een aangrijpend gesprek tussen de ouders en de kinderen, eindelijk werd er gesproken met een open Bijbel.
De zon van Gods Liefde begon te schijnen in een groot gezin. De ouders hadden veel moeten leren, maar het huis bleef leeg. Soms moeten we het onder ogen durven zien en het ook maar uitspreken: “Volmaakt herstel tussen mensen zal pas in de hemel ervaren worden.”
Ds. Gerrit Leuvenink
Het eerste wat ze zei was dat ze thuis nooit, maar dan ook nooit over haar probleem zou praten. Ze wist het zeker dat ze niet moest rekenen op enig begrip. Het was toch immers haar eigen schuld en tegen beter weten in. Ze was met haar vriend naar bed geweest en daar was een zwangerschap van gekomen. Grote paniek was het gevolg bij haar en haar vriend. Vanaf dat moment dreunde door haar hoofd wat haar vader en moeder zo dikwijls zeiden: “Vrouwen die abortus plegen zijn moordenaars.” Dus zij was nu ook een moordenaar geworden. Hoe nu verder!
Nooit zou er vergeving voor haar zijn, want God zal later een ieder straffen die zoiets doet. Ze begon te praten over haar angst voor God en de harde opstelling van haar ouders. Het is natuurlijk niet bij één gesprek gebleven en gaandeweg mocht ze door de Heilige Geest zicht krijgen op de God van de Bijbel. God die streng en rechtvaardig is, maar ook vergeving en genade geeft aan berouwvolle mensen. Dat we dat kunnen zien in het offer van de Here Jezus dringt langzaam tot haar door. Ze kwam tot de ontdekking dat God heel anders is dan haar was geleerd.
Pas toen de vergeving door Jezus Christus haar eigendom werd, kwam het moment om haar strijd en angst aan haar ouders te vertellen. In een vrij lange periode van afwijzing door haar ouders hebben we voortdurend gesprekken gehad. Ook met enkele van haar broers en zussen zijn gesprekken gevoerd, die om de houding van de ouders het ouderlijk huis verlieten.
Toen de ouders alleen kwamen te staan, brak het verzet en konden ze over hun falende opvoeding praten. Wat was het een aangrijpend gesprek tussen de ouders en de kinderen, eindelijk werd er gesproken met een open Bijbel.
De zon van Gods Liefde begon te schijnen in een groot gezin. De ouders hadden veel moeten leren, maar het huis bleef leeg. Soms moeten we het onder ogen durven zien en het ook maar uitspreken: “Volmaakt herstel tussen mensen zal pas in de hemel ervaren worden.”
Ds. Gerrit Leuvenink
