Joop Schotanus - En als alles tegenzit...?
Feike ter Velde • 86 - 2010 • Uitgave: 5
En als alles tegenzit…?
Hij is een rasechte Fries uit een gelovig gezin, blijmoedig en met veel fijnzinnige humor. Wie met hem een gesprek begint, zal direct ontdekken dat hij een beminnelijk mens is, goed kan luisteren, scherp kan analyseren, het verhaal direct begrijpt en altijd warm en zachtmoedig reageert. Hij heeft een door-en-door Bijbelse visie op de mens en op de genadige God, die een mens altijd weer in een vernieuwde relatie tot Hemzelf wil plaatsen.
Je ontdekt: deze man is een ambassadeur van Christus. Zichtbaar bewogen vertelde onlangs zijn huisarts de uitslag van het onderzoek: een ernstige vorm van kanker. De dreun dringt langzaam door. Prediker van het Evangelie, zendeling in Afrika, leraar bij het middelbaar onderwijs, redacteur van Het Zoeklicht, echtgenoot, vader en grootvader en vooral… broeder in Christus, Joop Schotanus (78), vertelt.
Op 25 oktober vorig jaar preekte ik over het thema Hoe ziet geestelijke volwassenheid eruit als alles tegenzit? Niet wetende dat ik deze Bijbelse principes uit het Woord van God zelf dagelijks in praktijk zou moeten gaan brengen. In al dit gebeuren voorafgaande aan het ziektebericht vraag je je af wat Gods bedoelingen zouden kunnen zijn. Het is belangrijk om bepaald te worden bij het doel van deze moeitevolle aspecten in onze pelgrimsreis. Wat mag er van ons verwacht worden in onze reacties op dit soort omstandigheden en deze onverwachte bochten in de weg? Het gaat dus om de vraag hoe onze geestelijke groei eruit ziet als alles tegenzit. Wat komen we allemaal tegen op onze weg naar geestelijke volwassenheid? Hoe kunnen teleurstelling en frustratie omgezet worden in goddelijke ontvankelijkheid en hoop? Ook: hoe is geestelijk leven mogelijk in een ongeestelijke wereld? Waarom zou de Here God ervoor gekozen hebben ons teleurstelling en frustratie te laten ondergaan om geestelijke groei mogelijk te maken? Oftewel het vervallen van de uiterlijke mens om de innerlijke mens te vernieuwen.
De Heilige Geest wil in ons vaak moeitevol leven, geestelijke groei mogelijk maken. Dit is om aan Gods bedoelingen te beantwoorden. En die bedoelingen zijn o.a. om ons meer gelijkvormig te maken aan het beeld van de Here Jezus om Gods heerlijkheid te openbaren. Maar ook om ons bewust te maken van onze eigen nietigheid om daarmee ruimte te maken voor Gods werk in ons. Onze moeitevolle levenservaringen mogen we zien als een uitdaging om te groeien in geloof. En ook om volkomen open te staan voor het werk van de Geest om de gezindheid van de Here Jezus zichtbaar te maken.
Veel ellende en narigheid kan voorkomen worden. Als de zielzorg gericht is op deze dingen en als deze aspecten overvloedig aanwezig zijn in prediking en er pastorale zorg is in dit licht, zal dat leiden tot sterke onderlinge verbondenheid. Waar deze verbondenheid met de Here en met elkaar volop wordt ervaren, daar wordt allerlei psychotherapeutische hulp en de vaak daarmee samenhangende antidepressiva overbodig.
De Heilige Geest is er om door teleurstelling en frustratie heen openheid en hoop te brengen. De invloed van onze natuurlijke neigingen om het zo gemakkelijk en goed mogelijk te hebben, moet afgedaan worden. De Here God moet ons vaak door diepere dalen heen leiden en soms onze idealen verstoren. Als we verlangen naar een leven zonder moeilijkheden dan wil de Here ons eraan herinneren dat eikenbomen en diamanten gevormd worden onder druk.
Ik heb ondertussen al mijn afgesproken spreekbeurten voor 2010 afgezegd. Mijn vrouw Mieke en ik zijn heel dankbaar voor de blijken van meeleven en ook voor de vele berichten van mensen die ons voor de genadetroon brengen. Omdat we natuurlijk veel internationale contacten hebben vanuit mijn eigen werk, krijgen we vanuit de hele wereld kaarten en wensen van mensen die laten weten dat ze voor ons bidden. Ik heb hiervoor speciaal een omslag met daarin plastic mapjes gekocht om de kaarten in te doen en te bewaren. Het is nu al een soort boekwerk geworden. Ontroerend en blij makend om door te bladeren en te lezen.
Ik heb door Gods genade mogen leren van pijnlijke dingen die mensen je soms kunnen aandoen. In onze zendingstijd in Afrika moesten we op een gegeven moment alles achterlaten en met onze kinderen vluchten voor ons leven, vanuit Kongo naar Kenia. We hadden niks meer dan de kleding die we aan hadden. Het Zoeklicht heeft in die tijd een actie voor ons gehouden, waarbij zelfs een gulle gift van koningin Wilhelmina werd ontvangen. Dat was een grote bemoediging voor ons in uiterst moeilijke tijden. Later terug in Nederland mochten we al zoekend de verdere weg van de Here voor ons leven vinden.
Begin jaren zeventig raakten we betrokken bij het werk van Evangelisch Ontwaken - een werk vanuit de opwekking in verschillende Canadese kerken, waartoe veel Nederlanders behoorden. Met name kwamen zij getuigen van hun geloofslevens en hun rijke persoonlijke ervaringen met God. Wat hebben we toen veel mensenlevens zien veranderen! Het ging vooral om de concrete betekenis van het sterven mét Christus in Zijn dood en het opstaan mét Hem in een nieuw leven, het opstandingsleven.
Het principe van Romeinen 6, zoals dat in Canada en Amerika door de twee predikanten bekend als de Sutera-twins, ze waren een tweeling en beiden predikant, leidde tot een opwekking in kerken. Daar werden zonden beleden, gebroken huwelijken hersteld, gestolen dingen teruggebracht en conflicten tussen mensen smolten weg als sneeuw voor de zon. Zó concreet werd dat hier in veel kerken toch niet zichtbaar en tastbaar in de verkondiging, zoals mensen van daar hier kwamen getuigen. Het was een bijzondere geestelijke opwekking, waaraan we eerst zelf deel kregen en dat ook bij anderen zagen gebeuren. Dat Bijbelse grondprincipe is een levenlang durend proces, sterven en opstaan met Christus. Maar het ‘werkt’ - met eerbied gesproken - vanaf de eerste dag. Ook in mijn leven, heb ik gemerkt.
Na die periode kwamen er nog grote tegenslagen, die heel ons gezin raakten. Het is alsof God zegt en dat heb ik later ook vele malen gezegd: Practice what you preach, dat is letterlijk vertaald: praktiseer wat je predikt. Het is hetzelfde als wat de Here Jezus en ook Jakobus zeggen, dat we moeten horen en doen. Niet alleen horen! Kom je in zo’n beproeving als waar ons gezin in terecht kwam, dan moet je je dat opnieuw realiseren. Als je dan eigenlijk op straat staat, een onderdak moet vinden voor jezelf en je kinderen, van inkomen bent verstoken en noem maar op… en dat komt allemaal van de kant van broeders in het geloof, dan ga je opnieuw als door dalen van de dood. Diepe wonden worden geslagen en moeten helen.
Ook je kinderen moet je erop wijzen dat God zich niet vergist en dat ze niet bitter moeten worden. Want als je niet kunt loslaten als je verbitterd wordt en ook niet kunt vergeven, dan slaat dat verwoestend op je eigen geestelijk leven en je relatie met God terug. Die dingen zeg ik dan wel, maar het in praktijk te brengen ervan is moeilijk, maar wel mogelijk! Door de kracht van de Heilige Geest. Dat was de boodschap van Evangelisch Ontwaken en is de boodschap voor Mieke, de kinderen, de kleinkinderen en voor mij vandaag, nu ik zo ziek geworden ben, opnieuw. Opnieuw de vraag en nu ook concreet aan mezelf gesteld: Hoe ziet geestelijke volwassenheid eruit als alles tegenzit?
Door alle ervaringen heen mag ik zeggen dat ik door Gods genade een beetje heb geleerd in praktijk te brengen wat ik predik. Deze boodschap, namelijk van het sterven met Christus - sterven is alles te brengen in Zijn dood - en met Hem op te staan in Zijn nieuwe Leven - en dat is te leren wandelen als nieuw mens, een nieuwe schepping in Christus - heb ik altijd mogen brengen. Ik meen dat dat de essentie is van het Evangelie. Dan mogen er tranen stromen van verdriet over alles wat er nu gekomen is aan pijn, toenemende moeite en onzekerheid, medische behandelingen en afwachten of er nog iets werkt, onzekerheid over de afloop en noem maar op.
Natuurlijk weet ieder mens dat het leven hier op aarde eindig is. Maar voor elke christen en ook voor mij geldt, dat we de dood niet zullen zien, zelfs al zijn we gestorven. Want we zijn immers overgegaan bij onze wedergeboorte, uit de dood in het leven. We zullen de dood niet zien. We leven in Zijn overwinning. Kijk, dát nu is het grote geloofsgeheim wat we ons eigen moeten maken!
Toen ik als tiener tot geloof was gekomen en ik met mijn vriend een zeer gezegend JNVC kamp (Jong Nederland voor Christus) in Doorn had meegemaakt, waren we er zo vol van dat we al zingend terugfietsten naar Westergeest in Friesland (220 km). We zongen de prachtige liederen uit de bundel van Johannes de Heer: Al de weg leidt mij mijn Heiland en Welk een vriend is onze Jezus en Ik geef mijzelf aan U volkomen en nog veel meer. De hele weg door! Wat een blijdschap was er in ons hart. En dat is heel diep altijd gebleven en heeft doorgewerkt in al die jaren daarna. Daarom weet: Wat de toekomst brenge moge, mij geleidt des Heren hand.
Onze kleine Daniël bad ’s avonds voor zijn bedje in Kenia: “Here, wilt u geven dat we vannacht geen last van de ratten zullen hebben! Waarom hebt u ze eigenlijk gemaakt?”
Dat gebed mogen we nog steeds bidden: de omstandigheden kunnen moeilijk zijn, maar Here, draagt U mij er doorheen. Onze waaroms zijn er altijd, maar de Heilige Geest leert ons het antwoord aan Hem te laten. Eens zijn alle dingen duidelijk.
Feike ter Velde
Hij is een rasechte Fries uit een gelovig gezin, blijmoedig en met veel fijnzinnige humor. Wie met hem een gesprek begint, zal direct ontdekken dat hij een beminnelijk mens is, goed kan luisteren, scherp kan analyseren, het verhaal direct begrijpt en altijd warm en zachtmoedig reageert. Hij heeft een door-en-door Bijbelse visie op de mens en op de genadige God, die een mens altijd weer in een vernieuwde relatie tot Hemzelf wil plaatsen.
Je ontdekt: deze man is een ambassadeur van Christus. Zichtbaar bewogen vertelde onlangs zijn huisarts de uitslag van het onderzoek: een ernstige vorm van kanker. De dreun dringt langzaam door. Prediker van het Evangelie, zendeling in Afrika, leraar bij het middelbaar onderwijs, redacteur van Het Zoeklicht, echtgenoot, vader en grootvader en vooral… broeder in Christus, Joop Schotanus (78), vertelt.
Op 25 oktober vorig jaar preekte ik over het thema Hoe ziet geestelijke volwassenheid eruit als alles tegenzit? Niet wetende dat ik deze Bijbelse principes uit het Woord van God zelf dagelijks in praktijk zou moeten gaan brengen. In al dit gebeuren voorafgaande aan het ziektebericht vraag je je af wat Gods bedoelingen zouden kunnen zijn. Het is belangrijk om bepaald te worden bij het doel van deze moeitevolle aspecten in onze pelgrimsreis. Wat mag er van ons verwacht worden in onze reacties op dit soort omstandigheden en deze onverwachte bochten in de weg? Het gaat dus om de vraag hoe onze geestelijke groei eruit ziet als alles tegenzit. Wat komen we allemaal tegen op onze weg naar geestelijke volwassenheid? Hoe kunnen teleurstelling en frustratie omgezet worden in goddelijke ontvankelijkheid en hoop? Ook: hoe is geestelijk leven mogelijk in een ongeestelijke wereld? Waarom zou de Here God ervoor gekozen hebben ons teleurstelling en frustratie te laten ondergaan om geestelijke groei mogelijk te maken? Oftewel het vervallen van de uiterlijke mens om de innerlijke mens te vernieuwen.
De Heilige Geest wil in ons vaak moeitevol leven, geestelijke groei mogelijk maken. Dit is om aan Gods bedoelingen te beantwoorden. En die bedoelingen zijn o.a. om ons meer gelijkvormig te maken aan het beeld van de Here Jezus om Gods heerlijkheid te openbaren. Maar ook om ons bewust te maken van onze eigen nietigheid om daarmee ruimte te maken voor Gods werk in ons. Onze moeitevolle levenservaringen mogen we zien als een uitdaging om te groeien in geloof. En ook om volkomen open te staan voor het werk van de Geest om de gezindheid van de Here Jezus zichtbaar te maken.
Veel ellende en narigheid kan voorkomen worden. Als de zielzorg gericht is op deze dingen en als deze aspecten overvloedig aanwezig zijn in prediking en er pastorale zorg is in dit licht, zal dat leiden tot sterke onderlinge verbondenheid. Waar deze verbondenheid met de Here en met elkaar volop wordt ervaren, daar wordt allerlei psychotherapeutische hulp en de vaak daarmee samenhangende antidepressiva overbodig.
De Heilige Geest is er om door teleurstelling en frustratie heen openheid en hoop te brengen. De invloed van onze natuurlijke neigingen om het zo gemakkelijk en goed mogelijk te hebben, moet afgedaan worden. De Here God moet ons vaak door diepere dalen heen leiden en soms onze idealen verstoren. Als we verlangen naar een leven zonder moeilijkheden dan wil de Here ons eraan herinneren dat eikenbomen en diamanten gevormd worden onder druk.
Ik heb ondertussen al mijn afgesproken spreekbeurten voor 2010 afgezegd. Mijn vrouw Mieke en ik zijn heel dankbaar voor de blijken van meeleven en ook voor de vele berichten van mensen die ons voor de genadetroon brengen. Omdat we natuurlijk veel internationale contacten hebben vanuit mijn eigen werk, krijgen we vanuit de hele wereld kaarten en wensen van mensen die laten weten dat ze voor ons bidden. Ik heb hiervoor speciaal een omslag met daarin plastic mapjes gekocht om de kaarten in te doen en te bewaren. Het is nu al een soort boekwerk geworden. Ontroerend en blij makend om door te bladeren en te lezen.
Ik heb door Gods genade mogen leren van pijnlijke dingen die mensen je soms kunnen aandoen. In onze zendingstijd in Afrika moesten we op een gegeven moment alles achterlaten en met onze kinderen vluchten voor ons leven, vanuit Kongo naar Kenia. We hadden niks meer dan de kleding die we aan hadden. Het Zoeklicht heeft in die tijd een actie voor ons gehouden, waarbij zelfs een gulle gift van koningin Wilhelmina werd ontvangen. Dat was een grote bemoediging voor ons in uiterst moeilijke tijden. Later terug in Nederland mochten we al zoekend de verdere weg van de Here voor ons leven vinden.
Begin jaren zeventig raakten we betrokken bij het werk van Evangelisch Ontwaken - een werk vanuit de opwekking in verschillende Canadese kerken, waartoe veel Nederlanders behoorden. Met name kwamen zij getuigen van hun geloofslevens en hun rijke persoonlijke ervaringen met God. Wat hebben we toen veel mensenlevens zien veranderen! Het ging vooral om de concrete betekenis van het sterven mét Christus in Zijn dood en het opstaan mét Hem in een nieuw leven, het opstandingsleven.
Het principe van Romeinen 6, zoals dat in Canada en Amerika door de twee predikanten bekend als de Sutera-twins, ze waren een tweeling en beiden predikant, leidde tot een opwekking in kerken. Daar werden zonden beleden, gebroken huwelijken hersteld, gestolen dingen teruggebracht en conflicten tussen mensen smolten weg als sneeuw voor de zon. Zó concreet werd dat hier in veel kerken toch niet zichtbaar en tastbaar in de verkondiging, zoals mensen van daar hier kwamen getuigen. Het was een bijzondere geestelijke opwekking, waaraan we eerst zelf deel kregen en dat ook bij anderen zagen gebeuren. Dat Bijbelse grondprincipe is een levenlang durend proces, sterven en opstaan met Christus. Maar het ‘werkt’ - met eerbied gesproken - vanaf de eerste dag. Ook in mijn leven, heb ik gemerkt.
Na die periode kwamen er nog grote tegenslagen, die heel ons gezin raakten. Het is alsof God zegt en dat heb ik later ook vele malen gezegd: Practice what you preach, dat is letterlijk vertaald: praktiseer wat je predikt. Het is hetzelfde als wat de Here Jezus en ook Jakobus zeggen, dat we moeten horen en doen. Niet alleen horen! Kom je in zo’n beproeving als waar ons gezin in terecht kwam, dan moet je je dat opnieuw realiseren. Als je dan eigenlijk op straat staat, een onderdak moet vinden voor jezelf en je kinderen, van inkomen bent verstoken en noem maar op… en dat komt allemaal van de kant van broeders in het geloof, dan ga je opnieuw als door dalen van de dood. Diepe wonden worden geslagen en moeten helen.
Ook je kinderen moet je erop wijzen dat God zich niet vergist en dat ze niet bitter moeten worden. Want als je niet kunt loslaten als je verbitterd wordt en ook niet kunt vergeven, dan slaat dat verwoestend op je eigen geestelijk leven en je relatie met God terug. Die dingen zeg ik dan wel, maar het in praktijk te brengen ervan is moeilijk, maar wel mogelijk! Door de kracht van de Heilige Geest. Dat was de boodschap van Evangelisch Ontwaken en is de boodschap voor Mieke, de kinderen, de kleinkinderen en voor mij vandaag, nu ik zo ziek geworden ben, opnieuw. Opnieuw de vraag en nu ook concreet aan mezelf gesteld: Hoe ziet geestelijke volwassenheid eruit als alles tegenzit?
Door alle ervaringen heen mag ik zeggen dat ik door Gods genade een beetje heb geleerd in praktijk te brengen wat ik predik. Deze boodschap, namelijk van het sterven met Christus - sterven is alles te brengen in Zijn dood - en met Hem op te staan in Zijn nieuwe Leven - en dat is te leren wandelen als nieuw mens, een nieuwe schepping in Christus - heb ik altijd mogen brengen. Ik meen dat dat de essentie is van het Evangelie. Dan mogen er tranen stromen van verdriet over alles wat er nu gekomen is aan pijn, toenemende moeite en onzekerheid, medische behandelingen en afwachten of er nog iets werkt, onzekerheid over de afloop en noem maar op.
Natuurlijk weet ieder mens dat het leven hier op aarde eindig is. Maar voor elke christen en ook voor mij geldt, dat we de dood niet zullen zien, zelfs al zijn we gestorven. Want we zijn immers overgegaan bij onze wedergeboorte, uit de dood in het leven. We zullen de dood niet zien. We leven in Zijn overwinning. Kijk, dát nu is het grote geloofsgeheim wat we ons eigen moeten maken!
Toen ik als tiener tot geloof was gekomen en ik met mijn vriend een zeer gezegend JNVC kamp (Jong Nederland voor Christus) in Doorn had meegemaakt, waren we er zo vol van dat we al zingend terugfietsten naar Westergeest in Friesland (220 km). We zongen de prachtige liederen uit de bundel van Johannes de Heer: Al de weg leidt mij mijn Heiland en Welk een vriend is onze Jezus en Ik geef mijzelf aan U volkomen en nog veel meer. De hele weg door! Wat een blijdschap was er in ons hart. En dat is heel diep altijd gebleven en heeft doorgewerkt in al die jaren daarna. Daarom weet: Wat de toekomst brenge moge, mij geleidt des Heren hand.
Onze kleine Daniël bad ’s avonds voor zijn bedje in Kenia: “Here, wilt u geven dat we vannacht geen last van de ratten zullen hebben! Waarom hebt u ze eigenlijk gemaakt?”
Dat gebed mogen we nog steeds bidden: de omstandigheden kunnen moeilijk zijn, maar Here, draagt U mij er doorheen. Onze waaroms zijn er altijd, maar de Heilige Geest leert ons het antwoord aan Hem te laten. Eens zijn alle dingen duidelijk.
Feike ter Velde
