De tolerantie
Feike ter Velde • 78 - 2002/03 • Uitgave: 2
De profetie van de Schrift laat ons weten dat de eindtijd zal worden gekenmerkt door wetteloosheid en normloosheid. Dat kan men voor kennisgeving aannemen en dat deden we ook altijd. Maar in onze dagen wordt het een trieste werkelijkheid. De wetteloosheid grijpt om zich heen en de criminaliteit in alle lagen van de samenleving doet ons steeds weer opschrikken. Voor veel nuchtere analisten is de oorzaak: de doorgeschoten tolerantie. Acht jaar Paars stond er garant voor. Een treurige balans.
Het wordt door velen aangevoeld in de samenleving en als erover wordt gepraat hoort men altijd flarden van de werkelijkheid. Veel van die flarden bij elkaar levert toch een ernstig beeld van onvrede, onzekerheid en soms van onveiligheid op. Al jaren is de politiek, zowel in de regering als in de oppositie, doof voor de signalen uit de samenleving. Er veranderde daarom in de afgelopen acht jaar van onze 'paarse regering helemaal niets. Woorden uit de mond van ministers en fractievoorzitters
klinken volkomen hol en dienen alleen voor de eigen sier. Deze ontwikkeling is de beste voedingsbodem voor mensen als Pim Fortuyn. Met eenvoudige beweringen en stellingen slaat hij daarom de spijker vaak op de kop, spreekt tot het hart van de onvrede en wint daarom zoveel stemmen.
Het Nederlandse gedoogbeleid is wereldwijd bekend. Gedogen van dingen die zo'n vijftig jaar geleden volstrekt ondenkbaar waren en zondig en slecht werden genoemd. Het bekendst in de wereld is het gedoogbeleid rond de drugs en natuurlijk het zogenaamde homohuwelijk. Drugsdealers uit het buitenland komen hier van onze drugsbaronnen - de koffieshops- leren hoe men het in eigen land zo kan spelen dat de overheid murw wordt gemaakt zodat ook daar een gedogen van softdrugs komt en uiteindelijk een wet die het allemaal regelt. Wij Nederlanders exporteren de lage moraal op allerlei gebied. De buitenlandse pers was massaal aanwezig toen onze regering wetten maakte die euthanasie regelde en het zogenaamde homo-huwelijk gelijkstelde met het huwelijk. Wie andere standpunten inneemt wordt uitgemaakt voor iemand die discrimineert en dat komt zo iemand duur te staan. Het is echter een complete dwaasheid om voor ethische standpunten, b.v. over seksualiteit of over leven en dood, veroordeeld te worden door de rechter, zodra men die standpunten uitdraagt. Hier blijkt een nieuwe intolerantie te ontstaan, waarover christenen zich zorgen moeten gaan maken. Want vaak blijken mensen die zeggen de tolerantie te belijden zeer intolerant jegens andere opvattingen.
De tolerantie in ons land leidt tot grote problemen en vooral groeiende ergernis. Al jaren lang klaagt men steen en been in de grote steden over groepen Marokkaanse jongeren, die een ware terreur uitoefenen op straat. Berovingen, zakkenrollen, inbreken, onuitstaanbaar provocerend gedrag, bedreiging van b.v. trein- en tramconducteurs en noem maar op. Politie en justitie falen op alle fronten als het gaat om effectieve bestrijding van deze dingen, tot grote ergernis van de burger. Voor vijf kilometer te hard rijden - wat natuurlijk niet goed is - krijgt men subiet een bekeuring. Keurig geregeld via de acceptgirokaart. Maar men is kennelijk niet in staat, en zeker niet van goede wille, om de echte problemen, die dagelijks nieuws zijn, op te lossen.
Kortgeleden was er nog een manifestatie van Amsterdamse voetbalfans, waarbij allerlei mensen rechtstreeks bedreigd werden. Tientallen auto's met` deze lieden achter het stuur reden, compleet met politie escorte op de motorfiets van Amsterdam naar Beverwijk. Dronken als ze waren slingerden ze met hun voertuigen over de weg. De politie greep niet in. Evenmin deed men iets aan de bedreigingen die men uitte in aanwezigheid van de politie jegens andere mensen. Kennelijk moet dit allemaal kunnen. We zijn tolerant geworden, maar ondertussen lijkt de terreur te gaan regeren in dit land. De politie durft waarschijnlijk niet eens op te treden tegen zo'n massa woestelingen, die tot moord en doodslag in staat zijn gebleken.
Angst om op te treden tegen dit soort criminaliteit is ook zichtbaar in de treinen. De gevaarlijkste route van Nederland is de trein van Amsterdam naar Almere. Berovingen zijn er aan de orde van de dag en bedreiging van het treinpersoneel heeft inmiddels ontoelaatbare vormen aangenomen. Kortgeleden was er zelfs een staking voor nodig om deze misstanden onder de aandacht van het publiek te brengen. Politie en justitie weten het wel, maar doen niets. Alleen als het onder het grote publiek aandacht krijgt en het een politieke factor lijkt te gaan worden bij de verkiezingen, zou men wellicht tot actie kunnen komen. Men doet eenvoudig niets. En de misstanden duren maar voort, jaar in jaar uit. Conducteurs Minister van Justitie hebben angst voor dit tuig, want men dreigt erachter te zullen komen waar de conducteur met zijn gezin woont en "dan komen we daar wel even de zaak verbouwen". Menig treinconducteur heeft met gevaar voor zijn leven zijn werk moeten doen. Een aantal van hen zit al langer ziek thuis omdat men er niet meer tegenop gewassen is. Dit zijn allemaal de wrange kanten van onze zo geprezen tolerantie. Het is allemaal door en door verziekt. De ministers, officieren van justitie en politiecommissarissen gaan liever naar de receptie om een borrel te halen, dan dat men zoekt naar wegen om de misstanden in dit land op te lossen en daders te straffen.
Jaren lang konden bolletjesslikkers Nederland binnenkomen om hun vergif aan onze kinderen op te dringen. Men liet ze eenvoudig lopen en onze minister van justitie zegt daar niet van op de hoogte te zijn geweest. Vroeger stapte zo'n minister op vanwege gebleken onbekwaamheid. Nu zijn we tolerant geworden en kan hij gewoon doorgaan. Deze zelfde minister kwam onlangs nog met een nieuw idee. Hij wil deze drugskoeriers weer laten lopen, "omdat we dan misschien de grote jongens erachter kunnen oppakken". Welnu, daar gelooft niemand meer in. Te vermoeden valt dat de minister het zelf ook niet kan geloven. Jarenlang liepen ze zo door op Schiphol en er werd nooit een grote jongen gepakt. Sterker nog: Justitie en politie in dit land lossen bijna niets meer aan misdaden op. Een recent onderzoek in Duitsland heeft uitgewezen dat de Duitse politie driemaal meer misdaden oplost dan de Nederlandse politie onder precies gelijke omstandigheden. In de welvarende jaren die achter ons liggen heeft de regering meer geld in het politie-apparaat gepompt, omdat er meer ‘blauw op straat’ moest komen om de veiligheid te verhogen. Dat geld is foetsie en de situatie is erop achteruit gegaan. Het werd keihard aangetoond. Deze ontwikkelingen maken burgers woedend. Dat heeft niets te maken met het gevoel van ongelukkig of ontevreden te zijn ondanks de welvaart, zoals zittende politici het verschijnsel Fortuyn willen verklaren.
De 'witte boorden criminaliteit', waarbij voor miljarden wordt gefraudeerd, vooral in bouwprojecten voor de overheid, heeft Nederland geschokt. Men zal bij justitie nu goede sier willen maken met deze zaak, die zo breed in de media wordt uitgemeten. Maar principieel zal er niet veel veranderen, moeten we vrezen. De tolerantie is ten top gestegen in ons land. We laten de zaak maar lopen. Voor winkeldiefstal zit de winkelier uren op het politiebureau -winkel op slot, dus geen omzet - en loopt de dief na vijf minuten al weer buiten. Dus geeft men de diefstal meestal maar niet meer aan. Uit pure machteloosheid.
De tolerantie leidt tot groeiend wangedrag van bepaalde lieden, die in elke samenleving worden gevonden en die door de wet dienen te worden aangepakt. Stelen is makkelijker geld verdienen dan werken, vinden zij. Het stadsbestuur van New York besloot een aantal jaren geleden tot strenger optreden. Het roer ging krachtig om. Het beleid werd genoemd: Zero Tolerance - Geen tolerantie, niets, nul. Dat leidde tot een groot aantal arrestaties en snelrecht. Grote straffen werden opgelegd, ook voor kleinere misdaden. Twee jaar cel voor een tasjesroof kon zo maar gebeuren. Nou, het was gauw over. Men kan nu weer rustig winkelen in New
York. Zero Tolerance is een begrip dat iedereen inmiddels kent. Nederlandse politiefunctionarissen bezochten New York en leerden hoe het hier zou moeten. Maar de slappe knieën van onze politieke partijen, kamerleden en ministers maakten het onmogelijk om hier ook maar iets te veranderen. Wij blijven, onder aanvoering van Paars en het linkse 'ruime' denken liever tolerant. Dan kan de politieagent gewoon op kantoor blijven en koffie drinken, de minister van justitie hoeft geen nieuwe plannen te bedenken, de officieren van justitie kunnen gewoon een beetje op de eigen Toko passen en zo blijft alles bij het oude. We schudden dan maar eens extra het hoofd als een stel Marokkaanse jongens met z'n allen een meisje van dertien hebben verkracht. Psychologen vertelden dat die jongens het thuis ook niet zo makkelijk hebben en dat de seksuele voorlichting daar een beetje onder de maat is gebleven. De rechter moet dus maar een beetje begrip hebben. Nou, die heeft dat wel, want dat heeft hij altijd gehad. Ook hij is tolerant en wil dat graag zo houden.
Zouden we nog wat van de christelijke partijen in dit opzicht horen? Is Prof. Jan Peter Balkenende (CDA) in staat de reddingsboei uit te gooien. Kan het tij nog keren in ons land?
Feike ter Velde
Het wordt door velen aangevoeld in de samenleving en als erover wordt gepraat hoort men altijd flarden van de werkelijkheid. Veel van die flarden bij elkaar levert toch een ernstig beeld van onvrede, onzekerheid en soms van onveiligheid op. Al jaren is de politiek, zowel in de regering als in de oppositie, doof voor de signalen uit de samenleving. Er veranderde daarom in de afgelopen acht jaar van onze 'paarse regering helemaal niets. Woorden uit de mond van ministers en fractievoorzitters
klinken volkomen hol en dienen alleen voor de eigen sier. Deze ontwikkeling is de beste voedingsbodem voor mensen als Pim Fortuyn. Met eenvoudige beweringen en stellingen slaat hij daarom de spijker vaak op de kop, spreekt tot het hart van de onvrede en wint daarom zoveel stemmen.
Het Nederlandse gedoogbeleid is wereldwijd bekend. Gedogen van dingen die zo'n vijftig jaar geleden volstrekt ondenkbaar waren en zondig en slecht werden genoemd. Het bekendst in de wereld is het gedoogbeleid rond de drugs en natuurlijk het zogenaamde homohuwelijk. Drugsdealers uit het buitenland komen hier van onze drugsbaronnen - de koffieshops- leren hoe men het in eigen land zo kan spelen dat de overheid murw wordt gemaakt zodat ook daar een gedogen van softdrugs komt en uiteindelijk een wet die het allemaal regelt. Wij Nederlanders exporteren de lage moraal op allerlei gebied. De buitenlandse pers was massaal aanwezig toen onze regering wetten maakte die euthanasie regelde en het zogenaamde homo-huwelijk gelijkstelde met het huwelijk. Wie andere standpunten inneemt wordt uitgemaakt voor iemand die discrimineert en dat komt zo iemand duur te staan. Het is echter een complete dwaasheid om voor ethische standpunten, b.v. over seksualiteit of over leven en dood, veroordeeld te worden door de rechter, zodra men die standpunten uitdraagt. Hier blijkt een nieuwe intolerantie te ontstaan, waarover christenen zich zorgen moeten gaan maken. Want vaak blijken mensen die zeggen de tolerantie te belijden zeer intolerant jegens andere opvattingen.
De tolerantie in ons land leidt tot grote problemen en vooral groeiende ergernis. Al jaren lang klaagt men steen en been in de grote steden over groepen Marokkaanse jongeren, die een ware terreur uitoefenen op straat. Berovingen, zakkenrollen, inbreken, onuitstaanbaar provocerend gedrag, bedreiging van b.v. trein- en tramconducteurs en noem maar op. Politie en justitie falen op alle fronten als het gaat om effectieve bestrijding van deze dingen, tot grote ergernis van de burger. Voor vijf kilometer te hard rijden - wat natuurlijk niet goed is - krijgt men subiet een bekeuring. Keurig geregeld via de acceptgirokaart. Maar men is kennelijk niet in staat, en zeker niet van goede wille, om de echte problemen, die dagelijks nieuws zijn, op te lossen.
Kortgeleden was er nog een manifestatie van Amsterdamse voetbalfans, waarbij allerlei mensen rechtstreeks bedreigd werden. Tientallen auto's met` deze lieden achter het stuur reden, compleet met politie escorte op de motorfiets van Amsterdam naar Beverwijk. Dronken als ze waren slingerden ze met hun voertuigen over de weg. De politie greep niet in. Evenmin deed men iets aan de bedreigingen die men uitte in aanwezigheid van de politie jegens andere mensen. Kennelijk moet dit allemaal kunnen. We zijn tolerant geworden, maar ondertussen lijkt de terreur te gaan regeren in dit land. De politie durft waarschijnlijk niet eens op te treden tegen zo'n massa woestelingen, die tot moord en doodslag in staat zijn gebleken.
Angst om op te treden tegen dit soort criminaliteit is ook zichtbaar in de treinen. De gevaarlijkste route van Nederland is de trein van Amsterdam naar Almere. Berovingen zijn er aan de orde van de dag en bedreiging van het treinpersoneel heeft inmiddels ontoelaatbare vormen aangenomen. Kortgeleden was er zelfs een staking voor nodig om deze misstanden onder de aandacht van het publiek te brengen. Politie en justitie weten het wel, maar doen niets. Alleen als het onder het grote publiek aandacht krijgt en het een politieke factor lijkt te gaan worden bij de verkiezingen, zou men wellicht tot actie kunnen komen. Men doet eenvoudig niets. En de misstanden duren maar voort, jaar in jaar uit. Conducteurs Minister van Justitie hebben angst voor dit tuig, want men dreigt erachter te zullen komen waar de conducteur met zijn gezin woont en "dan komen we daar wel even de zaak verbouwen". Menig treinconducteur heeft met gevaar voor zijn leven zijn werk moeten doen. Een aantal van hen zit al langer ziek thuis omdat men er niet meer tegenop gewassen is. Dit zijn allemaal de wrange kanten van onze zo geprezen tolerantie. Het is allemaal door en door verziekt. De ministers, officieren van justitie en politiecommissarissen gaan liever naar de receptie om een borrel te halen, dan dat men zoekt naar wegen om de misstanden in dit land op te lossen en daders te straffen.
Jaren lang konden bolletjesslikkers Nederland binnenkomen om hun vergif aan onze kinderen op te dringen. Men liet ze eenvoudig lopen en onze minister van justitie zegt daar niet van op de hoogte te zijn geweest. Vroeger stapte zo'n minister op vanwege gebleken onbekwaamheid. Nu zijn we tolerant geworden en kan hij gewoon doorgaan. Deze zelfde minister kwam onlangs nog met een nieuw idee. Hij wil deze drugskoeriers weer laten lopen, "omdat we dan misschien de grote jongens erachter kunnen oppakken". Welnu, daar gelooft niemand meer in. Te vermoeden valt dat de minister het zelf ook niet kan geloven. Jarenlang liepen ze zo door op Schiphol en er werd nooit een grote jongen gepakt. Sterker nog: Justitie en politie in dit land lossen bijna niets meer aan misdaden op. Een recent onderzoek in Duitsland heeft uitgewezen dat de Duitse politie driemaal meer misdaden oplost dan de Nederlandse politie onder precies gelijke omstandigheden. In de welvarende jaren die achter ons liggen heeft de regering meer geld in het politie-apparaat gepompt, omdat er meer ‘blauw op straat’ moest komen om de veiligheid te verhogen. Dat geld is foetsie en de situatie is erop achteruit gegaan. Het werd keihard aangetoond. Deze ontwikkelingen maken burgers woedend. Dat heeft niets te maken met het gevoel van ongelukkig of ontevreden te zijn ondanks de welvaart, zoals zittende politici het verschijnsel Fortuyn willen verklaren.
De 'witte boorden criminaliteit', waarbij voor miljarden wordt gefraudeerd, vooral in bouwprojecten voor de overheid, heeft Nederland geschokt. Men zal bij justitie nu goede sier willen maken met deze zaak, die zo breed in de media wordt uitgemeten. Maar principieel zal er niet veel veranderen, moeten we vrezen. De tolerantie is ten top gestegen in ons land. We laten de zaak maar lopen. Voor winkeldiefstal zit de winkelier uren op het politiebureau -winkel op slot, dus geen omzet - en loopt de dief na vijf minuten al weer buiten. Dus geeft men de diefstal meestal maar niet meer aan. Uit pure machteloosheid.
De tolerantie leidt tot groeiend wangedrag van bepaalde lieden, die in elke samenleving worden gevonden en die door de wet dienen te worden aangepakt. Stelen is makkelijker geld verdienen dan werken, vinden zij. Het stadsbestuur van New York besloot een aantal jaren geleden tot strenger optreden. Het roer ging krachtig om. Het beleid werd genoemd: Zero Tolerance - Geen tolerantie, niets, nul. Dat leidde tot een groot aantal arrestaties en snelrecht. Grote straffen werden opgelegd, ook voor kleinere misdaden. Twee jaar cel voor een tasjesroof kon zo maar gebeuren. Nou, het was gauw over. Men kan nu weer rustig winkelen in New
York. Zero Tolerance is een begrip dat iedereen inmiddels kent. Nederlandse politiefunctionarissen bezochten New York en leerden hoe het hier zou moeten. Maar de slappe knieën van onze politieke partijen, kamerleden en ministers maakten het onmogelijk om hier ook maar iets te veranderen. Wij blijven, onder aanvoering van Paars en het linkse 'ruime' denken liever tolerant. Dan kan de politieagent gewoon op kantoor blijven en koffie drinken, de minister van justitie hoeft geen nieuwe plannen te bedenken, de officieren van justitie kunnen gewoon een beetje op de eigen Toko passen en zo blijft alles bij het oude. We schudden dan maar eens extra het hoofd als een stel Marokkaanse jongens met z'n allen een meisje van dertien hebben verkracht. Psychologen vertelden dat die jongens het thuis ook niet zo makkelijk hebben en dat de seksuele voorlichting daar een beetje onder de maat is gebleven. De rechter moet dus maar een beetje begrip hebben. Nou, die heeft dat wel, want dat heeft hij altijd gehad. Ook hij is tolerant en wil dat graag zo houden.
Zouden we nog wat van de christelijke partijen in dit opzicht horen? Is Prof. Jan Peter Balkenende (CDA) in staat de reddingsboei uit te gooien. Kan het tij nog keren in ons land?
Feike ter Velde
