Jezus lijden en sterven
Feike ter Velde • 80 - 2004/05 • Uitgave: 25
Jezus lijden en sterven
Binnenkort gedenken we het lijden en sterven van de Here Jezus en zijn opstanding daarna. Het is juist de Opstanding van Christus, die betekenis geeft aan Zijn lijden en sterven. We zingen in de lijdensweken "Leer mij Uw lijden recht betrachten, in deze zee verzinken mijn gedachten". Het lijden en sterven van Jezus leidt zo vaak tot de vraag: "Waarom heeft Hij zo moeten lijden, wat heeft het voor zin gehad?" De overpeinzing van Goede Vrijdag bracht mij soms ook bij het onvoorstelbare dat eens gebeurde: Auschwitz. In het christelijke Europa, in het geboorteland van Bach, Mozart, Händel en Mahler. Dat is nooit te vatten. Hoe heeft zoveel volstrekte duisternis de mensheid van toen kunnen regeren. Onlangs herdachten we de 60-jarige bevrijding van Auschwitz en werden we opnieuw bepaald bij de massale, vooral ook culturele schuld van Duitsland en van Europa. Elk denken over de diepte van wat er toen werkelijk is gebeurd, doet beseffen dat alles ontoereikend is. Een mens komt er gewoon niet uit.
Een Joodse man uit Londen toonde mij zijn kampnummer op zijn arm. Hij stond als jongeman, zestien, zeventien jaar oud, bij de ingang van de gaskamers en de verbrandingsovens. Hij vertelde, dat de mannen, vrouwen en kinderen bij het binnengaan in de gaskamers, vaak zongen "Eli, Eli, lama sabachtani" Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten. Het waren ook de bijbelwoorden van de Heiland aan het Kruis. Hij werd verworpen voor ons. Zijn lijden was volstrekt uniek, eenmalig en plaatsvervangend. Maar er zitten eveneens diepere dimensies aan Israëls lijden: "Hun verwerping is de verzoening der wereld". Het lijden
van Israël is een Messiaans lijden, ter wille van de verzoening van de wereld (Rom. 11:15), zo leert ons de apostel Paulus. Israëls lijden en verwerping in deze wereld, ook door de natiën en wel door de eeuwen heen, bevestigt het woord dat Israël "een volk is dat alleen woont en onder de natiën zich niet rekent" (Num. 23:9).
De Here Jezus ging Zijn weg naar Golgotha in volstrekte verlatenheid. Ze waren allen bij Hem weggegaan. Er was niemand die het voor Hem opnam. Er was geen advocaat ter rechtzitting. Hij kon vrijelijk worden vernederd, beledigd, bespot, gemarteld. Mensen met theologische titels namen het voortouw in een volstrekt verwerpelijk schijnproces, teneinde Hem om te brengen. Hoe men ook over Hem dacht, zoiets had nooit mogen gebeuren. Het was ook rechtstreeks tegen de Romeinse wetgeving. Zo verging het ook het volk der Joden in de loop der eeuwen in Europa. De pogroms in Oost-
Europa, de Inquisitie door de Roomse geestelijken en uiteindelijk de kristalnacht en de zeven jaar van volstrekte wetsverkrachting. Het zijn even zoveel schandvlekken op het blazoen van onze Europese cultuur.
Lijden is niet zinloos. Het lijden van Christus heeft diepe betekenis. In een prachtig boekje (140 pag.) schreef de bekende Amerikaanse predikant, John Piper, vijftig redenen als antwoord op de vraag "Waarom moest Jezus sterven?" Niet vijftig oorzaken, maar vijftig bedoelingen. Een prachtig boekje om de weken voor Pasen te lezen.
ftv
Binnenkort gedenken we het lijden en sterven van de Here Jezus en zijn opstanding daarna. Het is juist de Opstanding van Christus, die betekenis geeft aan Zijn lijden en sterven. We zingen in de lijdensweken "Leer mij Uw lijden recht betrachten, in deze zee verzinken mijn gedachten". Het lijden en sterven van Jezus leidt zo vaak tot de vraag: "Waarom heeft Hij zo moeten lijden, wat heeft het voor zin gehad?" De overpeinzing van Goede Vrijdag bracht mij soms ook bij het onvoorstelbare dat eens gebeurde: Auschwitz. In het christelijke Europa, in het geboorteland van Bach, Mozart, Händel en Mahler. Dat is nooit te vatten. Hoe heeft zoveel volstrekte duisternis de mensheid van toen kunnen regeren. Onlangs herdachten we de 60-jarige bevrijding van Auschwitz en werden we opnieuw bepaald bij de massale, vooral ook culturele schuld van Duitsland en van Europa. Elk denken over de diepte van wat er toen werkelijk is gebeurd, doet beseffen dat alles ontoereikend is. Een mens komt er gewoon niet uit.
Een Joodse man uit Londen toonde mij zijn kampnummer op zijn arm. Hij stond als jongeman, zestien, zeventien jaar oud, bij de ingang van de gaskamers en de verbrandingsovens. Hij vertelde, dat de mannen, vrouwen en kinderen bij het binnengaan in de gaskamers, vaak zongen "Eli, Eli, lama sabachtani" Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten. Het waren ook de bijbelwoorden van de Heiland aan het Kruis. Hij werd verworpen voor ons. Zijn lijden was volstrekt uniek, eenmalig en plaatsvervangend. Maar er zitten eveneens diepere dimensies aan Israëls lijden: "Hun verwerping is de verzoening der wereld". Het lijden
van Israël is een Messiaans lijden, ter wille van de verzoening van de wereld (Rom. 11:15), zo leert ons de apostel Paulus. Israëls lijden en verwerping in deze wereld, ook door de natiën en wel door de eeuwen heen, bevestigt het woord dat Israël "een volk is dat alleen woont en onder de natiën zich niet rekent" (Num. 23:9).
De Here Jezus ging Zijn weg naar Golgotha in volstrekte verlatenheid. Ze waren allen bij Hem weggegaan. Er was niemand die het voor Hem opnam. Er was geen advocaat ter rechtzitting. Hij kon vrijelijk worden vernederd, beledigd, bespot, gemarteld. Mensen met theologische titels namen het voortouw in een volstrekt verwerpelijk schijnproces, teneinde Hem om te brengen. Hoe men ook over Hem dacht, zoiets had nooit mogen gebeuren. Het was ook rechtstreeks tegen de Romeinse wetgeving. Zo verging het ook het volk der Joden in de loop der eeuwen in Europa. De pogroms in Oost-
Europa, de Inquisitie door de Roomse geestelijken en uiteindelijk de kristalnacht en de zeven jaar van volstrekte wetsverkrachting. Het zijn even zoveel schandvlekken op het blazoen van onze Europese cultuur.
Lijden is niet zinloos. Het lijden van Christus heeft diepe betekenis. In een prachtig boekje (140 pag.) schreef de bekende Amerikaanse predikant, John Piper, vijftig redenen als antwoord op de vraag "Waarom moest Jezus sterven?" Niet vijftig oorzaken, maar vijftig bedoelingen. Een prachtig boekje om de weken voor Pasen te lezen.
ftv
