Een brief aan uw gemeente
Dirk van Genderen • 87 - 2011 • Uitgave: 23
Hoe gaat het eigenlijk in de gemeente waarvan u lid bent? Het is opmerkelijk dat Paulus, in het begin van zijn brieven, vaak aangeeft hoe de geestelijke toestand van de betreffende gemeente of stad is. Wat zou tegen ons, tegen onze gemeente gezegd worden wanneer wij zo’n brief zouden ontvangen?
De Efeziërs worden bijvoorbeeld geprezen om hun geloof in de Here Jezus en de liefde die zij hebben tot al de heiligen. De Filippenzen worden geprezen vanwege hun gemeenschap aan de prediking van het Evangelie (Filippenzen 1:5).
Ook van de Kolossenzen wordt hun geloof in Christus Jezus genoemd en de liefde die zij hebben voor al de heiligen (Kolossenzen 1:4). Van de Tessalonicenzen wordt het werk van hun geloof, de inspanning van hun liefde en de volharding van hun hoop op de Here Jezus Christus genoemd. En dat ze door God verkoren zijn, is wel duidelijk, omdat de evangelieprediking niet alleen met woorden tot hen is gekomen, maar met kracht, met de Heilige Geest en met volle zekerheid (1 Tessalonicenzen 1:4,5).
Stelt u zich eens voor dat uw gemeente een soortgelijke brief zou ontvangen. Hoe zou de aanhef van die brief dan luiden? Paulus was eerlijk een duidelijk. Vergeet niet, het was een brief van de Here zelf. Van Hem, Die ziet wat er leeft in ons hart en in de gemeente. De brieven aan de verschillende gemeenten waren eerlijk en duidelijk.
Wanneer Paulus dankbaar was over een gemeente, over Gods werk dat hij in de gemeente zichtbaar zag worden, noemde hij dat. Vaak begint hij daar ook mee. En als het nodig was, aarzelde hij niet ook kritische opmerkingen te maken.
Zo roept hij de Korintiërs op eensgezind in Christus te zijn en geen scheuringen toe te laten. Hij heeft namelijk gehoord dat er twisten onder hen zijn (1 Korintiërs 3:3). En de Galaten waarschuwt hij dat ze zich niet moeten laten verleiden tot een ander evangelie, omdat er sommigen onder hen zijn die het Evangelie van Christus willen verdraaien (Galaten 1:6-8).
Ik zou de leiding van kerken en gemeenten willen adviseren om net zoals Paulus – geleid door Gods Geest – naar de gemeente te kijken die aan haar zorg is toevertrouwd en waar ze verantwoordelijk voor is. Ik weet ook wel dat een kerk geen bedrijf is, maar de leiding van de gemeente zal zich toch van tijd tot tijd moeten afvragen hoe het gaat met de gemeente.
Is er sprake van geestelijke groei? Komen er mensen tot geloof? Is er eenheid? Komen er mensen uit de wereld tot geloof en voegen die zich bij de gemeente? Of is er misschien verdeeldheid, onenigheid? Hoe is het gesteld met de trouw van de gemeente, met de offervaardigheid?
Wellicht is het een idee om dit jaarlijks te evalueren en schriftelijk vast te leggen. Een beetje in lijn met de brieven van Paulus en hoe hij over de diverse gemeenten schrijft. En laten we niet vergeten dankbaar te zijn voor Gods werk in de gemeente. We kunnen ook te kritisch kijken naar onze gemeente.
Ik ken leiders die zo met hun gemeente bezig zijn. Die door deze weg te gaan, nieuwe visie hebben ontvangen. Soms zicht kregen op bepaalde onevenwichtigheden in de gemeente.
Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat in een gemeente sterk bekering en wedergeboorte worden benadrukt, maar waar het praktische leven als discipel van de Here Jezus te weinig aandacht krijgt. In weer een andere gemeente kan het heel nodig zijn om eens een jaar lang aandacht te besteden aan heiliging. En in nog weer een andere gemeente, waar het hele gemeentegebeuren erg naar binnen gericht is, kan het heel nodig zijn meer gericht te zijn op het uitdragen van het Evangelie.
Dit kan helpen om op een andere manier naar de gemeente te kijken, wat al geen eenvoudige opgave is. Neem er als leiding van de gemeente de tijd voor om eens zo naar de gemeente te kijken als Paulus het in zijn brieven doet.
Dit moet dan niet gebeuren aan het eind van een reguliere vergadering, maar trek daar extra tijd voor uit. Vraag eventueel iemand van buiten de gemeente om daarbij te helpen. En vergeet niet biddend op de Here gericht te zijn, in het diepe verlangen dat Hij zicht zal geven op de gemeente zoals Hij de gemeente ziet. Er zal pas echte bewogenheid ontstaan wanneer je als het ware door Gods ogen naar de gemeente zult kunnen kijken.
Dirk van Genderen
De Efeziërs worden bijvoorbeeld geprezen om hun geloof in de Here Jezus en de liefde die zij hebben tot al de heiligen. De Filippenzen worden geprezen vanwege hun gemeenschap aan de prediking van het Evangelie (Filippenzen 1:5).
Ook van de Kolossenzen wordt hun geloof in Christus Jezus genoemd en de liefde die zij hebben voor al de heiligen (Kolossenzen 1:4). Van de Tessalonicenzen wordt het werk van hun geloof, de inspanning van hun liefde en de volharding van hun hoop op de Here Jezus Christus genoemd. En dat ze door God verkoren zijn, is wel duidelijk, omdat de evangelieprediking niet alleen met woorden tot hen is gekomen, maar met kracht, met de Heilige Geest en met volle zekerheid (1 Tessalonicenzen 1:4,5).
Stelt u zich eens voor dat uw gemeente een soortgelijke brief zou ontvangen. Hoe zou de aanhef van die brief dan luiden? Paulus was eerlijk een duidelijk. Vergeet niet, het was een brief van de Here zelf. Van Hem, Die ziet wat er leeft in ons hart en in de gemeente. De brieven aan de verschillende gemeenten waren eerlijk en duidelijk.
Wanneer Paulus dankbaar was over een gemeente, over Gods werk dat hij in de gemeente zichtbaar zag worden, noemde hij dat. Vaak begint hij daar ook mee. En als het nodig was, aarzelde hij niet ook kritische opmerkingen te maken.
Zo roept hij de Korintiërs op eensgezind in Christus te zijn en geen scheuringen toe te laten. Hij heeft namelijk gehoord dat er twisten onder hen zijn (1 Korintiërs 3:3). En de Galaten waarschuwt hij dat ze zich niet moeten laten verleiden tot een ander evangelie, omdat er sommigen onder hen zijn die het Evangelie van Christus willen verdraaien (Galaten 1:6-8).
Ik zou de leiding van kerken en gemeenten willen adviseren om net zoals Paulus – geleid door Gods Geest – naar de gemeente te kijken die aan haar zorg is toevertrouwd en waar ze verantwoordelijk voor is. Ik weet ook wel dat een kerk geen bedrijf is, maar de leiding van de gemeente zal zich toch van tijd tot tijd moeten afvragen hoe het gaat met de gemeente.
Is er sprake van geestelijke groei? Komen er mensen tot geloof? Is er eenheid? Komen er mensen uit de wereld tot geloof en voegen die zich bij de gemeente? Of is er misschien verdeeldheid, onenigheid? Hoe is het gesteld met de trouw van de gemeente, met de offervaardigheid?
Wellicht is het een idee om dit jaarlijks te evalueren en schriftelijk vast te leggen. Een beetje in lijn met de brieven van Paulus en hoe hij over de diverse gemeenten schrijft. En laten we niet vergeten dankbaar te zijn voor Gods werk in de gemeente. We kunnen ook te kritisch kijken naar onze gemeente.
Ik ken leiders die zo met hun gemeente bezig zijn. Die door deze weg te gaan, nieuwe visie hebben ontvangen. Soms zicht kregen op bepaalde onevenwichtigheden in de gemeente.
Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat in een gemeente sterk bekering en wedergeboorte worden benadrukt, maar waar het praktische leven als discipel van de Here Jezus te weinig aandacht krijgt. In weer een andere gemeente kan het heel nodig zijn om eens een jaar lang aandacht te besteden aan heiliging. En in nog weer een andere gemeente, waar het hele gemeentegebeuren erg naar binnen gericht is, kan het heel nodig zijn meer gericht te zijn op het uitdragen van het Evangelie.
Dit kan helpen om op een andere manier naar de gemeente te kijken, wat al geen eenvoudige opgave is. Neem er als leiding van de gemeente de tijd voor om eens zo naar de gemeente te kijken als Paulus het in zijn brieven doet.
Dit moet dan niet gebeuren aan het eind van een reguliere vergadering, maar trek daar extra tijd voor uit. Vraag eventueel iemand van buiten de gemeente om daarbij te helpen. En vergeet niet biddend op de Here gericht te zijn, in het diepe verlangen dat Hij zicht zal geven op de gemeente zoals Hij de gemeente ziet. Er zal pas echte bewogenheid ontstaan wanneer je als het ware door Gods ogen naar de gemeente zult kunnen kijken.
Dirk van Genderen
