Israël: twistappel
Dirk van Genderen • 87 - 2011 • Uitgave: 19
‘Israël, oogappel en twistappel.’ Het thema van de komende Toogdag. Eerder schreef ik al dat het Joodse volk Gods oogappel is (Zacharia 2:8). Israël is helaas ook een twistappel: in de wereld en onder christenen. Soms vechten mensen die zich christen noemen, elkaar de kerk of de gemeente uit vanwege Israël en het Joodse volk. Afschuwelijk. We moesten ons schamen!
Dat Israël voor de wereld een twistappel is, wordt vrijwel elke dag zichtbaar in de media. Wanneer er een terroristische aanslag op Israël wordt gepleegd, waarbij slachtoffers vallen, zoals enkele weken geleden en Israël voert vergeldingsacties uit, dan nog krijgt Israël de schuld van alle geweld.
Maar ook onder christenen is Israël een twistappel en dat doet mij nog meer pijn. Terwijl ik deze tekst zit te schrijven, ontvang ik een mail over Israël. Daarin wordt de vloer aangeveegd met iedereen die nog een aardse toekomst voor Israël en het Joodse volk verwacht. Nee, je moet de profetieën vergeestelijken, zo wordt gesteld. Wat de profeten hebben voorzegd over Israël en over de toekomst van Israël, dat hebben ze niet voorzegd over het letterlijke Israël en het Joodse volk, maar over de gelovigen uit alle volken, zo stelt de schrijver. En alleen geestelijke mensen begrijpen dit. Ja, ja, een evangelie voor ingewijden.
Er zijn tienduizenden christenen meer die er zo over denken. “Wij zijn het geestelijke Israël. Maak je niet zo druk over het natuurlijke Israël en over het Joodse volk.” Ik heb zelfs de indruk dat deze gedachte terrein wint.
Men is Israël een beetje zat in veel kerken en gemeenten. Ik hoor het nogal eens: “Bij ons wordt er bijna nooit meer over Israël gesproken, ook niet in de zondagse diensten.” Dat wordt dan gezegd door mensen die zich betrokken voelen bij Israël en het Joodse volk en die daar zo graag meer over zouden willen horen.
Weet u, wanneer we zo Israël en het Joodse volk afschrijven, is dat antisemitisme in een christelijk jasje, met ook nog een beroep op de Bijbel. “Ook Joodse mensen moeten toch tot bekering komen om gered te kunnen worden,” wordt dan opgemerkt. Zeker, zo kijk ik er ook tegenaan. Maar dat sluit toch op geen enkele manier uit dat de Here nog grootse plannen met Zijn volk heeft en wel in Israël.
Zo wordt Israël een twistappel in kerken en gemeenten. Ten diepste - het klinkt misschien hard - zit daar de satan achter. Hij zal alles op alles zetten om Gods plannen met Israël en het Joodse volk te torpederen. En als hij weer iemand tegen Israël op kan zetten, beschouwt hij dit als een overwinning, zeker als het een predikant of een voorganger betreft.
Hoe komt het toch dat ook christenen, als het om deze zaken gaat, zich zo gemakkelijk aansluiten bij de mening van ‘de wereld’ of van ‘de meerderheid’? Soms door onwetendheid, maar vaak ook omdat ze slap zijn, de Bijbel niet kennen en niet weten wat de Bijbel zegt over de toekomst. Omdat ze geïndoctrineerd en gemanipuleerd zijn door geestelijke leiders die al eerder op een dwaalspoor terecht zijn gekomen.
Het is en blijft onze roeping de Bijbelse boodschap over de toekomst van Israël en het Joodse volk te proclameren. Op de plaats waar de Here ons gesteld heeft, ook in de kerk of de gemeente waartoe we behoren.
In het verlangen en met het gebed dat de Here de ogen van medechristenen er ook voor zal openen. Dan zeg ik het krachtig: ‘Ik schaam mij niet voor deze boodschap, wat de consequenties ook zijn.’
Wat is dan deze boodschap? Het eerbiedig naspreken van wat de Here in Zijn Woord zegt. Heel bewust schrijf ik hier ‘eerbiedig’. Wij hebben er soms een handje van om eigenwijs en weinig tactvol te zijn in het uitdragen van onze boodschap. Zo kunnen we mensen afstoten of tegen ons in het harnas jagen.
‘Here Jezus, geeft U ons kracht, genade en wijsheid om vrijmoedig door te geven wat U zegt in Uw eigen Woord. Over de toekomst, over het Joodse volk, over Israël en vooral over U. Het gaat ten diepste om U, om de eer van Uw grote Naam. Geprezen bent U, tot in eeuwigheid. Amen.’
Dirk van Genderen
Dat Israël voor de wereld een twistappel is, wordt vrijwel elke dag zichtbaar in de media. Wanneer er een terroristische aanslag op Israël wordt gepleegd, waarbij slachtoffers vallen, zoals enkele weken geleden en Israël voert vergeldingsacties uit, dan nog krijgt Israël de schuld van alle geweld.
Maar ook onder christenen is Israël een twistappel en dat doet mij nog meer pijn. Terwijl ik deze tekst zit te schrijven, ontvang ik een mail over Israël. Daarin wordt de vloer aangeveegd met iedereen die nog een aardse toekomst voor Israël en het Joodse volk verwacht. Nee, je moet de profetieën vergeestelijken, zo wordt gesteld. Wat de profeten hebben voorzegd over Israël en over de toekomst van Israël, dat hebben ze niet voorzegd over het letterlijke Israël en het Joodse volk, maar over de gelovigen uit alle volken, zo stelt de schrijver. En alleen geestelijke mensen begrijpen dit. Ja, ja, een evangelie voor ingewijden.
Er zijn tienduizenden christenen meer die er zo over denken. “Wij zijn het geestelijke Israël. Maak je niet zo druk over het natuurlijke Israël en over het Joodse volk.” Ik heb zelfs de indruk dat deze gedachte terrein wint.
Men is Israël een beetje zat in veel kerken en gemeenten. Ik hoor het nogal eens: “Bij ons wordt er bijna nooit meer over Israël gesproken, ook niet in de zondagse diensten.” Dat wordt dan gezegd door mensen die zich betrokken voelen bij Israël en het Joodse volk en die daar zo graag meer over zouden willen horen.
Weet u, wanneer we zo Israël en het Joodse volk afschrijven, is dat antisemitisme in een christelijk jasje, met ook nog een beroep op de Bijbel. “Ook Joodse mensen moeten toch tot bekering komen om gered te kunnen worden,” wordt dan opgemerkt. Zeker, zo kijk ik er ook tegenaan. Maar dat sluit toch op geen enkele manier uit dat de Here nog grootse plannen met Zijn volk heeft en wel in Israël.
Zo wordt Israël een twistappel in kerken en gemeenten. Ten diepste - het klinkt misschien hard - zit daar de satan achter. Hij zal alles op alles zetten om Gods plannen met Israël en het Joodse volk te torpederen. En als hij weer iemand tegen Israël op kan zetten, beschouwt hij dit als een overwinning, zeker als het een predikant of een voorganger betreft.
Hoe komt het toch dat ook christenen, als het om deze zaken gaat, zich zo gemakkelijk aansluiten bij de mening van ‘de wereld’ of van ‘de meerderheid’? Soms door onwetendheid, maar vaak ook omdat ze slap zijn, de Bijbel niet kennen en niet weten wat de Bijbel zegt over de toekomst. Omdat ze geïndoctrineerd en gemanipuleerd zijn door geestelijke leiders die al eerder op een dwaalspoor terecht zijn gekomen.
Het is en blijft onze roeping de Bijbelse boodschap over de toekomst van Israël en het Joodse volk te proclameren. Op de plaats waar de Here ons gesteld heeft, ook in de kerk of de gemeente waartoe we behoren.
In het verlangen en met het gebed dat de Here de ogen van medechristenen er ook voor zal openen. Dan zeg ik het krachtig: ‘Ik schaam mij niet voor deze boodschap, wat de consequenties ook zijn.’
Wat is dan deze boodschap? Het eerbiedig naspreken van wat de Here in Zijn Woord zegt. Heel bewust schrijf ik hier ‘eerbiedig’. Wij hebben er soms een handje van om eigenwijs en weinig tactvol te zijn in het uitdragen van onze boodschap. Zo kunnen we mensen afstoten of tegen ons in het harnas jagen.
‘Here Jezus, geeft U ons kracht, genade en wijsheid om vrijmoedig door te geven wat U zegt in Uw eigen Woord. Over de toekomst, over het Joodse volk, over Israël en vooral over U. Het gaat ten diepste om U, om de eer van Uw grote Naam. Geprezen bent U, tot in eeuwigheid. Amen.’
Dirk van Genderen
