Simson, hij die op de zon lijkt (6)

Henk Schouten • 86 - 2010 • Uitgave: 23
Naast Romeo en Julia, behoren Simson en Delila tot de bekendste en tragische liefdeskoppels. Romantiek, spanning en erotiek, het zit er allemaal in. Maar ook spiritualiteit en godsdienst spelen een rol in de geschiedenis die we beluisteren. Geen oud, maar een heel actueel verhaal.

Simson vatte liefde voor een vrouw
Simson was niet echt succesvol in zijn relatie tot het kiezen van een goede levenspartner. Hij huwde een Filistijnse. Het hele gedoe rond een raadseltje op het huwelijksfeest liep uit de hand, waarbij nogal wat doden vielen. Na verloop van tijd keert Simson terug, maar dan blijkt zijn vrouw aan een andere man uitgehuwelijkt te zijn. Nadat Simson troost bij een prostitué heeft gezocht, vatte hij liefde voor een vrouw, de beroemde Delila uit het dal van Sorek. Sorek is een riviertje en betekent zoiets als uitgelezen wijn. Een wijnstreek dus. Wijn kan de geest aardig benevelen, de geest van Simson is dat meer en meer.

Wat voor vrouw was Delila?
De geschiedenis leert ons omtrent haar karakter, haar naam zegt mogelijk ook al iets. Ze wordt meestal als een zwoele geraffineerde vrouw voorgesteld, die flink opgepoetst alle kneepjes van de liefde kent en weet hoe ze mannen moet inpalmen. Dat hangt misschien wel samen met de betekenis van haar naam, daar zit iets in van smachten en gering worden, vermageren. Ook in onze cultuur kom je dit tegen. Er is een hang bij vrouwen om mannen te verleiden. In de moderne uitgaanscentra bieden soms heel jonge meisjes zich aan, ze smachten naar ‘liefde’, maar worden gebruikt. Onze wereld is overdadig in lekkernijen, maar elk pondje komt door het mondje. Gelukkig is daar Sonja Bakker, die met het vermageren helpt om er als een fotomodel toch aantrekkelijk uit te zien. De stadsvorsten bieden Delila veel aan, daarom zet ze haar kwaliteiten in om Simson aan hen over te leveren.

Vertel me toch waardoor uw kracht zo groot is?
Ziet u het voor u, de zwoele Del(ila), in haar verleidelijke outfit? Smachtend, strelend, tjonge wat een spierballen en wat een strakke buik, vertel me toch…
Waarin sterke mannen zwak zijn. Simson begint roekeloos te spelen met zijn geheim. Hij vertrouwt op zijn lichamelijke kracht, maar zijn geestelijke kracht is tanend. Hij speelt met vuur. Hoe dikwijls hangen wij er tegen aan? Denken we niet dikwijls dat we wel sterk genoeg zijn? We zetten bij bepaalde tv-programma’s het apparaat niet uit. Bij bepaalde grappen en grollen wenden we ons niet af, we hebben ook een goeie mop zelfs. Ach die éne keer, dat éne moment, je kunt ook te zwart-wit denken. En zo beginnen we langzaamaan van het heilige dat ons is toevertrouwd prijs te geven.

Eigenlijk was de vraag van Delila een uitgelezen kans. Hebt u zich dat wel eens gerealiseerd. Daar midden in Filistijns gebied, daar wordt aan Simson een geweldige gelegenheid gegeven om te getuigen. Daar waar de naam van God gelasterd wordt had Simson, die immers op de zon lijkt, kunnen getuigen van de Zon der gerechtigheid. Kunnen getuigen van God die het volk Israël had bevrijd. Hij had kunnen spreken van Gods liefde voor mensen, van Gods verlangen naar heiligheid en reinheid. Hoeveel kansen krijgen wij? En hoe dikwijls brengen we die kansen om zeep door niet recht te zijn in ons spreken en getuigen van God. God immers is het die ons kracht geeft. Ik vermag alle dingen in Hem die ons kracht geeft. Prachtig om te zingen op zondag, nu nog uitdragen in de echte wereld!

Uw hart behoort mij niet toe
Dat is heel zwaar geschut, welke man kan het lispelende stemmetje met pruillipje dan nog weerstaan? Ondertussen laten deze woorden wel zien waar het ten diepste omgaat. Wie of wat behoort ons hart toe? We moeten bij deze woorden recht overeind schieten. Dit is niet een verleiding voor Simson, maar dit is de verleiding die alle dagen op ons wordt afgevuurd. De boze is er met menigvuldige verleiding voortdurend op uit ons hart van God los te weken. Aan wie behoort ons hart toe? Simson vertelt zijn geheim, stiekem worden zijn lokken afgeknipt. Het symbool van zijn lichamelijke kracht wordt van hem weggenomen, vooral zijn geestelijke krachteloosheid wordt duidelijk. De Here was van Hem geweken. Wat een tragiek?
Kan ons dat overkomen? Kunnen we zo’n leven leiden dat de Here van ons wijkt, dat God Zijn Geest terugneemt. Wij zijn een tempel van de Heilige Geest. Wanneer we Gods Geest bedroeven, worden we krachteloze mensen. Simson was geroepen om de naam van God door te geven, maar God bleek van hem geweken. Ik moest denken aan de gemeente te Laodicea. De laatste fase van de kerk op aarde. Het lijkt allemaal zo groot, prachtig en krachtig, maar de Here Jezus staat buiten. Laten we onszelf onderzoeken, leeft de Here Jezus werkelijk in ons hart en leven? Behoort ons hart Hem toe? Ik geloof dat we dat kunnen peilen aan de liefde en het verlangen naar Zijn wederkomst. De bruid immers ziet vol verlangen uit. Zo leef ik en zie uit naar mijn Heiland en weet dat Hij zeker komen zal. Maranatha!

Ds. Henk Schouten