Nooit tevreden?

Misschien kreeg jij, net als Jona, van God een wonderboom, een plekje om tot rust te komen, bevrijding van een moeilijke situatie, verfrissing in een woestijnervaring. Die wonderboom kan je ook zo weer worden afgenomen. En dan is je hart boos op God…?
Gods genade voor anderen is tegen de zin van Jona en Gods genade voor hemzelf waardeert hij niet. Hij klaagt door zijn boosheid God aan. Hij wil het zelfs helemaal opgeven en wil liever dood zijn. Hij ziet de dingen niet meer in de juiste verhouding. Een beetje schaduw van een boom, onbeduidend in het licht van de geestelijke strijd in Ninevé, brengt Jona in de stemming om blij te zijn. Hij verliest inzicht in de werkelijke proporties van de dingen: een beetje schaduw tegenover eeuwige verlorenheid van een hele stad. Jona is overgevoelig voor zijn eigen verlies van schaduw en ongevoelig voor het eeuwig verlies van de mensen. Ninevé was ontvankelijker voor Gods Woord dan hij in al zijn boosheid, gevoel van verlorenheid, doodswens, geen intimiteit met God, geen vrede, niet eens met hoe God handelt. Hij draagt zelf de kenmerken van de mensen aan wie hij het oordeel moet verkondingen.
Hoe gemakkelijk ben jij met je eigen behoeften en visie bezig, ten koste van het welzijn van anderen? Staat je eigen grote gelijk de liefde en de zorgzaamheid in de weg? En als God iets geeft wat je blij maakt, helpt het je dan anderen lief te hebben, of wentel je je in zelfgenoegzaamheid? Arme Jona!

Jef De Vriese