De politieke islam
Feike ter Velde • 83 - 2007 • Uitgave: 1
De politieke Islam
Vooral aan de linkerzijde van het politieke spectrum in ons land wordt voortdurend beweerd dat andere partijen zich laten leiden door angst voor de Islam. Daarmee probeert men het politieke debat te winnen, met een oneigenlijk argument. Angst kan nooit een goede raadgever zijn. Sinds de islamitische herleving vanaf ayatollah Khomeiny van Iran liggen die feiten echter dreigend anders dan daarvoor. De wereld heeft geen antwoord op de politieke Islam.
De politieke Islam doet dagelijks in de wereld van zich spreken. Na 9/11 (11 september 2001 de terreur in New York en Washington) is de wereld veranderd. In Irak strijden Sjiieten met Soennieten en zij slachten elkaar op gruwelijke wijze af. Kortgeleden zond iemand mij via de computer filmbeelden van een onthoofding in Irak. Onder de roep Allah is groot beging de man zijn gruwelijke daad. Een twaalftal anderen, geboeid op de grond, werden met een nekschot gedood, een voor een. En weer klonk Allah is groot. Het waren ongelovige d.w.z. niet islamitische Filipijnse arbeiders in Irak die zonder vorm van proces werden omgebracht. Vele anderen gingen hen voor. Eén van de eerste was een Amerikaanse journalist van net dertig jaar, Daniel Pearl, die daar zijn werk deed voor een Amerikaanse krant. Hij werd ook onthoofd.
Een citaat uit de Koran: Ik ben met u, versterkt de gelovigen (moslims ftv). Ik boezem ontzag in de harten der ongelovigen. Slaat daarom hun hoofd af en slaat alle toppen van hun vingers af. Dit is, omdat zij zich tegen Allah en zijn boodschapper (dat is, vermoed ik: Mohammed) hebben verzet en wie tegen Allah en zijn boodschapper strijdt, wete dat Allah voorzeker streng is in vergelding. (Hoofdstuk 8:13,14).
Voor de televisie hoort men in interviews voortdurend beweren dat de Islam een godsdienst is van de vrede. Maar wetenschappers zeggen dat 97% van de jihad-teksten in de Koran gaan over oorlog en 3% over een innerlijke, of geestelijke strijd. Als een moslim voor de televisie zegt dat Jihad eigenlijk verwijst naar innerlijke, geestelijke strijd van de moslim om een beter moslim te worden, beweert hij een waarheid gebaseerd op 3% van de desbetreffende koranteksten. Die andere 97% is óók waar, maar die kun je dan toch verzwijgen? Beide zaken zijn wáár. Een dualistisch denken, kenmerkend voor islamieten en hun leiders.
De Amerikaanse historicus, dr. Bill Warner, wijst er in een interview op, dat mensen in het Westen onwetend zijn over de werkelijke situatie, als het gaat om de Jihad. Natuurlijk weten we, zegt hij, van de zes miljoen Joden die omkwamen onder de nazis. Maar niemand schijnt te weten hoeveel Christenen en Joden in de afgelopen 1400 jaar omkwamen door de politieke Islam. Wie weten hoe Egypte, heel Noord-Afrika of Turkije destijds islamitisch zijn geworden? Wie wil er nog weten van de Joden in de islamitische wereld, die daar eeuwenlang als volgens de Koran tweederangs burgers hebben geleefd als dhimmis, die extra belastingen moesten (en nog steeds moeten!) betalen om zo de bescherming van Allah te genieten in het land waar de sharia (Koranwetgeving) geldt. Politici en journalisten nemen niet de moeite om zich te verdiepen in de leer van de politieke Islam. Het is een totalitair systeem, dat de hele mens en de hele samenleving omvat. Vanaf het begin heeft het zwaard van Mohammed iedere tegenstander omgebracht. In de vroegchristelijke wereld is grote vrees gekomen voor het zwaard van Mohammed (7e eeuw). Het Christendom was in verval geraakt en de Islam marcheerde de landen binnen met grote overmacht. Tot op vandaag is angst voor de ons onbekende macht van de politieke Islam, de drijfveer voor ons handelen. De aansporing tot moord op de Britse schrijver Salman Rushdie, uitgesproken door ayatollah Khomeiny, maakte sindsdien schrijvers, columnisten en artiesten uitermate voorzichtig. We weten inmiddels dat geen middel wordt geschuwd om dood en verderf te zaaien in naam van Allah en de Islam. De reactie op de Deense cartoons, vakkundig georganiseerd en geregisseerd door enkele islamitische leiders, sprak toch boekdelen. Geen krant in het Westen zal zich nog inlaten met cartoons over de Islam of over Mohammed. Geen wetenschappelijk onderzoek naar de waarheid achter de korantekst zal meer worden gepubliceerd. Geen politieke uitspraak over de islamitische terreur zal meer worden gedaan. Men zal het terreur noemen en meer niet. Dat de inspiratie wel degelijk wordt gevonden in de koran blijft derhalve onvermeld. Angst voor de onbekende macht van de politieke Islam, is de drijfveer geworden in onze vrije Westerse wereld. We zijn gegijzeld door de Islam en we hebben ons de vrijheid van meningsuiting laten ontnemen.
In de koran bestaan twee soorten mensen, die van elkaar verschillen. De ene is de gelovige (de moslim), de ander is de ongelovige (de niet-moslim). In de hadith - (hadith zijn letterlijke overleveringen van dingen die Mohammed heeft gezegd of gedaan. Na de koran en de soenna zijn deze zaken het belangrijkst voor de moslim ftv) - staat dat een moslim niet mag stelen, liegen, misleiden of doden van andere moslims. De ongelovige is minder dan de dieren en mag derhalve bestolen, belogen of gedood worden als dat goed is voor de Islam. Er is geen universeel en algemene regel, zoals de Tien Geboden, die absoluut is: Gij zult niet stelen, gij zult niet doden etc. De Islam en de joods-christelijke visie op mens en wereld staan derhalve lijnrecht tegenover elkaar. Islam is misschien wel nauwelijks een godsdienst te noemen. Heel weinig teksten in de Koran zijn religieus en zijn slechts gericht op het vermijden van de hel en het bereiken van het paradijs. De hel is in 94% van deze teksten voor mensen die het intellectueel oneens zijn met Mohammed.
Islamologen zeggen dat Mohammed dertien jaar preekte en toen zon honderdvijftig volgelingen had. Maar toen hij overging op politiek handelen en het zwaard ging hanteren werd hij binnen tien jaar de heerser van Arabië. Niet als religieus leider, maar als politiek leider boekte hij zijn successen. Daarmee toonde hij hoe een moslim moet omgaan met de ongelovigen en hoe ze behandeld dienen te worden. Hieruit is de politieke Islam ontstaan. Na hem kwamen Abu Bakr, die leerde en praktiseerde dat allen die de Islam wilden verlaten, moesten worden omgebracht. De jihad veroverde het hele christelijke Midden-Oosten en heel Noord-Afrika. Ook Perzië werd veroverd en de volgelingen van Zarathustra gedood, evenals in oostelijke richting vele Hindoes. Voordat de Islam kwam, was Noord-Afrika het zuidelijke deel van Europa en deel van het Romeinse rijk. Historici zeggen dat bij de uitroeiing van het christendom in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, ongeveer 60 miljoen mensen zijn omgekomen. Daarnaast naar schatting 80 miljoen Hindoes en 10 miljoen Boeddhisten. In zwart Afrika werden de afgelopen 14 eeuwen naar schatting 270 miljoen niet-gelovigen door het zwaard van Islam omgebracht. Deze dingen ontbreken in onze schoolboeken, vanwege de angst voor de politieke Islam.
Omdat men het in argumentatie aflegt tegen de politieke Islam kiest men in het Westen een wonderlijke verklaring, bijna een soort excuus voor al het islamitische geweld in de wereld. Osama bin Laden en de zijnen verklaren openlijk dat ze het Westen zullen vernietigen en wij zoeken naar de oorzaak van hun haat en hebben die bij onszelf gevonden. Na 9/11 hoort men hier regelmatig dat we ons aardiger tegenover de moslims moeten gedragen, dan zullen zij ook aardiger tegen ons doen. Europa beschuldigt Amerika vanwege Irak. Er zijn samenzweringstheorieën die ons bewijzen dat president George Bush en de CIA de aanval op de Twin Towers hebben gepland en uitgevoerd. Tal van videos zwerven over het Wereldwijde Web. Onder het geweld van de politieke Islam beginnen we intellectueel van onszelf te walgen. Maar dat de Islam zichzelf tot vijand heeft verklaard van alle ongelovigen is nog niet hardop gezegd.
De Islam heeft alle culturen die ze onderwierp ook vernietigd. Vandaag gebeurt dat in Darfur en in enkele andere Afrikaanse landen. Maar de wereld steekt geen hand uit. We hebben geen weerwoord op de politieke Islam. De Kerk moet de boodschap van de Vredevorst uitspreken, ook tegenover de Islam. Zij moet gehoord worden, ook door de moslim. Tot Zijn heil!
Feike ter Velde
Vooral aan de linkerzijde van het politieke spectrum in ons land wordt voortdurend beweerd dat andere partijen zich laten leiden door angst voor de Islam. Daarmee probeert men het politieke debat te winnen, met een oneigenlijk argument. Angst kan nooit een goede raadgever zijn. Sinds de islamitische herleving vanaf ayatollah Khomeiny van Iran liggen die feiten echter dreigend anders dan daarvoor. De wereld heeft geen antwoord op de politieke Islam.
De politieke Islam doet dagelijks in de wereld van zich spreken. Na 9/11 (11 september 2001 de terreur in New York en Washington) is de wereld veranderd. In Irak strijden Sjiieten met Soennieten en zij slachten elkaar op gruwelijke wijze af. Kortgeleden zond iemand mij via de computer filmbeelden van een onthoofding in Irak. Onder de roep Allah is groot beging de man zijn gruwelijke daad. Een twaalftal anderen, geboeid op de grond, werden met een nekschot gedood, een voor een. En weer klonk Allah is groot. Het waren ongelovige d.w.z. niet islamitische Filipijnse arbeiders in Irak die zonder vorm van proces werden omgebracht. Vele anderen gingen hen voor. Eén van de eerste was een Amerikaanse journalist van net dertig jaar, Daniel Pearl, die daar zijn werk deed voor een Amerikaanse krant. Hij werd ook onthoofd.
Een citaat uit de Koran: Ik ben met u, versterkt de gelovigen (moslims ftv). Ik boezem ontzag in de harten der ongelovigen. Slaat daarom hun hoofd af en slaat alle toppen van hun vingers af. Dit is, omdat zij zich tegen Allah en zijn boodschapper (dat is, vermoed ik: Mohammed) hebben verzet en wie tegen Allah en zijn boodschapper strijdt, wete dat Allah voorzeker streng is in vergelding. (Hoofdstuk 8:13,14).
Voor de televisie hoort men in interviews voortdurend beweren dat de Islam een godsdienst is van de vrede. Maar wetenschappers zeggen dat 97% van de jihad-teksten in de Koran gaan over oorlog en 3% over een innerlijke, of geestelijke strijd. Als een moslim voor de televisie zegt dat Jihad eigenlijk verwijst naar innerlijke, geestelijke strijd van de moslim om een beter moslim te worden, beweert hij een waarheid gebaseerd op 3% van de desbetreffende koranteksten. Die andere 97% is óók waar, maar die kun je dan toch verzwijgen? Beide zaken zijn wáár. Een dualistisch denken, kenmerkend voor islamieten en hun leiders.
De Amerikaanse historicus, dr. Bill Warner, wijst er in een interview op, dat mensen in het Westen onwetend zijn over de werkelijke situatie, als het gaat om de Jihad. Natuurlijk weten we, zegt hij, van de zes miljoen Joden die omkwamen onder de nazis. Maar niemand schijnt te weten hoeveel Christenen en Joden in de afgelopen 1400 jaar omkwamen door de politieke Islam. Wie weten hoe Egypte, heel Noord-Afrika of Turkije destijds islamitisch zijn geworden? Wie wil er nog weten van de Joden in de islamitische wereld, die daar eeuwenlang als volgens de Koran tweederangs burgers hebben geleefd als dhimmis, die extra belastingen moesten (en nog steeds moeten!) betalen om zo de bescherming van Allah te genieten in het land waar de sharia (Koranwetgeving) geldt. Politici en journalisten nemen niet de moeite om zich te verdiepen in de leer van de politieke Islam. Het is een totalitair systeem, dat de hele mens en de hele samenleving omvat. Vanaf het begin heeft het zwaard van Mohammed iedere tegenstander omgebracht. In de vroegchristelijke wereld is grote vrees gekomen voor het zwaard van Mohammed (7e eeuw). Het Christendom was in verval geraakt en de Islam marcheerde de landen binnen met grote overmacht. Tot op vandaag is angst voor de ons onbekende macht van de politieke Islam, de drijfveer voor ons handelen. De aansporing tot moord op de Britse schrijver Salman Rushdie, uitgesproken door ayatollah Khomeiny, maakte sindsdien schrijvers, columnisten en artiesten uitermate voorzichtig. We weten inmiddels dat geen middel wordt geschuwd om dood en verderf te zaaien in naam van Allah en de Islam. De reactie op de Deense cartoons, vakkundig georganiseerd en geregisseerd door enkele islamitische leiders, sprak toch boekdelen. Geen krant in het Westen zal zich nog inlaten met cartoons over de Islam of over Mohammed. Geen wetenschappelijk onderzoek naar de waarheid achter de korantekst zal meer worden gepubliceerd. Geen politieke uitspraak over de islamitische terreur zal meer worden gedaan. Men zal het terreur noemen en meer niet. Dat de inspiratie wel degelijk wordt gevonden in de koran blijft derhalve onvermeld. Angst voor de onbekende macht van de politieke Islam, is de drijfveer geworden in onze vrije Westerse wereld. We zijn gegijzeld door de Islam en we hebben ons de vrijheid van meningsuiting laten ontnemen.
In de koran bestaan twee soorten mensen, die van elkaar verschillen. De ene is de gelovige (de moslim), de ander is de ongelovige (de niet-moslim). In de hadith - (hadith zijn letterlijke overleveringen van dingen die Mohammed heeft gezegd of gedaan. Na de koran en de soenna zijn deze zaken het belangrijkst voor de moslim ftv) - staat dat een moslim niet mag stelen, liegen, misleiden of doden van andere moslims. De ongelovige is minder dan de dieren en mag derhalve bestolen, belogen of gedood worden als dat goed is voor de Islam. Er is geen universeel en algemene regel, zoals de Tien Geboden, die absoluut is: Gij zult niet stelen, gij zult niet doden etc. De Islam en de joods-christelijke visie op mens en wereld staan derhalve lijnrecht tegenover elkaar. Islam is misschien wel nauwelijks een godsdienst te noemen. Heel weinig teksten in de Koran zijn religieus en zijn slechts gericht op het vermijden van de hel en het bereiken van het paradijs. De hel is in 94% van deze teksten voor mensen die het intellectueel oneens zijn met Mohammed.
Islamologen zeggen dat Mohammed dertien jaar preekte en toen zon honderdvijftig volgelingen had. Maar toen hij overging op politiek handelen en het zwaard ging hanteren werd hij binnen tien jaar de heerser van Arabië. Niet als religieus leider, maar als politiek leider boekte hij zijn successen. Daarmee toonde hij hoe een moslim moet omgaan met de ongelovigen en hoe ze behandeld dienen te worden. Hieruit is de politieke Islam ontstaan. Na hem kwamen Abu Bakr, die leerde en praktiseerde dat allen die de Islam wilden verlaten, moesten worden omgebracht. De jihad veroverde het hele christelijke Midden-Oosten en heel Noord-Afrika. Ook Perzië werd veroverd en de volgelingen van Zarathustra gedood, evenals in oostelijke richting vele Hindoes. Voordat de Islam kwam, was Noord-Afrika het zuidelijke deel van Europa en deel van het Romeinse rijk. Historici zeggen dat bij de uitroeiing van het christendom in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, ongeveer 60 miljoen mensen zijn omgekomen. Daarnaast naar schatting 80 miljoen Hindoes en 10 miljoen Boeddhisten. In zwart Afrika werden de afgelopen 14 eeuwen naar schatting 270 miljoen niet-gelovigen door het zwaard van Islam omgebracht. Deze dingen ontbreken in onze schoolboeken, vanwege de angst voor de politieke Islam.
Omdat men het in argumentatie aflegt tegen de politieke Islam kiest men in het Westen een wonderlijke verklaring, bijna een soort excuus voor al het islamitische geweld in de wereld. Osama bin Laden en de zijnen verklaren openlijk dat ze het Westen zullen vernietigen en wij zoeken naar de oorzaak van hun haat en hebben die bij onszelf gevonden. Na 9/11 hoort men hier regelmatig dat we ons aardiger tegenover de moslims moeten gedragen, dan zullen zij ook aardiger tegen ons doen. Europa beschuldigt Amerika vanwege Irak. Er zijn samenzweringstheorieën die ons bewijzen dat president George Bush en de CIA de aanval op de Twin Towers hebben gepland en uitgevoerd. Tal van videos zwerven over het Wereldwijde Web. Onder het geweld van de politieke Islam beginnen we intellectueel van onszelf te walgen. Maar dat de Islam zichzelf tot vijand heeft verklaard van alle ongelovigen is nog niet hardop gezegd.
De Islam heeft alle culturen die ze onderwierp ook vernietigd. Vandaag gebeurt dat in Darfur en in enkele andere Afrikaanse landen. Maar de wereld steekt geen hand uit. We hebben geen weerwoord op de politieke Islam. De Kerk moet de boodschap van de Vredevorst uitspreken, ook tegenover de Islam. Zij moet gehoord worden, ook door de moslim. Tot Zijn heil!
Feike ter Velde
