Jongerenweekend: De weg van blijvende vrijheid!
Jacques Brunt • 86 - 2010 • Uitgave: 2
De weg van blijvende vrijheid!
Verslag Zoeklicht Jongerenweekend | 4-6 december 2009
Na het enthousiasme van het vorige weekend, was het nu - gezien de data van het jongerenweekend - even de vraag waar de jongeren voor zouden gaan: voor de goedheiligman of voor de Man Groot, Heilig en Goed? Bemoedigend was het om te zien dat een flinke groep jongeren voor de laatste optie koos en we zodoende samen een onvergetelijk weekend konden hebben rondom een open Bijbel. Glorie aan God!
Vrijheid
Tijdens het jongerenweekend hebben we nagedacht over het thema: De weg van blijvende vrijheid! Sprekers waren opnieuw Bert Reinds uit Hattem en ondergetekende. Aan de hand van een vijftal studies hebben we het thema verder uitgewerkt. We spraken onder meer over het feit dat blijvende vrijheid nodig is om geestelijk te kunnen groeien. De Bijbel zegt dat wanneer de mens geestelijk geboren is, de Here moet wassen en ik minder moet worden (Johannes 3:30)!
Geestelijk groeien wil zeggen dat de Here steeds meer zeggenschap in ons leven krijgt. Hij wil niet alleen de Redder van ons leven zijn, maar ook de HEER zijn van ons denken, voelen, tijdsbesteding, geldbesteding, relaties, de boeken die we lezen en de muziek die we beluisteren. Als Hij het in ons leven voor het zeggen krijgt, gaan we meer en meer op Hem lijken en komen we tot ons doel, zoals Paulus dat verwoordt in Romeinen 8:29.
We moeten ervoor waken om niet tot stilstand te komen in onze geestelijke groei. Deze stilstand is namelijk achteruitgang - met alle gevolgen van dien (Hebreeën 5:12-14)! Geestelijke vrijheid is een proces van afleggen en aandoen. Kortom, we bespraken een belangrijk thema waardoor iedereen zich ook aangesproken wist.
Lazarus
Op vrijdagavond zijn we de studies gestart met de bekende geschiedenis over de opwekking van Lazarus, zoals we die lezen in Johannes 11. Lazarus was gestorven en naar Joodse gewoonte werd hij voor zijn begrafenis met linnen doeken omwonden. Tussen de doeken werden kruiden gestopt. Op deze wijze werd op gepaste manier afscheid genomen van de overledene. De linnen doeken, ook wel grafdoeken genoemd, zijn in die zin bedekkers van de dood. Deze doeken verwijzen naar het einde en in deze geschiedenis naar de dood van Lazarus, Jezus’ vriend. We zagen ook dat Jezus intens verdriet had; Hij weende om het verlies van Zijn vriend. Vervolgens sprak Hij een machtswoord uit en op dat spreken van Jezus stond Lazarus op uit de dood en ‘strompelde’ het graf uit. Zijn handen en voeten waren namelijk nog omwikkeld met doeken en voor zijn ogen hing de zweetdoek. Vervolgens gaf Jezus de omstanders opdracht om Lazarus te ontdoen van de doeken.
Wat heeft deze opwekking uit de dood ons nu te zeggen? Het is Jezus die leven geeft. Hij roept ‘geestelijke doden’ tot leven. En wanneer iemand wederom geboren is, mag hij of zij van een ‘baby in het geloof’ groeien naar geestelijke volwassenheid. Grafdoeken kunnen een belemmering vormen in die groei. We moeten de oude mens afleggen en de nieuwe mens aandoen (Efeze 4:17-32). Grafdoeken hebben alles te maken met gewoonten, gedachten en gedrag dat bij ons oude leven hoort en die de vrijheid belemmeren. De Bijbel leert dat wij door de genade van de Here Jezus hiervan kunnen worden bevrijd en daarbij wil God juist de gemeente - het lichaam van Christus - inschakelen. Dit geeft ons dus een dubbele verantwoordelijkheid!
Grafdoeken
Tijdens de vervolgstudies werden diverse ‘grafdoeken’ nader bekeken. De basis hiervoor was het derde hoofdstuk van de Filippenzenbrief. Paulus kreeg tijdens zijn tweede zendingsreis de oproep om naar Macedonië te komen. Deze oproep was de aanleiding tot de prediking in Filippi. Zowel Lydia de purperverkoopster als de gevangenisbewaarder waren voorbeelden van mensen die door de prediking tot geloof kwamen. Zo ontstond de gemeente in Filippi. Toch was ook deze voorbeeldgemeente niet vrij van regels, gewoontes, tradities en wetten. Het najagen hiervan had gevolgen voor hun vrijheid in de Here Jezus. Paulus ziet dat en spreekt in Filippenzen 3 op een heel confronterende toon. Hij laat de gemeenteleden zien dat het gevaar van ‘gebonden door het leven gaan’ hen dreigt. Of, om dichtbij de terminologie van het weekend te blijven, hij wijst de grafdoeken aan die de blijvende vrijheid belemmeren - dat wat met het oude leven te maken heeft. Grafdoeken die achtereenvolgens werden besproken zijn:
1. Het doek van de valse godsdienst.
2. Het doek van eigen kracht.
3. Het doek van zelfingenomenheid en een comfortabel leven.
4. Het doek van de verleiding.
Steeds werd de lijn vanuit het tekstgedeelte getrokken naar de praktijk van ons leven en erkende iedereen dat het onderwijs dat Paulus gaf aan de gemeente van Filippi ook in 2009 hard nodig is. Ook wij lopen namelijk het gevaar om op de een of andere wijze afgebracht te worden van de eenvoud van het evangelie en ons in te laten met van alles en nog wat. En ondertussen verliezen we de echte, geestelijke vrijheid. Waakt dan en bidt! De jongeren werden uiteraard niet teruggeworpen op zichzelf, maar kregen - ter toerusting - praktisch onderwijs over de geestelijke wapenrusting vanuit Efeze 6.
Toewijding
Een leven van vrijheid vraagt toewijding en volledige overgave aan onze Here en Heiland, Jezus Christus. Dan komen we tot ons heerlijk doel en is ons leven de moeite waard. Treffend was het voorbeeld waar Bert een van de studies mee afsloot. Het ging om een aangrijpend slot van een even indrukwekkende film, namelijk Saving Private Ryan. Dit is een veelgeprezen film, die gaat over de zoektocht naar de enige overlevende van vier broers tijdens de landing van de Geallieerden op de kust van Normandië in juli 1944. De generaal wilde voorkomen dat de moeder van dit gezin nog meer leed te verduren kreeg en dus moest de nog levende broer worden gevonden en naar huis gestuurd. Maar de centrale boodschap kwam pas aan het eind van de film. Een van de hoofdrolspelers staat bij het kruis op het graf van een legerkapitein. Deze had tegen hem gezegd: ‘Als je het overleeft, zorg dan dat je een waardevol leven leidt, voor ons die hun vrijheid hebben gegeven.’ De man stelde vervolgens in tranen zichzelf vertwijfeld de vraag: ‘Was mijn leven nu echt de moeite waard, een leven waarvoor jullie zijn gesneuveld?’ Die vraag kwam en komt ook tot ons: ‘Is ons leven de moeite waard; leven wij in volledige toewijding of zijn wij halfslachtige, dubbelhartige christenen?’ Een belangrijke vraag, temeer omdat ook wij weten dat voor onze vrijheid één Persoon - onze dierbare Here Jezus - de dood is ingegaan.
Jacques Brunt
Jongerenwerker Het Zoeklicht
Verslag Zoeklicht Jongerenweekend | 4-6 december 2009
Na het enthousiasme van het vorige weekend, was het nu - gezien de data van het jongerenweekend - even de vraag waar de jongeren voor zouden gaan: voor de goedheiligman of voor de Man Groot, Heilig en Goed? Bemoedigend was het om te zien dat een flinke groep jongeren voor de laatste optie koos en we zodoende samen een onvergetelijk weekend konden hebben rondom een open Bijbel. Glorie aan God!
Vrijheid
Tijdens het jongerenweekend hebben we nagedacht over het thema: De weg van blijvende vrijheid! Sprekers waren opnieuw Bert Reinds uit Hattem en ondergetekende. Aan de hand van een vijftal studies hebben we het thema verder uitgewerkt. We spraken onder meer over het feit dat blijvende vrijheid nodig is om geestelijk te kunnen groeien. De Bijbel zegt dat wanneer de mens geestelijk geboren is, de Here moet wassen en ik minder moet worden (Johannes 3:30)!
Geestelijk groeien wil zeggen dat de Here steeds meer zeggenschap in ons leven krijgt. Hij wil niet alleen de Redder van ons leven zijn, maar ook de HEER zijn van ons denken, voelen, tijdsbesteding, geldbesteding, relaties, de boeken die we lezen en de muziek die we beluisteren. Als Hij het in ons leven voor het zeggen krijgt, gaan we meer en meer op Hem lijken en komen we tot ons doel, zoals Paulus dat verwoordt in Romeinen 8:29.
We moeten ervoor waken om niet tot stilstand te komen in onze geestelijke groei. Deze stilstand is namelijk achteruitgang - met alle gevolgen van dien (Hebreeën 5:12-14)! Geestelijke vrijheid is een proces van afleggen en aandoen. Kortom, we bespraken een belangrijk thema waardoor iedereen zich ook aangesproken wist.
Lazarus
Op vrijdagavond zijn we de studies gestart met de bekende geschiedenis over de opwekking van Lazarus, zoals we die lezen in Johannes 11. Lazarus was gestorven en naar Joodse gewoonte werd hij voor zijn begrafenis met linnen doeken omwonden. Tussen de doeken werden kruiden gestopt. Op deze wijze werd op gepaste manier afscheid genomen van de overledene. De linnen doeken, ook wel grafdoeken genoemd, zijn in die zin bedekkers van de dood. Deze doeken verwijzen naar het einde en in deze geschiedenis naar de dood van Lazarus, Jezus’ vriend. We zagen ook dat Jezus intens verdriet had; Hij weende om het verlies van Zijn vriend. Vervolgens sprak Hij een machtswoord uit en op dat spreken van Jezus stond Lazarus op uit de dood en ‘strompelde’ het graf uit. Zijn handen en voeten waren namelijk nog omwikkeld met doeken en voor zijn ogen hing de zweetdoek. Vervolgens gaf Jezus de omstanders opdracht om Lazarus te ontdoen van de doeken.
Wat heeft deze opwekking uit de dood ons nu te zeggen? Het is Jezus die leven geeft. Hij roept ‘geestelijke doden’ tot leven. En wanneer iemand wederom geboren is, mag hij of zij van een ‘baby in het geloof’ groeien naar geestelijke volwassenheid. Grafdoeken kunnen een belemmering vormen in die groei. We moeten de oude mens afleggen en de nieuwe mens aandoen (Efeze 4:17-32). Grafdoeken hebben alles te maken met gewoonten, gedachten en gedrag dat bij ons oude leven hoort en die de vrijheid belemmeren. De Bijbel leert dat wij door de genade van de Here Jezus hiervan kunnen worden bevrijd en daarbij wil God juist de gemeente - het lichaam van Christus - inschakelen. Dit geeft ons dus een dubbele verantwoordelijkheid!
Grafdoeken
Tijdens de vervolgstudies werden diverse ‘grafdoeken’ nader bekeken. De basis hiervoor was het derde hoofdstuk van de Filippenzenbrief. Paulus kreeg tijdens zijn tweede zendingsreis de oproep om naar Macedonië te komen. Deze oproep was de aanleiding tot de prediking in Filippi. Zowel Lydia de purperverkoopster als de gevangenisbewaarder waren voorbeelden van mensen die door de prediking tot geloof kwamen. Zo ontstond de gemeente in Filippi. Toch was ook deze voorbeeldgemeente niet vrij van regels, gewoontes, tradities en wetten. Het najagen hiervan had gevolgen voor hun vrijheid in de Here Jezus. Paulus ziet dat en spreekt in Filippenzen 3 op een heel confronterende toon. Hij laat de gemeenteleden zien dat het gevaar van ‘gebonden door het leven gaan’ hen dreigt. Of, om dichtbij de terminologie van het weekend te blijven, hij wijst de grafdoeken aan die de blijvende vrijheid belemmeren - dat wat met het oude leven te maken heeft. Grafdoeken die achtereenvolgens werden besproken zijn:
1. Het doek van de valse godsdienst.
2. Het doek van eigen kracht.
3. Het doek van zelfingenomenheid en een comfortabel leven.
4. Het doek van de verleiding.
Steeds werd de lijn vanuit het tekstgedeelte getrokken naar de praktijk van ons leven en erkende iedereen dat het onderwijs dat Paulus gaf aan de gemeente van Filippi ook in 2009 hard nodig is. Ook wij lopen namelijk het gevaar om op de een of andere wijze afgebracht te worden van de eenvoud van het evangelie en ons in te laten met van alles en nog wat. En ondertussen verliezen we de echte, geestelijke vrijheid. Waakt dan en bidt! De jongeren werden uiteraard niet teruggeworpen op zichzelf, maar kregen - ter toerusting - praktisch onderwijs over de geestelijke wapenrusting vanuit Efeze 6.
Toewijding
Een leven van vrijheid vraagt toewijding en volledige overgave aan onze Here en Heiland, Jezus Christus. Dan komen we tot ons heerlijk doel en is ons leven de moeite waard. Treffend was het voorbeeld waar Bert een van de studies mee afsloot. Het ging om een aangrijpend slot van een even indrukwekkende film, namelijk Saving Private Ryan. Dit is een veelgeprezen film, die gaat over de zoektocht naar de enige overlevende van vier broers tijdens de landing van de Geallieerden op de kust van Normandië in juli 1944. De generaal wilde voorkomen dat de moeder van dit gezin nog meer leed te verduren kreeg en dus moest de nog levende broer worden gevonden en naar huis gestuurd. Maar de centrale boodschap kwam pas aan het eind van de film. Een van de hoofdrolspelers staat bij het kruis op het graf van een legerkapitein. Deze had tegen hem gezegd: ‘Als je het overleeft, zorg dan dat je een waardevol leven leidt, voor ons die hun vrijheid hebben gegeven.’ De man stelde vervolgens in tranen zichzelf vertwijfeld de vraag: ‘Was mijn leven nu echt de moeite waard, een leven waarvoor jullie zijn gesneuveld?’ Die vraag kwam en komt ook tot ons: ‘Is ons leven de moeite waard; leven wij in volledige toewijding of zijn wij halfslachtige, dubbelhartige christenen?’ Een belangrijke vraag, temeer omdat ook wij weten dat voor onze vrijheid één Persoon - onze dierbare Here Jezus - de dood is ingegaan.
Jacques Brunt
Jongerenwerker Het Zoeklicht
