Klinkt de oproep tot bekering nog?
ds. Oscar Lohuis • 87 - 2011 • Uitgave: 23
Toen Jezus begon met prediken, zei Hij tegen de mensen: “Bekeer u, want het Koninkrijk der hemelen is nabijgekomen” (Matteüs 4:17). Toen de apostelen begonnen met prediken, zeiden zij tegen de mensen: “Bekeer u en laat u dopen” (Handelingen 2:38). Paulus predikte in Athene deze boodschap: “God verkondigt nu… overal aan alle mensen dat zij zich moeten bekeren” (Handelingen 17:30). De laatste jaren heb ik steeds meer gelezen en gehoord van voorgangers in Amerika die zich zorgen maken om de prediking in de evangelische beweging. Klinkt deze duidelijke oproep tot bekering nog wel in onze kerken? Zij spreken over het zogenaamde ‘easy believism’. Dat zouden we kunnen vertalen met ‘het gemakkelijke geloof’.
Wat ze daar mee bedoelen is het volgende. Vaak worden mensen in de verkondiging opgeroepen een ‘keuze te maken voor Jezus’, of een gebed na te zeggen, of te reageren door de hand op te steken, of naar voren te komen. Als mensen op één van deze manieren hebben gereageerd, wordt ze gelijk verteld dat zij nu christen zijn geworden. Wat ook veel gebeurt, is dat met mensen een klein boekje wordt doorgenomen en dat, wanneer deze mensen dan alles beamen wat er in dat boekje staat, er tegen hen wordt gezegd: “Gefeliciteerd! Nu ben je christen geworden!” De Amerikaanse evangelist Paul Washer zegt dat door deze zeer oppervlakkige voorstelling van zaken, van wat het inhoud om christen te worden, massa’s kerkmensen leven in valse gerustheid en op weg zijn naar de eeuwige verdoemenis, ondanks het feit dat zij regelmatig in de kerk zitten. De reden daarvan is dat mensen dan misschien wel een soort belijdenis van geloof hebben gedaan, maar niet tot bekering zijn gekomen.
Ook wij moeten oppassen dat we niet goedkope genade prediken. Jezus heeft duidelijk gezegd dat iedereen van tevoren de kosten moet berekenen. Hij zei: “Als iemand achter Mij aan wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen” (Matteüs 16:24). “Zo zal dus niemand van u, die niet afstand doet van al wij hij heeft, mijn discipel kunnen zijn” (Lucas 14:33). Bekering betekent honderdtachtig graden omdraaien. Terwijl je voorheen voor jezelf leefde, voor je eigen genot en je eigen eer en je eigen dingen, ga je voortaan voor God en voor je naaste leven. Zonder de bekering is er geen sprake van echt geloof. De laatste tijd heb ik diverse keren over Johannes 3 gepreekt. Het betreft het gesprek met Nikodemus. In dat hoofdstuk vinden we ook het meest bekende vers uit het Nieuwe Testament, dat vaak gebruikt wordt om het evangelie samen te vatten: ‘Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft’ (vers 16). We mogen dit vers echter niet los van de context uitleggen. Jezus spreekt niet alleen over geloof, maar ook over de wedergeboorte. Hij zei: “U moet opnieuw geboren worden” (vers 7). Er moet een verandering in het hart plaatsvinden, waardoor je de zonde gaat haten en een verlangen naar God en een heilig leven krijgt. Als dat niet is gebeurd, kun je het Koninkrijk van God niet binnengaan (vers 5). En Jezus spreekt (nog steeds Johannes 3) ook over breken met het kwaad en niet meer de duisternis liefhebben, maar komen tot het licht en goede werken gaan doen (vers 19-21). Jezus laat daarmee zien dat gaan geloven ook inhoudt dat je je bekeert. Op veel andere plaatsen is de Bijbel duidelijk: wie zich niet bekeert zal verloren gaan. Alleen maar Jezus ‘Here, Here’ noemen is niet genoeg (Matteüs 7:22,23).
Daarom moet er een duidelijke en een krachtige oproep tot bekering klinken in de prediking. We mogen niet afzakken tot een vooral therapeutisch gekleurde boodschap, zo van ‘Jezus kwam om jouw pijn te verzachten en je wonden te genezen’. In onze maatschappij heeft een psychologisch-therapeutische kijk op de werkelijkheid de overhand gekregen, boven een morele, ethische kijk op de werkelijkheid. Ik ben bang dat dat ook de uitleg van het evangelie in veel prediking en getuigenis heeft beïnvloed. Laatst heb ik de Amerikaanse prediker en auteur Steve Gallagher vertaald op de HeartCry conferentie in Delden. In zijn prediking kwam de oproep tot bekering en de oproep om in te gaan door de enge poort sterk naar voren. Op een gegeven moment was de boodschap zo ferm, dat ik dacht dat er wel mensen zouden weglopen uit boosheid. Daar werd geen ‘easy-believism’ of goedkope genade gepredikt. Maar in plaats van dat mensen wegliepen, bleven honderden veelal jonge mensen na afloop van de dienst zitten om stil te zijn voor God, te bidden, zonden te belijden en letterlijk neer te knielen voor het Aangezicht van God. Er was zo duidelijk een werking van Gods Geest waar te nemen. Jonge mensen zitten niet te wachten op een zoetsappige boodschap waardoor zij alleen maar over de bol worden geaaid. Toen dacht ik: “Klinkt deze oproep eigenlijk wel in onze eigen kerken en in mijn eigen prediking?” Want alleen als we de boodschap van Jezus en de apostelen brengen, zal het de Heer welwillend zijn om Zijn Geest opnieuw over ons uit te storten.
Ds. Oscar Lohuis\
Wat ze daar mee bedoelen is het volgende. Vaak worden mensen in de verkondiging opgeroepen een ‘keuze te maken voor Jezus’, of een gebed na te zeggen, of te reageren door de hand op te steken, of naar voren te komen. Als mensen op één van deze manieren hebben gereageerd, wordt ze gelijk verteld dat zij nu christen zijn geworden. Wat ook veel gebeurt, is dat met mensen een klein boekje wordt doorgenomen en dat, wanneer deze mensen dan alles beamen wat er in dat boekje staat, er tegen hen wordt gezegd: “Gefeliciteerd! Nu ben je christen geworden!” De Amerikaanse evangelist Paul Washer zegt dat door deze zeer oppervlakkige voorstelling van zaken, van wat het inhoud om christen te worden, massa’s kerkmensen leven in valse gerustheid en op weg zijn naar de eeuwige verdoemenis, ondanks het feit dat zij regelmatig in de kerk zitten. De reden daarvan is dat mensen dan misschien wel een soort belijdenis van geloof hebben gedaan, maar niet tot bekering zijn gekomen.
Ook wij moeten oppassen dat we niet goedkope genade prediken. Jezus heeft duidelijk gezegd dat iedereen van tevoren de kosten moet berekenen. Hij zei: “Als iemand achter Mij aan wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen” (Matteüs 16:24). “Zo zal dus niemand van u, die niet afstand doet van al wij hij heeft, mijn discipel kunnen zijn” (Lucas 14:33). Bekering betekent honderdtachtig graden omdraaien. Terwijl je voorheen voor jezelf leefde, voor je eigen genot en je eigen eer en je eigen dingen, ga je voortaan voor God en voor je naaste leven. Zonder de bekering is er geen sprake van echt geloof. De laatste tijd heb ik diverse keren over Johannes 3 gepreekt. Het betreft het gesprek met Nikodemus. In dat hoofdstuk vinden we ook het meest bekende vers uit het Nieuwe Testament, dat vaak gebruikt wordt om het evangelie samen te vatten: ‘Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft’ (vers 16). We mogen dit vers echter niet los van de context uitleggen. Jezus spreekt niet alleen over geloof, maar ook over de wedergeboorte. Hij zei: “U moet opnieuw geboren worden” (vers 7). Er moet een verandering in het hart plaatsvinden, waardoor je de zonde gaat haten en een verlangen naar God en een heilig leven krijgt. Als dat niet is gebeurd, kun je het Koninkrijk van God niet binnengaan (vers 5). En Jezus spreekt (nog steeds Johannes 3) ook over breken met het kwaad en niet meer de duisternis liefhebben, maar komen tot het licht en goede werken gaan doen (vers 19-21). Jezus laat daarmee zien dat gaan geloven ook inhoudt dat je je bekeert. Op veel andere plaatsen is de Bijbel duidelijk: wie zich niet bekeert zal verloren gaan. Alleen maar Jezus ‘Here, Here’ noemen is niet genoeg (Matteüs 7:22,23).
Daarom moet er een duidelijke en een krachtige oproep tot bekering klinken in de prediking. We mogen niet afzakken tot een vooral therapeutisch gekleurde boodschap, zo van ‘Jezus kwam om jouw pijn te verzachten en je wonden te genezen’. In onze maatschappij heeft een psychologisch-therapeutische kijk op de werkelijkheid de overhand gekregen, boven een morele, ethische kijk op de werkelijkheid. Ik ben bang dat dat ook de uitleg van het evangelie in veel prediking en getuigenis heeft beïnvloed. Laatst heb ik de Amerikaanse prediker en auteur Steve Gallagher vertaald op de HeartCry conferentie in Delden. In zijn prediking kwam de oproep tot bekering en de oproep om in te gaan door de enge poort sterk naar voren. Op een gegeven moment was de boodschap zo ferm, dat ik dacht dat er wel mensen zouden weglopen uit boosheid. Daar werd geen ‘easy-believism’ of goedkope genade gepredikt. Maar in plaats van dat mensen wegliepen, bleven honderden veelal jonge mensen na afloop van de dienst zitten om stil te zijn voor God, te bidden, zonden te belijden en letterlijk neer te knielen voor het Aangezicht van God. Er was zo duidelijk een werking van Gods Geest waar te nemen. Jonge mensen zitten niet te wachten op een zoetsappige boodschap waardoor zij alleen maar over de bol worden geaaid. Toen dacht ik: “Klinkt deze oproep eigenlijk wel in onze eigen kerken en in mijn eigen prediking?” Want alleen als we de boodschap van Jezus en de apostelen brengen, zal het de Heer welwillend zijn om Zijn Geest opnieuw over ons uit te storten.
Ds. Oscar Lohuis\
