Persoonlijk
Els ter Welle • 87 - 2011 • Uitgave: 22
Wat heb ik enorm veel bemoedigende kaarten en brieven van u gekregen. Het was steeds een feest om de brievenbus te legen! Ja, het gaat een stuk beter met me. Maar dat wil niet zeggen dat het leven eenvoudiger is geworden. Steeds moeten mijn man en ik weer een stukje inleveren, want het is een onomkeerbaar proces. Soms voel ik me zo zwak, maar mijn God is sterk en ik mag op Hem leunen en steunen! Ik koester alles wat we samen nog wel hebben. Herman kan nog steeds heel goed zijn liefde voor mij uiten. Als ik zeg: “Herman houd je van me?”, dan is zijn antwoord steevast: “Alles”, of “heel diep”.
Eind oktober vieren we ons 50-jarig huwelijksfeest. Dat is een mijlpaal en een feestje is dus op zijn plaats. Maar hoe doe je dat in onze situatie? Wat kan Herman aan? Samen met onze kinderen hebben we besloten om het eenvoudig en kort te houden. We hopen en bidden dat mijn man er ook van zal genieten.
Velen schreven dat ze ernaar uitkeken om mijn stukjes weer te kunnen lezen. Ik ben dankbaar dat het weer kan! Volgende keer hoop ik verder te gaan met waar we gebleven waren, n.l. Spreuken 7.
Maar nu wil ik een tekst met u delen die mij nooit eerder was opgevallen en die me erg aansprak. Het is Spreuken 13:22 ‘Een goed mens laat ook een kleinkind een erfdeel na.’
Afgelopen weekend ben ik uit geweest met drie kleinkinderen (7, 9, 11 jaar). We logeerden op een camping in een stacaravan. Door deze Spreuk was ik extra gemotiveerd om er iets moois van te maken. Het belangrijkste dat we aan ons nageslacht kunnen nalaten is immers niet materieel, maar geestelijk!
Ik besloot om iedere dag uit de kinderbijbel te lezen en samen te bidden. De laatste dag lazen we het verhaal van de bruiloft in Kana. Ik zei: “Goed luisteren, want ik stel straks vragen.” Dat vonden ze prachtig. Toen we daarna gingen bidden, bad de jongste een gebed dat me raakte: “Lieve Heer, wat fijn dat U op dat feest wilde zijn. Wilt u ook op het feest van opa en oma zijn?”
Ik had tranen in mijn ogen.
Ons voorbeeld, onze gebeden zijn het beste erfdeel, maar ook ons onderwijs en getuigenis aan onze kleinkinderen. We lezen in Deuteronomium 4:9 ‘Wees gewaarschuwd en neem u zorgvuldig in acht, zodat u nooit vergeet wat u met eigen ogen hebt gezien, maar de herinnering daaraan levendig houdt en alles aan uw kinderen en kleinkinderen doorvertelt.’
Els ter Welle
Eind oktober vieren we ons 50-jarig huwelijksfeest. Dat is een mijlpaal en een feestje is dus op zijn plaats. Maar hoe doe je dat in onze situatie? Wat kan Herman aan? Samen met onze kinderen hebben we besloten om het eenvoudig en kort te houden. We hopen en bidden dat mijn man er ook van zal genieten.
Velen schreven dat ze ernaar uitkeken om mijn stukjes weer te kunnen lezen. Ik ben dankbaar dat het weer kan! Volgende keer hoop ik verder te gaan met waar we gebleven waren, n.l. Spreuken 7.
Maar nu wil ik een tekst met u delen die mij nooit eerder was opgevallen en die me erg aansprak. Het is Spreuken 13:22 ‘Een goed mens laat ook een kleinkind een erfdeel na.’
Afgelopen weekend ben ik uit geweest met drie kleinkinderen (7, 9, 11 jaar). We logeerden op een camping in een stacaravan. Door deze Spreuk was ik extra gemotiveerd om er iets moois van te maken. Het belangrijkste dat we aan ons nageslacht kunnen nalaten is immers niet materieel, maar geestelijk!
Ik besloot om iedere dag uit de kinderbijbel te lezen en samen te bidden. De laatste dag lazen we het verhaal van de bruiloft in Kana. Ik zei: “Goed luisteren, want ik stel straks vragen.” Dat vonden ze prachtig. Toen we daarna gingen bidden, bad de jongste een gebed dat me raakte: “Lieve Heer, wat fijn dat U op dat feest wilde zijn. Wilt u ook op het feest van opa en oma zijn?”
Ik had tranen in mijn ogen.
Ons voorbeeld, onze gebeden zijn het beste erfdeel, maar ook ons onderwijs en getuigenis aan onze kleinkinderen. We lezen in Deuteronomium 4:9 ‘Wees gewaarschuwd en neem u zorgvuldig in acht, zodat u nooit vergeet wat u met eigen ogen hebt gezien, maar de herinnering daaraan levendig houdt en alles aan uw kinderen en kleinkinderen doorvertelt.’
Els ter Welle
