Een ideale vakantie
Joop Schotanus • 79 - 2003/04 • Uitgave: 6/7
Een ideale vakantie
In de winterperiode ligt voor velen de voorpret van de vakantie. Via foldertjes, brochures en internet gaat men op zoek naar een ideaal plekje waar men met gezin of met vrienden in vrijheid kan genieten. Liefst zo dicht mogelijk bij de ongerepte natuur. Helemaal in de sfeer van bossen en heide, of strand en zee. Hoe zal men de kostbare vrije dagen en weken dit komende jaar invullen? Even volledig het juk van allerlei verplichtingen afleggen en met volle teugen genieten van een ongekende vrijheid. Bevrijd van de dagelijkse verantwoordelijkheden zal men er dan straks op uittrekken. Gesterkt en gebruind hoopt men terug te komen om met frisse moed weer aan het werk te gaan en weer binnen te treden in de dagelijkse gang van zaken.
Hoe ideaal is ideaal
Nog even afgezien van wat er onderweg allemaal aan trieste dingen kunnen gebeuren, kan er bij aankomst op de afgesproken plek ook nog heel wat mis gaan. We zijn vervuld van medelijden als we horen van teleurstellingen van vakantiegangers die ontdekken dat het hun toegezegde appartement bewoond wordt door anderen of dat het helemaal niet bestaat. De teleurstelling verwerken van al die onverwachte dingen eist heel wat energie. De gemoedsrust is verdwenen en men blijft achter met een gevoel van onbehagen, wat nog tijden lang kan doorwerken. Er blijft weinig over van het verwachte ideaal. Hoe ouder je wordt hoe meer je tot de ontdekking komt dat je je voorstelling van het ware geluk moet bijstellen. In het woord ideaal zit het woordje idee. Mensen leven vaak op de kracht van hun ideeën hoe het zal moeten worden. Maar er zijn zoveel onverwachte bochten in de levensweg, die een vaak andere uitkomst geven dan de verwachte. Er is een Frans gedichtje dat een jongetje beschrijft die probeert een vlinder te vangen. Telkens opnieuw grijpt hij mis en na al dat pogen om zijn geluk te vangen, blijft hem alleen nog een beetje poederstof aan z'n vingers. Een illustratie van het weinige dat ons overblijft van al ons jachten en jagen naar geluk.
Het scheppen van ideeën
Er zijn geweldige ontdekkingen gedaan door mensen die vol zaten met ideeën en daar heel creatief mee omgingen. Dat gebeurt nog altijd. Als ik alleen maar denk aan de p.c. waar ik nu achter zit te schrijven. In het begin alleen maar een veredelde schrijfmachine. Nu al een middel om mijn artikelen naar de drukker en uitgever te sturen, met een afschrift naar de hoofdredacteur. Een middel om mij binnen de kortste keren duidelijk te maken dat het deze keer moet gaan om een artikel in het zomernummer van Het Zoeklicht en dat het volgende nummer pas op 12 juli zal verschijnen. Al mijn oorspronkelijk gecompliceerde handelingen beginnen ondertussen gelukkig een soort tijdbesparende routine te worden. Maar achter al dat gecompliceerde zitten gedachten en ideeën die de werking van het geheel mogelijk hebben gemaakt. Het is duizelingwekkend als men hierover gaat nadenken. Zo kunnen we ook in deze zomertijd weer opnieuw bepaald worden bij de indrukwekkende schepping, zoals die oorspronkelijk uit handen van de Schepper gekomen is en waar we zelf een deel van mogen zijn.
Denken over de Schepper
In Genesis 1 lezen we drie dingen over God. En God zei! God schiep! God zag! Als er staat dat God iets zegt, dan moet Hij dat eerst gedacht hebben; als God schept, dan moet Hij dat hebben willen doen en als Hij ziet dat het goed is moet Hij aanvoelen (innerlijk weten) in welke mate het goed of zeer goed is. Als er dan staat dat de mens naar Zijn beeld geschapen is, dan weten we dat deze goddelijke eigenschappen van denken, willen en voelen bij ons ingeschapen zijn. We spreken dan ook van verstand, wil en gevoel als menselijke eigenschappen, maar we kunnen deze relateren aan de Here God, onze Schepper. Hoe gecompliceerd een computer dan ook mag zijn, het materiaal en de structuren liggen gedeeltelijk verborgen en gedeeltelijk voorhanden in de schepping. De mens mag het ontdekken en het op de juiste manier met elkaar in verband brengen. Wij mogen genieten, ook in de vakantie tijd, van wat de Here God ons rijkelijk ten gebruike geeft.
Het ware geluk
In zekere zin scheppen we de mate van ons eigen geluk. Het hangt vooral af van de levensrichting waarin we het zoeken. Als ons levensgeluk in eerste instantie afhankelijk is van de omstandigheden, dan zullen we ook alles willen doen om die omstandigheden naar onze hand te zetten. Dan moet je ook je uiterste best doen het leven en vooral ook je vakantie zo aangenaam mogelijk te maken. Op zichzelf is daar ook niets op tegen. Het probleem is vaak dat dit ons leven zodanig gaat beheersen dat er geen ruimte overblijft voor de concentratie op wat het belangrijkste in ons leven zou moeten zijn. We kunnen beginnen aan de verkeerde kant met het najagen van ons geluk. Zodra we ons eigen geluk maken tot het belangrijkste en denken er zelf nog de grootste invloed op te kunnen uitoefenen, zal het ons ontglippen. Dat geldt ook voor het vakantie geluk.
Oriëntatie en concentratie
Wat zijn de oriëntatie punten in ons leven? Hoe zetten we onze koers uit? Niet alleen voor onze vakantie! Waar willen we uitkomen? Onze levensrichting is bepalend voor ons geluk. De Here Jezus spreekt van Zijn blijdschap als iets dat Hij graag wil overdragen aan Zijn volgelingen: Ik wil dat Mijn blijdschap in U zij en uw blijdschap compleet worde! Zelfs met de meest aangename omstandigheden is ons leven en is onze blijdschap incompleet. Christus kan onze blijdschap completeren, ook als het ons helemaal tegen zit. In onze oriëntatie op alles rondom ons zal het belangrijkste de overhand moeten krijgen. De vakantie en de voorbereiding daartoe kunnen heel belangrijk zijn, maar alles valt pas goed op z'n plaats als de Here Jezus in dit alles het belangrijkste blijft. Er kunnen heel wat zaken in het leven ons in beslag nemen, maar dit komt in ons leven als christen pas goed tot z'n recht als we zelf onder beslag van Christus leven. Laat Christus nummer één zijn en blijven en dan kunnen heel wat zaken een tweede, derde, vierde of vijfde plaats innemen. Onze oriëntatie mag dan heel wijd zijn, onze concentratie is:
Christus al in alles. Daar wil k heen.
Hij alleen. Enig alles Jezus, Jezus, Hij alleen.
Joop Schotanus
In de winterperiode ligt voor velen de voorpret van de vakantie. Via foldertjes, brochures en internet gaat men op zoek naar een ideaal plekje waar men met gezin of met vrienden in vrijheid kan genieten. Liefst zo dicht mogelijk bij de ongerepte natuur. Helemaal in de sfeer van bossen en heide, of strand en zee. Hoe zal men de kostbare vrije dagen en weken dit komende jaar invullen? Even volledig het juk van allerlei verplichtingen afleggen en met volle teugen genieten van een ongekende vrijheid. Bevrijd van de dagelijkse verantwoordelijkheden zal men er dan straks op uittrekken. Gesterkt en gebruind hoopt men terug te komen om met frisse moed weer aan het werk te gaan en weer binnen te treden in de dagelijkse gang van zaken.
Hoe ideaal is ideaal
Nog even afgezien van wat er onderweg allemaal aan trieste dingen kunnen gebeuren, kan er bij aankomst op de afgesproken plek ook nog heel wat mis gaan. We zijn vervuld van medelijden als we horen van teleurstellingen van vakantiegangers die ontdekken dat het hun toegezegde appartement bewoond wordt door anderen of dat het helemaal niet bestaat. De teleurstelling verwerken van al die onverwachte dingen eist heel wat energie. De gemoedsrust is verdwenen en men blijft achter met een gevoel van onbehagen, wat nog tijden lang kan doorwerken. Er blijft weinig over van het verwachte ideaal. Hoe ouder je wordt hoe meer je tot de ontdekking komt dat je je voorstelling van het ware geluk moet bijstellen. In het woord ideaal zit het woordje idee. Mensen leven vaak op de kracht van hun ideeën hoe het zal moeten worden. Maar er zijn zoveel onverwachte bochten in de levensweg, die een vaak andere uitkomst geven dan de verwachte. Er is een Frans gedichtje dat een jongetje beschrijft die probeert een vlinder te vangen. Telkens opnieuw grijpt hij mis en na al dat pogen om zijn geluk te vangen, blijft hem alleen nog een beetje poederstof aan z'n vingers. Een illustratie van het weinige dat ons overblijft van al ons jachten en jagen naar geluk.
Het scheppen van ideeën
Er zijn geweldige ontdekkingen gedaan door mensen die vol zaten met ideeën en daar heel creatief mee omgingen. Dat gebeurt nog altijd. Als ik alleen maar denk aan de p.c. waar ik nu achter zit te schrijven. In het begin alleen maar een veredelde schrijfmachine. Nu al een middel om mijn artikelen naar de drukker en uitgever te sturen, met een afschrift naar de hoofdredacteur. Een middel om mij binnen de kortste keren duidelijk te maken dat het deze keer moet gaan om een artikel in het zomernummer van Het Zoeklicht en dat het volgende nummer pas op 12 juli zal verschijnen. Al mijn oorspronkelijk gecompliceerde handelingen beginnen ondertussen gelukkig een soort tijdbesparende routine te worden. Maar achter al dat gecompliceerde zitten gedachten en ideeën die de werking van het geheel mogelijk hebben gemaakt. Het is duizelingwekkend als men hierover gaat nadenken. Zo kunnen we ook in deze zomertijd weer opnieuw bepaald worden bij de indrukwekkende schepping, zoals die oorspronkelijk uit handen van de Schepper gekomen is en waar we zelf een deel van mogen zijn.
Denken over de Schepper
In Genesis 1 lezen we drie dingen over God. En God zei! God schiep! God zag! Als er staat dat God iets zegt, dan moet Hij dat eerst gedacht hebben; als God schept, dan moet Hij dat hebben willen doen en als Hij ziet dat het goed is moet Hij aanvoelen (innerlijk weten) in welke mate het goed of zeer goed is. Als er dan staat dat de mens naar Zijn beeld geschapen is, dan weten we dat deze goddelijke eigenschappen van denken, willen en voelen bij ons ingeschapen zijn. We spreken dan ook van verstand, wil en gevoel als menselijke eigenschappen, maar we kunnen deze relateren aan de Here God, onze Schepper. Hoe gecompliceerd een computer dan ook mag zijn, het materiaal en de structuren liggen gedeeltelijk verborgen en gedeeltelijk voorhanden in de schepping. De mens mag het ontdekken en het op de juiste manier met elkaar in verband brengen. Wij mogen genieten, ook in de vakantie tijd, van wat de Here God ons rijkelijk ten gebruike geeft.
Het ware geluk
In zekere zin scheppen we de mate van ons eigen geluk. Het hangt vooral af van de levensrichting waarin we het zoeken. Als ons levensgeluk in eerste instantie afhankelijk is van de omstandigheden, dan zullen we ook alles willen doen om die omstandigheden naar onze hand te zetten. Dan moet je ook je uiterste best doen het leven en vooral ook je vakantie zo aangenaam mogelijk te maken. Op zichzelf is daar ook niets op tegen. Het probleem is vaak dat dit ons leven zodanig gaat beheersen dat er geen ruimte overblijft voor de concentratie op wat het belangrijkste in ons leven zou moeten zijn. We kunnen beginnen aan de verkeerde kant met het najagen van ons geluk. Zodra we ons eigen geluk maken tot het belangrijkste en denken er zelf nog de grootste invloed op te kunnen uitoefenen, zal het ons ontglippen. Dat geldt ook voor het vakantie geluk.
Oriëntatie en concentratie
Wat zijn de oriëntatie punten in ons leven? Hoe zetten we onze koers uit? Niet alleen voor onze vakantie! Waar willen we uitkomen? Onze levensrichting is bepalend voor ons geluk. De Here Jezus spreekt van Zijn blijdschap als iets dat Hij graag wil overdragen aan Zijn volgelingen: Ik wil dat Mijn blijdschap in U zij en uw blijdschap compleet worde! Zelfs met de meest aangename omstandigheden is ons leven en is onze blijdschap incompleet. Christus kan onze blijdschap completeren, ook als het ons helemaal tegen zit. In onze oriëntatie op alles rondom ons zal het belangrijkste de overhand moeten krijgen. De vakantie en de voorbereiding daartoe kunnen heel belangrijk zijn, maar alles valt pas goed op z'n plaats als de Here Jezus in dit alles het belangrijkste blijft. Er kunnen heel wat zaken in het leven ons in beslag nemen, maar dit komt in ons leven als christen pas goed tot z'n recht als we zelf onder beslag van Christus leven. Laat Christus nummer één zijn en blijven en dan kunnen heel wat zaken een tweede, derde, vierde of vijfde plaats innemen. Onze oriëntatie mag dan heel wijd zijn, onze concentratie is:
Christus al in alles. Daar wil k heen.
Hij alleen. Enig alles Jezus, Jezus, Hij alleen.
Joop Schotanus
