Leven in topvorm
In gesprekken met medegelovigen hoop je voor elkaar tot zegen te zijn. In deze contacten kun je ontdekken dat er vaak geleefd wordt in de sfeer van almaar tekortschieten. Soms is er een vurig verlangen naar wat men dan vaak aanduidt als een verlangen naar meer van de Geest. Op de een of andere manier denkt men dan dat een uitzonderlijke ervaring onmisbaar is om beter aan Gods doel te kunnen beantwoorden.
In het boek Handelingen zien we bij verschillende gebeurtenissen dat de Heilige Geest zich op bijzondere wijze manifesteert. De manier waarop dat wordt beschreven zou men ook graag op dezelfde manier willen ervaren. Als er dan ook nog mensen op hun pad komen die van dergelijke bijzondere uitingen kunnen getuigen, dan is dat vaak een reden om daarop geconcentreerd te raken. Men denkt dan dat wat in Handelingen beschreven wordt, dat dat tevens als noodzakelijk patroon aan ons voorgeschreven wordt.
De drie expliciete manifestaties van de Heilige Geest in het boek Handelingen tonen echter een heel bijzondere insluiting van bepaalde bevolkingsgroepen. Het begint met Pinksteren bij de Joden en dan verderop bij de Samaritanen en tenslotte bij de heidenen. Er mocht geen twijfel over bestaan dat het nu voortaan gaat om de hele wijde wereld. Aan elke bevolkinsgroep is er publiekelijk heel nadrukkelijk toegang verleend tot de Gemeente van Christus. Te weten in Jeruzalem, in Samaria en in Ceasarea. Onherhaalbare manifestaties.
Met het bovenstaande is nog niet alles gezegd, want in tijden van opwekking zijn er massaal bijzondere dingen gebeurd. Dat massale had altijd te maken met een groot aantal mensen die heel individueel de kracht van het Woord door de Heilige Geest in hun leven mochten ervaren. Hierbij moet dan niet gesproken worden van de doop met de Geest, maar van de vervulling met de Geest. Deze twee moeten onderscheiden blijven. De vervulling is een ervaring van een wederomgeborene die na geestelijk verval herstel ervaart. Het eenduidig door elkaar gebruiken van doop en vervulling heet charismatische verwarring.
Op het moment van het aanvaarden van het verzoeningswerk van Christus wordt iemand ingedoopt in het Lichaam van Christus! 1 Korintiërs 12:12-13 zegt ons ‘Want door één Geest zijn wij allen (dus geen enkele gelovige uitgezonderd) tot één lichaam gedoopt.’ Toevoeging tot dat Lichaam gebeurt uitsluitend door de Geest en niet door een of ander zogenaamd kerkelijk sacrament. Deze geestesdoop is de ene doop waar Efeze 4:4 van spreekt, want in dat vers gaat het uitdrukkelijk over geestelijke zaken. Die ene doop waardoor je door de ene Geest ingedoopt wordt in het ene Lichaam van Christus vanwege dat ene geloof in de ene Heer en in de ene God en Vader. Dat gebeurt dus op het moment van de wedergeboorte. En op dat moment worden alle geestelijke zegeningen het deel van de nieuwgelovige. De gelovige hoeft niet meer uit te zien naar bijzondere ervaringen om aanspraak te maken op de volle zegen van Christus, want in Titus 3:5b staat dat we gered zijn door het bad der wedergeboorte en door de vernieuwing door de Heilige Geest, die de Here rijkelijk over ons heeft uitgestort door onze vereniging met Hem. We moeten niet vooruitzien naar en bidden om iets dat ons al volop geschonken is. Elke prediking die gericht is om gelovigen het gevoel te geven dat God nog iets moet doen waarop ze moeten zitten wachten is onbijbels. Dat geldt voor onze verlossing evenzeer als voor onze vervulling. Die vervulling met de Geest hangt dus niet af van iets , maar dat is iets dat we tegen kunnen houden door de Geest die in ons woont te bedroeven of uit te blussen. Alleen het bij voortduring opgeven van ons zelfbeschikkingsrecht maakt het mogelijk om vervuld te worden. Geef de duivel geen voet, want dan raak je de vervulling met de Geest kwijt. Belijd je zonden om gereinigd te worden en de gemeenschap met de Heer te herstellen, dan veer je terug in de positie van het vervuld zijn met de Geest. Dus mogen we weten dat de aanhoudende vervulling totaal iets anders is dan het eenmalig ingedoopt worden in het Lichaam van Christus. Dit is het leven in topvorm.
Joop Schotanus
In het boek Handelingen zien we bij verschillende gebeurtenissen dat de Heilige Geest zich op bijzondere wijze manifesteert. De manier waarop dat wordt beschreven zou men ook graag op dezelfde manier willen ervaren. Als er dan ook nog mensen op hun pad komen die van dergelijke bijzondere uitingen kunnen getuigen, dan is dat vaak een reden om daarop geconcentreerd te raken. Men denkt dan dat wat in Handelingen beschreven wordt, dat dat tevens als noodzakelijk patroon aan ons voorgeschreven wordt.
De drie expliciete manifestaties van de Heilige Geest in het boek Handelingen tonen echter een heel bijzondere insluiting van bepaalde bevolkingsgroepen. Het begint met Pinksteren bij de Joden en dan verderop bij de Samaritanen en tenslotte bij de heidenen. Er mocht geen twijfel over bestaan dat het nu voortaan gaat om de hele wijde wereld. Aan elke bevolkinsgroep is er publiekelijk heel nadrukkelijk toegang verleend tot de Gemeente van Christus. Te weten in Jeruzalem, in Samaria en in Ceasarea. Onherhaalbare manifestaties.
Met het bovenstaande is nog niet alles gezegd, want in tijden van opwekking zijn er massaal bijzondere dingen gebeurd. Dat massale had altijd te maken met een groot aantal mensen die heel individueel de kracht van het Woord door de Heilige Geest in hun leven mochten ervaren. Hierbij moet dan niet gesproken worden van de doop met de Geest, maar van de vervulling met de Geest. Deze twee moeten onderscheiden blijven. De vervulling is een ervaring van een wederomgeborene die na geestelijk verval herstel ervaart. Het eenduidig door elkaar gebruiken van doop en vervulling heet charismatische verwarring.
Op het moment van het aanvaarden van het verzoeningswerk van Christus wordt iemand ingedoopt in het Lichaam van Christus! 1 Korintiërs 12:12-13 zegt ons ‘Want door één Geest zijn wij allen (dus geen enkele gelovige uitgezonderd) tot één lichaam gedoopt.’ Toevoeging tot dat Lichaam gebeurt uitsluitend door de Geest en niet door een of ander zogenaamd kerkelijk sacrament. Deze geestesdoop is de ene doop waar Efeze 4:4 van spreekt, want in dat vers gaat het uitdrukkelijk over geestelijke zaken. Die ene doop waardoor je door de ene Geest ingedoopt wordt in het ene Lichaam van Christus vanwege dat ene geloof in de ene Heer en in de ene God en Vader. Dat gebeurt dus op het moment van de wedergeboorte. En op dat moment worden alle geestelijke zegeningen het deel van de nieuwgelovige. De gelovige hoeft niet meer uit te zien naar bijzondere ervaringen om aanspraak te maken op de volle zegen van Christus, want in Titus 3:5b staat dat we gered zijn door het bad der wedergeboorte en door de vernieuwing door de Heilige Geest, die de Here rijkelijk over ons heeft uitgestort door onze vereniging met Hem. We moeten niet vooruitzien naar en bidden om iets dat ons al volop geschonken is. Elke prediking die gericht is om gelovigen het gevoel te geven dat God nog iets moet doen waarop ze moeten zitten wachten is onbijbels. Dat geldt voor onze verlossing evenzeer als voor onze vervulling. Die vervulling met de Geest hangt dus niet af van iets , maar dat is iets dat we tegen kunnen houden door de Geest die in ons woont te bedroeven of uit te blussen. Alleen het bij voortduring opgeven van ons zelfbeschikkingsrecht maakt het mogelijk om vervuld te worden. Geef de duivel geen voet, want dan raak je de vervulling met de Geest kwijt. Belijd je zonden om gereinigd te worden en de gemeenschap met de Heer te herstellen, dan veer je terug in de positie van het vervuld zijn met de Geest. Dus mogen we weten dat de aanhoudende vervulling totaal iets anders is dan het eenmalig ingedoopt worden in het Lichaam van Christus. Dit is het leven in topvorm.
Joop Schotanus