Het zwaard van de Messias
Jan van Barneveld • 86 - 2010 • Uitgave: 23
Bijbelse geschiedenis 2010
Israël heeft in de ongeveer 3500 jaar van haar bestaan weinig vrede gekend. De periode van de richters was een geschiedenis van onrust, bezetting en oorlogen. Tijdens koning Achab en zijn opvolgers was er voortdurend oorlog met Syrië. Opvallend is dat, ondanks die goddeloze koningen, de HERE regelmatig optrad ten gunste van Zijn volk Israël. De profeten Elia en Elisa speelden hierbij namens de HERE een grote rol. In de tijd van koning Saul en koning David ging de strijd tegen de Filistijnen: ‘Er werd fel gestreden tegen de Filistijnen al de dagen van Saul’ (1 Samuël 14:52). En: ‘Toen er opnieuw strijd was tussen de Filistijnen en Israël, trok David met zijn dienaren uit…’ (2 Samuël 21:15). Die oorlogen liepen uit op totale overwinningen en het vrederijk onder koning Salomo.
We leven nu in de slothoofdstukken van de hedendaagse Bijbelse geschiedenis. Ook deze periode van ‘het herstel van Israël’ is vol ‘oorlogen en geruchten van oorlogen’. Jezus Zelf heeft dit voorzegd in Zijn profetische toespraken over de ‘laatste dingen’. Deze oorlogen houden tegelijk waarschuwingen en oordelen van de God van Israël in. Welke rol speelt Israël in die oorlogen? Zelfverdediging? Slachtoffer? Zwaard van de Here? Of een combinatie van deze drie?
Zwaard
De Here Jezus is allereerst de liefdevolle, zachtmoedige Verlosser en Helper. Maar Hij is ook de komende Koning-Messias, ‘gekleed in een kleed, dat in bloed geverfd was’ en met ‘een scherp zwaard, om daarmede de heidenen te slaan’ (Openbaring 19:11-16). Het ‘Kind dat ons is geboren’ zal ook de soldatenlaarzen die ‘dreunend stampen’ verbranden (Jesaja 9:4,5). Er zijn verschillende aanwijzingen dat Israël, als knecht van de HERE, ingeschakeld wordt bij dit werk van de krijgshaftige, straffende Koning-Messias. Israël zegt: ‘Hij maakte mij tot een puntige pijl… En Hij zei tegen mij: Gij zijt mijn knecht, Israël, in wie IK Mij zal verheerlijken’ (Jesaja 49:2,3). En: ‘De HERE… maakt hen als zijn prachtig ros in de strijd. Uit hen komt de Hoeksteen (=de Messias), uit hen de tentpin, uit hen de strijdboog’ (Zacharia 10:3,4). Nog één duidelijke tekst: ‘De lofverheffingen van God zijn in hun keel, een tweesnijdend zwaard is in hun hand, om wraak te oefenen aan de volken, bestraffingen aan de natiën… om het beschreven vonnis aan hen te voltrekken. Dat is de luister van al zijn gunstgenoten. Halleluja’ (Psalm 149:6-9).
Israël is dus ook ‘het zwaard van de Messias’. Iets daarvan zagen we al in 1967, de Zesdaagse Oorlog. Toen leden islamitische volken rond Israël, die in de naam van Allah Israël de zee in wilden drijven, een ongelooflijk zware nederlaag. Tegelijk werd de godheid van de Islam ‘met schande overdekt’ ; ook in de geestelijke wereld (zie Psalm 83:17-19). Een schande die men nog steeds probeert uit te wissen. Dit is de geestelijke achtergrond van het onoplosbare conflict en de diepe haat tegen Israël in het Midden-Oosten.
Veel profetieën
Over de landen rond Israël geeft de Bijbel veel profetieën. Denk aan Egypte, Edom en Moab en Ammon (Jordanië; nakomelingen van Lot en Esau), Libanon (door Hezbollah een provincie van Iran), Assyrië (Noord-Irak en Oost-Syrië), Perzië (Elam, Iran), Saoedi-Arabië (Kedar en Hazor; zie Jeremia 49:28) en Babylon (Zuid-Irak). Sommige profetieën geven na een oordeel hoop, bijvoorbeeld Jesaja 29:23-25: Egypte, Assur en Israël zullen samen de HERE dienen. Waarschijnlijk slaat deze profetie op de situatie in het Duizendjarig Rijk. De val van Damascus staat in Jesaja 17:1 en gedetailleerd in Jeremia 49:24-27. In verband met de agressieve houding van Syrië en de dreigende derde Hezbollah-oorlog wat meer hierover. Leest u even mee?
‘Ontmoedigd is Damascus, het keert zich tot de vlucht en schrik heeft het bevangen, benauwdheid en weeën hebben het aangegrepen, als een barende. Hoe is de roemrijke stad verlaten, de vesting van de vreugde! Daarom zullen haar jonge mannen vallen op haar pleinen en al de krijgslieden in die tijd omkomen, luidt het woord van de HERE der heerscharen; en IK zal een vuur aansteken binnen de muur van Damascus…’
Enkele opmerkingen, die de actualiteit van deze profetie accentueren:
• Waarom zou de hele stad Damascus op de vlucht slaan? Stel Hezbollah begint met de 40.000 raketten op Israël af te schieten. Syrië gaat meedoen en Israël komt in het nauw.
• Israël moet uit lijfsbehoud Syrië aanpakken. Zoals altijd wordt de vijand eerst gewaarschuwd door pamfletten, sms’jes, radio en tv. Dat heeft Israël ook gedaan voordat de Gaza-oorlog ‘Gegoten Lood’ begon.
• De inwoners van Damascus weten heel goed wat hen te wachten staat en slaan ontmoedigd en massaal op de vlucht. De ‘roemrijke stad is verlaten’.
• Maar Syrië houdt niet op; wil wraak voor de verloren Zesdaagse Oorlog (1967) en de Yom Kippoer Oorlog (1973).
• Dus Israël gooit bommen of misschien zelfs een atoombom op Damascus, dat in vuur opgaat.
• Syrische soldaten, die achterbleven om de stad te bewaken, komen om.
Twee oordelen
Er zijn twee fasen in de oorlogen tegen Israël. De eerste fase gaat over de afgelopen (1948, 1956, 1967, 1973, enz.) en komende oorlogen. Hierin speelt het Israëlische leger een belangrijke rol. Het zijn waarschuwingen en strafoefeningen van de HERE aan de omliggende volken. In de tweede en laatste fase worden de legers van de antichrist vernietigd. Dan zal de strijd om Jeruzalem definitief worden beslecht. Deze laatste oorlog loopt uit op het Duizendjarig Vrederijk. Harmageddon speelt hierin ook een rol. Wellicht ook de oorlog van Gog uit Ezechiël 38 en 39.
Palestijnen
We beperken ons verder tot wat er nu gaande is. We kijken even naar Psalm 60:8-10:
‘God heeft gesproken in zijn heiligdom. Ik wil juichen, ik wil Sichem verdelen, het dal van Sukkot uitmeten. Mij behoort Gilead en mij behoort Manasse. Efraïm is de schutse van mijn hoofd. Juda is mijn herdersstaf; Moab is mijn wasbekken, op Edom werp ik mijn schoen, over Filistea juich ik.’
• Sichem is momenteel Nablus, een belangrijke Palestijnse stad.
• Efraïm, Manasse en Juda liggen in het gebied waarin iedereen een Palestijnse staat wil.
• Moab en Edom liggen in Jordanië, gebied van de stammen Gad, Ruben en half Manasse.
• In Filistea zitten nu de Hamas-terroristen.
• Die gebieden komen weer aan Israël (zie Psalm 60:6-8).
• Obadja:17 zegt hetzelfde: ‘…het huis van Jakob zal zijn bezittingen weer in bezit nemen’.
• In het Duizendjarig Rijk zal de oostgrens van Israël langs de Jordaan lopen (Ezechiël 47:18). Waarschijnlijk zal Jordanië dan aan de zonen van Lot en Esau worden teruggegeven.
De ‘Palestijnse’ gebieden komen weer aan Israël. Ook Psalm 83 beschrijft de huidige situatie en de motivatie van de vijanden van Israël. Daar worden ook de Arabieren (Ismaëlieten) en Hezbollah (Tyrus) erbij betrokken.
Libanon
Libanon is een vazalstaat van Iran geworden. Zuid-Libanon is Hezbollahland en het Libanese leger is fel anti-Israël. In alle dorpen ten zuiden van de Litani-rivier heeft Hezbollah zich genesteld en tussen de burgerbevolking zijn raketten opgeslagen. Dat moet een keer misgaan, dus oorlog. Uit de verdeling van het land onder de stammen (Ezechiël 47,48) volgt dat Zuid-Libanon bij Israël gaat horen. Voor de stammen Dan, Naftali en Aser.
De drinkbeker verwisseld
Al die oorlogen en rampen lopen uit op een oordeel, een slotoorlog waarbij ‘het krijgsrumoer zich verbreidt tot aan het einde van de aarde’ (Jeremia 25:31). Egypte, Palestijnen, Jordanië, Libanon, Arabieren, Iran, Turkije en veel meer volken zullen dan de ‘wijn van de gramschap van de HERE drinken’ (25:15). Israël heeft die ‘wijn van Gods gramschap’ gedronken, denk aan de Holocaust. Nu zijn de volken aan de beurt. Dan ‘houdt de HERE een dag van wraak, een jaar van vergelding in Sions rechtsgeding’ (Jesaja 34:8). Waarbij Israël, als ‘zwaard van de HERE’ (34:5) een rol speelt.
Jan van Barneveld
Israël heeft in de ongeveer 3500 jaar van haar bestaan weinig vrede gekend. De periode van de richters was een geschiedenis van onrust, bezetting en oorlogen. Tijdens koning Achab en zijn opvolgers was er voortdurend oorlog met Syrië. Opvallend is dat, ondanks die goddeloze koningen, de HERE regelmatig optrad ten gunste van Zijn volk Israël. De profeten Elia en Elisa speelden hierbij namens de HERE een grote rol. In de tijd van koning Saul en koning David ging de strijd tegen de Filistijnen: ‘Er werd fel gestreden tegen de Filistijnen al de dagen van Saul’ (1 Samuël 14:52). En: ‘Toen er opnieuw strijd was tussen de Filistijnen en Israël, trok David met zijn dienaren uit…’ (2 Samuël 21:15). Die oorlogen liepen uit op totale overwinningen en het vrederijk onder koning Salomo.
We leven nu in de slothoofdstukken van de hedendaagse Bijbelse geschiedenis. Ook deze periode van ‘het herstel van Israël’ is vol ‘oorlogen en geruchten van oorlogen’. Jezus Zelf heeft dit voorzegd in Zijn profetische toespraken over de ‘laatste dingen’. Deze oorlogen houden tegelijk waarschuwingen en oordelen van de God van Israël in. Welke rol speelt Israël in die oorlogen? Zelfverdediging? Slachtoffer? Zwaard van de Here? Of een combinatie van deze drie?
Zwaard
De Here Jezus is allereerst de liefdevolle, zachtmoedige Verlosser en Helper. Maar Hij is ook de komende Koning-Messias, ‘gekleed in een kleed, dat in bloed geverfd was’ en met ‘een scherp zwaard, om daarmede de heidenen te slaan’ (Openbaring 19:11-16). Het ‘Kind dat ons is geboren’ zal ook de soldatenlaarzen die ‘dreunend stampen’ verbranden (Jesaja 9:4,5). Er zijn verschillende aanwijzingen dat Israël, als knecht van de HERE, ingeschakeld wordt bij dit werk van de krijgshaftige, straffende Koning-Messias. Israël zegt: ‘Hij maakte mij tot een puntige pijl… En Hij zei tegen mij: Gij zijt mijn knecht, Israël, in wie IK Mij zal verheerlijken’ (Jesaja 49:2,3). En: ‘De HERE… maakt hen als zijn prachtig ros in de strijd. Uit hen komt de Hoeksteen (=de Messias), uit hen de tentpin, uit hen de strijdboog’ (Zacharia 10:3,4). Nog één duidelijke tekst: ‘De lofverheffingen van God zijn in hun keel, een tweesnijdend zwaard is in hun hand, om wraak te oefenen aan de volken, bestraffingen aan de natiën… om het beschreven vonnis aan hen te voltrekken. Dat is de luister van al zijn gunstgenoten. Halleluja’ (Psalm 149:6-9).
Israël is dus ook ‘het zwaard van de Messias’. Iets daarvan zagen we al in 1967, de Zesdaagse Oorlog. Toen leden islamitische volken rond Israël, die in de naam van Allah Israël de zee in wilden drijven, een ongelooflijk zware nederlaag. Tegelijk werd de godheid van de Islam ‘met schande overdekt’ ; ook in de geestelijke wereld (zie Psalm 83:17-19). Een schande die men nog steeds probeert uit te wissen. Dit is de geestelijke achtergrond van het onoplosbare conflict en de diepe haat tegen Israël in het Midden-Oosten.
Veel profetieën
Over de landen rond Israël geeft de Bijbel veel profetieën. Denk aan Egypte, Edom en Moab en Ammon (Jordanië; nakomelingen van Lot en Esau), Libanon (door Hezbollah een provincie van Iran), Assyrië (Noord-Irak en Oost-Syrië), Perzië (Elam, Iran), Saoedi-Arabië (Kedar en Hazor; zie Jeremia 49:28) en Babylon (Zuid-Irak). Sommige profetieën geven na een oordeel hoop, bijvoorbeeld Jesaja 29:23-25: Egypte, Assur en Israël zullen samen de HERE dienen. Waarschijnlijk slaat deze profetie op de situatie in het Duizendjarig Rijk. De val van Damascus staat in Jesaja 17:1 en gedetailleerd in Jeremia 49:24-27. In verband met de agressieve houding van Syrië en de dreigende derde Hezbollah-oorlog wat meer hierover. Leest u even mee?
‘Ontmoedigd is Damascus, het keert zich tot de vlucht en schrik heeft het bevangen, benauwdheid en weeën hebben het aangegrepen, als een barende. Hoe is de roemrijke stad verlaten, de vesting van de vreugde! Daarom zullen haar jonge mannen vallen op haar pleinen en al de krijgslieden in die tijd omkomen, luidt het woord van de HERE der heerscharen; en IK zal een vuur aansteken binnen de muur van Damascus…’
Enkele opmerkingen, die de actualiteit van deze profetie accentueren:
• Waarom zou de hele stad Damascus op de vlucht slaan? Stel Hezbollah begint met de 40.000 raketten op Israël af te schieten. Syrië gaat meedoen en Israël komt in het nauw.
• Israël moet uit lijfsbehoud Syrië aanpakken. Zoals altijd wordt de vijand eerst gewaarschuwd door pamfletten, sms’jes, radio en tv. Dat heeft Israël ook gedaan voordat de Gaza-oorlog ‘Gegoten Lood’ begon.
• De inwoners van Damascus weten heel goed wat hen te wachten staat en slaan ontmoedigd en massaal op de vlucht. De ‘roemrijke stad is verlaten’.
• Maar Syrië houdt niet op; wil wraak voor de verloren Zesdaagse Oorlog (1967) en de Yom Kippoer Oorlog (1973).
• Dus Israël gooit bommen of misschien zelfs een atoombom op Damascus, dat in vuur opgaat.
• Syrische soldaten, die achterbleven om de stad te bewaken, komen om.
Twee oordelen
Er zijn twee fasen in de oorlogen tegen Israël. De eerste fase gaat over de afgelopen (1948, 1956, 1967, 1973, enz.) en komende oorlogen. Hierin speelt het Israëlische leger een belangrijke rol. Het zijn waarschuwingen en strafoefeningen van de HERE aan de omliggende volken. In de tweede en laatste fase worden de legers van de antichrist vernietigd. Dan zal de strijd om Jeruzalem definitief worden beslecht. Deze laatste oorlog loopt uit op het Duizendjarig Vrederijk. Harmageddon speelt hierin ook een rol. Wellicht ook de oorlog van Gog uit Ezechiël 38 en 39.
Palestijnen
We beperken ons verder tot wat er nu gaande is. We kijken even naar Psalm 60:8-10:
‘God heeft gesproken in zijn heiligdom. Ik wil juichen, ik wil Sichem verdelen, het dal van Sukkot uitmeten. Mij behoort Gilead en mij behoort Manasse. Efraïm is de schutse van mijn hoofd. Juda is mijn herdersstaf; Moab is mijn wasbekken, op Edom werp ik mijn schoen, over Filistea juich ik.’
• Sichem is momenteel Nablus, een belangrijke Palestijnse stad.
• Efraïm, Manasse en Juda liggen in het gebied waarin iedereen een Palestijnse staat wil.
• Moab en Edom liggen in Jordanië, gebied van de stammen Gad, Ruben en half Manasse.
• In Filistea zitten nu de Hamas-terroristen.
• Die gebieden komen weer aan Israël (zie Psalm 60:6-8).
• Obadja:17 zegt hetzelfde: ‘…het huis van Jakob zal zijn bezittingen weer in bezit nemen’.
• In het Duizendjarig Rijk zal de oostgrens van Israël langs de Jordaan lopen (Ezechiël 47:18). Waarschijnlijk zal Jordanië dan aan de zonen van Lot en Esau worden teruggegeven.
De ‘Palestijnse’ gebieden komen weer aan Israël. Ook Psalm 83 beschrijft de huidige situatie en de motivatie van de vijanden van Israël. Daar worden ook de Arabieren (Ismaëlieten) en Hezbollah (Tyrus) erbij betrokken.
Libanon
Libanon is een vazalstaat van Iran geworden. Zuid-Libanon is Hezbollahland en het Libanese leger is fel anti-Israël. In alle dorpen ten zuiden van de Litani-rivier heeft Hezbollah zich genesteld en tussen de burgerbevolking zijn raketten opgeslagen. Dat moet een keer misgaan, dus oorlog. Uit de verdeling van het land onder de stammen (Ezechiël 47,48) volgt dat Zuid-Libanon bij Israël gaat horen. Voor de stammen Dan, Naftali en Aser.
De drinkbeker verwisseld
Al die oorlogen en rampen lopen uit op een oordeel, een slotoorlog waarbij ‘het krijgsrumoer zich verbreidt tot aan het einde van de aarde’ (Jeremia 25:31). Egypte, Palestijnen, Jordanië, Libanon, Arabieren, Iran, Turkije en veel meer volken zullen dan de ‘wijn van de gramschap van de HERE drinken’ (25:15). Israël heeft die ‘wijn van Gods gramschap’ gedronken, denk aan de Holocaust. Nu zijn de volken aan de beurt. Dan ‘houdt de HERE een dag van wraak, een jaar van vergelding in Sions rechtsgeding’ (Jesaja 34:8). Waarbij Israël, als ‘zwaard van de HERE’ (34:5) een rol speelt.
Jan van Barneveld
