Jeruzalem - Stad van de Grote Koning!
Feike ter Velde • 86 - 2010 • Uitgave: 24
Het jaar 2010 is bijna voorbij en een nieuw jaar gaat zo beginnen. En Jeruzalem is nog niet bevrijd. Maar dat gaat wel komen en we moeten dit vanuit de Schrift ook zien en durven aankondigen.
Want de Here, de God van Abraham, Isaäk en Jakob heeft Jeruzalem verkoren tot eeuwige stad van Israël, alwaar Hij zal verblijven onder de mensen in het rijk dat komt. Laten we het onder ogen zien, de feiten opsommen en de vijanden ontmaskeren. Laat heel de christenheid spreken van de Koning die komt en de troon van Zijn vader David zal bestijgen. Want daartoe is Hij gekomen (Lucas 1:32). Hij zal als Koning heersen over Israël, zonder einde (:33).
Daarom bidden we: Uw koninkrijk kome…
Jeruzalem werd na de zesdaagse oorlog van 1967 uitgeroepen tot de eeuwige en ongedeelde hoofdstad van Israël. Dat kwam niet zo maar uit de lucht vallen. De zesdaagse oorlog was een bevrijdingsoorlog, toen Arabische, beter gezegd islamitische regeringen in het Midden-Oosten gezamenlijk hadden besloten Israël militair te omsingelen, handelsroutes ter land en ter zee af te sluiten om het gewenste doel te kunnen realiseren: de vernietiging van Israël.
In zes dagen werden de islamitische legers verslagen, de hele luchtvloot en alle vliegvelden verwoest, grenzen verlegd tot meer veilige grenzen en Oost-Jeruzalem bij de staat Israël gevoegd. De gebieden Juda en Samaria, de Golan-hoogte en de Sinaï kwamen onder bestuur en militaire bescherming van Israël. De rust keerde terug na grote onrust en angst voor wat er met het Joodse volk zou kunnen gebeuren toen die land- en zeeblokkade een feit was.
Jeruzalem werd vanaf die tijd het grootste twistpunt, omdat de Arabieren, die dan nog maar enkele jaren(!) Palestijnen heten - naar het idee van de nieuwe politieke leider Yasser Arafat - een eigen staat gingen eisen, met Jeruzalem als hoofdstad. Dat was duizenden jaren hiervoor nooit in het brein van welke islamiet dan ook opgekomen. Maar omdat men een politiek drukmiddel nodig had en men de Joden wilde vernietigen, is dit idee als breekijzer ter hand genomen: een Palestijnse staat met als hoofdstad: Jeruzalem.
De Westerse wereld - vooral Europa, dat na de Holocaust het antisemitisme niet heeft afgeschaft, hoe ondenkbaar dat ook is - heeft zich grotendeels achter de Palestijnen geschaard in hun ‘gerechtvaardigde eisen’ een eigen staat te verkrijgen. Spoedig waren de media om en journalisten ontwikkelden een anti-Israëlhouding in een geschapen klimaat, hetzelfde als waarin de keizer destijds geen kleren aan had. Iedereen papegaaide iedereen na. Vandaag, ruim vijfenzestig jaar na de verschrikkingen van Auschwitz, staat Israël alleen in de wereld. En deze wereld is een gevaarlijke wereld!
Omdat de strijd in het Midden-Oosten steeds meer wordt toegespitst op Jeruzalem, is het nodig nog even een paar punten in herinnering te roepen die kunnen helpen in het publieke debat, als het gaat om Jeruzalem. Juist omdat veel jonge journalisten - dat is te horen in de vraagstelling en hun stellingname - de historische en religieuze feiten niet blijken te kennen, of willen kennen.
De Israëlische dr. Yitschak Ben-Gad gaf onlangs achttien redenen waarom Jeruzalem in de 20e eeuw weer de hoofdstad van Israël is geworden.
1. Het Joodse volk is het enige volk in de wereld dat een speciale dag heeft om te treuren over de verwoesting van de Tempel in Jeruzalem, Tisha B’Av, Daarbij gaat het om de eerste verwoesting door de legers van Nebukadnezar uit Babel en de tweede verwoesting door de legers van keizer Titus uit Rome;
2. De Joodse koning David regeerde over Israël in zijn paleis te Jeruzalem, ook bekend als de Stad van David;
3. Duizenden malen vinden we Jeruzalem genoemd in de Joodse geschriften die we kennen als de Bijbel, de Misjna en de Talmoed. Niet één keer(!) vindt men Jeruzalem in de koran genoemd;
4. Duizenden jaren noemen de Joden over de hele wereld in hun gebeden dagelijks(!), ’s morgens, ’s middags en ’s avonds, Jeruzalem als de stad van God;
5. Jeruzalem was nooit de hoofdstad van enig andere natie dan de Joodse;
6. Jeruzalem wordt zelfs genoemd op de mooiste dag van elke Jood en Jodin, namelijk op hun trouwdag. De bruidegom zegt dan: “Indien ik u vergete, o Jeruzalem, zo vergete mij mijn rechterhand…” Dan breekt de bruidegom een wijnglas onder zijn voeten, om in herinnering te brengen dat er nooit echte vreugde kan zijn totdat de Tempel zal zijn herbouwd;
7. Sedert de verwoesting van de Tempel in het jaar 70 na Chr. hebben er toch altijd Joden in Jeruzalem gewoond; meestal maakten zij ook nog het grootste deel van de bevolking uit;
8. Door alle generaties heen gedenken de Joden over de hele wereld bij het jaarlijkse Joodse Paasfeest ook de stad Jeruzalem en zingen bij die viering: “Volgend jaar in Jeruzalem!”;
9. Eén van de Joodse wijsheden zegt: “Tien druppels schoonheid zijn aan de wereld gegeven, negen ervan aan Jeruzalem”;
10. De naam van de Almachtige, de God der Hebreeën, zit in de naam Jeruzalem, namelijk Zijn naam Vrede, Sjalom (Yerushalaim);
11. Achthonderd jaar geleden gaf Rabbi Yehuda HaLevy, de bekende dichter, uitdrukking aan het Joodse verlangen naar Jeruzalem aldus: “Mijn hart is in het oosten (Jeruzalem), maar ik ben ver in het westen (Spanje);
12. De profeet van de islam is niet één keer in Jeruzalem geweest. Er bestaat een moslimlegende die zegt dat Mohammed door de engel Gabriël in de donkere nacht naar Jeruzalem is gebracht;
13. Alle Joden in de wereld bidden richting Jeruzalem, terwijl de moslims richting Mekka bidden;
14. In de islam is Jeruzalem de derde van de religieus belangrijke steden, naast Mekka en Medina;
15. De westelijke muur, de Klaagmuur, het enige overblijfsel van de Tempel die tweeduizend jaar geleden werd verwoest, is een getuigenis aan de Joodse staat van zijn verbondenheid met Jeruzalem;
16. Tijdens de Jordaanse zeggenschap over Jeruzalem tussen 1948 en 1967 werd de stad verwaarloosd en was verboden gebied voor Joden. Vandaag bloeit de stad en is open voor iedereen;
17. Tot 1967 beschouwden de Palestijnen zich als een onlosmakelijk deel van de Arabische wereld en niet als een aparte nationaliteit. Bovendien hebben ze voor 1967 nooit Jeruzalem als hun hoofdstad gezien;
18. De Iraanse president Ahmadinejad kent de geschiedenis van zijn eigen land niet. In 2 Kronieken 36:23 staat: ‘Zo zegt Kores, de koning van Perzië: alle koninkrijken der aarde heeft de HERE, de God des hemels, mij gegeven en Hij heeft mij opgedragen Hem een huis te bouwen in Jeruzalem, in Juda. Wie nu onder u tot enig deel van zijn volk behoort – de HERE, zijn God, zij met hem, hij trekke op’ (naar Jeruzalem - ftv).
Tot slot een verhaal over Winston Churchill, toen hij nog minister was voor het Britse Gemenebest. Hij zei tegen Chaim Weizmann, die later de eerste president van de staat Israël zou worden: “Waarom houden jullie Joden toch zo hardnekkig vast aan dat land Palestina voor jullie Joodse staat? Waarom niet ergens in een ander land, bijvoorbeeld Oeganda in Afrika?” Chaim Weizmann antwoordde: “Waarom reist u, mijnheer de minister, elke zondag drie uur lang om uw moeder te bezoeken? Er zijn genoeg oude dames in uw eigen omgeving; waarom niet een van hen uitgekozen en haar tot uw moeder gemaakt?”
Trouwens, om grappig te eindigen, zelfs de Engelse naam van de Verenigde Staten licht op in het Engelse woord JerUSAlem! Tot zover dr. Yitschak Ben-Gad over Jeruzalem.
Het gaat om Jeruzalem, het hart van het land Israël, bij de verlossing van de schepping. Straks, als Koning Jezus tot Zijn volk komt, als zij Hem zullen zien, de Doorstokene (Zacharia 12:10), want Hij komt in Jeruzalem en wel op Olijfberg, terug. Jezus zegt over Jeruzalem dat het eens, aan het einde van haar lijdenstijd, zal zeggen: “Gezegend, Hij die komt in de Naam des Heren” (Matteüs 23:39).
Daarom mogen wij, gelovigen uit de heidenen (!), spreken tot het hart van Jeruzalem: “Troost, troost, mijn volk, zegt uw God.” We mogen haar toeroepen dat haar lijdenstijd is volbracht en dat straks de heerlijkheid des Heren zich over haar zal openbaren (Jesaja 40:1-11). We hebben hoop voor Israël, hoop voor de Joden, hoop voor Jeruzalem. Omdat hun God onze God is geworden, die wij hebben leren kennen als genadig en barmhartig en groot van goedertierenheid. Hij sprak Zijn beloften uit van genade, vergeving, herstel en toekomst toen Israël nog een dal vol dorre doodsbeenderen was (Ezechiël 37). Er was niets dan misère, maar de profeet moest profeteren namens de God die leeft! En het gehele huis Israëls stond op zijn voeten en de grote Koning keerde naar Zijn land terug.
De profeet Zacharia zegt: ‘Zo zegt de HERE: Ik keer weder tot Sion en Ik woon binnen Jeruzalem; Jeruzalem zal de stad der trouw, en de berg van de HERE der heerscharen zal de berg der heiligheid genoemd worden’ (8:3).
En: ‘Zo zegt de HERE der heerscharen: Al zal dit in de ogen van het overblijfsel van dit volk in die dagen te wonderlijk zijn, zou het dan ook in mijn ogen te wonderlijk zijn? luidt het woord van de HERE der heerscharen. Zo zegt de HERE der heerscharen: Zie, Ik verlos mijn volk uit het land van de opgang en uit dat van de ondergang der zon; Ik breng hen terug en zij zullen binnen Jeruzalem wonen. Zij zullen Mij tot een volk en Ik zal hun tot een God zijn, in trouw en in gerechtigheid’ (8:6-8).
En: ‘Gelijk gij onder de volken een vervloeking geweest zijt, o huis van Juda en huis van Israël, zo zult gij, doordat Ik u heil schenk, een zegen worden; vreest niet, laten uw handen sterk zijn’ (8:13).
Laten we bidden voor Jeruzalem, de stad van de grote Koning!
Feike ter Velde
Want de Here, de God van Abraham, Isaäk en Jakob heeft Jeruzalem verkoren tot eeuwige stad van Israël, alwaar Hij zal verblijven onder de mensen in het rijk dat komt. Laten we het onder ogen zien, de feiten opsommen en de vijanden ontmaskeren. Laat heel de christenheid spreken van de Koning die komt en de troon van Zijn vader David zal bestijgen. Want daartoe is Hij gekomen (Lucas 1:32). Hij zal als Koning heersen over Israël, zonder einde (:33).
Daarom bidden we: Uw koninkrijk kome…
Jeruzalem werd na de zesdaagse oorlog van 1967 uitgeroepen tot de eeuwige en ongedeelde hoofdstad van Israël. Dat kwam niet zo maar uit de lucht vallen. De zesdaagse oorlog was een bevrijdingsoorlog, toen Arabische, beter gezegd islamitische regeringen in het Midden-Oosten gezamenlijk hadden besloten Israël militair te omsingelen, handelsroutes ter land en ter zee af te sluiten om het gewenste doel te kunnen realiseren: de vernietiging van Israël.
In zes dagen werden de islamitische legers verslagen, de hele luchtvloot en alle vliegvelden verwoest, grenzen verlegd tot meer veilige grenzen en Oost-Jeruzalem bij de staat Israël gevoegd. De gebieden Juda en Samaria, de Golan-hoogte en de Sinaï kwamen onder bestuur en militaire bescherming van Israël. De rust keerde terug na grote onrust en angst voor wat er met het Joodse volk zou kunnen gebeuren toen die land- en zeeblokkade een feit was.
Jeruzalem werd vanaf die tijd het grootste twistpunt, omdat de Arabieren, die dan nog maar enkele jaren(!) Palestijnen heten - naar het idee van de nieuwe politieke leider Yasser Arafat - een eigen staat gingen eisen, met Jeruzalem als hoofdstad. Dat was duizenden jaren hiervoor nooit in het brein van welke islamiet dan ook opgekomen. Maar omdat men een politiek drukmiddel nodig had en men de Joden wilde vernietigen, is dit idee als breekijzer ter hand genomen: een Palestijnse staat met als hoofdstad: Jeruzalem.
De Westerse wereld - vooral Europa, dat na de Holocaust het antisemitisme niet heeft afgeschaft, hoe ondenkbaar dat ook is - heeft zich grotendeels achter de Palestijnen geschaard in hun ‘gerechtvaardigde eisen’ een eigen staat te verkrijgen. Spoedig waren de media om en journalisten ontwikkelden een anti-Israëlhouding in een geschapen klimaat, hetzelfde als waarin de keizer destijds geen kleren aan had. Iedereen papegaaide iedereen na. Vandaag, ruim vijfenzestig jaar na de verschrikkingen van Auschwitz, staat Israël alleen in de wereld. En deze wereld is een gevaarlijke wereld!
Omdat de strijd in het Midden-Oosten steeds meer wordt toegespitst op Jeruzalem, is het nodig nog even een paar punten in herinnering te roepen die kunnen helpen in het publieke debat, als het gaat om Jeruzalem. Juist omdat veel jonge journalisten - dat is te horen in de vraagstelling en hun stellingname - de historische en religieuze feiten niet blijken te kennen, of willen kennen.
De Israëlische dr. Yitschak Ben-Gad gaf onlangs achttien redenen waarom Jeruzalem in de 20e eeuw weer de hoofdstad van Israël is geworden.
1. Het Joodse volk is het enige volk in de wereld dat een speciale dag heeft om te treuren over de verwoesting van de Tempel in Jeruzalem, Tisha B’Av, Daarbij gaat het om de eerste verwoesting door de legers van Nebukadnezar uit Babel en de tweede verwoesting door de legers van keizer Titus uit Rome;
2. De Joodse koning David regeerde over Israël in zijn paleis te Jeruzalem, ook bekend als de Stad van David;
3. Duizenden malen vinden we Jeruzalem genoemd in de Joodse geschriften die we kennen als de Bijbel, de Misjna en de Talmoed. Niet één keer(!) vindt men Jeruzalem in de koran genoemd;
4. Duizenden jaren noemen de Joden over de hele wereld in hun gebeden dagelijks(!), ’s morgens, ’s middags en ’s avonds, Jeruzalem als de stad van God;
5. Jeruzalem was nooit de hoofdstad van enig andere natie dan de Joodse;
6. Jeruzalem wordt zelfs genoemd op de mooiste dag van elke Jood en Jodin, namelijk op hun trouwdag. De bruidegom zegt dan: “Indien ik u vergete, o Jeruzalem, zo vergete mij mijn rechterhand…” Dan breekt de bruidegom een wijnglas onder zijn voeten, om in herinnering te brengen dat er nooit echte vreugde kan zijn totdat de Tempel zal zijn herbouwd;
7. Sedert de verwoesting van de Tempel in het jaar 70 na Chr. hebben er toch altijd Joden in Jeruzalem gewoond; meestal maakten zij ook nog het grootste deel van de bevolking uit;
8. Door alle generaties heen gedenken de Joden over de hele wereld bij het jaarlijkse Joodse Paasfeest ook de stad Jeruzalem en zingen bij die viering: “Volgend jaar in Jeruzalem!”;
9. Eén van de Joodse wijsheden zegt: “Tien druppels schoonheid zijn aan de wereld gegeven, negen ervan aan Jeruzalem”;
10. De naam van de Almachtige, de God der Hebreeën, zit in de naam Jeruzalem, namelijk Zijn naam Vrede, Sjalom (Yerushalaim);
11. Achthonderd jaar geleden gaf Rabbi Yehuda HaLevy, de bekende dichter, uitdrukking aan het Joodse verlangen naar Jeruzalem aldus: “Mijn hart is in het oosten (Jeruzalem), maar ik ben ver in het westen (Spanje);
12. De profeet van de islam is niet één keer in Jeruzalem geweest. Er bestaat een moslimlegende die zegt dat Mohammed door de engel Gabriël in de donkere nacht naar Jeruzalem is gebracht;
13. Alle Joden in de wereld bidden richting Jeruzalem, terwijl de moslims richting Mekka bidden;
14. In de islam is Jeruzalem de derde van de religieus belangrijke steden, naast Mekka en Medina;
15. De westelijke muur, de Klaagmuur, het enige overblijfsel van de Tempel die tweeduizend jaar geleden werd verwoest, is een getuigenis aan de Joodse staat van zijn verbondenheid met Jeruzalem;
16. Tijdens de Jordaanse zeggenschap over Jeruzalem tussen 1948 en 1967 werd de stad verwaarloosd en was verboden gebied voor Joden. Vandaag bloeit de stad en is open voor iedereen;
17. Tot 1967 beschouwden de Palestijnen zich als een onlosmakelijk deel van de Arabische wereld en niet als een aparte nationaliteit. Bovendien hebben ze voor 1967 nooit Jeruzalem als hun hoofdstad gezien;
18. De Iraanse president Ahmadinejad kent de geschiedenis van zijn eigen land niet. In 2 Kronieken 36:23 staat: ‘Zo zegt Kores, de koning van Perzië: alle koninkrijken der aarde heeft de HERE, de God des hemels, mij gegeven en Hij heeft mij opgedragen Hem een huis te bouwen in Jeruzalem, in Juda. Wie nu onder u tot enig deel van zijn volk behoort – de HERE, zijn God, zij met hem, hij trekke op’ (naar Jeruzalem - ftv).
Tot slot een verhaal over Winston Churchill, toen hij nog minister was voor het Britse Gemenebest. Hij zei tegen Chaim Weizmann, die later de eerste president van de staat Israël zou worden: “Waarom houden jullie Joden toch zo hardnekkig vast aan dat land Palestina voor jullie Joodse staat? Waarom niet ergens in een ander land, bijvoorbeeld Oeganda in Afrika?” Chaim Weizmann antwoordde: “Waarom reist u, mijnheer de minister, elke zondag drie uur lang om uw moeder te bezoeken? Er zijn genoeg oude dames in uw eigen omgeving; waarom niet een van hen uitgekozen en haar tot uw moeder gemaakt?”
Trouwens, om grappig te eindigen, zelfs de Engelse naam van de Verenigde Staten licht op in het Engelse woord JerUSAlem! Tot zover dr. Yitschak Ben-Gad over Jeruzalem.
Het gaat om Jeruzalem, het hart van het land Israël, bij de verlossing van de schepping. Straks, als Koning Jezus tot Zijn volk komt, als zij Hem zullen zien, de Doorstokene (Zacharia 12:10), want Hij komt in Jeruzalem en wel op Olijfberg, terug. Jezus zegt over Jeruzalem dat het eens, aan het einde van haar lijdenstijd, zal zeggen: “Gezegend, Hij die komt in de Naam des Heren” (Matteüs 23:39).
Daarom mogen wij, gelovigen uit de heidenen (!), spreken tot het hart van Jeruzalem: “Troost, troost, mijn volk, zegt uw God.” We mogen haar toeroepen dat haar lijdenstijd is volbracht en dat straks de heerlijkheid des Heren zich over haar zal openbaren (Jesaja 40:1-11). We hebben hoop voor Israël, hoop voor de Joden, hoop voor Jeruzalem. Omdat hun God onze God is geworden, die wij hebben leren kennen als genadig en barmhartig en groot van goedertierenheid. Hij sprak Zijn beloften uit van genade, vergeving, herstel en toekomst toen Israël nog een dal vol dorre doodsbeenderen was (Ezechiël 37). Er was niets dan misère, maar de profeet moest profeteren namens de God die leeft! En het gehele huis Israëls stond op zijn voeten en de grote Koning keerde naar Zijn land terug.
De profeet Zacharia zegt: ‘Zo zegt de HERE: Ik keer weder tot Sion en Ik woon binnen Jeruzalem; Jeruzalem zal de stad der trouw, en de berg van de HERE der heerscharen zal de berg der heiligheid genoemd worden’ (8:3).
En: ‘Zo zegt de HERE der heerscharen: Al zal dit in de ogen van het overblijfsel van dit volk in die dagen te wonderlijk zijn, zou het dan ook in mijn ogen te wonderlijk zijn? luidt het woord van de HERE der heerscharen. Zo zegt de HERE der heerscharen: Zie, Ik verlos mijn volk uit het land van de opgang en uit dat van de ondergang der zon; Ik breng hen terug en zij zullen binnen Jeruzalem wonen. Zij zullen Mij tot een volk en Ik zal hun tot een God zijn, in trouw en in gerechtigheid’ (8:6-8).
En: ‘Gelijk gij onder de volken een vervloeking geweest zijt, o huis van Juda en huis van Israël, zo zult gij, doordat Ik u heil schenk, een zegen worden; vreest niet, laten uw handen sterk zijn’ (8:13).
Laten we bidden voor Jeruzalem, de stad van de grote Koning!
Feike ter Velde
