De opname, fantastisch!
Henk Schouten • 79 - 2003/04 • Uitgave: 22
Ja, we schrijven hier op deze laatste bladzijden van 'Het Zoeklicht' over onderwerpen die heel nauw samenhangen met de kern van onze verkondiging. Er is een hoopvolle toekomst en die vertroostende woorden van hoop, moeten juist in onze wereld dik onderstreept worden. We moeten het de mensen aanreiken, het is leven. We moeten ons die hoop ook niet laten afpakken, het gaat immers om heel echte dingen.
Paulus schrijft over wat we noemen de ‘opname’ van de gemeente. Er wordt vandaag gediscussieerd over het moment van de opname, is dat voor, ergens tijdens of na de Grote Verdrukking. In toekomstige artikelen wil ik daar op ingaan, in het besef, dat wanneer het om dag of uur of jaar gaat, niemand dat moment weet, zelfs de Zoon niet. Wanneer we daarover nadenken is het wellicht ook belangrijk, eens goed na te denken over die ‘Grote Verdrukking’, wat is dat voor periode, is die er al, ligt ze achter ons, of staat ze voor de deur misschien? Wat is het doel daarvan?
Eerst dus over de ‘Opname van de gemeente’. In 1 Thessalonicenzen 4:13-18 lezen we erover, dan staat er in vers 17 dat we ‘in een oogwenk weggevoerd worden, de Here tegemoet in de lucht, en zo zullen we altijd met de Here wezen’. Er zijn mensen die leggen deze woorden nogal wonderlijk uit. Zij stellen, dat we in een oogwenk opgenomen zullen worden, de Here tegemoet gaan in de lucht, om dan in datzelfde ogenblik met de Here op de aarde te landen, op de Olijfberg natuurlijk. Als dat allemaal in een oogwenk gebeurd kun je niet zeggen dat we de Here in de lucht tegemoet gaan, dat is dan een zinloze opmerking.
Het is goed te luisteren naar de Here Jezus zelf. In Johannes 14:1-3 legt Hij ons zelf deze gebeurtenis uit. De Here Jezus vaart op naar de hemel, daar zal Hij in het huis van Zijn Vader voor ons een woning gereed maken en de Here Jezus belooft er bij dat wij mogen zijn waar Hij is, dat is in dat huis van de Vader met de vele woningen. Hij komt om ons op te halen en te brengen in dat huis. Het gaat, zoals gezegd om hele echte dingen, om hele fantastische dingen ook, we worden opgenomen van deze aarde en ergens anders gebracht. We worden weggehaald van deze aarde, waar onwaarschijnlijk veel narigheid en verdriet is en gebracht in de beste en vertroostende omgeving van God, de directe nabijheid van de Here Jezus. We lezen hier helemaal niet dat de Here Jezus ons direct weer meeneemt naar de aarde, Hij brengt ons thuis.
Misschien helpen andere teksten ons om deze ‘verplaatsing’ beter te begrijpen. In Handelingen 8:26-40 lezen we het schitterende verhaal van de bekering van de kamerling, maar het gaat me om Filippus. Nadat de kamerling is gedoopt en zijn reis met blijdschap voorzet, neemt de Heilige Geest Filippus weg en brengt hem te Asdod. Filippus werd verplaatst van de éne naar de andere plek, zo ook bijvoorbeeld de apostel Paulus in Handelingen 23:10, waar we lezen dat de overste ‘Hem (Paulus) uit hun midden weghaalt’. Ook lezen we in 2 Korinthe 12:2-4 dat een persoon ‘weggevoerd werd naar het paradijs’.
In de Griekse taal gaat het om hetzelfde werkwoord. In het Oude Testament zien we een paar voorbeelden van een dergelijke verplaatsing, allereerst mogen we denken aan Henoch. Hij wandelde met God, zoals ook christenen met hun Heer mogen leven. Dan lezen we van Henoch: ‘Hij was niet meer (op aarde onder de mensen), want God had hem opgenomen’ (Genesis 5:24). Waar zou de Here God Henoch gebracht hebben toen Hij hem opnam? De Olijfberg of zal Henoch bij de Here God thuisgekomen zijn? Naast Henoch lezen we van Elia, al wandelende en sprekende wordt Elia plotsklaps van de zijde van Elisa weggenomen, ‘Alzo voer Elia in een storm ten hemel’. In beide situaties gaan de dingen hier op aarde gewoon door. Zo zal het ook straks op aarde allemaal gewoon doorgaan, wanneer de gemeente van de aarde is weggerukt. ‘Weggerukt worden’ is eigenlijk een nog betere vertaling van het Grieks dan ‘opgenomen worden’.
Onze toekomstige verplaatsing zal ons, zoals de Here Jezus zegt, brengen in het huis van Zijn Vader. Er zijn dan een paar dingen die gebeuren, daar wil ik de volgende keer over schrijven, maar noem ze nu vast. We zullen geplaatst worden voor de Rechterstoel van Christus, maar we zullen ook het bruiloftsfeest gaan vieren. De meest intieme relatie die denkbaar is, zal er mogen zijn tussen onze Here en Heiland en ons, Zijn gemeente, Zijn bruid.
Wanneer we nadenken over de opname van de gemeente, zijn we bezig met de dingen die het hart van de bijbelse boodschap vormen en het fantastische van onze toekomst raken. Kortom, het gaat om geweldige hoopvolle zaken, die moeten we onze hooploze wereld bekend maken, misschien kunnen anderen er ook net zoveel troost en blijdschap door krijgen als wij.
ds. Henk Schouten
Paulus schrijft over wat we noemen de ‘opname’ van de gemeente. Er wordt vandaag gediscussieerd over het moment van de opname, is dat voor, ergens tijdens of na de Grote Verdrukking. In toekomstige artikelen wil ik daar op ingaan, in het besef, dat wanneer het om dag of uur of jaar gaat, niemand dat moment weet, zelfs de Zoon niet. Wanneer we daarover nadenken is het wellicht ook belangrijk, eens goed na te denken over die ‘Grote Verdrukking’, wat is dat voor periode, is die er al, ligt ze achter ons, of staat ze voor de deur misschien? Wat is het doel daarvan?
Eerst dus over de ‘Opname van de gemeente’. In 1 Thessalonicenzen 4:13-18 lezen we erover, dan staat er in vers 17 dat we ‘in een oogwenk weggevoerd worden, de Here tegemoet in de lucht, en zo zullen we altijd met de Here wezen’. Er zijn mensen die leggen deze woorden nogal wonderlijk uit. Zij stellen, dat we in een oogwenk opgenomen zullen worden, de Here tegemoet gaan in de lucht, om dan in datzelfde ogenblik met de Here op de aarde te landen, op de Olijfberg natuurlijk. Als dat allemaal in een oogwenk gebeurd kun je niet zeggen dat we de Here in de lucht tegemoet gaan, dat is dan een zinloze opmerking.
Het is goed te luisteren naar de Here Jezus zelf. In Johannes 14:1-3 legt Hij ons zelf deze gebeurtenis uit. De Here Jezus vaart op naar de hemel, daar zal Hij in het huis van Zijn Vader voor ons een woning gereed maken en de Here Jezus belooft er bij dat wij mogen zijn waar Hij is, dat is in dat huis van de Vader met de vele woningen. Hij komt om ons op te halen en te brengen in dat huis. Het gaat, zoals gezegd om hele echte dingen, om hele fantastische dingen ook, we worden opgenomen van deze aarde en ergens anders gebracht. We worden weggehaald van deze aarde, waar onwaarschijnlijk veel narigheid en verdriet is en gebracht in de beste en vertroostende omgeving van God, de directe nabijheid van de Here Jezus. We lezen hier helemaal niet dat de Here Jezus ons direct weer meeneemt naar de aarde, Hij brengt ons thuis.
Misschien helpen andere teksten ons om deze ‘verplaatsing’ beter te begrijpen. In Handelingen 8:26-40 lezen we het schitterende verhaal van de bekering van de kamerling, maar het gaat me om Filippus. Nadat de kamerling is gedoopt en zijn reis met blijdschap voorzet, neemt de Heilige Geest Filippus weg en brengt hem te Asdod. Filippus werd verplaatst van de éne naar de andere plek, zo ook bijvoorbeeld de apostel Paulus in Handelingen 23:10, waar we lezen dat de overste ‘Hem (Paulus) uit hun midden weghaalt’. Ook lezen we in 2 Korinthe 12:2-4 dat een persoon ‘weggevoerd werd naar het paradijs’.
In de Griekse taal gaat het om hetzelfde werkwoord. In het Oude Testament zien we een paar voorbeelden van een dergelijke verplaatsing, allereerst mogen we denken aan Henoch. Hij wandelde met God, zoals ook christenen met hun Heer mogen leven. Dan lezen we van Henoch: ‘Hij was niet meer (op aarde onder de mensen), want God had hem opgenomen’ (Genesis 5:24). Waar zou de Here God Henoch gebracht hebben toen Hij hem opnam? De Olijfberg of zal Henoch bij de Here God thuisgekomen zijn? Naast Henoch lezen we van Elia, al wandelende en sprekende wordt Elia plotsklaps van de zijde van Elisa weggenomen, ‘Alzo voer Elia in een storm ten hemel’. In beide situaties gaan de dingen hier op aarde gewoon door. Zo zal het ook straks op aarde allemaal gewoon doorgaan, wanneer de gemeente van de aarde is weggerukt. ‘Weggerukt worden’ is eigenlijk een nog betere vertaling van het Grieks dan ‘opgenomen worden’.
Onze toekomstige verplaatsing zal ons, zoals de Here Jezus zegt, brengen in het huis van Zijn Vader. Er zijn dan een paar dingen die gebeuren, daar wil ik de volgende keer over schrijven, maar noem ze nu vast. We zullen geplaatst worden voor de Rechterstoel van Christus, maar we zullen ook het bruiloftsfeest gaan vieren. De meest intieme relatie die denkbaar is, zal er mogen zijn tussen onze Here en Heiland en ons, Zijn gemeente, Zijn bruid.
Wanneer we nadenken over de opname van de gemeente, zijn we bezig met de dingen die het hart van de bijbelse boodschap vormen en het fantastische van onze toekomst raken. Kortom, het gaat om geweldige hoopvolle zaken, die moeten we onze hooploze wereld bekend maken, misschien kunnen anderen er ook net zoveel troost en blijdschap door krijgen als wij.
ds. Henk Schouten
