Commentaar - jrg. 81-22
Henk Schouten • 81 - 2005/06 • Uitgave: 22
Soms denk ik dat mensen niet meer kunnen horen. Ik bedoel niet dat hun oren geen geluid meer kunnen registreren. De mogelijkheden tot communicatie en om geluid te versterken zijn nog nooit zo breed geweest en nog nooit zo toepasbaar als in onze dagen. Toch heeft die ontwikkeling niet bijgedragen tot een beter kunnen luisteren en een beter verstaan van wat gezegd wordt. Het vermogen om te luisteren lijkt me eerder af te nemen.
Ook de plaats waar bij uitstek geluisterd werd, in de kerk naar de prediking op zondag, is aan inflatie onderhevig. Dan heb ik het nog niet eens over de duur van de preek, maar ook de methodiek. Wordt de aankomende predikant geleerd dat een preek van twintig minuten al een hele opgave is voor de luisteraar, de preek moet ook meer een meer het karakter van een conference dragen om de aandacht van de luisteraar vast te houden. Mensen zijn op zoek naar een kerk die bij hen past. De sfeer, de verkondiging moet lekker in het gehoor liggen. Ondertussen vergeten we dat de boodschap van God niet altijd ´prettig´ klinkt.
In Exodus staat uitvoerig beschreven wat de rechten van de slaaf zijn. Zo´n slaaf kon er voor kiezen zijn leven lang aan zijn meester trouw te blijven, dan werd zijn oor doorboord. Symbool van levenslange gehoorzaamheid.
Bij de wijding van Aäron deed Mozes bloed op de rechteroorlel, de rechterduim en de rechtergrote- teen van zijn broer. De voet waarmee hij naar het altaar schrijdt, de hand waarmee hij de dienst verricht en het oor, omdat het open moet staan om naar God te horen. Horen heeft dus te maken met een zekere wijding. Jesaja begrijpt daar iets van, wanneer hij schrijft: Hij wekt mij het oor, opdat ik hore zoals leerlingen doen (50:4).
Jeremia heeft een heel andere ervaring, hij schrijft: hun oren zijn onbesneden, niet tot luisteren in staat (6:10).
Jezus nodigt uit: Wie oren heeft om te horen, die hore (Mk. 4:9). Dan horen we de Heer nog weer iets anders zeggen, nu als de goede Herder: Mijn schapen horen naar mijn stem (Joh. 10:27).
Wanneer hoorde u voor het laatst iets dat echt was?
Ds. Henk Schouten
Directeur Het Zoeklicht
Ook de plaats waar bij uitstek geluisterd werd, in de kerk naar de prediking op zondag, is aan inflatie onderhevig. Dan heb ik het nog niet eens over de duur van de preek, maar ook de methodiek. Wordt de aankomende predikant geleerd dat een preek van twintig minuten al een hele opgave is voor de luisteraar, de preek moet ook meer een meer het karakter van een conference dragen om de aandacht van de luisteraar vast te houden. Mensen zijn op zoek naar een kerk die bij hen past. De sfeer, de verkondiging moet lekker in het gehoor liggen. Ondertussen vergeten we dat de boodschap van God niet altijd ´prettig´ klinkt.
In Exodus staat uitvoerig beschreven wat de rechten van de slaaf zijn. Zo´n slaaf kon er voor kiezen zijn leven lang aan zijn meester trouw te blijven, dan werd zijn oor doorboord. Symbool van levenslange gehoorzaamheid.
Bij de wijding van Aäron deed Mozes bloed op de rechteroorlel, de rechterduim en de rechtergrote- teen van zijn broer. De voet waarmee hij naar het altaar schrijdt, de hand waarmee hij de dienst verricht en het oor, omdat het open moet staan om naar God te horen. Horen heeft dus te maken met een zekere wijding. Jesaja begrijpt daar iets van, wanneer hij schrijft: Hij wekt mij het oor, opdat ik hore zoals leerlingen doen (50:4).
Jeremia heeft een heel andere ervaring, hij schrijft: hun oren zijn onbesneden, niet tot luisteren in staat (6:10).
Jezus nodigt uit: Wie oren heeft om te horen, die hore (Mk. 4:9). Dan horen we de Heer nog weer iets anders zeggen, nu als de goede Herder: Mijn schapen horen naar mijn stem (Joh. 10:27).
Wanneer hoorde u voor het laatst iets dat echt was?
Ds. Henk Schouten
Directeur Het Zoeklicht
