Op de koffie bij Gaddafi
Henk Schouten • 83 - 2007 • Uitgave: 13
Op de koffie bij Gaddafi
Frankrijk heeft een andere president en dat weten we. Hij pakt de dingen anders aan, dat zien we. Misschien moeten we het woordje anders weglaten: Hij pakt de dingen aan, zo lijkt het. Wat eerder niet lukte en waar anderen niet in slaagden, werd door interventie van madame Cécilia Sarkozy in een paar dagen geklaard. Het voormalige model, goed ogend, vliegt even heen en weer, drinkt een bakje koffie bij Gadaffi en neemt op de terugweg en passant de vrijgelaten gegijzelden, want dat waren deze verpleegkundigen en arts toch, mee.
Voorop gesteld, het is vreselijk dat deze gegijzelden, valselijk beschuldigd van het besmetten van kinderen met aids, levenslang in de gevangenissen van Libië zouden moeten blijven. De beelden van heel blije en dankbare familieleden zijn zeer begrijpelijk. Het raakt mij ook.
Het is echter wel allemaal politiek. Het emotionele plaatje doet het goed op de tv en bij het kiezersvolk, maar wat gebeurt er precies? Gadaffi zet zijn voet tussen de deur en wrikt de deur steeds verder open. Deze daad maakt immers de weg vrij voor een andere relatie tussen Libië en Europa en de rest van de wereld. Hoe heette dat andere schandaal ook al weer? Lockerbie! Waar leidt deze gewijzigde situatie naar toe?
Feitelijk zien we dat de wereld gechanteerd wordt. Je neemt mensen gevangen, je dreigt met geweld, zelfs cartoons kunnen een wereldwijde storm met emotie oproepen. Zo wordt de vrije wereld gechanteerd, we doen voortdurend concessies. Handel, economie is het toverwoord. Vervolgens ging de Franse president zelf naar Tripoli, dat toevallig belangrijke olievoorraden heeft. Bulgarije overweegt de Libische schulden kwijt te schelden.
Waar loopt dit op uit? Wie de Mammon dient boven de Here God, zal door de Mammon geregeerd worden. Het zijn contouren van de eindtijd. Zo zullen we allemaal op de koffie komen.
Ds. Henk Schouten
Directeur Het Zoeklicht
Frankrijk heeft een andere president en dat weten we. Hij pakt de dingen anders aan, dat zien we. Misschien moeten we het woordje anders weglaten: Hij pakt de dingen aan, zo lijkt het. Wat eerder niet lukte en waar anderen niet in slaagden, werd door interventie van madame Cécilia Sarkozy in een paar dagen geklaard. Het voormalige model, goed ogend, vliegt even heen en weer, drinkt een bakje koffie bij Gadaffi en neemt op de terugweg en passant de vrijgelaten gegijzelden, want dat waren deze verpleegkundigen en arts toch, mee.
Voorop gesteld, het is vreselijk dat deze gegijzelden, valselijk beschuldigd van het besmetten van kinderen met aids, levenslang in de gevangenissen van Libië zouden moeten blijven. De beelden van heel blije en dankbare familieleden zijn zeer begrijpelijk. Het raakt mij ook.
Het is echter wel allemaal politiek. Het emotionele plaatje doet het goed op de tv en bij het kiezersvolk, maar wat gebeurt er precies? Gadaffi zet zijn voet tussen de deur en wrikt de deur steeds verder open. Deze daad maakt immers de weg vrij voor een andere relatie tussen Libië en Europa en de rest van de wereld. Hoe heette dat andere schandaal ook al weer? Lockerbie! Waar leidt deze gewijzigde situatie naar toe?
Feitelijk zien we dat de wereld gechanteerd wordt. Je neemt mensen gevangen, je dreigt met geweld, zelfs cartoons kunnen een wereldwijde storm met emotie oproepen. Zo wordt de vrije wereld gechanteerd, we doen voortdurend concessies. Handel, economie is het toverwoord. Vervolgens ging de Franse president zelf naar Tripoli, dat toevallig belangrijke olievoorraden heeft. Bulgarije overweegt de Libische schulden kwijt te schelden.
Waar loopt dit op uit? Wie de Mammon dient boven de Here God, zal door de Mammon geregeerd worden. Het zijn contouren van de eindtijd. Zo zullen we allemaal op de koffie komen.
Ds. Henk Schouten
Directeur Het Zoeklicht
