Op of onder de tafel
Henk Schouten • 80 - 2004/05 • Uitgave: 13
Op of onder de tafel
Amos was een eenvoudige man. We noemen hem profeet, maar feitelijk was hij veehouder en kweker van moerbeivijgen. Dat zegt hij van zichzelf, dus ook wij mogen hem zo benoemen. In Amos 3:3 merkt hij iets op dat de moeite loont om over na te denken en een actuele boodschap heeft. Amos vraagt zich af: Gaan er twee tezamen, zonder dat ze het eens geworden zijn. Daar moeten we eens bij stil staan. Ik krijg de indruk dat de dingen in onze wereld wat anders liggen. Vandaag is het meer van: kom laten we samen op weg gaan, en zien waar het schip strand. Je ziet het in de politiek, je ziet het op kerkelijke erf, je ziet het in de kleine
samenlevingsvorm, die we gezin of huwelijk noemen. Vandaag zijn we ontwikkeld en hebben goede scholing en een modern levensgevoel. Amos is iemand uit een antieke wereld en zoals gezegd, maar eenvoudig veehouder en kweker van moerbeivijgen, zijn ideeën en inzichten passen niet meer in onze technologische samenleving vol humanisme en modern levensgevoel.
Wat is waarheid? Dat wat de geleerde heren hebben bedacht, dat wat in onze samenleving algemeen aanvaard is en zoals geleefd wordt? Of zijn er andere normen en waarden die dichter bij de waarheid liggen? Is Gods woord waarheid? Het antwoord op die vraag is heel belangrijk, het raakt het eeuwige leven of eeuwige verlorenheid.
Ik hoorde van een gelovige man, die een relatie aanging met een ongelovige. De dominee die daarvan hoorde maakte zich zorgen en ging op bezoek, sprak over een ongelijk juk dat op den duur toch wel zou gaan knellen en dat een dergelijke relatie niet kan standhouden anders dan ten koste van veel leed en pijn of geloofsverlies.
De man had een andere mening, mijn relatie zal van positieve invloed zijn en tot zegen voor de ander worden, zo betoogde hij. De dominee dacht even na en vroeg vervolgens of de man op tafel wilde gaan staan. Een beetje een vreemde vraag, maar de man deed alzo. Geef me een hand en probeer me naast je op de tafel te trekken sprak de dominee, dat lukte niet. Toen zei de dominee, laten we het eens omdraaien, hij gaf een ruk aan de man, die prompt van de tafel getrokken werd. Het moraal is wel duidelijk, denk ik.
Als twee niet gelijk denken en toch samen willen gaan, zullen ze niet op de tafel komen maar samen over de grond rollen. Als een gelovige man en een ongelovige vrouw samen trouwen zullen ze in de regel niet in de gemeente terechtkomen, maar er in negen van de tien gevallen buiten komen te staan. Dat de Here God in Zijn genade soms een uitzondering geeft op die droeve regel is genade, maar laat het daar niet op aankomen.
Het is een oude zonde, een door de duivel veel beproefde methode. In de Hof van Eden, kwam hij al met de gedachte: Niet God maakt uit wat goed of slecht is, eet zelf maar van die vrucht, je bent wijs genoeg om de dingen zelf te bepalen. Wanneer je als mens het goed en het kwaad zal kennen, de waarheid en de leugen, zal de mens als God zijn. Opstand tegen God, dat is rebellie. De mens op de troon, Gods woord en Gods normen daaraan ondergeschikt, dat is waanwijsheid.
Heel veel leed had voorkomen kunnen worden, wanneer de mens niet de waan van deze wereld zou volgen, maar gebleven was bij het woord van God. Wanneer mensen het over Gods woord en over het verlossend werk van de Here Jezus niet eens zijn en dat geloof niet kunnen delen, laten ze dat dan onder ogen zien. In ieder geval zal de gelovige dat onder ogen moeten zien en moeten beseffen, dat God Zijn zegen niet geven kan aan ongehoorzaamheid.
De Here heeft gesproken, wie zou niet profeteren staat er dan aan het slot van dat bijbelgedeelte (Amos 3:8).
Amos was een eenvoudige veehouder en kweker van moerbeivijgen. God geve ons veel van dergelijke eenvoudige mensen. Wat een profetisch gehalte.
ds. Henk Schouten
Amos was een eenvoudige man. We noemen hem profeet, maar feitelijk was hij veehouder en kweker van moerbeivijgen. Dat zegt hij van zichzelf, dus ook wij mogen hem zo benoemen. In Amos 3:3 merkt hij iets op dat de moeite loont om over na te denken en een actuele boodschap heeft. Amos vraagt zich af: Gaan er twee tezamen, zonder dat ze het eens geworden zijn. Daar moeten we eens bij stil staan. Ik krijg de indruk dat de dingen in onze wereld wat anders liggen. Vandaag is het meer van: kom laten we samen op weg gaan, en zien waar het schip strand. Je ziet het in de politiek, je ziet het op kerkelijke erf, je ziet het in de kleine
samenlevingsvorm, die we gezin of huwelijk noemen. Vandaag zijn we ontwikkeld en hebben goede scholing en een modern levensgevoel. Amos is iemand uit een antieke wereld en zoals gezegd, maar eenvoudig veehouder en kweker van moerbeivijgen, zijn ideeën en inzichten passen niet meer in onze technologische samenleving vol humanisme en modern levensgevoel.
Wat is waarheid? Dat wat de geleerde heren hebben bedacht, dat wat in onze samenleving algemeen aanvaard is en zoals geleefd wordt? Of zijn er andere normen en waarden die dichter bij de waarheid liggen? Is Gods woord waarheid? Het antwoord op die vraag is heel belangrijk, het raakt het eeuwige leven of eeuwige verlorenheid.
Ik hoorde van een gelovige man, die een relatie aanging met een ongelovige. De dominee die daarvan hoorde maakte zich zorgen en ging op bezoek, sprak over een ongelijk juk dat op den duur toch wel zou gaan knellen en dat een dergelijke relatie niet kan standhouden anders dan ten koste van veel leed en pijn of geloofsverlies.
De man had een andere mening, mijn relatie zal van positieve invloed zijn en tot zegen voor de ander worden, zo betoogde hij. De dominee dacht even na en vroeg vervolgens of de man op tafel wilde gaan staan. Een beetje een vreemde vraag, maar de man deed alzo. Geef me een hand en probeer me naast je op de tafel te trekken sprak de dominee, dat lukte niet. Toen zei de dominee, laten we het eens omdraaien, hij gaf een ruk aan de man, die prompt van de tafel getrokken werd. Het moraal is wel duidelijk, denk ik.
Als twee niet gelijk denken en toch samen willen gaan, zullen ze niet op de tafel komen maar samen over de grond rollen. Als een gelovige man en een ongelovige vrouw samen trouwen zullen ze in de regel niet in de gemeente terechtkomen, maar er in negen van de tien gevallen buiten komen te staan. Dat de Here God in Zijn genade soms een uitzondering geeft op die droeve regel is genade, maar laat het daar niet op aankomen.
Het is een oude zonde, een door de duivel veel beproefde methode. In de Hof van Eden, kwam hij al met de gedachte: Niet God maakt uit wat goed of slecht is, eet zelf maar van die vrucht, je bent wijs genoeg om de dingen zelf te bepalen. Wanneer je als mens het goed en het kwaad zal kennen, de waarheid en de leugen, zal de mens als God zijn. Opstand tegen God, dat is rebellie. De mens op de troon, Gods woord en Gods normen daaraan ondergeschikt, dat is waanwijsheid.
Heel veel leed had voorkomen kunnen worden, wanneer de mens niet de waan van deze wereld zou volgen, maar gebleven was bij het woord van God. Wanneer mensen het over Gods woord en over het verlossend werk van de Here Jezus niet eens zijn en dat geloof niet kunnen delen, laten ze dat dan onder ogen zien. In ieder geval zal de gelovige dat onder ogen moeten zien en moeten beseffen, dat God Zijn zegen niet geven kan aan ongehoorzaamheid.
De Here heeft gesproken, wie zou niet profeteren staat er dan aan het slot van dat bijbelgedeelte (Amos 3:8).
Amos was een eenvoudige veehouder en kweker van moerbeivijgen. God geve ons veel van dergelijke eenvoudige mensen. Wat een profetisch gehalte.
ds. Henk Schouten
