Tranen

Tranen



Wij steken ons niet meer letterlijk in zak en as. Tranen worden in onze cultuur netjes bedwongen. Zelfs bij een begrafenis gaat het er beheerst en deftig aan toe. Toch zijn uiterlijke tekenen van innerlijk verdriet gepast. Dat geldt ook voor onze zonde. Indien wij onze zonde beseffen vergaan wij, nadat de haan drie maal kraait, van verdriet. Maar aangezien er in de gemeente zo weinig over de zonde wordt gehuild… Wij kunnen beter nu stoppen met lachen, en treurig zijn. Het verdriet van nu maakt inkeer tot heil mogelijk. Verdriet straks, nadat Jezus is gekomen, is te laat.



drs. Jef De Vriese