Benauwde tijd voor Israël

Na zijn overwinning sprak Abu Mazen het enthousiaste Palestijnse volk toe: ‘De kleine Jihad is voorbij; de grote Jihad gaat beginnen’. Het volk antwoordde juichend: ‘Miljoen shahids (Moslim martelaren) marcheren naar Jeruzalem’. Zelfmoordaanslagen gaan ‘gewoon’ door. Onze politici en pers blijven spreken over ‘de gematigde Abbas’. Hij wordt opgetuigd als een ‘man voor de vrede’. Hier zit meer achter dan de ‘wens die de vader is van de gedachte’. Israël moet weer de schuld krijgen van een mislukking van het nieuwe ‘vredesproces’. Dus alle agressieve ‘Arafat-achtige’ uitspraken van Abbas moeten worden overgeschilderd met gematigde ‘vredesverf’. Een enkele roepende in de woestijn van de anti-Israël pers is Charles Krauthammer van de Washington Post. Hij schreef kortweg: ‘Abu Mazen is niets anders dan Arafat’. Het spel begint dus opnieuw. Alleen is de toestand voor Israël nog gevaarlijker geworden. De VS dwingt Israël een Palestijnse staat op bijbels grondgebied te accepteren. Jeruzalem dreigt verdeeld te worden. Door het onzalige Gazaplan van premier Sharon is Israël intern zeer verdeeld. Tegenstanders worden door Sharon aan de kant gezet. Militairen in gewetensnood worden het leger uitgejaagd. Rabbijnen verklaren dat het bijbels onwettig is Joden uit Gaza of Samaria te verjagen. Wat tientallen jaren terrorisme niet is gelukt, Joden uit hun huizen te zetten, wil Sharon nu desnoods met geweld bereiken. Een burgeroorlog dreigt. En toch, we hoeven niet zo somber te zijn. Al meer dan 65 jaar werkt bijna de hele wereld aan een Palestijnse staat en het is niet gelukt. Boven al het gedoe van ‘machtige politici’ staat het Woord van God: ‘Ik zal een keer brengen in het lot van mijn volk: verwoeste steden zullen zij herbouwen en bewonen; wijngaarden zullen zij planten en de vrucht ervan genieten… Dan zal Ik hen planten in hun grond en zij zullen niet meer worden uitgerukt uit de grond die Ik hen gegeven heb, zegt de HERE, uw God’ (Amos 9:14,15). Het eerste deel van deze belofte is vervuld. De HERE Zelf staat garant voor de vervulling van het tweede deel: ‘zij zullen niet meer worden uitgerukt’. Nog een profetie: ‘Ik zal u vergaderen uit de volken en u bijeen brengen uit de landen waarheen gij verstrooid zijt en Ik zal u het land Israël geven’ (Ez. 11:17). Welk land? Israël! Aan wie? Niet aan de Palestijnen, maar aan Israël! Helaas zal Israël in de komende strijd, weer moeten optreden als ‘zwaard van de Messias’.

Internationaal
De druk op Israël zal nog groter worden. President Bush zal na zijn tweede en laatste ambtstermijn als grote vredestichter de geschiedenis willen ingaan. Zoals zijn voorganger Clinton Barak en Arafat de voor Israël zo gevaarlijke Oslo-akkoorden opdrong en daardoor zijn politieke nek brak, zal president Bush, premier Sharon onder druk zetten. Als Bush inderdaad betere betrekkingen wil met de EU, met de VN en met de Arabische landen zal hij Israël moeten laten vallen. Want de EU heeft een verbond gesloten met het islamitisch-Arabische blok. Eurabië is al een feit. Dit verbond is in feite al in de zeventiger jaren onder leiding van Frankrijk tot stand gekomen. Het is een snel groeiend, politiek project, dat een totaal samen- gaan van Europa met de Arabische wereld omvat. We moeten goed beseffen dat het ‘beeld van Daniël 2’ al op de wankele voeten van de kernstaten van de EU staat. Er wordt wel wat gezeurd over democratisering en modernisering van Arabische staten. Maar die hebben al duidelijk gemaakt dat hiervan pas sprake kan zijn als het vredesproces voltooid is. Dus pas als Israël vernietigd is. Daar zijn we dus mee bezig in de EU. Zo ruig wordt het natuurlijk niet gezegd. Daar zijn fraaie politieke termen voor, zoals ‘vredesproces’ en ‘routekaart naar vrede’. En Abbas, als vredesapostel. De Nazi’s spraken ook niet over vernietigingskampen, maar over werkkampen. Hun moordmachines in de kampen werden de ‘Endlösung’ genoemd. Wat Israël betreft is men nu op wereldschaal echt bezig als de Nazi’s. Somber? Zeker, wat de wereld betreft wel. Maar de Eeuwige zegt: ‘Ik zal u weghalen uit alle landen, en Ik zal u brengen naar uw eigen land’ (Eze.36:24). Dat heeft Hij gedaan en Hij zal niet dulden dat de afgoden en machten van deze wereld, zijn werk ongedaan maken. Die machten zullen het dan ook voelen. Want de Heer zegt van Israël: ‘Hij maakte mij tot een puntige pijl, in zijn pijlkoker stak Hij mij. En Hij zei tegen mij: Gij zijt mijn knecht, Israël, in wien Ik Mij zal verheerlijken’ (Jes.49:2). Israël zal helaas nog heel wat ‘pijlen’ moeten afschieten. Ook hier zien we iets van Israël als het ‘zwaard van de Messias’.Laten we hopen dat Israël zijn atoomschild, dat de (Arabische) wereld nu nog tegenhoudt nooit hoeft te gebruiken.

De Messias met het zwaard
Het is een benauwde tijd voor Israël. Het profetische woord is duidelijk: ‘Een tijd van benauwdheid is het voor Jakob; maar daaruit zal hij gered worden’ (Jer.30:7). Voordat alles tot een explosieve climax komt, zal Israël nog gebruikt worden als ‘zwaard van de Messias’. Jezus komt terug, niet als Kindje in een kribbe, maar als de Ruiter op het witte paard, met een kleed ‘dat in bloed geverfd was’ en met ‘een scherp zwaard om daarmee de heidenen te slaan’ (Openb. 19:13,15). Hij is dan niet het ‘Kind dat ons is geboren’ maar de ‘Sterke God’ die de dreunende soldatenlaarzen zal vernietigen. Uit de bijbelse geschiedenis weten we dat Israël gebruikt is als ‘zwaard van de Messias’. Toen, na vele eeuwen, de maat van de ongerechtigheid van de Amorieten vol was (Genesis 15:16) werden de Israëlieten onder Jozua gebruikt om het oordeel aan hen te voltrekken. Israël moest de ‘wraak van de HERE’ aan de Midianieten voltrekken (Num.31:3). In Psalm 149 lezen we: ‘Israël verheuge zich in zijn Maker, laten de kinderen van Sion juichen over hun Koning. De lofverheffingen van God zijn in hun keel, een tweesnijdend zwaard is in hun hand, om wraak te oefenen aan de volken, bestraffingen aan de natiën’. In onze tijd hebben we hier al iets van gezien. Viermaal hebben de Arabische moslimlegers een smadelijke nederlaag geleden tegen Israël. In de hemelse gewesten is de afgod van de Islam vernederd door de God van Israël.

Tussenfase?
We weten dat er ‘een tijd van benauwdheid voor Jakob’ komt. Maar de profetie zegt ook: ‘Maar daaruit zal hij gered worden’. De druk op Israël zal toenemen. Maar het is heel goed mogelijk dat Israël eerst, als ‘knecht van de HERE’, nog zal moeten optreden als ‘zwaard van de Messias’. Want tijdens de oorlogen om Jeruzalem, zoals in Zacharia 12 beschreven, zal de HERE ‘de stamhoofden van Juda maken als een vuurbekken tussen het hout en als een vuurfakkel tussen de garven; dan zullen zij rechts en links de natiën in het rond verteren’ (:6). Dus een overwinning voor Israël. Ook komt er nog een oordeel over Damascus, dat zal worden vernietigd (Jer. 49:24-27 en Jes.17:1). Dan is er nog de oorlog van Gog en zijn bondgenoten die op de ‘bergen van Israël’ verslagen zullen worden. Vervolgens de oorlogsdreiging die beschreven wordt in Psalm 83, waarbij de vijanden van Israël en van de HERE voor schut worden gezet. Het is heel goed mogelijk dat, voordat de ‘benauwdheid voor Jacob’ komt, er nog een tussenperiode zal zijn, waarin Israël optreedt als zwaard van de Messias. De volken zullen nog één ernstige waarschuwing krijgen. Ze zullen die waarschuwing in de wind slaan en de haat tegen Israël zal alleen maar toenemen. Wij zien dit allemaal gebeuren. De machtige daden van de HERE zullen steeds meer zichtbaar worden. In deze strijd zijn wij als Mozes, Aäron en Hur, die in de oorlog tegen de Amalekieten Israël biddend ondersteunden. Juist in deze tijd is onze voorbede voor Israël van groot belang.

drs. Jan van Barneveld