‘Als in de dagen van Noach’ (2)
David Parsons / Vert. Evelien van Dis • 88 - 2012 • Uitgave: 2
Zouden de natuurrampen een verwijzing kunnen zijn naar God Die Zijn gramschap bijeen verzamelt? David Parsons wees in het vorige artikel op Gods rechtvaardig karakter, die vereist dat Hij de mensheid op een bepaalde manier oordeelt.
Parallelle neergang
Ik ben van mening dat het een aanvang nam in het midden van de 19e eeuw. Toen begonnen we een verwrongen zicht op het mensdom te aanvaarden en daarmee een vertekend concept van God. Charles Darwin wordt eervol vermeld of verguisd - al naar gelang iemands gezichtspunt – voor zijn evolutietheorie. Maar de waarheid is dat hij nooit zijn bevindingen van natuurlijke selectie toepaste op het mensenras, alleen op de plantenwereld en het dierenrijk.
Het waren feitelijk twee Duitse naturalistische denkers, Ernst Haeckel en Houston Stewart Chamberlain, die Darwins theorie uitbreidden tot de mensheid en beweerden dat wij niet verschillend zijn van de dieren. Hierbij ontkenden zij dat wij met een bijzondere waardigheid geschapen zijn, namelijk “naar het beeld van God.” Door zo te denken, werd ons zicht op God onze Maker verminkt.
Rassentheorie
Haeckel was de eerste die de theorie bedacht dat de verschillende mensenrassen niet allemaal van Adam afstamden, maar verschillend van oorsprong waren. Hij tekende zelfs ‘wetenschappelijke platen’ van zwarte Afrikanen in bomen zittend met diverse soorten apen om hun lagere oorsprong als een inferieur ras voor te stellen.
Chamberlain kwam er toen bij en voegde de Joden toe aan de inferieure verzameling rassen, terwijl hij het Arische ras identificeerde als de hoogste mensensoort. Het boek van Chamberlain over zijn rassentheorieën, The Foundations of the Nineteenth Century (Fundamenten van de Negentiende Eeuw) zou later ‘de boodschap van de Nazi beweging’ worden. Voortgedreven door geromantiseerde Germaanse legenden, trouwde hij zelfs met de dochter van de beruchte antisemitische componist Richard Wagner.
De ‘vrucht’ van deze verwrongen rassentheorieën omvat niet alleen de genocidale campagne van Hitler tegen het Joodse volk in Europa, maar ook onze ‘menselijke’ praktijken van euthanasie en abortus. Wij verschillen tenslotte niet echt van de dieren, toch?
Wij zien dus zowel eenzelfde ontwikkeling van vertekende concepten van God en mens in moderne tijden, als een herhaling van de afwijkende seksuele revolutie die plaats vond vóór de zondvloed. Volgens de Romeinenbrief is de steeds meer geaccepteerde homoseksualiteit van onze dagen feitelijk een teken dat God ons collectieve geweten aan het loslaten is. Dit is waar mensen terechtkomen wanneer de Heilige Geest ophoudt te werken in mensenharten. En Paulus stelt dat wij even schuldig zijn aan deze immorele daden als wij ‘ook instemmen met hen die ze doen’ (Romeinen 1:32).
In onze tijd staan wij ook op de drempel van belangrijke genetische mutaties in de menselijke natuur. Modern onderzoek van bio-medicatie staat op het keerpunt van ongelooflijke doorbraken en belooft versnelde genezingsprocessen en langer leven dan ooit te voren. Dit zal grotendeels bereikt worden door genetische manipulatie en het opheffen van het verouderingsproces dat door een ingebouwd quota voor celdeling in onze DNA-code veroorzaakt wordt. Regeringen investeren zwaar in dit mens-genetisch onderzoek en betwijfelen niet dat de resultaten even zo snel komen als het internettijdperk dat slechts een paar jaren geleden over ons kwam!
Als de mensheid deze drempels overschrijdt, weerklinkt luid de altijd aanwezige vraag die Paulus stelde: ‘Of veracht u de rijkdom van Zijn goedertierenheid, verdraagzaamheid en geduld, zonder te weten dat de goedertierenheid van God u tot bekering leidt?’ (Romeinen 2:4). Dat betekent dat wanneer we in onze morele neergang een grens overschrijden en er geen onmiddellijke bliksemstraal uit de hemel komt of de aarde ons niet direct opslokt, wij dit niet zouden moeten interpreteren als een stempel van Gods goedkeuring. Hij laat ons onze gang gaan, en daarmee ‘hopen we voor onszelf toorn op tegen de dag van de toorn en van de openbaring van het rechtvaardig oordeel van God’ (Romeinen 2:5).
Aarde in geboorteweeën
Hoe en waar passen de aardbevingen en andere natuurrampen in dit Bijbelse scenario? De apostel Paulus behandelt dit ook. Hij legt uit dat ‘de schepping met reikhalzend verlangen immers het openbaar worden van de kinderen van God verwacht… dat heel de schepping gezamenlijk zucht en gezamenlijk in barensnood verkeert tot nu toe’ (Romeinen 8: 19,22). Zo zien we dat de Bijbel de aarde beschrijft als had ze zekere moederlijke instincten. Daarom is er zoiets als ‘moeder natuur’. Maar de Bijbel is ook duidelijk: wij moeten haar niet aanbidden. De aarde is onderdeel van de schepping en wij behoren alleen God te aanbidden.
We constateren dat de aarde zelf overlevingsmechanismen heeft die toestaan zich aan te passen aan veranderende condities. Dit feit is door wetenschap bevestigd. Maar de aarde neemt als het ware ook de toename van zonde over haar oppervlak waar, dat de rebellie van de mensheid groeit. En hiermee kan de aarde niet uit de voeten. Dus de natuur raakt totaal van slag, spant zich in zoals een vrouw die geboorteweeën ondergaat.
De buitengewone natuurlijke verschijnselen zijn uiteindelijk een andere aanwijzing dat God de mensheid z’n gang laat gaan. Dit betekent dat Hij bezig is Zijn gramschap bijeen te verzamelen. Niet die toorn hier met een orkaan uit te gieten, of daar met een aardbeving. Nee, wanneer God iets oordeelt, is het niet meer te herstellen!
De werkelijkheid is dat mensen nog steeds verlangen naar Sodom en Gomorra! Zo ga je ook niet New Orleans binnen twee jaren na de orkaan Katrina herbouwen en terugkeren naar dezelfde oude zonden en zedeloosheid als het een echt oordeel van God was geweest. De orkaan was zeker een waarschuwing, maar niet het uitgieten van Gods toorn. En dat zou voor ons allemaal een afschrikkende gedachte moeten zijn.
Onmiskenbare aanwijzing
Aan de andere kant is God ook overvloedig barmhartig. Altijd geeft Hij een duidelijke waarschuwing voor Hij Zijn gramschap uitgiet. De oude wereld had de aanwijzing van Noach die trouw bezig was de ark te bouwen. Is er ook een parallel met vandaag? Wat is de duidelijke aanwijzing die overeenkomt met de ark van Noach?
Jezus haalde de uitdrukking in Matteüs 24, ‘zoals de dagen van Noach waren, zo zal ook de komst van de Zoon des mensen zijn’ regelrecht uit Jesaja 54. Daar proclameert God dat de beloofde eindtijd restauratie van Israël voor Hem is ‘als de wateren van Noach(s tijd) toen Ik zwoer dat de wateren van Noach niet meer over de aarde zouden komen…’ Dat betekent dat deze restauratie voor God een kwestie is van een ‘verbond bekrachtigd met Zijn eed.’ Het Boek der Psalmen kondigt aan dat de grootste aanwijzing voor ‘het einde der dagen’ het opbouwen van Sion is: ‘Wanneer de HEERE Sion opgebouwd heeft en in Zijn heerlijkheid verschenen is… Dit wordt beschreven voor de volgende generatie…’ (Psalm 102:17-19). In het oorspronkelijke Hebreeuws staat letterlijk: ‘voor de laatste generatie.’
Vandaag is het herstel van Israël de meest onmiskenbare aanwijzing voor het komende oordeel van God over de aarde. Het herstel van Israël is een wegwijzer die overal in de Heilige Schrift naar voren springt, daarbij inbegrepen het feit dat bijna de hele wereld zich tegen de kleine natie van Israël zou keren zoals vandaag gebeurt. Uiteindelijk zal op het laatst niemand in staat zijn te loochenen dat wij allemaal eerlijk en duidelijk gewaarschuwd zijn.
Het is bijgevolg bijzonder boeiend te ontdekken dat de Zionistische beweging geboren werd in de tweede helft van de 19e eeuw, precies in de tijd waarin de mensheid moreel begon af te glijden door de ‘hoge afkomst’ van ons mensen los te laten en onze Schepper te ontkennen.
Conclusies
Dit alles leidt tot de volgende conclusies:
• Wij zouden allen predikers van gerechtigheid moeten zijn, met een evenwichtige boodschap van de goedertierenheid en de strengheid van God en Zijn uiteindelijke rechtvaardigheid.
• Wij moeten allen ons eigen hart onderzoeken en elke rebellie tegen God afleggen, opdat wij niet met de rest van de mensheid, ook, naar beneden gesleurd worden.
• Wij zouden allen actief betrokken moeten zijn bij het opbouwen van Sion.
Zeg niet alleen Israël lief te hebben, maar doe iets om haar toekomst beter te maken.
David Parsons / vert. Evelien van Dis
Dit artikel verscheen voor het eerst in The Jerusalem Post Christian Edition, oktober 2011. David Parsons is media directeur voor de Internationale Christelijke Ambassade in Jeruzalem. www.icej.org.
Parallelle neergang
Ik ben van mening dat het een aanvang nam in het midden van de 19e eeuw. Toen begonnen we een verwrongen zicht op het mensdom te aanvaarden en daarmee een vertekend concept van God. Charles Darwin wordt eervol vermeld of verguisd - al naar gelang iemands gezichtspunt – voor zijn evolutietheorie. Maar de waarheid is dat hij nooit zijn bevindingen van natuurlijke selectie toepaste op het mensenras, alleen op de plantenwereld en het dierenrijk.
Het waren feitelijk twee Duitse naturalistische denkers, Ernst Haeckel en Houston Stewart Chamberlain, die Darwins theorie uitbreidden tot de mensheid en beweerden dat wij niet verschillend zijn van de dieren. Hierbij ontkenden zij dat wij met een bijzondere waardigheid geschapen zijn, namelijk “naar het beeld van God.” Door zo te denken, werd ons zicht op God onze Maker verminkt.
Rassentheorie
Haeckel was de eerste die de theorie bedacht dat de verschillende mensenrassen niet allemaal van Adam afstamden, maar verschillend van oorsprong waren. Hij tekende zelfs ‘wetenschappelijke platen’ van zwarte Afrikanen in bomen zittend met diverse soorten apen om hun lagere oorsprong als een inferieur ras voor te stellen.
Chamberlain kwam er toen bij en voegde de Joden toe aan de inferieure verzameling rassen, terwijl hij het Arische ras identificeerde als de hoogste mensensoort. Het boek van Chamberlain over zijn rassentheorieën, The Foundations of the Nineteenth Century (Fundamenten van de Negentiende Eeuw) zou later ‘de boodschap van de Nazi beweging’ worden. Voortgedreven door geromantiseerde Germaanse legenden, trouwde hij zelfs met de dochter van de beruchte antisemitische componist Richard Wagner.
De ‘vrucht’ van deze verwrongen rassentheorieën omvat niet alleen de genocidale campagne van Hitler tegen het Joodse volk in Europa, maar ook onze ‘menselijke’ praktijken van euthanasie en abortus. Wij verschillen tenslotte niet echt van de dieren, toch?
Wij zien dus zowel eenzelfde ontwikkeling van vertekende concepten van God en mens in moderne tijden, als een herhaling van de afwijkende seksuele revolutie die plaats vond vóór de zondvloed. Volgens de Romeinenbrief is de steeds meer geaccepteerde homoseksualiteit van onze dagen feitelijk een teken dat God ons collectieve geweten aan het loslaten is. Dit is waar mensen terechtkomen wanneer de Heilige Geest ophoudt te werken in mensenharten. En Paulus stelt dat wij even schuldig zijn aan deze immorele daden als wij ‘ook instemmen met hen die ze doen’ (Romeinen 1:32).
In onze tijd staan wij ook op de drempel van belangrijke genetische mutaties in de menselijke natuur. Modern onderzoek van bio-medicatie staat op het keerpunt van ongelooflijke doorbraken en belooft versnelde genezingsprocessen en langer leven dan ooit te voren. Dit zal grotendeels bereikt worden door genetische manipulatie en het opheffen van het verouderingsproces dat door een ingebouwd quota voor celdeling in onze DNA-code veroorzaakt wordt. Regeringen investeren zwaar in dit mens-genetisch onderzoek en betwijfelen niet dat de resultaten even zo snel komen als het internettijdperk dat slechts een paar jaren geleden over ons kwam!
Als de mensheid deze drempels overschrijdt, weerklinkt luid de altijd aanwezige vraag die Paulus stelde: ‘Of veracht u de rijkdom van Zijn goedertierenheid, verdraagzaamheid en geduld, zonder te weten dat de goedertierenheid van God u tot bekering leidt?’ (Romeinen 2:4). Dat betekent dat wanneer we in onze morele neergang een grens overschrijden en er geen onmiddellijke bliksemstraal uit de hemel komt of de aarde ons niet direct opslokt, wij dit niet zouden moeten interpreteren als een stempel van Gods goedkeuring. Hij laat ons onze gang gaan, en daarmee ‘hopen we voor onszelf toorn op tegen de dag van de toorn en van de openbaring van het rechtvaardig oordeel van God’ (Romeinen 2:5).
Aarde in geboorteweeën
Hoe en waar passen de aardbevingen en andere natuurrampen in dit Bijbelse scenario? De apostel Paulus behandelt dit ook. Hij legt uit dat ‘de schepping met reikhalzend verlangen immers het openbaar worden van de kinderen van God verwacht… dat heel de schepping gezamenlijk zucht en gezamenlijk in barensnood verkeert tot nu toe’ (Romeinen 8: 19,22). Zo zien we dat de Bijbel de aarde beschrijft als had ze zekere moederlijke instincten. Daarom is er zoiets als ‘moeder natuur’. Maar de Bijbel is ook duidelijk: wij moeten haar niet aanbidden. De aarde is onderdeel van de schepping en wij behoren alleen God te aanbidden.
We constateren dat de aarde zelf overlevingsmechanismen heeft die toestaan zich aan te passen aan veranderende condities. Dit feit is door wetenschap bevestigd. Maar de aarde neemt als het ware ook de toename van zonde over haar oppervlak waar, dat de rebellie van de mensheid groeit. En hiermee kan de aarde niet uit de voeten. Dus de natuur raakt totaal van slag, spant zich in zoals een vrouw die geboorteweeën ondergaat.
De buitengewone natuurlijke verschijnselen zijn uiteindelijk een andere aanwijzing dat God de mensheid z’n gang laat gaan. Dit betekent dat Hij bezig is Zijn gramschap bijeen te verzamelen. Niet die toorn hier met een orkaan uit te gieten, of daar met een aardbeving. Nee, wanneer God iets oordeelt, is het niet meer te herstellen!
De werkelijkheid is dat mensen nog steeds verlangen naar Sodom en Gomorra! Zo ga je ook niet New Orleans binnen twee jaren na de orkaan Katrina herbouwen en terugkeren naar dezelfde oude zonden en zedeloosheid als het een echt oordeel van God was geweest. De orkaan was zeker een waarschuwing, maar niet het uitgieten van Gods toorn. En dat zou voor ons allemaal een afschrikkende gedachte moeten zijn.
Onmiskenbare aanwijzing
Aan de andere kant is God ook overvloedig barmhartig. Altijd geeft Hij een duidelijke waarschuwing voor Hij Zijn gramschap uitgiet. De oude wereld had de aanwijzing van Noach die trouw bezig was de ark te bouwen. Is er ook een parallel met vandaag? Wat is de duidelijke aanwijzing die overeenkomt met de ark van Noach?
Jezus haalde de uitdrukking in Matteüs 24, ‘zoals de dagen van Noach waren, zo zal ook de komst van de Zoon des mensen zijn’ regelrecht uit Jesaja 54. Daar proclameert God dat de beloofde eindtijd restauratie van Israël voor Hem is ‘als de wateren van Noach(s tijd) toen Ik zwoer dat de wateren van Noach niet meer over de aarde zouden komen…’ Dat betekent dat deze restauratie voor God een kwestie is van een ‘verbond bekrachtigd met Zijn eed.’ Het Boek der Psalmen kondigt aan dat de grootste aanwijzing voor ‘het einde der dagen’ het opbouwen van Sion is: ‘Wanneer de HEERE Sion opgebouwd heeft en in Zijn heerlijkheid verschenen is… Dit wordt beschreven voor de volgende generatie…’ (Psalm 102:17-19). In het oorspronkelijke Hebreeuws staat letterlijk: ‘voor de laatste generatie.’
Vandaag is het herstel van Israël de meest onmiskenbare aanwijzing voor het komende oordeel van God over de aarde. Het herstel van Israël is een wegwijzer die overal in de Heilige Schrift naar voren springt, daarbij inbegrepen het feit dat bijna de hele wereld zich tegen de kleine natie van Israël zou keren zoals vandaag gebeurt. Uiteindelijk zal op het laatst niemand in staat zijn te loochenen dat wij allemaal eerlijk en duidelijk gewaarschuwd zijn.
Het is bijgevolg bijzonder boeiend te ontdekken dat de Zionistische beweging geboren werd in de tweede helft van de 19e eeuw, precies in de tijd waarin de mensheid moreel begon af te glijden door de ‘hoge afkomst’ van ons mensen los te laten en onze Schepper te ontkennen.
Conclusies
Dit alles leidt tot de volgende conclusies:
• Wij zouden allen predikers van gerechtigheid moeten zijn, met een evenwichtige boodschap van de goedertierenheid en de strengheid van God en Zijn uiteindelijke rechtvaardigheid.
• Wij moeten allen ons eigen hart onderzoeken en elke rebellie tegen God afleggen, opdat wij niet met de rest van de mensheid, ook, naar beneden gesleurd worden.
• Wij zouden allen actief betrokken moeten zijn bij het opbouwen van Sion.
Zeg niet alleen Israël lief te hebben, maar doe iets om haar toekomst beter te maken.
David Parsons / vert. Evelien van Dis
Dit artikel verscheen voor het eerst in The Jerusalem Post Christian Edition, oktober 2011. David Parsons is media directeur voor de Internationale Christelijke Ambassade in Jeruzalem. www.icej.org.
