Drie dagen en drie nachten
Maurits Tompot • 86 - 2010 • Uitgave: 7
Waarom staat er een windhaan op de toren van veel kerken? Komt er anders geen kip in de kerk? Of herinnert het ons aan de verloochening door Petrus, opdat ook wij niet met alle winden mee zullen waaien? Het is immers op de belijdenis van Petrus dat de kerk is gebouwd en juist op palmzondag wordt in veel protestantse kerken belijdenis gedaan door talloze catechesanten. Waarom meestal op palmzondag of palmpasen?
Bij de intocht in Jeruzalem in het jaar 33, maakte Jezus tussen wuivende omstanders met palmtakken en Hosanna-geroep, publiekelijk bekend dat Hij de Messias was door de beroemde profetie van Zacharia te vervullen:
Juich, Sion,
Jeruzalem, schreeuw het uit van vreugde!
Je koning is in aantocht,
bekleed met gerechtigheid en zege.
Nederig komt hij aanrijden op een ezel,
op een hengstveulen, het jong van een ezelin.
In Israël wist men dat de Messias eens op een ezel Zijn intocht zou maken. Laten we luisteren naar een inwoner uit Jeruzalem, een zekere Marcus, die de intocht als volgt beschrijft in het elfde hoofdstuk van zijn evangelie:
Toen ze Jeruzalem naderden en in de buurt waren van Bethfage en Bethanië bij de Olijfberg, stuurde hij twee van zijn leerlingen vooruit. Hij zei tegen hen: "Ga naar het dorp dat daar ligt. Zodra jullie er binnenkomen, zul je daar een ezelsveulen vastgebonden zien staan, dat nog nooit door iemand bereden is; maak het los en breng het hier. En als iemand jullie vraagt waarom jullie dat doen, zeg dan: "De Heer heeft het nodig, hij zal het meteen weer terugsturen."
Ze gingen op weg en vonden een veulen dat buiten op straat bij een deur was vastgebonden en ze maakten het los. Er stonden een paar mensen die vroegen: "Waarom maken jullie dat veulen los?" Ze zeiden wat Jezus hun had opgedragen te zeggen en de mensen lieten hen begaan. Ze brachten het veulen naar Jezus en legden hun mantels op het dier en hij ging erop zitten. Velen spreidden hun mantels uit op de weg, anderen spreidden takken met bladeren uit, die ze in het veld afhakten.
Allen die voor hem uit liepen of achter hem aan kwamen, riepen luidkeels: "Hosanna! Gezegend hij die komt in de naam van de Heer. Gezegend het komende koninkrijk van onze vader David. Hosanna in de hemel!" Hij trok Jeruzalem in en ging naar de tempel. Nadat hij alles in ogenschouw had genomen, ging hij - want het was al laat geworden - met de twaalf terug naar Bethanië.' (NBV)
Deze laatste zin kwam bij mij over als een anticlimax, temeer omdat ik bij de twee andere evangeliën gelezen had dat Jezus rechtstreeks doorging naar de tempel, deze reinigde en 'en passant' een vijgenboom liet verdorren...
Mag ik heel eerlijk zijn? Bij het lezen van deze teksten, kwam er ergernis op. Ik stootte me aan de steen des aanstoots, ik voelde me als een der farizeeërs worden. De evangeliën lijken niet te kloppen met elkaar en waarom liet Jezus een vijgenboom verdorren, terwijl er toch staat dat het geen tijd voor vijgen was?
Andere handschriften hebben een extra vers: 'Maar als jullie niet vergeven, zal ook jullie Vader in de hemel jullie je misstappen niet vergeven' (11:25,26).
Aan de ene kant krijgen we in het Schriftgedeelte van Marcus 11 een meesterlijk beeld van onze Heiland, komend op een ezeltje, het toonbeeld van nederigheid en zachtmoedigheid. Meesterlijk, hoe de meester knecht wordt, hoe de Leeuw van Juda Lam werd; zie uw koning komt op een ezel. Zelfs op een jong van een ezel, een veulen. Prachtig zijn alle details zoals Bethfage, huis der vroege vijgen, en Bethanië, huis der olijven. Let u eens op de woorden losmaken bij het ezeltje: alle eerstgeborenen moesten toch worden 'gelost' door een stuk kleinvee. En dat voor ezels als ik: hier is uw Losser, Verlosser, het Lam van God! Geen jota mag ontbreken, maar eh, nog steeds kloppen de schriften niet. En waarom verdort Jezus een vijgenboom en zegt dat de boom tot in de eeuw geen vrucht meer zal dragen? Het was de tijd der vijgen niet, ik ergerde me aan de Schrift, het Woord, aan... Jezus?
Met de farizeeërs heb ik ook gemeen, dat ik ook graag wonderen en tekenen wil zien, iets spectaculairs, wat overeenkomt met de hedendaagse Hollywood maatstaven. Iedere avond word je er via de televisie mee gebombardeerd. Zo kwamen er ooit enige schriftgeleerden en Farizeeën tot Jezus en vroegen of ze een teken van Hem mochten zien. Na al die wonderen en tekenen reageerde de rabbi uit Nazareth als een gentleman: "U krijgt geen teken, dan het teken van Jona." Hij bedoelde Zijn opstanding. "Want zoals Jona drie dagen en drie nachten in de buik van de grote vis was, zo zal de Zoon des mensen, in het hart der aarde zijn, drie dagen en drie nachten."
Merkt u dat Jezus de woorden drie dagen en drie nachten herhaalt? Als wij Jezus woorden serieus nemen, wat doen we dan met die drie dagen en drie nachten? Want vanaf de graflegging op vrijdagmiddag/avond tot en met zondagmorgen vroeg, dat zijn slechts twee nachten en amper twee dagen. In Israël begint de nieuwe dag toch 's avonds? Klopt ook, maar dan komen we er nog niet uit. Wat is de oplossing, als er drie dagen en drie nachten mee gemoeid zouden zijn? Maken we Jezus tot een leugenaar als we Zijn woorden niet serieus nemen?
Na onze Palmzondag, begint bij ons de zogenaamde Stille Week, die uitloopt op het hoogtepunt: Pasen. In Israël is dat net andersom, daar begint Pasen met een speciale feestdag of Sabbat en die is altijd op de 14e van de eerste maand, Nisan. Dat is geen Japanse auto, maar een maand in het voorjaar, omstreeks maart, april. De vele rammetjes worden dan op de markt gebracht, want herders hebben aan een enkele ram genoeg in de kudde. Na de eerste dag van Pesach is het de zogenaamde 'Week van de Ongezuurde Broden'. Tot op vandaag de dag eet men in Israël dan ook alleen matzes en die week wordt afgesloten met een speciale Sabbat, ook een vrije dag zoals wij een tweede paas- of kerstdag hebben.
Het is eigenlijk eenvoudig, het Joodse Paasfeest of Pesach, dat een hele week duurde, begint namelijk altijd op de 14e Nisan en dat kan dus op iedere dag van de week zijn. Bijvoorbeeld op een woensdag of donderdag, net als onze eerste en tweede kerstdag. En die eerste dag van Pesach was een speciale feestdag, ofwel een Hoge Sabbat. Daarom wordt er door Johannes gesproken over een voorbereidingsdag voor die speciale Sabbat. Zo moest de zuurdesem worden verwijderd uit de huizen en het paaslam geslacht.
In het jaar 33 viel de 14e Nisan op een woensdag en het probleem is opgelost! Het was dus vóór die Hoge Sabbat dat Jezus van het kruis gehaald moest zijn en begraven worden. Met andere woorden, Jezus werd dus woensdagmiddag gekruisigd en net voor zonsondergang begraven. In de avondschemering is het Pascha voor de Here, Leviticus 23:5. Dus van woensdag naar donderdag is een nacht, van donderdag naar vrijdag is een nacht en van vrijdag naar zaterdag is een nacht: drie nachten. Donder-dag, vrij-dag en zater-dag zijn drie dagen, want Jezus zal op aan het eind van de zaterdagavond in de schemering, het begin van de zondag zijn opstaan, zoals geschreven staat dat op zondagmorgen heel vroeg de vrouwen verschenen bij het graf.
Ik hoop dat ik uw geloofsbelijdenis niet aan het wankelen heb gebracht. Als u gelooft dat Jezus wel op Goede Vrijdag is gekruisigd en begraven in plaats van op woensdagmiddag, rijst de vraag natuurlijk: welke haan mag koning kraaien?
Maar hoe zit het dan met die tempelreiniging? Laten we er eens rustig vanuit gaan dat Jezus tijdens Zijn driejarige openbare optreden de tempel meerdere malen gereinigd heeft. Iedere koster zal dat direct beamen, want die beijveren zich dagelijks om het huis des Heren schoon te houden. En wat de vijgenboom betreft: menig Israëliet weet dat de zogenaamde 'voorvijgen' de lekkerste zijn. Al groeien ze wel in het warme Israël en niet in Nederland, Jezus zoekt ze ook hier, het hele jaar, want die zijn het lekkerst.
Op de foto ziet u enige orthodoxe Joden met de zogenaamde 'loelav', een bundeling van een palmtak, drie mirte- takjes, twee wilgentakjes en de 'etrog', een welriekende, vrij grote citrusvrucht. Gedurende de zeven dagen van het Loofhuttenfeest wordt de loelav meegenomen naar de synagoge, waar onder het reciteren van het Hallel (Psalm 113-118) met de bundel in de vier windrichtingen gezwaaid wordt, om 'vreugde te bedrijven voor de Eeuwige, zeven dagen lang' (Leviticus 23:40-41). Wat heerlijk te mogen bouwen op de Rots der eeuwen.
Shalom.
Maurits Tompot
Bij de intocht in Jeruzalem in het jaar 33, maakte Jezus tussen wuivende omstanders met palmtakken en Hosanna-geroep, publiekelijk bekend dat Hij de Messias was door de beroemde profetie van Zacharia te vervullen:
Juich, Sion,
Jeruzalem, schreeuw het uit van vreugde!
Je koning is in aantocht,
bekleed met gerechtigheid en zege.
Nederig komt hij aanrijden op een ezel,
op een hengstveulen, het jong van een ezelin.
In Israël wist men dat de Messias eens op een ezel Zijn intocht zou maken. Laten we luisteren naar een inwoner uit Jeruzalem, een zekere Marcus, die de intocht als volgt beschrijft in het elfde hoofdstuk van zijn evangelie:
Ze gingen op weg en vonden een veulen dat buiten op straat bij een deur was vastgebonden en ze maakten het los. Er stonden een paar mensen die vroegen: "Waarom maken jullie dat veulen los?" Ze zeiden wat Jezus hun had opgedragen te zeggen en de mensen lieten hen begaan. Ze brachten het veulen naar Jezus en legden hun mantels op het dier en hij ging erop zitten. Velen spreidden hun mantels uit op de weg, anderen spreidden takken met bladeren uit, die ze in het veld afhakten.
Allen die voor hem uit liepen of achter hem aan kwamen, riepen luidkeels: "Hosanna! Gezegend hij die komt in de naam van de Heer. Gezegend het komende koninkrijk van onze vader David. Hosanna in de hemel!" Hij trok Jeruzalem in en ging naar de tempel. Nadat hij alles in ogenschouw had genomen, ging hij - want het was al laat geworden - met de twaalf terug naar Bethanië.' (NBV)
Deze laatste zin kwam bij mij over als een anticlimax, temeer omdat ik bij de twee andere evangeliën gelezen had dat Jezus rechtstreeks doorging naar de tempel, deze reinigde en 'en passant' een vijgenboom liet verdorren...
Mag ik heel eerlijk zijn? Bij het lezen van deze teksten, kwam er ergernis op. Ik stootte me aan de steen des aanstoots, ik voelde me als een der farizeeërs worden. De evangeliën lijken niet te kloppen met elkaar en waarom liet Jezus een vijgenboom verdorren, terwijl er toch staat dat het geen tijd voor vijgen was?
Andere handschriften hebben een extra vers: 'Maar als jullie niet vergeven, zal ook jullie Vader in de hemel jullie je misstappen niet vergeven' (11:25,26).
Aan de ene kant krijgen we in het Schriftgedeelte van Marcus 11 een meesterlijk beeld van onze Heiland, komend op een ezeltje, het toonbeeld van nederigheid en zachtmoedigheid. Meesterlijk, hoe de meester knecht wordt, hoe de Leeuw van Juda Lam werd; zie uw koning komt op een ezel. Zelfs op een jong van een ezel, een veulen. Prachtig zijn alle details zoals Bethfage, huis der vroege vijgen, en Bethanië, huis der olijven. Let u eens op de woorden losmaken bij het ezeltje: alle eerstgeborenen moesten toch worden 'gelost' door een stuk kleinvee. En dat voor ezels als ik: hier is uw Losser, Verlosser, het Lam van God! Geen jota mag ontbreken, maar eh, nog steeds kloppen de schriften niet. En waarom verdort Jezus een vijgenboom en zegt dat de boom tot in de eeuw geen vrucht meer zal dragen? Het was de tijd der vijgen niet, ik ergerde me aan de Schrift, het Woord, aan... Jezus?
Met de farizeeërs heb ik ook gemeen, dat ik ook graag wonderen en tekenen wil zien, iets spectaculairs, wat overeenkomt met de hedendaagse Hollywood maatstaven. Iedere avond word je er via de televisie mee gebombardeerd. Zo kwamen er ooit enige schriftgeleerden en Farizeeën tot Jezus en vroegen of ze een teken van Hem mochten zien. Na al die wonderen en tekenen reageerde de rabbi uit Nazareth als een gentleman: "U krijgt geen teken, dan het teken van Jona." Hij bedoelde Zijn opstanding. "Want zoals Jona drie dagen en drie nachten in de buik van de grote vis was, zo zal de Zoon des mensen, in het hart der aarde zijn, drie dagen en drie nachten."
Merkt u dat Jezus de woorden drie dagen en drie nachten herhaalt? Als wij Jezus woorden serieus nemen, wat doen we dan met die drie dagen en drie nachten? Want vanaf de graflegging op vrijdagmiddag/avond tot en met zondagmorgen vroeg, dat zijn slechts twee nachten en amper twee dagen. In Israël begint de nieuwe dag toch 's avonds? Klopt ook, maar dan komen we er nog niet uit. Wat is de oplossing, als er drie dagen en drie nachten mee gemoeid zouden zijn? Maken we Jezus tot een leugenaar als we Zijn woorden niet serieus nemen?
Na onze Palmzondag, begint bij ons de zogenaamde Stille Week, die uitloopt op het hoogtepunt: Pasen. In Israël is dat net andersom, daar begint Pasen met een speciale feestdag of Sabbat en die is altijd op de 14e van de eerste maand, Nisan. Dat is geen Japanse auto, maar een maand in het voorjaar, omstreeks maart, april. De vele rammetjes worden dan op de markt gebracht, want herders hebben aan een enkele ram genoeg in de kudde. Na de eerste dag van Pesach is het de zogenaamde 'Week van de Ongezuurde Broden'. Tot op vandaag de dag eet men in Israël dan ook alleen matzes en die week wordt afgesloten met een speciale Sabbat, ook een vrije dag zoals wij een tweede paas- of kerstdag hebben.
Het is eigenlijk eenvoudig, het Joodse Paasfeest of Pesach, dat een hele week duurde, begint namelijk altijd op de 14e Nisan en dat kan dus op iedere dag van de week zijn. Bijvoorbeeld op een woensdag of donderdag, net als onze eerste en tweede kerstdag. En die eerste dag van Pesach was een speciale feestdag, ofwel een Hoge Sabbat. Daarom wordt er door Johannes gesproken over een voorbereidingsdag voor die speciale Sabbat. Zo moest de zuurdesem worden verwijderd uit de huizen en het paaslam geslacht.
In het jaar 33 viel de 14e Nisan op een woensdag en het probleem is opgelost! Het was dus vóór die Hoge Sabbat dat Jezus van het kruis gehaald moest zijn en begraven worden. Met andere woorden, Jezus werd dus woensdagmiddag gekruisigd en net voor zonsondergang begraven. In de avondschemering is het Pascha voor de Here, Leviticus 23:5. Dus van woensdag naar donderdag is een nacht, van donderdag naar vrijdag is een nacht en van vrijdag naar zaterdag is een nacht: drie nachten. Donder-dag, vrij-dag en zater-dag zijn drie dagen, want Jezus zal op aan het eind van de zaterdagavond in de schemering, het begin van de zondag zijn opstaan, zoals geschreven staat dat op zondagmorgen heel vroeg de vrouwen verschenen bij het graf.
Ik hoop dat ik uw geloofsbelijdenis niet aan het wankelen heb gebracht. Als u gelooft dat Jezus wel op Goede Vrijdag is gekruisigd en begraven in plaats van op woensdagmiddag, rijst de vraag natuurlijk: welke haan mag koning kraaien?
Maar hoe zit het dan met die tempelreiniging? Laten we er eens rustig vanuit gaan dat Jezus tijdens Zijn driejarige openbare optreden de tempel meerdere malen gereinigd heeft. Iedere koster zal dat direct beamen, want die beijveren zich dagelijks om het huis des Heren schoon te houden. En wat de vijgenboom betreft: menig Israëliet weet dat de zogenaamde 'voorvijgen' de lekkerste zijn. Al groeien ze wel in het warme Israël en niet in Nederland, Jezus zoekt ze ook hier, het hele jaar, want die zijn het lekkerst.
Op de foto ziet u enige orthodoxe Joden met de zogenaamde 'loelav', een bundeling van een palmtak, drie mirte- takjes, twee wilgentakjes en de 'etrog', een welriekende, vrij grote citrusvrucht. Gedurende de zeven dagen van het Loofhuttenfeest wordt de loelav meegenomen naar de synagoge, waar onder het reciteren van het Hallel (Psalm 113-118) met de bundel in de vier windrichtingen gezwaaid wordt, om 'vreugde te bedrijven voor de Eeuwige, zeven dagen lang' (Leviticus 23:40-41). Wat heerlijk te mogen bouwen op de Rots der eeuwen.
Shalom.
Maurits Tompot
