De Deense spotprenten, Hamas en de religieuze fascisten

Emerson Vermaat • 81 - 2005/06 • Uitgave: 25
Onderzoeksjournalist Emerson Vermaat schreef een artikel voor Amerikaanse media. Op ons verzoek levert hij hierbij de Nederlandse versie ervan.

De Deense spotprenten, Hamas en de religieuze fascisten

Het begon met een radicale imam genaamd Ahmed Abu Laban die een klacht wegens godslastering probeerde in te dienen tegen de Deense krant 'Jyllands Posten'. In september 2005 publiceerde deze krant twaalf spotprenten van de profeet Mohammed. In enkele werd de stichter van de islam gelinkt aan terrorisme. Toen de juridische actie tegen de krant mislukte, reisden Abu Laban en enkele andere zich gekwetst voelende moslims uit Denemarken naar het Midden-Oosten om zich daar over de twaalf spotprenten te beklagen. Ze hadden een brief bij zich waarin Denemarken werd verweten dat men daar onvoldoende oog had voor de erkenning van de islam en dat waarin geklaagd werd over 'een atmosfeer van toenemend racisme’. Ze vroegen moslims in andere landen om hen te steunen in de strijd om de reputatie van de profeet hoog te houden, want uit deze spotprenten bleek wel hoe moeilijk moslims het in Denemarken hadden.
In interviews met westerse media verklaarde Abu Laban dat hij tegen een boycot van Deense producten was, maar in een interview met het Arabische tv-station Al-Jazeera zei hij precies het tegendeel.

Zelf vind ik het geen fraaie spotprenten. Meer in het algemeen ben ik geen voorstander van afbeeldingen waarin de spot wordt gedreven met welke godsdienst dan ook – of het nu om de Joodse, christelijke, hindoeïstische of boeddhistische religie gaat. Als ik hoofdredacteur van een krant zou zijn, zou ik zulke prenten over Mohammed niet hebben afgedrukt. Ik weet niet of er een link is tussen de stichter van de islam, Mohammed, die 1500 jaar geleden leefde, en de tegenwoordige zelfmoordterroristen. Maar ik weet wel dat Mohammed geen pacifist was. Integendeel: hij was iemand die de wraak en het zwaard predikte. In dat opzicht was het hij precies het tegendeel van Jezus Christus die tegen Zijn volgelingen zei: “Hebt uw vijanden lief.” En: “Zalig zijn de zachtmoedigen want zij zullen de aarde beërven.”(Mat. 5:5) Daar ging het ook om in de oerchristelijke gemeente, maar na 300 na Chr. begonnen veel christenen van dit pad af te wijken. De oorsprong van de islam was totaal anders dan de oorsprong van het christendom. Maxine Rodinson beschrijft Mohammed als 'een profeet onder de wapenen'. Hij vertelt hoe Mohammed de openbare executie van de mannelijke leden van de joodse stam die zich tegen hem verzette, had bevolen: “Alle mannelijke leden moesten afgeslacht worden, de vrouwen en kinderen moesten als slaven worden verkocht en hun eigendommen verdeeld.”
De volgende dag werden er op de marktplaats van Medina diepe greppels gegraven. De joden werden naar buiten geleid en in groepen bijeen gedreven en daarna een voor een onthoofd en vervolgens in de greppels geworpen. Het ging om naar schatting zes- tot zevenhonderd joden, sommigen spreken over acht- of negenhonderd.

Mohammeds relatie tot de joden was tamelijk ingewikkeld. Sommige verzen in de koran duiden de joden aan als 'de mensen van het boek,' andere verzen zijn minder vriendelijk over hen. Aanvankelijk hoopte Mohammed de joden die op zijn pad kwamen, nog te kunnen bekeren. Later weigerden veel joden hem als profeet te accepteren en begonnen zij zich tegen zijn aanspraken te verzetten.
Volgens Mohammed Ibn Ishak (die 120 jaar na de dood van Mohammed een biografie over hem schreef), zou 'de Apostel' (een andere aanduiding voor Mohammed) eens hebben gezegd: “Doodt elke jood die je in handen krijgt.” Van het begin af aan was de islam de godsdienst van de heilige oorlog of jihad. Er was geen ruimte voor compromis. Zij die zich verzetten tegen de onoverwinnelijke opmars van de islam, moeten worden uitgeschakeld.
Toch zou het onjuist zijn te beweren dat de islam voor het uitroeien van de joden is. In tijden van vervolging konden de joden soms uitwijken naar gebieden waar de moslims het voor het zeggen hadden (bijvoorbeeld in Zuid-Spanje in de Middeleeuwen, Marokko en de Balkan). Dit is iets waar Osama bin Laden, Al-Qaeda, Hamas en andere moslimextremisten welbewust geen aandacht aan besteden. Hun haat jegens de joden verschilt nauwelijks van de Nazi's (velen van hen geloven in de antisemitische Protocollen van de Wijzen van Sion en soortgelijke samenzweringstheorieën.

Ibn Taymiyya, een 14de-eeuwse islamitische theoloog, is de schrijver van De verplichting tot het doden van een ieder die de profeet beledigt. In zomer van van 2004 werd dit opstel vertaald door Mohammed Bouyeri, een Nederlander van Marokkaanse afkomst. Enkele maanden later zou diezelfde Bouyeri de Nederlandse columnist en filmmaker Theo van Gogh vermoorden. Theo van Gogh en Ayaan Hirsi Ali, lid van het Nederlandse parlement en een ex-moslim, hadden de film 'Submission' gemaakt waarin koranteksten over vrouwenonderdrukking op het halfnaakte lichaam van een vrouw te zien waren. Als ik filmregisseur zou zijn geweest, zou ik een andere film hebben gemaakt, maar de boodschap zou niet veel anders zijn geweest. Het probleem is dat je niet iemand doodt omdat hij of zij spotprenten of een film maakt. Niet alleen werd een vreedzame en weerloze man als Theo van Gogh vermoord, op zijn lichaam had de dader ook nog een brief achtergelaten waarin stond dat Ayaan Hirsi Ali het volgende slachtoffer zou zijn.

Op 2 februari 2006 gaf 'Al Ghuarabaa', een radicale groep Britse moslims een verklaring uit waarin stond dat wat er met Theo van Gogh was gebeurd ook zou gebeuren in Denemarken. Een dag later demonstreerden boze moslims voor de Deense ambassade in London. Hun slogans waren niet minder gewelddadig: “Onthoofdt hen die de islam beledigen!” “Doodt hen die de islam beledigen!” “Liberalisme, loop naar de hel!” “Slacht hen af die de spot drijven met de islam!” “Europa op de knieën wanneer de grommende mujahedeen eraan komen!” Het is duidelijk dat zulke mensen niet geïnteresseerd zijn in Europese waarden en democratie. Ze profiteren van alle vrijheden en voordelen die de westerse samenleving te bieden heeft, toch haten ze het Westen meer dan ooit. Je vraagt je af wat ze nog in het decadente Westen te zoeken hebben en waarom ze niet in groten getale een visa aanvragen voor Iran of zich vestigen in de tribale regio's van Pakistan. Wat zulke figuren hier willen invoeren is het islamitische recht. Ze willen Europa veroveren en de woede over de cartoons is maar voorwendsel. Als ze eenmaal in woede zijn ontstoken, laten ze zich door niets weerhouden. De woedende menigtes in de Arabische wereld laten dit duidelijk zien.
En dit is niets nieuws. In 1983 schreef Raphael Patai in zijn The Arab Mind al over ongecontroleerde driftbuien en woede-uitbarstingen. Een vriendelijke en zachtmoedige man kan in een gevaarlijke en hysterische driftkop veranderen. De Arabische woede kan zich plotseling tegen alle buitenstaanders keren.
In Gaza vielen gemaskerde mannen van de beruchte 'Al-Aqsabrigades' het kantoor van de Europese Unie aan. Andere radicale Palestijnen dreigden Europese journalisten en hulpverleners te zullen ontvoeren. Iemand van Hamas verklaarde dat men de hulp uit Europa niet nodig had, Iran zou wel bijspringen. De Europese Unie is de grootste geldschieter van de Palestijnen van wie er velen op Hamas stemden. Toch willen de Europese leiders de financiële steun aan de Palestijnen niet beëindigen hoewel de enige reactie van Palestijnse kant schijnt te zijn: “jihad” en “jullie moeten dood.” Wij in het Westen betalen hun corrupte leiders en zij bedreigen ons met de dood. In drie jaar tijd hebben corrupte Palestijnse functionarissen 700 miljoen euro verduisterd. Sinds 2000 is er 5 miljard dollar overgemaakt naar de Palestijnse Autoriteit. Zonder geld uit Europa zou die niet eens kunnen bestaan. Noch de Arabieren noch de Iraniërs zullen de Palestijnen te hulp schieten als de grote geldstromen uit Europa opdrogen. De tragedie is dat internationale hulpgelden jarenlang corrupte Palestijnse structuren in stand hebben gehouden, terwijl Hamas verkiezingen wint omdat de Palestijnse Autoriteit zo corrupt is. Suha Arafat, de vrouw de inmiddels overleden Jassir Ararat, baadde in weelde in Parijs met miljoenen op buitenlandse bankrekeningen terwijl de arme Palestijnen nauwelijks hun eigen gezinnen konden onderhouden.

Waarom zijn er geen grote demonstraties in de islamitische wereld tegen hun corruptie leiders. Waarom protesteren moslims niet massaal tegen het misbruik van hun godsdienst door gewetenloze terroristen? Waarom is men in Europa bang om de confrontatie aan te gaan met religieuze fascisten en holocaust-ontkenners door zich solidair te verklaren met de Denen? We zouden nu allen Denen moeten zijn, of niet soms?

Emerson Vermaat

Overgenomen uit: Militant Islam Monitor, USA (8 februari 2006).