Ik had het mis
Henk Schouten • 79 - 2003/04 • Uitgave: 16
Ik had het mis
k las in Open Doors het persoonlijk woord van Anne van der Bijl. Broeder van der Bijl schrijft over lijden. Hij kan en mag dat doen, we hebben respect. Er zouden meer mensen met moed en geloof zich moeten inzetten voor de verspreiding van het licht van het evangelie. Dan zal er geleden worden. Willen we dat, durven we dat, kunnen we dat? Geen vragen om lichtzinnig mee om te gaan. Het appél van broeder Anne van der Bijl mag gehoord worden. Maar helaas, wat lees ik nog meer?
Anne van der Bijl schrijft in Magazine 352: Begin
jaren 80 schreef ik: "Het communisme heeft alle ingrediënten van een wereldgodsdienst die de trouw van alle mensen op aarde kan opeisen het heeft volop toegewijde jonge mensen die erin geloven en bereid zijn hun leven er voor te geven". Ik had het mis. Einde citaat.
Uit hetzelfde artikel blijkt dat Anne van der Bijl vindt dat er twee groepen gelovigen zijn, gelovigen die het met hem eens zijn en gelovigen die dat niet zijn met betrekking tot lijden. De eerste groep bevindt zich op het zendingsveld en is bereid te lijden, de andere groep zoekt uitvluchten. De uitvlucht zoekende groep wordt gevoed door het succes van de boeken van Tim Lahaye. De Opname is een veel aantrekkelijker vooruitzicht dan de grote confrontatie met de machten der duisternis, aldus Anne van der Bijl.
Hier moet ik ernstig tegen protesteren. Dit is een zeer onwaarachtige opmerking en kwetsend voor alle mensen die de visie van Tim Lahaye delen en de Here Jezus hartelijk liefhebben en naar Hem uitzien en hun leven als volgelingen van de Heer in de waagschaal zetten en zich met toewijding aan de Here Jezus hebben overgegeven, niet zelden met moeite en veel strijd.
Natuurlijk hoeft men het niet eens te zijn met de visie van LaHaye, die ook door 'Het Zoeklicht' hartelijk wordt onderschreven. Daarover mag men met ons in debat gaan. Ieders bijbelvisie moet getoetst worden aan de Schrift. Dat gesprek wil ik wel aangaan met broeder van der Bijl. Wellicht kunnen we van elkaar leren, elkaar aanvullen en bemoedigen. Misschien blijven we het op het punt van de Opname oneens, maar deze visie als een uitvlucht te betitelen om je niet in te zetten voor de zaak van de Here Jezus en als een uitvlucht te gebruiken om weg te lopen voor strijd en strategie om de wereld voor de Here te winnen, vind ik een zeer kwalijke aantijging. Zo zou het onder broeders niet moeten. Hier wordt de integriteit ter discussie gesteld. Dat gebeurde publiekelijk, daarom deze publiekelijke weg van protest.
Tim LaHaye schrijft in het boek De Here tegemoet: "Vanaf de dagen van de apostel Paulus tot nu toe waren de christenen die ervan overtuigd waren dat hun Here Jezus op ieder moment kon komen, gemotiveerd om heilig te leven en het evangelie te verkondigen. En die motivatie hielp hen verheven te zijn boven iedere tegenstand en alle omstandigheden van het leven" (blz. 215). John Darby heeft geschreven: "Als we de geschiedenis van de kerk bestuderen, dan zien we dat de kerk geestelijk achteruit gaat, naarmate zij niet meer leeft in de verwachting van de spoedige komst van Christus. Als de kerk deze waarheid loslaat wordt zij zwak en wereldsgezind". Dit en veel meer zou te zeggen zijn van mensen die in de opname vóór de Grote Verdrukking geloven, maar ook weet hebben van moeite, lijden en verdrukking nu. De Grote Verdrukking gaat Israël aan en de volkeren, niet de Gemeente. Maar ook de Gemeente kent soms vreselijke perioden van verdrukking. Met Anne van der Bijl aarzel ik me te rekenen tot "hen die bereid zijn". Ik geloof ook: komt er druk, dan komt ook raad en kracht.
We hebben verschillende taken, verschillende verantwoordelijkheden, maar dezelfde opdracht het leven brengend en reddende Evangelie te verkondigen. Daar moeten we onze energie, onze krachten en talenten in investeren tot glorie van God. Nu schrijft broeder Anne van der Bijl met betrekking tot het communisme: Ik had het mis. Helaas moet ik zeggen: Broeder Anne van der Bijl, ook dit heeft u mis.
ds. Henk Schouten
k las in Open Doors het persoonlijk woord van Anne van der Bijl. Broeder van der Bijl schrijft over lijden. Hij kan en mag dat doen, we hebben respect. Er zouden meer mensen met moed en geloof zich moeten inzetten voor de verspreiding van het licht van het evangelie. Dan zal er geleden worden. Willen we dat, durven we dat, kunnen we dat? Geen vragen om lichtzinnig mee om te gaan. Het appél van broeder Anne van der Bijl mag gehoord worden. Maar helaas, wat lees ik nog meer?
Anne van der Bijl schrijft in Magazine 352: Begin
jaren 80 schreef ik: "Het communisme heeft alle ingrediënten van een wereldgodsdienst die de trouw van alle mensen op aarde kan opeisen het heeft volop toegewijde jonge mensen die erin geloven en bereid zijn hun leven er voor te geven". Ik had het mis. Einde citaat.
Uit hetzelfde artikel blijkt dat Anne van der Bijl vindt dat er twee groepen gelovigen zijn, gelovigen die het met hem eens zijn en gelovigen die dat niet zijn met betrekking tot lijden. De eerste groep bevindt zich op het zendingsveld en is bereid te lijden, de andere groep zoekt uitvluchten. De uitvlucht zoekende groep wordt gevoed door het succes van de boeken van Tim Lahaye. De Opname is een veel aantrekkelijker vooruitzicht dan de grote confrontatie met de machten der duisternis, aldus Anne van der Bijl.
Hier moet ik ernstig tegen protesteren. Dit is een zeer onwaarachtige opmerking en kwetsend voor alle mensen die de visie van Tim Lahaye delen en de Here Jezus hartelijk liefhebben en naar Hem uitzien en hun leven als volgelingen van de Heer in de waagschaal zetten en zich met toewijding aan de Here Jezus hebben overgegeven, niet zelden met moeite en veel strijd.
Natuurlijk hoeft men het niet eens te zijn met de visie van LaHaye, die ook door 'Het Zoeklicht' hartelijk wordt onderschreven. Daarover mag men met ons in debat gaan. Ieders bijbelvisie moet getoetst worden aan de Schrift. Dat gesprek wil ik wel aangaan met broeder van der Bijl. Wellicht kunnen we van elkaar leren, elkaar aanvullen en bemoedigen. Misschien blijven we het op het punt van de Opname oneens, maar deze visie als een uitvlucht te betitelen om je niet in te zetten voor de zaak van de Here Jezus en als een uitvlucht te gebruiken om weg te lopen voor strijd en strategie om de wereld voor de Here te winnen, vind ik een zeer kwalijke aantijging. Zo zou het onder broeders niet moeten. Hier wordt de integriteit ter discussie gesteld. Dat gebeurde publiekelijk, daarom deze publiekelijke weg van protest.
Tim LaHaye schrijft in het boek De Here tegemoet: "Vanaf de dagen van de apostel Paulus tot nu toe waren de christenen die ervan overtuigd waren dat hun Here Jezus op ieder moment kon komen, gemotiveerd om heilig te leven en het evangelie te verkondigen. En die motivatie hielp hen verheven te zijn boven iedere tegenstand en alle omstandigheden van het leven" (blz. 215). John Darby heeft geschreven: "Als we de geschiedenis van de kerk bestuderen, dan zien we dat de kerk geestelijk achteruit gaat, naarmate zij niet meer leeft in de verwachting van de spoedige komst van Christus. Als de kerk deze waarheid loslaat wordt zij zwak en wereldsgezind". Dit en veel meer zou te zeggen zijn van mensen die in de opname vóór de Grote Verdrukking geloven, maar ook weet hebben van moeite, lijden en verdrukking nu. De Grote Verdrukking gaat Israël aan en de volkeren, niet de Gemeente. Maar ook de Gemeente kent soms vreselijke perioden van verdrukking. Met Anne van der Bijl aarzel ik me te rekenen tot "hen die bereid zijn". Ik geloof ook: komt er druk, dan komt ook raad en kracht.
We hebben verschillende taken, verschillende verantwoordelijkheden, maar dezelfde opdracht het leven brengend en reddende Evangelie te verkondigen. Daar moeten we onze energie, onze krachten en talenten in investeren tot glorie van God. Nu schrijft broeder Anne van der Bijl met betrekking tot het communisme: Ik had het mis. Helaas moet ik zeggen: Broeder Anne van der Bijl, ook dit heeft u mis.
ds. Henk Schouten
