Als een schaap op de sterke schouders van de Herder
Marianne Glashouwer van der Lugt • 82 - 2006/07 • Uitgave: 16
Hoe voel je je?, vroeg iemand me. Het floepte er zomaar uit: Als een schaap op de schouders van de Herder. Zo totaal hulpeloos en afhankelijk. Deze zomer is het 20 jaar geleden dat Willem, mijn man, een ernstige hersenoperatie moest ondergaan. Toen we deze boodschap ontvingen, bestormden me veel vragen. Hoe zou het gaan, zou hij gehandicapt raken, hoe zou ik mijn man terugkrijgen, zou ik hem wel terugkrijgen en hoe moest het dan met onze 4 kinderen, waarvan de jongste nog maar net 3 jaar was?
Willem was in het ziekenhuis en ik lag s avonds thuis in bed te worstelen met deze vragen. Vragen aan God, bidden tot God. Uiteindelijk werd ik rustig. Ik kon onze toekomst overgeven aan God. Hij had altijd als een Vader voor ons gezorgd. Hij wist wel wat het beste voor ons was en: Hij doet alle dingen meewerken ten goede voor hen die God liefhebben (Rom. 8:28). Dat hadden we samen al zo vaak ervaren. >
De dag van de operatie kwam en het duurde en duurde maar. Iedere keer belde ik naar het ziekenhuis om te horen hoe het ging, maar telkens kreeg ik te horen: Ze zijn nog steeds met hem bezig. Aan het eind van de dag kwam eindelijk de boodschap: Het is achter de rug en het is goed gegaan. Deze dag was een van de moeilijkste en meest spannende in mijn leven!
Later in het ziekenhuis vertelde Willem me van een bemoedigende ervaring: Vlak voordat ik de operatiezaal werd in gereden, boog er zich een verpleegster over me heen en zei: ik ben ook christen, ik zal voor je bidden. Toen ze dat zo zei, viel alle angst en spanning van me af ik viel kort daarna, zelfs al vóór de narcose, in slaap - en met overgave aan God kon ik de operatie aan.
Na enkele weken mocht hij naar huis. Er zou nog een lange weg van revalidatie volgen. In die jaren mocht hij zijn studie theologie afmaken en werd hij bevestigd als predikant in de Nederlandse Hervormde Kerk. Ook bracht God Zijn volk Israël op zijn weg. Hij liet hem zien dat Hij niet afgedaan heeft met Zijn oogappel, maar dat Israël juist een teken van hoop is. God heeft de geschiedenis in zijn hand, van de wereld, van Israël en onze persoonlijke geschiedenis!
Onze buurman kwam op ziekenbezoek. Hij bracht niet alleen troostende woorden, maar ook een mooi tegeltje mee. U kent ze wel, die wandtegeltjes met een mooie tekst erop. Dit tegeltje sprak ons bijzonder aan. Het had de tekst van het gedicht voetstappen in het zand. Op het strand zijn twee paar voetstappen te zien. Het zijn de voeten van Jezus en van mij. Op een gegeven moment is er nog maar één paar voetstappen. Waar was u Heer, toen ik het moeilijk had? Jezus antwoordt: Toen jij het moeilijk had, heb Ik je gedragen. Daarom zie je maar één paar voetstappen.
Ik besefte wat een gelukkig mens ik ben. Al gebeurt er nog zoveel in mijn leven, Jezus is er altijd om mij er doorheen te dragen en daarom voel ik me zo veilig op de schouders van de Goede Herder!
Marianne Glashouwer van der Lugt
Willem was in het ziekenhuis en ik lag s avonds thuis in bed te worstelen met deze vragen. Vragen aan God, bidden tot God. Uiteindelijk werd ik rustig. Ik kon onze toekomst overgeven aan God. Hij had altijd als een Vader voor ons gezorgd. Hij wist wel wat het beste voor ons was en: Hij doet alle dingen meewerken ten goede voor hen die God liefhebben (Rom. 8:28). Dat hadden we samen al zo vaak ervaren. >
De dag van de operatie kwam en het duurde en duurde maar. Iedere keer belde ik naar het ziekenhuis om te horen hoe het ging, maar telkens kreeg ik te horen: Ze zijn nog steeds met hem bezig. Aan het eind van de dag kwam eindelijk de boodschap: Het is achter de rug en het is goed gegaan. Deze dag was een van de moeilijkste en meest spannende in mijn leven!
Later in het ziekenhuis vertelde Willem me van een bemoedigende ervaring: Vlak voordat ik de operatiezaal werd in gereden, boog er zich een verpleegster over me heen en zei: ik ben ook christen, ik zal voor je bidden. Toen ze dat zo zei, viel alle angst en spanning van me af ik viel kort daarna, zelfs al vóór de narcose, in slaap - en met overgave aan God kon ik de operatie aan.
Na enkele weken mocht hij naar huis. Er zou nog een lange weg van revalidatie volgen. In die jaren mocht hij zijn studie theologie afmaken en werd hij bevestigd als predikant in de Nederlandse Hervormde Kerk. Ook bracht God Zijn volk Israël op zijn weg. Hij liet hem zien dat Hij niet afgedaan heeft met Zijn oogappel, maar dat Israël juist een teken van hoop is. God heeft de geschiedenis in zijn hand, van de wereld, van Israël en onze persoonlijke geschiedenis!
Onze buurman kwam op ziekenbezoek. Hij bracht niet alleen troostende woorden, maar ook een mooi tegeltje mee. U kent ze wel, die wandtegeltjes met een mooie tekst erop. Dit tegeltje sprak ons bijzonder aan. Het had de tekst van het gedicht voetstappen in het zand. Op het strand zijn twee paar voetstappen te zien. Het zijn de voeten van Jezus en van mij. Op een gegeven moment is er nog maar één paar voetstappen. Waar was u Heer, toen ik het moeilijk had? Jezus antwoordt: Toen jij het moeilijk had, heb Ik je gedragen. Daarom zie je maar één paar voetstappen.
Ik besefte wat een gelukkig mens ik ben. Al gebeurt er nog zoveel in mijn leven, Jezus is er altijd om mij er doorheen te dragen en daarom voel ik me zo veilig op de schouders van de Goede Herder!
Marianne Glashouwer van der Lugt
