De Messiaanse beweging in Israël
Raymond Hausoul • 82 - 2006/07 • Uitgave: 2
Kort overzicht
De gemeente in Israël bestaat uit ongeveer 5% Israëlieten, 80% Arabieren en 15% buitenlanders. Deze christelijke Israëlieten worden vaak aangeduid als Messiasbelijdende Joden. Ze aanvaarden Jeshua van Nazareth als Heiland en zien zichzelf als een deel van de gemeente. Daarnaast onderhouden ze de joodse gebruiken, waarin ze variëren van getrouw tot vrijzinnig, naargelang ze de Talmoed als goddelijk gezaghebbend zien.
Tussen 1917 en 1948 vinden we ± 250 Messiasbelijdende Joden in Palestina als vrucht van de zending. Dit is opmerkelijk, want gedurende de geschiedenis was het christendom de grootste vijand van het jodendom. Het christendom beheerste de samenleving en was verbonden met de politiek. Joden werden behandeld als tweederangsburgers en konden hier alleen uitkomen door zich te bekeren tot het christendom.
Een stijgende groei
Door de emigratiegolf vanuit de Sovjetunie zijn sinds 1990 veel Israëlieten naar Israël teruggekomen. Door de openheid voor het evangelie onder deze immigranten kwam er een indrukwekkende opleving in de Messiaanse beweging. De machtige woorden Christus is opgestaan werden weer in Israël door Joden uitgesproken. Er werd weer geëvangeliseerd, gecolporteerd, getuigd en gediscussieerd.
Deze groei is nog steeds gaande. Sommige zeggen zelfs dat de afgelopen twintig jaar meer Joden tot geloof in Jezus zijn gekomen dan in alle afgelopen negentien eeuwen bij elkaar. Dat klinkt fraai, maar is in feite een slag in de lucht. Precieze aantallen zijn moeilijk te achterhalen. De beweging zelf spreekt van 2.000 tot 4.000 leden. Gelukkig bestaat er een boek des levens waarin de stand op nauwkeurige wijze wordt bijgehouden!
Een doorn in het oog
In Israël bestaat het recht op geloofsvrijheid, alleen Messiasbelijdende Joden worden ontkend als religieuze groepering. Zelfs atheïstische Joden worden meer welkom geheten. De Messiasbelijdende Joden kunnen zich daardoor niet blijvend vestigen en ontvangen geen Israëlitische nationaliteit. Reden hiervoor is dat de overheid een Jood definieert als iemand die geboren is uit een joodse moeder en geen lid is van een andere godsdienst, of iemand die is overgegaan tot het jodendom.
In het verleden was het christendom een letterlijke bedreiging voor het voortbestaan van het jodendom. Wie christen werd, hield op jood te zijn. Die angst hiervoor bestaat nog steeds onder de joden. Voor velen is daarom de bewering dat Jeshua de Messias is, een doorn in het oog. Hierdoor ontstaat er een breuk tussen beide partijen. Verschillende Messiasbelijdende Joden hebben al meegemaakt dat hun vergaderplaatsen werden beklad of beschadigd. Sommigen werden zelfs het slachtoffer van geweldpleging of zijn met de dood bedreigd.
De erkenning van de jood
Aan de andere kant willen Messiasbelijdende Joden duidelijk maken dat het geloof in Jezus van Nazareth geen gevaar is voor het voortbestaan van Israël, maar een bekrachtiging hiervan. Er wordt daarom krachtig gewerkt aan een eigen theologisch gezicht van de Messiaanse beweging. Door de snelle groei van de beweging wordt zij door velen tegenwoordig erkend als een geaccepteerde groep binnen de Israëlische maatschappij. Het grote publiek wordt zich daarbij langzaam bewust van de Messiasbelijdende Joden en krijgt kennis van de combinatie geloven in Jezus en jood zijn. Naast argwaan bestaat er veel interesse. Het evangelie krijgt zo veel weerklank en gehoor. Er komen steeds meer Israëlieten tot geloof. Door dit ware geloof in Jeshua van Nazareth zijn ze niet minder, maar juist in de volle zin van het woord Jood geworden.
Raymond Hausoul (1979). Sinds zijn bekering was hij actief in jeugdwerk, Bijbelstudies en prediking te Aken (D). In 2002 is hij afgestudeerd als bouwingenieur en sinds 2003 studeert hij theologie aan de Evangelische Theologische Faculteit te Leuven (B). Reacties: rbhausoul@zonnet.nl
De gemeente in Israël bestaat uit ongeveer 5% Israëlieten, 80% Arabieren en 15% buitenlanders. Deze christelijke Israëlieten worden vaak aangeduid als Messiasbelijdende Joden. Ze aanvaarden Jeshua van Nazareth als Heiland en zien zichzelf als een deel van de gemeente. Daarnaast onderhouden ze de joodse gebruiken, waarin ze variëren van getrouw tot vrijzinnig, naargelang ze de Talmoed als goddelijk gezaghebbend zien.
Tussen 1917 en 1948 vinden we ± 250 Messiasbelijdende Joden in Palestina als vrucht van de zending. Dit is opmerkelijk, want gedurende de geschiedenis was het christendom de grootste vijand van het jodendom. Het christendom beheerste de samenleving en was verbonden met de politiek. Joden werden behandeld als tweederangsburgers en konden hier alleen uitkomen door zich te bekeren tot het christendom.
Een stijgende groei
Door de emigratiegolf vanuit de Sovjetunie zijn sinds 1990 veel Israëlieten naar Israël teruggekomen. Door de openheid voor het evangelie onder deze immigranten kwam er een indrukwekkende opleving in de Messiaanse beweging. De machtige woorden Christus is opgestaan werden weer in Israël door Joden uitgesproken. Er werd weer geëvangeliseerd, gecolporteerd, getuigd en gediscussieerd.
Deze groei is nog steeds gaande. Sommige zeggen zelfs dat de afgelopen twintig jaar meer Joden tot geloof in Jezus zijn gekomen dan in alle afgelopen negentien eeuwen bij elkaar. Dat klinkt fraai, maar is in feite een slag in de lucht. Precieze aantallen zijn moeilijk te achterhalen. De beweging zelf spreekt van 2.000 tot 4.000 leden. Gelukkig bestaat er een boek des levens waarin de stand op nauwkeurige wijze wordt bijgehouden!
Een doorn in het oog
In Israël bestaat het recht op geloofsvrijheid, alleen Messiasbelijdende Joden worden ontkend als religieuze groepering. Zelfs atheïstische Joden worden meer welkom geheten. De Messiasbelijdende Joden kunnen zich daardoor niet blijvend vestigen en ontvangen geen Israëlitische nationaliteit. Reden hiervoor is dat de overheid een Jood definieert als iemand die geboren is uit een joodse moeder en geen lid is van een andere godsdienst, of iemand die is overgegaan tot het jodendom.
In het verleden was het christendom een letterlijke bedreiging voor het voortbestaan van het jodendom. Wie christen werd, hield op jood te zijn. Die angst hiervoor bestaat nog steeds onder de joden. Voor velen is daarom de bewering dat Jeshua de Messias is, een doorn in het oog. Hierdoor ontstaat er een breuk tussen beide partijen. Verschillende Messiasbelijdende Joden hebben al meegemaakt dat hun vergaderplaatsen werden beklad of beschadigd. Sommigen werden zelfs het slachtoffer van geweldpleging of zijn met de dood bedreigd.
De erkenning van de jood
Aan de andere kant willen Messiasbelijdende Joden duidelijk maken dat het geloof in Jezus van Nazareth geen gevaar is voor het voortbestaan van Israël, maar een bekrachtiging hiervan. Er wordt daarom krachtig gewerkt aan een eigen theologisch gezicht van de Messiaanse beweging. Door de snelle groei van de beweging wordt zij door velen tegenwoordig erkend als een geaccepteerde groep binnen de Israëlische maatschappij. Het grote publiek wordt zich daarbij langzaam bewust van de Messiasbelijdende Joden en krijgt kennis van de combinatie geloven in Jezus en jood zijn. Naast argwaan bestaat er veel interesse. Het evangelie krijgt zo veel weerklank en gehoor. Er komen steeds meer Israëlieten tot geloof. Door dit ware geloof in Jeshua van Nazareth zijn ze niet minder, maar juist in de volle zin van het woord Jood geworden.
Raymond Hausoul (1979). Sinds zijn bekering was hij actief in jeugdwerk, Bijbelstudies en prediking te Aken (D). In 2002 is hij afgestudeerd als bouwingenieur en sinds 2003 studeert hij theologie aan de Evangelische Theologische Faculteit te Leuven (B). Reacties: rbhausoul@zonnet.nl
