“Ik heb een rijk leven achter de rug, maar ik zou het niet over willen doen”

Feike ter Velde • 78 - 2002/03 • Uitgave: 12
"Iedere tijd heeft zijn eigen bekoring. Ik ben een gelukkig mens. Bovendien, we mogen toch ook uitzien naar de Wederkomst". De eerste woorden van Aad van der Sande (64) tijdens een bezoek.

Dertien jaar lang moest Aad zich voorbereiden op het sterven van zijn vrouw Coby. Eerst samen. Alles bespreken, ook de begrafenis. Coby kon de laatste zeven jaar niet meer spreken en werd ook steeds minder aanspreekbaar. Vorig jaar is ze gestorven. "Het overlijden was gebedsverhoring. Het rouwproces duurde dertien jaar, want we wisten vanaf het begin van haar ziekte, dat die zou uitlopen op het sterven. Wat nu weg is, is het lijden. Ik was bij haar toen ze stierf. Haar leven ging als een nachtkaarsje uit. Het lijden was ten einde, de vrede daalde neer op haar gelaat. Dertien jaar lang had ik haar niet meer zó gezien, die rust, die glimlach toen ze de aarde verliet om haar intrek te nemen bij de Here".

Coby heeft er bij Aad op aangedrongen dat hij vooral zijn werk in het Koninkrijk van God zou voortzetten. "Als je naar onze wereld kijkt houd je je hart vast. De Openbaring is zo waar: wie vuil is worde vuiler. Onze jeugd groeit daarin op en wordt bevuild. Je ziet het vaak al aan de buitenkant. Ze zien er vuil uit". Aad heeft veel onder de jeugd gewerkt. "Ik ken hun onzekerheid, hun honger naar houvast. Maar ik zie ook veel jongeren terugvallen in de wereld, omdat het ze aan weerbaarheid ontbreekt. Mijn grootste zorg zijn de kinderen van Gods kinderen. Ze zijn positief bij de Bijbel opgevoed, ze kennen de liederen, ze hoorden de goede preken, maar het zegt ze nu niets meer. Velen zijn bijna niet meer te bereiken. Het doet ze niets meer. Wat de jeugd vandaag vooral nodig heeft is het zien van èchtheid bij de ouderen. Een preek moet ook ècht zijn, uit het hart, zelf beleefd door de prediker. Anders landt het niet. Ik maakte een dienst mee in Rusland van tweeëneenhalf uur. Men gaf gelegenheid voor een tweede dienst, direct aansluitend. Honderden bleven voor nog eens twee uur dienst. In Ethiopië begon de dienst, waar ik was, om negen uur en was om tien voor twee afgelopen. Ze zijn daar wel arm, maar geestelijk rijk. Wij zijn rijk, maar geestelijk arm. Er is veel honger in de Derde Wereld naar geestelijke verdieping. Ook in Oost-Europa. Ik was in Wit-Rusland voor onderwijs. Het begon om negen uur 's morgens en ik kon pas stoppen om negen uur 's avonds. Het profetisch Woord moet vandaag volop aandacht krijgen, naast een gezonde evangelieverkondiging.

In reformatorische kringen moet men meer horen over de zekerheid van het heil, in evangelische kringen meer over zondebesef en de ernst van de bijbelse boodschap. Het profetisch Woord moet echter ook gericht zijn op vandaag. Wat betekent het nu voor je? Je moet klaar zijn, je moet je leven op orde brengen, je reinigen, je heiligen. Het moet je ook aanzetten tot evangeliseren.
De Profetie moet je leven in beweging zetten. Als dat niet zo is dan vraag ik me echt af of je wel leeft in die bijbelse verwachting, of je echt wel verwachting hebt.

Als ik 65 word ga ik de pastorale cursussen afbouwen. Ik wil graag de video presentatie stimuleren en verder uitbouwen. Ook in het buitenland kan er nog verdere uitbouw aangegeven worden.

Ik heb me altijd erg thuis gevoeld in de kringen van Het Zoeklicht. Alleen al de liederen uit de bundel van Joh. De Heer en van Glorieklokken.

Ik heb ze allemaal geleerd in mijn Brandpunttijd en nadat ik tot geloof kwam onder de prediking van broeder Jan Kits en broeder Leo Pasman. Die liederen moeten altijd blijven. Daar moeten we echt ons best voor doen. We hopen ze in ieder geval weer voluit te zingen op de komende Toogdag".

"Het overlijden van mijn vrouw was gebedsverhoring"

Feike ter Velde