Christenen in de multiculturele samenleving

Feike ter Velde • 80 - 2004/05 • Uitgave: 6
Wie in één van onze grote steden loopt, Amsterdam, Rotterdam of Den Haag vraagt zich op enig moment soms af: "Waar ben ik eigenlijk? Is dit Nederland?" Het is hard gegaan de laatste jaren. Allerlei etnische groeperingen bevinden zich in ons land en zullen ook nooit meer weggaan. Iemand met het hart van een zendeling weet: het zendingsveld is dichtbij gekomen. De Amsterdamse wijk die we kennen als de Bijlmer is fraaier gekleurd dan welke andere plek in ons land. Onder de gekleurde bevolking zijn heel veel christenen. Zij hebben onze hulp nodig. Een dagje Bijlmer.

Wie naar het CREA-gebouw vraagt in de Bijlmer krijgt steevast als antwoord: "Vlak naast de grote moskee, die zie je vanzelf". Zo wordt het CREA-gebouw snel gevonden. Onlangs vond daar een persconferentie plaats van de stichting De Bijlmerkerk als start van een actie onder het motto "Geef ze de ruimte". Met die actie wil men zeven miljoen euro bij elkaar krijgen voor de bouw van een kerkelijke ruimte die aan vijfenveertig christelijke kerken en gemeenten onderdak kan verschaffen. De initiatiefnemer is dominee Hans Esbach. Hij kan er enthousiast over vertellen en is ervan overtuigd dat het lukken kan. "Als zevenduizend kerken, verenigingen, clubs, diaconieën en bemiddelde particulieren elk duizend euro geven dan zijn we er al", rekent hij voor. Samen met de locale overheid zijn de plannen op papier al gemaakt.

Verschillende Gemeenten hebben nu een kerkzaal ingericht in een van de enorm grote, maar totaal vervallen parkeergarages van de Bijlmer. Maar deze garages worden binnenkort afgebroken als de Bijlmer een grote opknapbeurt krijgt. Daarmee staan deze gemeenten met onmiddellijke ingang op straat. Hierdoor is de nood acuut geworden. Het CREA-gebouw, dat ooit was bedoeld voor kunst en nijverheid van de Bijlmer, werd daar nooit voor gebruikt. Het stond leeg. De Pentecost Revival Church – een Ghanese evangelische kerk van dominee Emmanuel Koney – heeft besloten erin te trekken om in ieder geval een dak boven het hoofd te hebben. In feite hebben ze het lege pand gekraakt. En dat werd nog gedoogd ook.

Tijdens de persconferentie worden de plannen ontvouwd. Er is een bestuur met ds. Hans Esbach als voorzitter, een raad van toezicht, een commissie van aanbeveling en een heuse bouwcommissie. Een van de sprekers was de "burgemeester" van de deelraad Amsterdam Zuid-Oost, mevrouw Elvira Sweet, die Amsterdam Zuid-Oost een "christelijke gemeenschap" noemde, goed voor zo’n tachtig kerken alleen al in de Bijlmer.

Men zegt dat er in de Bijlmer twintigduizend christenen wonen, vooral afkomstig uit diverse Afrikaanse landen. Dat betekent tevens dat ze hun eigen cultuur hebben meegenomen, ook in de kerk. En dat zichtbaar. Er wordt zeer levendig gezongen, en al zingend wordt de zaal doorwandeld. De kleurige klederdracht van de vrouwen doet vermoeden dat men ergens in Afrika is.
Stichting De Bijlmerkerk wil met een eenmalige financiële actie het probleem van de huisvesting voor de Bijlmer kerken in een klap opheffen. Vijf stabiele kerken dragen in de toekomst de verantwoordelijkheid. Zij zullen de faciliteiten ter beschikking stellen voor al die verschillende kerkelijke groepen. Niet alleen voor de zondagse diensten, ook voor bijeenkomsten door de week, bijbelstudie, bidstonden, cursussen, lezingen. Ook kan er aan naschoolse activiteiten en kinderopvang onderdak worden geboden.

Een mooi initiatief, een zendingsproject bijna, maar dan in eigen land. Een daad van liefde voor broeders en zusters in Christus uit verre landen. Onder het luide zingen van een groep zwarte mensen in kleurige kledij fluistert een broeder uit de bouwcommissie in mijn oor: "Mooi hè? Ik geloof dat de Here God dit ook mooi vindt". En mooi was het.

Feike ter Velde