Kerkklokken luiden voor milieu

Dirk van Genderen • 86 - 2010 • Uitgave: 1
Op zondag 13 december luidden honderden kerken hun klokken voor het milieu. Meer dan achthonderd Nederlandse kerken deden aan deze wereldwijde actie mee. Op deze manier vroegen ze aandacht voor de klimaatconferentie in Kopenhagen.

Verbaasdheid maakte zich van mij meester. Kerken die over het milieu de noodklok gaan luiden… Ongehoord. Je zou toch denken dat er andere zaken zijn waar de kerken hun stem over kunnen laten horen. Dan blijft het vaak angstig stil. Maar nu, ja hoor, opeens klinkt het vanaf de kerktorens: ga bewuster om met energie en grondstoffen. Neem eens wat vaker de fiets. Trek een trui aan in plaats van de verwarming een paar graden hoger te zetten.

Wat is de taak van de Kerk? Bewust schrijf ik Kerk hier met een grote K. Dan bedoel ik de ware Kerk, alle gelovigen samen, die er overigens anders uitziet dan de zichtbare kerk op aarde, maar dat terzijde.
De Kerk - eigenlijk spreek ik liever over de gemeente - is toch geroepen de grote daden des Heren te verkondigen (1 Petrus 2:9)? En als de kerken dan eens een keer wereldwijd attenderen op iets dat alle aandacht verdient, is het dan niet de boodschap dat we in zeer ernstige tijden leven? Ziet u het al voor u dat er een dag wordt vastgesteld waarop alle kerken hun klokken zullen luiden omdat de wederkomst van de Here Jezus aanstaande is? Die boodschap moet dringend verkondigd worden, wereldwijd, met de oproep tot geloof en bekering.

Helaas zijn er nogal wat kerken die niet zoveel ophebben met deze boodschap. Omdat ze er niet meer in geloven. Nee, ze zetten zich liever in om er zelf een betere wereld van te maken. Op sociaal terrein, op politiek terrein, op milieuterrein.
Is het milieu dan niet belangrijk, reageert u misschien. O, zeker wel! We hebben, zeker als christenen, de opdracht goed met de natuur om te gaan. We zouden daarin voorop moeten lopen. In het paradijs al kreeg de mens de opdracht de aarde te bebouwen en te bewaren (Genesis 2:15). Daar komt nog bij dat wij vanuit de Bijbel weten dat het lijden van de schepping onze schuld is. Door de zondeval in het paradijs (Genesis 3). Alleen daarom al zouden wij ons in moeten zetten om dat lijden niet nog zwaarder te maken, omdat wij zo nodig nog meer luxe en nog meer welvaart willen hebben. Het is altijd weer treffend om Romeinen 8:19 en 22 te lezen: ‘Want met reikhalzend verlangen wacht de schepping op het openbaar worden der zonen Gods. Want wij weten, dat tot nu toe de ganse schepping in al haar delen zucht en in barensnood is.’

Terloops merk ik op dat het maar zeer de vraag is of de opwarming van de aarde wel zo ernstig is als men ons wil doen geloven. Er is immers ook een aanzienlijke groep wetenschappers die stelt dat er van opwarming geen sprake is, sterker nog, de gemiddelde temperatuur op aarde zou volgens hen al een jaar of tien dalen.
Een grote hoeveelheid gehackte e-mails, enkele weken geleden, toonde aan dat de zogenaamde opwarming van de aarde wel eens fake kan zijn.

Luister ook eens naar Jesaja 24. Vers 1 zegt: ‘Ziet, de HERE ontledigt en verwoest de aarde, keert haar ondersteboven en verstrooit haar inwoners.' En vers 4 vervolgt: ‘De aarde treurt, verwelkt; de wereld kwijnt weg, verwelkt.’ Ook de reden wordt eraan toegevoegd: ‘Want de aarde is ontwijd door haar bewoners, omdat zij de wetten hebben overtreden, de inzetting ontdoken, het eeuwig verbond verbroken.’
Leest u dat hele hoofdstuk maar eens. Hier vinden we de diepste reden voor de milieuproblemen. De aarde is ontwijd door haar bewoners, de wetten, Gods wetten zijn overtreden. Die boodschap zouden de kerken ook moeten brengen, met de oproep tot bekering en geloof.

Laten we niet denken dat wij de hemel op aarde tot stand kunnen brengen door onze (milieu)inspanningen. De Bijbel laat ons zien dat het moment aanstaande is dat God Zelf de aarde, de schepping, het milieu zal herstellen en nieuw zal maken. ‘En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan… Zie, Ik maak alle dingen nieuw’ (Openbaring 21:1,5).

Dirk van Genderen