Grijs is goud
Peter de Haan • 92 - 2016 • Uitgave: 23
De bomen veranderen van groen naar bruin, geel en rood. Bij ieder zuchtje wind vallen er een paar bladeren naar beneden en langzaamaan zie je enkel nog de takken afsteken tegen de grijze wolkenlucht. De grond ligt bezaaid met dode bladeren. Is het toeval dat net in de herfst de discussie weer oplaait over het ‘voltooide’ leven? Hierover schrijven Feike ter Velde en Dirk van Genderen duidelijke teksten, die ga ik hier niet herhalen. Ik wil met u terug naar het moment voordat het blad valt.
Wanneer ik uit mijn raam kijk, zie ik de zon op de bomen schijnen. Het lijkt wel goud dat er straalt. Broos, maar zo prachtig stralend. Zo dienen we de ouderen ook te waarderen in de kerk, vertaal ik de woorden van Frits Boekhoff over eerbied voor de grijze haren even naar deze beeldspraak. Ze kunnen tot het laatst tot zegen zijn voor de jongeren.
Gelijk met de bladeren vallen ook de kastanjes en eikels. De bomen van de toekomst. In het bos groeien deze op doordat ze gevoed worden door de bladeren die gevallen zijn. Tot het einde toe en ook daarna tot zegen zijn, net als broeder Hans Kruisman, dat wens ik u en uw omgeving toe.
Peter de Haan
Eindredacteur Het Zoeklicht
Wanneer ik uit mijn raam kijk, zie ik de zon op de bomen schijnen. Het lijkt wel goud dat er straalt. Broos, maar zo prachtig stralend. Zo dienen we de ouderen ook te waarderen in de kerk, vertaal ik de woorden van Frits Boekhoff over eerbied voor de grijze haren even naar deze beeldspraak. Ze kunnen tot het laatst tot zegen zijn voor de jongeren.
Gelijk met de bladeren vallen ook de kastanjes en eikels. De bomen van de toekomst. In het bos groeien deze op doordat ze gevoed worden door de bladeren die gevallen zijn. Tot het einde toe en ook daarna tot zegen zijn, net als broeder Hans Kruisman, dat wens ik u en uw omgeving toe.
Peter de Haan
Eindredacteur Het Zoeklicht
