Ruimte voor herstel
Herlinde De Vriese • 89 - 2013 • Uitgave: 14/15
Overvolle agenda’s en een levensstijl vol stress lijken aan de orde van de dag. Ik denk dat het probleem niet ligt in de hoeveelheid van activiteiten, maar veeleer dat wij de ruimte van ons geestelijk leven hebben ingesnoerd. Onze ziel heeft herstel nodig. Dit herstel wil God ons geven wanneer wij bij Hem schuilen.
Als vrouw en moeder ben ik getraind om tegemoet te komen aan verwachtingen van anderen. Vaak gebeurt dit heel spontaan. De zorg voor man en kinderen maakt dat ik mezelf geef en geef en geef. Voor ik het weet, hol ik mijzelf voorbij. Ik heb geleerd naar de stem van mijn Herder te luisteren en het rustpunt bij mijn Schepper niet te vergeten. Zijn stem leidt mij tot ontplooiing en verandering op een manier die alleen Hij in mijn leven kan bewerken.
David wist dat zijn ziel hersteld werd in de aanwezigheid van God. In vele Psalmen drukt hij zijn boosheid, angsten, frustraties en verwarring uit. Terwijl hij zijn hart uitstort bij God verandert zijn klacht in een bovennatuurlijk lied van hoop en kracht. In Psalm 63 bidt hij zijn gebed, midden in de wildernis, op de vlucht voor een ziekelijk jaloerse koning die geobsedeerd was om hem te doden: “O God, Gij zijt mijn God, U zoek ik.”
Ondergeschikt
Wanneer wij tijd met God doorbrengen, wordt ons leven afgestemd op Zijn wil. Deze vorm van onderdanigheid is niet populair in onze tijd, waarin onafhankelijkheid, vrijheid en zelfredzaamheid hoogtij vieren. Niemand is geboren met een onderdanige persoonlijkheid. De idee om onderschikt te zijn aan de controle of de wil van iemand anders staat loodrecht op onze oude natuur. Alhoewel wij een nieuwe natuur kregen, zijn er momenten waarop wij opstandig zijn en weglopen van omstandigheden die God in ons leven toelaat.
Toch zijn dit de momenten die ons leven vormen tot het beeld van Zijn Zoon. Terwijl de Heilige Geest in ons leven werkt, wordt ons hart zacht gemaakt. Wij weten dan dat wat Hij van ons vraagt, goed is. Wanneer wij onze eigen wil ondergeschikt maken aan de Zijne, kunnen wij zelfs danken voor datgene wat ons verontrust. Gods wil is goed. Hij zal bitter water veranderen in een sprankelende bron, op Zijn tijd, op Zijn manier.
Overgeven?
Sommige omstandigheden kunnen hartverscheurend zijn. Ik heb met vrouwen gebeden in hun strijd rond een ongeneeslijke ziekte, verslagenheid om de pornoverslaving van hun echtgenoot, verlamming bij herinneringen aan een incestverleden. Door al deze ervaringen heen heb ik geleerd dat men in het proces van verwerking en rouw antwoord geeft op een belangrijke vraag: “Zal ik mezelf en het doel van mijn leven overgeven in Gods hand?” Het lijkt wel of zij die de controle van hun leven krampachtig in eigen hand houden, tekenen voor een geestelijk bankroet. Zij worden bitter, eisend en blijven hun omgeving en omstandigheden naar hun hand zetten. In tegenstelling tot hen die in eenvoudige overgave zeggen: “Ja Heer.” Zij groeien in geestelijke kracht en hun leven wordt een bron van bemoediging en genade voor anderen die lijden.
Alles komt tot rust
’t Is weer zomertijd. Dat kan tijd zijn met ruimte voor herstel, indien we de rust van vakantie niet verspelen aan duizend vakantieactiviteiten die ons tijdelijk onze ellende helpen vergeten. Wanneer wij in de tegenwoordigheid van God op antwoord wachten, zien wij de Here Jezus de beker drinken die Hij liever aan Zich voorbij zag gaan. Maar Hij heeft Zijn wil ondergeschikt gemaakt aan die van Zijn Vader. Indien wij dit bedenken, wanneer stormen over ons leven gaan, wordt ons hart zacht gemaakt en wordt onze wil verbonden met Zijn wil. Alles komt tot rust.
Herlinde De Vriese
Als vrouw en moeder ben ik getraind om tegemoet te komen aan verwachtingen van anderen. Vaak gebeurt dit heel spontaan. De zorg voor man en kinderen maakt dat ik mezelf geef en geef en geef. Voor ik het weet, hol ik mijzelf voorbij. Ik heb geleerd naar de stem van mijn Herder te luisteren en het rustpunt bij mijn Schepper niet te vergeten. Zijn stem leidt mij tot ontplooiing en verandering op een manier die alleen Hij in mijn leven kan bewerken.
David wist dat zijn ziel hersteld werd in de aanwezigheid van God. In vele Psalmen drukt hij zijn boosheid, angsten, frustraties en verwarring uit. Terwijl hij zijn hart uitstort bij God verandert zijn klacht in een bovennatuurlijk lied van hoop en kracht. In Psalm 63 bidt hij zijn gebed, midden in de wildernis, op de vlucht voor een ziekelijk jaloerse koning die geobsedeerd was om hem te doden: “O God, Gij zijt mijn God, U zoek ik.”
Ondergeschikt
Wanneer wij tijd met God doorbrengen, wordt ons leven afgestemd op Zijn wil. Deze vorm van onderdanigheid is niet populair in onze tijd, waarin onafhankelijkheid, vrijheid en zelfredzaamheid hoogtij vieren. Niemand is geboren met een onderdanige persoonlijkheid. De idee om onderschikt te zijn aan de controle of de wil van iemand anders staat loodrecht op onze oude natuur. Alhoewel wij een nieuwe natuur kregen, zijn er momenten waarop wij opstandig zijn en weglopen van omstandigheden die God in ons leven toelaat.
Toch zijn dit de momenten die ons leven vormen tot het beeld van Zijn Zoon. Terwijl de Heilige Geest in ons leven werkt, wordt ons hart zacht gemaakt. Wij weten dan dat wat Hij van ons vraagt, goed is. Wanneer wij onze eigen wil ondergeschikt maken aan de Zijne, kunnen wij zelfs danken voor datgene wat ons verontrust. Gods wil is goed. Hij zal bitter water veranderen in een sprankelende bron, op Zijn tijd, op Zijn manier.
Overgeven?
Sommige omstandigheden kunnen hartverscheurend zijn. Ik heb met vrouwen gebeden in hun strijd rond een ongeneeslijke ziekte, verslagenheid om de pornoverslaving van hun echtgenoot, verlamming bij herinneringen aan een incestverleden. Door al deze ervaringen heen heb ik geleerd dat men in het proces van verwerking en rouw antwoord geeft op een belangrijke vraag: “Zal ik mezelf en het doel van mijn leven overgeven in Gods hand?” Het lijkt wel of zij die de controle van hun leven krampachtig in eigen hand houden, tekenen voor een geestelijk bankroet. Zij worden bitter, eisend en blijven hun omgeving en omstandigheden naar hun hand zetten. In tegenstelling tot hen die in eenvoudige overgave zeggen: “Ja Heer.” Zij groeien in geestelijke kracht en hun leven wordt een bron van bemoediging en genade voor anderen die lijden.
Alles komt tot rust
’t Is weer zomertijd. Dat kan tijd zijn met ruimte voor herstel, indien we de rust van vakantie niet verspelen aan duizend vakantieactiviteiten die ons tijdelijk onze ellende helpen vergeten. Wanneer wij in de tegenwoordigheid van God op antwoord wachten, zien wij de Here Jezus de beker drinken die Hij liever aan Zich voorbij zag gaan. Maar Hij heeft Zijn wil ondergeschikt gemaakt aan die van Zijn Vader. Indien wij dit bedenken, wanneer stormen over ons leven gaan, wordt ons hart zacht gemaakt en wordt onze wil verbonden met Zijn wil. Alles komt tot rust.
Herlinde De Vriese
