De wereld is een dorp

Feike ter Velde • 80 - 2004/05 • Uitgave: 9
De wereld is een dorp

Tegenwoordig hoort men vaak zeggen: de wereld is een dorp geworden. En daar is veel voor te zeggen. Vrienden van ons hebben kinderen in de Verenigde Staten wonen. Dat is ver weg. Vijftig jaar geleden was dat bijna afscheid voor het leven. Tegenwoordig is een vliegtuigstoel snel geboekt – via internet – en een paar keer jaar wordt er driftig heen en weer gevlogen. Zeker enkele malen per week wordt er gebeld en soms dagelijks ge-e-mailed. Heb je dan ook nog een ‘webcam’ – een klein cameraatje op de computer – dan heb je bij het ‘chatten’ – dat is schriftelijke met elkaar praten via de computer – ook nog het levende beeld van je zoon, dochter of kleinkind op je scherm erbij. Het kan allemaal. Inderdaad, de wereld is een dorp. Dat geldt op alle gebieden, ook politiek en economisch. Daarom is het van eminent belang voor ons allemaal wat er zich in andere delen van de wereld afspeelt.

Op dit moment geldt in Nederland een verhoogde alarmfase vanwege Islamitische terreurdreiging. Ergens in het grensgebied van Afghanistan en Pakistan – een bijna ontoegankelijk berggebied – zit ’s werelds meest gezochte terrorist, Osama bin Laden. Er staan tientallen miljoenen dollars vindersloon op zijn hoofd. Dat lijkt allemaal zo ver weg, maar ook Nederland viel kortgeleden de eer te beurt door hem genoemd te worden als mogelijke kandidaat voor een terreuraanslag. Heel de wereld is doelwit. Hoe veilig zijn wij nog in het Centraal Station van Amsterdam, de havens van Rotterdam of de tunnels en vliegvelden waar dan ook in Europa?

De profeten en de psalmen spreken, als het gaat over de dingen van de eindtijd, steeds over de gehele aarde. Zij hadden, door de Geest, al de hele wereld op het oog toen zij profeteerden over wat komen gaat. We zitten er nu midden in. De toekomst is als ’t ware begonnen. Sommige politici proberen nog iets van waarden en normen in stand te houden en bepaalde ontsporingen terug te draaien, teneinde de samenleving terug te brengen naar de wet van God. Te denken valt aan het terugdringen van een ongebreidelde abortuspraktijk, zoals in ons land en dat door de Amerikaanse regering wordt gepoogd. Nieuwe wetgeving om het huwelijk redden als instituut van man en vrouw, zoals dat er sinds de schepping is geweest en bedoeld, strandt alleen maar op felle vijandschap en verzet. Hoe zal het roer nog om kunnen? Is er nog een weg terug? Psalm 2 zegt dat regeringen en overheden de wet van God als knellende band zullen afwerpen. Dat zien we gebeuren. Te hopen valt dat christenen in ieder geval nog te vinden zijn voor Gods geboden. Maar zelfs dat is niet meer zo zeker. De huwelijksmoraal onder sommigen, samenwonen voor het huwelijk, scheiden en hertrouwen, zijn dagelijkse gebeurtenissen overal rondom ons. Men kan gewoon niet meer aankomen met Gods geboden die gehoorzaamheid vragen. De wereld heeft Gods gebod massaal opgezegd. Dat moet op een dag gevolgen hebben.

Namens de Redactie
ftv