Druk! Probleem van de agenda of het hart?
Bert Reinds • 88 - 2012 • Uitgave: 10
Wanneer u aan een willekeurig iemand vraagt hoe het gaat, is de kans groot dat het antwoord luid: “Druk, druk, druk!” Op een of andere manier heeft de mens anno 2012 het idee dat de tijd hem door de vingers glipt. Belangrijke zaken moeten plaats maken voor urgente zaken en als u niet oppast, veroorzaakt de druk op uw tijdsverdeling, oververmoeidheid/burn out, groeiende eenzaamheid en verdeeldheid in het huwelijk, gezin en de kerk.
Toch bestaat een dag al vanaf de schepping uit 24 uur. De mensen in het jaar 1900 hadden per dag net zoveel uren te besteden als wij in 2012, maar stress met betrekking tot het invullen van de agenda kenden zij niet. Ook al leeft de mens vandaag de dag efficiënter, de omgang met tijd lijkt een steeds ingewikkelder te worden. De automatisering en andere vooruitgangen hebben in ieder geval niet meer rust en tevredenheid gegeven. Wat is er aan hand?
Volle agenda’s
Agenda’s lopen vol, ouders maken overuren door als taxibedrijf hun kinderen van de ene hobby naar de andere te brengen. Naast onze banen nemen we plaats in allerlei commissies, want we moeten nieuwe programma’s maken, de vooruitgang moeten we zichtbaar maken.
Zijn we dan zo onnozel dat we ons eigen graf graven? Nee, want terwijl we lijden aan onze tijdsdruk, zoeken we ook naar een oplossing, bijvoorbeeld in de vele cursussen en (doelgerichte) methoden die ons worden aangereikt. Een overzicht op het gebied van cursussen over tijdsplanning, via Google, levert al snel duizenden hits en tips op. Wanneer u zo’n site bekijkt, wekt de aanbieder de indruk dat het leven, volgens zijn methode, maakbaar is! (kost natuurlijk wel wat)
In de christelijke wereld doen we dat ook. We lopen achter de aangeboden methoden en programma’s aan, hele kerkstructuren worden daarop ingericht, omdat ze suggereren grip te kunnen krijgen op uw geloofsleven. Maar in de toepassing wordt de ontdekking al snel gedaan dat er geen succesverzekerde formule bestaat. We hebben namelijk te maken met (eigen) beperkingen, met omstandigheden, met andere mensen. Er zijn nogal wat situaties die zomaar ons leven binnen kunnen komen, waar men niet zoveel aan kan doen. Werkloosheid, ziekte van uzelf of in de familie. We leven sinds Genesis 3 in een gebroken wereld, waarin het maakbare is verdwenen, dat is werkelijkheid.
Eigen verantwoordelijkheid
Is het nadenken over tijdsverdeling dan zinloos? Nee, er zijn situaties, waarin je wel een zekere mate van invloed hebt. Het zijn de tijdrovende situaties die vooral te maken hebben met ons het innerlijk. Te denken valt aan motivatie, onze behoeften en verlangens, de verleidingen en de keuzen die de mens op grond daarvan in zijn hoofd en hart maakt. We kunnen natuurlijk de oorzaak buiten ons leggen, ons verschuilen achter de eisen van de omgeving, maar daarmee lopen we weg voor onze verantwoordelijkheid.
Waar begint de verandering?
In mijn praktijk vertellen opgebrande mensen dat ze veel activiteiten hebben gedaan die helemaal niet bij hen horen. Ze stoppen tijd in iets wat ze niet kunnen, niet bij hen past. Deze activiteiten doen een aanslag op de agenda. Anderen vertellen dat het (slaafse) een ander naar het zin maken een tijdrover is. Ze hebben moeite met het stellen van grenzen en ‘nee’ zeggen en laten zich gebruiken.
Een derde tijdrover is eergevoeligheid. Om graag in beeld te zijn, eer te ontvangen, jaagt de mens ook naar die activiteiten die eer opleveren. Waar begint de verandering?
Zoek eerst het koninkrijk van God. Doe de werken die de Hij klaarlegt en doe dat als voor de Here. Jaag niet naar bezigheden waarbij ‘eer’ te ontvangen is. De Here heeft recht op alle eer. Kies dan heden wie u dienen zult!
Bert Reinds
Toch bestaat een dag al vanaf de schepping uit 24 uur. De mensen in het jaar 1900 hadden per dag net zoveel uren te besteden als wij in 2012, maar stress met betrekking tot het invullen van de agenda kenden zij niet. Ook al leeft de mens vandaag de dag efficiënter, de omgang met tijd lijkt een steeds ingewikkelder te worden. De automatisering en andere vooruitgangen hebben in ieder geval niet meer rust en tevredenheid gegeven. Wat is er aan hand?
Volle agenda’s
Agenda’s lopen vol, ouders maken overuren door als taxibedrijf hun kinderen van de ene hobby naar de andere te brengen. Naast onze banen nemen we plaats in allerlei commissies, want we moeten nieuwe programma’s maken, de vooruitgang moeten we zichtbaar maken.
Zijn we dan zo onnozel dat we ons eigen graf graven? Nee, want terwijl we lijden aan onze tijdsdruk, zoeken we ook naar een oplossing, bijvoorbeeld in de vele cursussen en (doelgerichte) methoden die ons worden aangereikt. Een overzicht op het gebied van cursussen over tijdsplanning, via Google, levert al snel duizenden hits en tips op. Wanneer u zo’n site bekijkt, wekt de aanbieder de indruk dat het leven, volgens zijn methode, maakbaar is! (kost natuurlijk wel wat)
In de christelijke wereld doen we dat ook. We lopen achter de aangeboden methoden en programma’s aan, hele kerkstructuren worden daarop ingericht, omdat ze suggereren grip te kunnen krijgen op uw geloofsleven. Maar in de toepassing wordt de ontdekking al snel gedaan dat er geen succesverzekerde formule bestaat. We hebben namelijk te maken met (eigen) beperkingen, met omstandigheden, met andere mensen. Er zijn nogal wat situaties die zomaar ons leven binnen kunnen komen, waar men niet zoveel aan kan doen. Werkloosheid, ziekte van uzelf of in de familie. We leven sinds Genesis 3 in een gebroken wereld, waarin het maakbare is verdwenen, dat is werkelijkheid.
Eigen verantwoordelijkheid
Is het nadenken over tijdsverdeling dan zinloos? Nee, er zijn situaties, waarin je wel een zekere mate van invloed hebt. Het zijn de tijdrovende situaties die vooral te maken hebben met ons het innerlijk. Te denken valt aan motivatie, onze behoeften en verlangens, de verleidingen en de keuzen die de mens op grond daarvan in zijn hoofd en hart maakt. We kunnen natuurlijk de oorzaak buiten ons leggen, ons verschuilen achter de eisen van de omgeving, maar daarmee lopen we weg voor onze verantwoordelijkheid.
Waar begint de verandering?
In mijn praktijk vertellen opgebrande mensen dat ze veel activiteiten hebben gedaan die helemaal niet bij hen horen. Ze stoppen tijd in iets wat ze niet kunnen, niet bij hen past. Deze activiteiten doen een aanslag op de agenda. Anderen vertellen dat het (slaafse) een ander naar het zin maken een tijdrover is. Ze hebben moeite met het stellen van grenzen en ‘nee’ zeggen en laten zich gebruiken.
Een derde tijdrover is eergevoeligheid. Om graag in beeld te zijn, eer te ontvangen, jaagt de mens ook naar die activiteiten die eer opleveren. Waar begint de verandering?
Zoek eerst het koninkrijk van God. Doe de werken die de Hij klaarlegt en doe dat als voor de Here. Jaag niet naar bezigheden waarbij ‘eer’ te ontvangen is. De Here heeft recht op alle eer. Kies dan heden wie u dienen zult!
Bert Reinds
