Het Evangelie vergt gehoorzaamheid

Bekering wordt vaak gereduceerd tot het bidden van een zondaarsgebed, een beslissingsmoment om Jezus aan te nemen, het naar voren komen in een samenkomst, het opsteken van je hand, een klik op de knop van een website, met als voorgestelde garantie een eeuwige levensverzekering. De potentiële bekeerling wordt bevestigd in de gedachte dat hij door zijn keuze eeuwig leven zal ontvangen. Men neemt aan dat wie het juiste gebed heeft gebeden, wedergeboren wordt. Anderen zeggen dat er normaal na wedergeboorte ook groei naar geestelijke volwassenheid volgt, maar dat los van de latere navolging van Christus toch eeuwig leven is ontvangen en gegarandeerd. Zo hangen we onze zekerheid op aan onze keuze en gebed in plaats van aan de openbaring van God in ons leven.
Het Evangelie wordt ook vaak gepresenteerd als een set geloofspunten die, als ze op de juiste manier worden geloofd, iemand het Koninkrijk van God binnenloodsen. Zo hangen we onze zekerheid op aan ons theologisch systeem.
In deze visie op bekering lijkt het alsof de wedergeboorte die God geeft, maakbaar is op grond van een menselijke wilsactie of een menselijke proclamatie. Toch is proclamatie geen garantie voor eeuwig leven (Matt. 7:13-23)!
De oproep van Jezus tot bekering vergt altijd verandering. Het Evangelie is immers dat God woont bij mensen. Het gaat dus om een persoonlijke voortdurende relatie, die niet zonder gevolg kan blijven. Geloof zonder gehoorzaamheid is beroofd van Gods levenskracht, geeft geen blijk van het kennen van God en is dus geen geloof.

Jef De Vriese