Geloof, Hoop en Liefde!

Feike ter Velde • 80 - 2004/05 • Uitgave: 21
Geloof, Hoop en Liefde!



“Veel heil en zegen” Dat is de wens die we elkaar ook op deze pagina toeroepen voor het nieuwe jaar dat voor ons ligt. We maken plannen en in ieder geval zien we vooruit en trachten in te schatten wat er gaat komen. Wie gelooft in het Woord van de levende God, mag het leven laten inkleuren door deze grote drie: Fides (geloof), Spes (hoop) en Caritas (liefde).

Door genade mogen we dat zaligmakende geloof kennen dat door de Geest aan iedere ware christen is gegeven. Wie dat geloof kent, dat gebaseerd is op het Woord van God heeft ook hoop, ook voor het nieuwe jaar. Dat is niet gebaseerd op een soort natuurlijk optimisme, noch op wat voor ogen is in deze wereld, maar op de bijbelse zekerheid dat God de dingen van ons leven en van de wereld vast in handen heeft. Dat geeft hoop voor de dag van morgen en voor het hele nieuwe jaar.

Maar de liefde is de meeste van de drie. Die liefde is niet een gevoel van sympathie voor iemand. Dat is er natuurlijk, als je de ander sympathiek vindt, of aardig, of lief. Dan is het gemakkelijk om voor die ander gevoelens van liefde te hebben. Dat is niet de bijbelse betekenis. Ons woord ‘charitas’ betekent in het dagelijks leven zoiets als ‘geld geven aan een arme, aan de diaconie van de kerk’ en dergelijke. Maar dat is het ook niet. De liefde is ook niet iets dat we in onszelf kunnen opwekken. We moeten liefhebben, maar hoe doe je dat?

We moeten liefhebben maar wat is er een ruzie, jaloezie, onverdraagzaamheid, zelfs haat, ook onder gelovigen. Je voelt je schuldig, je moet liefhebben, maar het is er niet. Liefde voor God? Hoe? Liefde voor mensen in mijn nabijheid? Hoe? ’t Is er vaak niet. Hoe vaak worden christenen niet uit elkaar geslagen, scheuren kerken en gemeenten in stukken, huwelijk brokkelen af en we blijven zitten op de puinhopen, veelal in verbittering. Oorzaak: de liefde ontbrak.



De liefde is een daad van de wil, niet een emotie van het gevoel. Het is een zaak van gehoorzaamheid aan Gods primaire wet: "Gij zult de Here uw God liefhebben en de naaste als uzelf". Het is een gebed, een bevel. Wie liefheeft heeft de Wet vervuld. Wie liefheeft zegent de ander, maar vooral ook zichzelf. Daar ligt een groot geheim van het christenleven. Die liefde moet ergens beginnen, heel klein, niet als gevoel, maar als daad. Ga bidden voor iemand in je omgeving met wie je moeite hebt, die je irriteert, je slecht bejegend; misschien iemand waarvoor je haatgevoelens koestert. Breng hem of haar voor de troon van God en verwacht niets terug. Kijk wat je kunt doen, een vriendelijk woord, een kleine daad in zijn of haar belang en langzaam groeit in je hart de liefde, zoals God die bedoelt. Immers, de Here Jezus had ons lief toen wij nog Zijn vijanden waren.



Als we ons dit zouden voornemen en zouden gaan doen, dan wordt het een goed jaar. Dan worden we een zegen voor anderen, een zegen die naar onszelf terug komt. Zo wordt het beter in de Gemeente van de Here Jezus, zodat men zegt: "Ziet hoe lief ze elkander hebben". In dit licht: veel heil en zegen in het nieuwe jaar!



Namens de Redactie

ftv