Woorden van het hart
Jef de Vriese • 82 - 2006/07 • Uitgave: 23
Verdorven woorden spiegelen verdorven harten (Matt. 15:19; Rom. 1:30; 3:13-14). Ze zijn het visitekaartje van de goddeloze (Rom. 3:13-14). Wie meent gelovig te zijn, maar zijn tong niet onder controle heeft, misleidt zijn hart. Dat is zoals geloof zonder daden. De wijze waarop wij onze tong gebruiken, is een belangrijke test voor de echtheid van ons geloof. Voor Adam en Eva loopt die evaluatie niet goed af. Het blijkt meteen uit de excuses die ze maken, dat de zonde hun hart heeft veroverd (Gen. 3:2-13).
Voor mensen die veel praten, is dit een hele opdracht. Hoe gemakkelijk verzanden discussies over de Bijbel, een auto of muziek in een gevecht om aandacht te krijgen, gelijk te krijgen of controle uit te oefenen over hoe de relatie met de ander moet verlopen. Wie is de eerste? Wie weet het het best? Wie heeft het voor het zeggen? Aan wiens wensen en behoeften zal voldaan worden? De inhoud van onze gesprekken staat vaak ten dienste van diepliggende motieven van macht, invloed, zelfbevestiging, geliefd willen worden. Wij streven niet vanzelf naar een zachtmoedige en stille geest (1 Petr. 3:4) op momenten dat wij onheus behandeld dreigen te worden. Onze hartstochten voeren oorlog om controle te behouden of te verkrijgen. We vertellen een leugen om bestwil en denken dat het goed afloopt wanneer de ander het slikt. Aan de oppervlakte lijkt alles netjes, ordelijk beargumenteerd, verstandig, goed op een rijtje, vanzelfsprekend. Engelen van het licht (2 Kor. 11:14)? Gebruikt God leugens, halve waarheden of het verzwijgen van de waarheid om Zijn doel te bereiken?
Jef de Vriese
Voor mensen die veel praten, is dit een hele opdracht. Hoe gemakkelijk verzanden discussies over de Bijbel, een auto of muziek in een gevecht om aandacht te krijgen, gelijk te krijgen of controle uit te oefenen over hoe de relatie met de ander moet verlopen. Wie is de eerste? Wie weet het het best? Wie heeft het voor het zeggen? Aan wiens wensen en behoeften zal voldaan worden? De inhoud van onze gesprekken staat vaak ten dienste van diepliggende motieven van macht, invloed, zelfbevestiging, geliefd willen worden. Wij streven niet vanzelf naar een zachtmoedige en stille geest (1 Petr. 3:4) op momenten dat wij onheus behandeld dreigen te worden. Onze hartstochten voeren oorlog om controle te behouden of te verkrijgen. We vertellen een leugen om bestwil en denken dat het goed afloopt wanneer de ander het slikt. Aan de oppervlakte lijkt alles netjes, ordelijk beargumenteerd, verstandig, goed op een rijtje, vanzelfsprekend. Engelen van het licht (2 Kor. 11:14)? Gebruikt God leugens, halve waarheden of het verzwijgen van de waarheid om Zijn doel te bereiken?
Jef de Vriese
